ΣΕΨΑΕΚΟ : Με αφορμή τις διαθεσιμότητες στα ψυχιατρεία…

Σωματείο Εργαζομένων σε φορείς Ψυχικά Ασθενών και Ευάλωτων Κοινωνικά Ομάδων (Σ.Ε.Ψ.Α.Ε.Κ.Ο)

Με αφορμή τις διαθεσιμότητες στα ψυχιατρεία…

Η απόλυτη διάλυση των υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας

Όλοι στο Υπουργείο Υγείας την Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013 και ώρα 9 π.μ.

Χρόνια τώρα είναι γνωστά τα προβλήματα στο χώρο της Ψυχικής Υγείας τόσο στο δημόσιο τομέα όσο και στον ιδιωτικό τομέα (Ν.Π.Ι.Δ.) που χρηματοδοτήθηκε από την Ε.Ε. και το ελληνικό κράτος. Την εποχή όμως των μνημονίων και της παραβίασης κάθε δικαιώματος αλλά και κάθε έννοιας δημοκρατίας η ψυχική υγεία που κατέρρεε τώρα εξολοθρεύεται. Τα δικαιώματα των ασθενών και των εργαζομένων καταπατούνται βάναυσα. Με την ηγεσία του Λοβέρδου στο Υπουργείο Υγείας και τώρα με τον Γεωργιάδη επιδιώκεται η κλοπή των συντάξεων των ασθενών, αλλά και η πλήρης ιδιωτικοποίηση του ευαίσθητου αυτού τομέα.

Περί ευαισθησίας όμως γνωρίζουμε. Όσοι υπηρετούν την ασκούμενη πολιτική των μνημονίων και του κεφαλαίου δε σταματούν πουθενά: τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, η ενημέρωση, το φυσικό περιβάλλον καταστρέφονται για να σωθούν οι έχοντες και κατέχοντες και για να υποδουλωθούν, αφού εξαθλιωθούν οι περισσότεροι από το λαό. 

Παριστάνουν ότι θέλουν να κλείσουν τα δημόσια ψυχιατρεία για να υπηρετήσουν την αποασυλοποίηση. Μα για την επιτυχία της αποασυλοποίησης πρέπει να υπάρχουν στεγαστικές δομές και μια σειρά από τομεοποιημένες υπηρεσίες. Επειδή όμως και αυτά που υπήρχαν τα έχουν ήδη διαλύσει, ο στόχος τους είναι να πετάξουν τους ανθρώπους οπουδήποτε, μέχρι και στον δρόμο. Δε μας εκπλήσσει η πρόθεσή τους όσο κι αν μας σοκάρει η αναλγησία τους. Πετάνε τους εργαζόμενους στην ανεργία, απαιτούν από το λαό να πληρώνουν ακόμα και αν δεν έχουν, χαράτσια, φόρους, κτλ και τους οδηγούν στην απελπισία και την αυτοκτονία. Ανακοίνωσαν, λοιπόν, την Παρασκευή και 150 διαθεσιμότητες εργαζομένων από το Δαφνί και άλλες 80 από το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης και το σχέδιο υλοποιείται. Δεν τους καίγεται καρφί για το ανθρώπινο κόστος. Έχουν χάσει κάθε ανθρώπινη ιδιότητα.

Και δυο λόγια για τα Ν.Π.Ι.Δ. Οι περισσότερες δομές, για να μην πούμε όλες και κατηγορηθούμε για ισοπέδωση, κάνουν μια στοιχειώδη φύλαξη των ενοίκων, όταν πρόκειται για στεγαστικές δομές με λίγο και κουρασμένο προσωπικό και όταν πρόκειται για κέντρα ημέρας, κυνηγούν την αύξηση του αριθμού των ασθενών, γιατί έτσι εξασφαλίζονται περισσότεροι κρατικοί πόροι. Οι εκπρόσωποι των διοικήσεων λένε καθαρά στους εργαζόμενους «ξεχάστε την ποιότητα, τώρα θέλουμε ποσότητα» και μειώνουν θεραπευτικές συνεδρίες και αυξάνουν «τα περιστατικά». Μην ξεχάσουμε να πούμε ότι παίρνουν και χρήματα από το ΕΣΠΑ για δυο χρόνια και αναπτύσσουν μάλιστα και τη δραστηριότητα τους για να την εγκαταλείψουν μετά με την ανοχή ή και τις ευλογίες του κράτους που ούτε σχεδιασμό διαθέτει ούτε και θέλει να έχει. Όσο για τους εργαζόμενους στα Ν.Π.Ι.Δ.; ξεφορτώθηκαν τους συνδικαλιστές με μεγάλη μαεστρία, άλλοι παραιτήθηκαν για λόγους αξιοπρέπειας και άλλοι δουλεύουν απλαισίωτοι και αβοήθητοι χωρίς πια να μιλούν ή να διεκδικούν το παραμικρό. Οι τελευταίοι δεν έχουν αυταπάτες μια και παραδέχονται συχνά πως η ανάγκη τους για το μισθό ή τα λίγα ένσημα για να βγουν στη σύνταξη τους κρατούν εκεί σιωπηρούς μα και αηδιασμένους.

Οι εργαζόμενοι στην ψυχική υγεία, οι ασθενείς με τις οικογένειές και ενωμένοι με τους αγωνιζόμενους κλάδους πρέπει να συντονιστούν και να ανατρέψουν την κυβέρνηση αυτή και κάθε κυβέρνηση της ίδιας πολιτικής και να πάρουν στα χέρια τους τη ζωή τους. Σε αντίθετη περίπτωση θα μας εξαθλιώνουν όλο και περισσότερο και τώρα πια το ξέρουμε καλά.

Το Δ.Σ. του Σ.Ε.Ψ.Α.Ε.Κ.Ο

 

20 Νοέμβρη στο Υπουργείο Υγείας: Συγκέντρωση ενάντια στην παρακράτηση των συντάξεων των ψυχικά πασχόντων και αναπήρων

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ

ΤΩΝ ΨΥΧΙΚΑ ΠΑΣΧΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΗΡΩΝ

Τετάρτη, 20 Νοεμβρίου 2013, 11.00 πμ

(update 1: Η συγκέντρωση ενάντια στην παρακράτηση των συντάξεων αναβάλλεται για την ερχόμενη Τρίτη, 26 Νοεμβρίου 2013, λόγω απουσίας της υφυπουργού στο εξωτερικό - update 2: Η συγκέντρωση δεν θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 26 Νοέμβρη γιατί η υφυπουργός θα απουσιάζει και πάλι στο εξωτερικό!!!).

Εχουν περάσει πάνω από δυο εβδομάδες από την ημέρα που η υφυπουργός Υγείας κ. Ζ. Μακρή είχε αθετήσει, για δεύτερη φορά, την δέσμευσή της να συναντήσει την Επιτροπή ενάντια στην παρακράτηση των συντάξεων, υποσχόμενη, για μιαν ακόμη φορά, να ειδοποιήσει η ίδια προκειμένου να κλειστεί νέο ραντεβού, όταν «οι πολυάριθμες ασχολίες και υποχρεώσεις της» θα της το επέτρεπαν.

Φαίνεται, ωστόσο, ότι οι μόνοι που δεν χωρούν σ΄ αυτές τις «πολυάριθμες υποχρεώσεις» και για τους οποίους δεν βρίσκεται ποτέ χρόνος, είναι οι χρήστες/λήπτες των υπηρεσιών, οι οικογένειές τους και οι λειτουργοί ψυχικής υγείας που τους στηρίζουν στις, όλο και πιο δύσβατες, διαδρομές της ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης/κοινωνικής επανένταξης.

Είναι απέναντι σ΄ αυτούς που η υφυπουργός οφείλει να τοποθετηθεί, στα σοβαρά και χωρίς υπεκφυγές, και να δεσμευτεί απέναντι στο αίτημα για νομοθετική ακύρωση της καταλήστευσης, από το Υπουργείο Υγείας, των συντάξεων των φιλοξενούμενων στις στεγαστικές δομές.

Η ολοκληρωμένη πρόταση που αιτιολογεί τον παράνομο χαρακτήρα και τις εξοντωτικές επιπτώσεις της παρακράτησης, απαιτώντας την ακύρωσή της, ενώ ταυτόχρονα προτείνει συγκεκριμένα μέτρα για την ασφαλή (και υποστηριζόμενη, όταν και όσο χρειάζεται) διαχείριση των εισοδημάτων των φιλοξενουμένων στις στεγαστικές δομές από τους ίδιους και για την κάλυψη των προσωπικών τους αναγκών, έχει κατατεθεί, και αυτή, από 15μέρου στις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου, αλλά και στο γραφείο της υφυπουργού.

Μαζευόμαστε, όλες και όλοι, έξω από το Υπουργείο Υγείας, την Τετάρτη, 20 Νοεμβρίου, στις 11 πμ, και απαιτούμε συνάντηση με την υφυπουργό.

Της γνωστοποιούμε από τώρα την ημερομηνία και την ώρα της συγκέντρωσής μας για να τακτοποιήσει τις υποχρεώσεις της, έτσι ώστε να βρει χρόνο να μας συναντήσει.

Σε κάθε περίπτωση, στις 20 Νοέμβρη, δεν θα φύγουμε από την οδό Αριστοτέλους 17, αν δεν την συναντήσουμε, όσο αργά κι΄ αν χρειαστεί να μείνουμε στο δρόμο.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ, ΣΟΨΥ ΒΥΡΩΝΑ, ΣΟΨΥ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ, ΣΟΨΥ Β. ΠΡΟΑΣΤΕΙΩΝ, ΕΣΑΜΕΑ, ΚΙΝΑΨΥ, ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΑΥΤΟΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ

Σημείωση: Όλα τα κείμενα για το θέμα της παρακράτησης των συντάξεων των ψυχικά πασχόντων μπορείτε να τα βρείτε εδώ 

ΠΟΕΔΗΝ προς Επίτροπο L. Andor: Επικίνδυνος ο υπουργός Υγείας. Διαλύει την ψυχική υγεία εν μία νυκτί !

 

Π.Ο.Ε.ΔΗ.Ν.

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ

PANHELLENIC FEDERATION OF PUBLIC HOSPITALS WORKERS

ΑΘΗΝΑ 7-11-2013

ΑΡ.ΠΡΩΤ.: 2305

ΠΡΟΣ: LASZLO ANDOR
EUROPEAN COMMISSIONER FOR EMPLOYMENT
SOCIAL AFFAIRS AND INDUSION

EUROPEAN COMMISSION
B-1049 BRUSSELS

Κύριε Επίτροπε,

Η Ελληνική Κυβέρνηση δια του Υπουργού Υγείας κου Άδωνι Γεωργιάδη μεθοδεύει την Διάλυση της Δημόσιας Ψυχικής Υγείας η οποία στη χώρα μας σε μεγάλο ποσοστό  προσφέρεται από τα Δημόσια Ψυχιατρικά Νοσοκομεία. Επικαλούμενος  ο Υπουργός Υγείας το ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ που υπογράψατε με τον πρώην Έλληνα Υπουργό Υγείας κο Α. Λυκουρέντζο για την ολοκλήρωση της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης το έτος 2015, εντάσσει στο ΜΝΗΜΟΝΙΟ Δημοσιονομικής Προσαρμογής τα Δημόσια Ψυχιατρικά Νοσοκομεία και τους επαγγελματίες που υπηρετούν σε αυτά.

Εξειδικευμένοι επαγγελματίες Ψυχικής Υγείας που όλοι τους αποτελούν μέλη θεραπευτικών ομάδων και εκπαιδεύτηκαν με διαρκή προγράμματα επιμόρφωσης επιδοτούμενα από τα Ευρωπαϊκά Κοινοτικά Ταμεία θυσιάζονται για την επίτευξη των ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΤΟΧΩΝ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.

Ο μοναδικός λόγος που εντάσσονται τα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία στα ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ είναι να οδηγηθούν πολυάριθμοι επαγγελματίες Ψυχικής Υγείας σε Διαθεσιμότητες και να ξεφορτωθεί το Κράτος τη δαπάνη λειτουργίας τους.

Η Δημόσια Ψυχική Υγεία της χώρας χρηματοδοτήθηκε γενναία από τα Ευρωπαϊκά Ταμεία με σκοπό την κατάργηση των Ασυλικών Υπηρεσιών.

Όμως με ευθύνη της χώρας δεν αναπτύχθηκαν οι κατάλληλες  Δημόσιες Μονάδες Ψυχικής Υγείας (Πρωτοβάθμιες, Εισαγωγών, Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης) προκειμένου να υποστηρίξουν τα Τομεοποιημένα Δίκτυα Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας ώστε  να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του εκάστου πληθυσμού αναφοράς.

Οι Επαγγελματίες Ψυχικής Υγείας ασφαλώς και επιδιώκουν να εργάζονται στις μετασχηματισμένες Κοινοτικές Δημόσιες Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας.

Η κυβερνητική απόφαση να θέσει σε διαθεσιμότητα μεγάλο αριθμό από τους λιγοστούς Επαγγελματίες Ψυχικής Υγείας οδηγεί στη διάλυση των Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας, αφού αποδυναμώνει την εύρυθμη λειτουργία των Μονάδων Ψυχικής Υγείας και των διαπιστωμένων αναγκών για να υλοποιηθεί η Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση. Εξάλλου προηγούμενη κυβέρνηση της χώρας που επίσης εφήρμοζε ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ στη συγχώνευση των Περιφερειακών Ψυχιατρικών Νοσοκομείων με τα Γενικά Νοσοκομεία των πόλεων που είναι ανεπτυγμένα, σεβάστηκε την ιδιαιτερότητα και την επένδυση που απαιτήθηκε για την εκπαίδευση των Επαγγελματιών Ψυχικής Υγείας, ψηφίζοντας διάταξη (Ν.4052/2012 άρθρο 30, 31 παρ.5) για υποχρεωτική απασχόληση στις μεταφερόμενες στα Γενικά Νοσοκομεία Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας (Ψυχιατρικοί Τομείς, Κέντρα Υγείας, Μονάδες Αποασυλοποίησης και Επαγγελματικής Αποκατάστασης). Τα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία και οι Δημόσιες Μονάδες Ψυχικής Υγείας είναι υποστελεχωμένες  ελέω ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ (Μηδενικές προσλήψεις, αθρόες συνταξιοδοτήσεις) και απαιτούν την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού και όχι την διάθεση επαγγελματιών σε άλλες Υπηρεσίες Υγείας. Οι Διαθεσιμότητες Επαγγελματιών, έστω για μικρό χρονικό διάστημα δεν μπορεί να αναπληρωθεί ώστε να διασφαλιστεί η στοιχειώδης ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών.

Τα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία ανέπτυξαν πλούσιο δίκτυο υπηρεσιών προσφέροντας αφενός Πρωτοβάθμιες Υπηρεσίες και αφετέρου στους τομείς Εισαγωγών, Αποασυλοποίησης, Επαγγελματικής Αποκατάστασης.

Η κατάργησή τους διαλύει το σύστημα Ψυχικής Υγείας της χώρας αφού ειδικά στον τομέα των εισαγωγών (60% με εισαγγελική παραγγελία) δεν έχουν δημιουργηθεί αντίστοιχες Δημόσιες Μονάδες.

Το 70% των εισαγωγών Ψυχικά Πασχόντων Ασθενών γίνεται στα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία αφού το σύστημα Ψυχικής Υγείας δεν Τομεοποιήθηκε με την ανάπτυξη κατάλληλων ψυχιατρικών τομέων στα Γενικά Νοσοκομεία και την αύξηση Μονάδων Πρωτοβάθμιας περίθαλψης ώστε να ανασχεθεί η ζήτηση σε εισαγωγές (Κέντρα Ψυχικής Υγείας).

Η αρμόδια Διεύθυνση Ψυχικής Υγείας παραδέχεται ότι οι επαγγελματίες Ψυχικής Υγείας των Ψυχιατρικών Νοσοκομείων δεν αρκούν για την μετεξέλιξη, μετασχηματισμό τους. Η κάλυψη βρίσκεται μεταξύ 40% και 65%. Οι επαγγελματίες Ψυχικής Υγείας επιδιώκουν να προσφέρουν αντισταθμιστικά οφέλη της συσσωρευμένης γνώσης που απέκτησαν από τη διαρκή εκπαίδευση με Κοινοτικά Κονδύλια. Τα αντισταθμιστικά οφέλη θα αποδοθούν στις μετασχηματιζόμενες και μετεξελιγμένες Δημόσιες Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας.

Παρά ταύτα στη Χώρα μας με τις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις της κυβέρνησης, εξελίσσονται σε πειραματόζωα της ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ.

Διαλύεται η Δημόσια Ψυχική Υγεία και δεν μετεξελίσσεται εξωνοσοκομειακά. Επενδύθηκαν εκατομμύρια ευρώ στη κατασκευή, την λειτουργία Μονάδων Ψυχικής Υγείας καθώς επίσης και στο Ανθρώπινο Δυναμικό χωρίς να λαμβάνει υπόψιν ο επικίνδυνος Υπουργός Υγείας. Διαλύει τα πάντα εν μία νυκτί.

Οφείλετε να παρέμβετε στον Υπουργό Υγείας να σταματήσει να τσουβαλιάζει το ΜΝΗΜΟΝΙΟ Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης με τα ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ελληνική κυβέρνηση οφείλουν στη πράξη και όχι στα λόγια να αποδεχτούν ότι οι επαγγελματίες Ψυχικής Υγείας είναι ελάχιστοι να υλοποιήσουν το εφαρμοζόμενο πρόγραμμα Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης. Να επιβληθούν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή οι απαραίτητες προσλήψεις προσωπικού. Παρά ταύτα ο Υπουργός Υγείας με επικίνδυνους ακροβατισμούς εντάσσει την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση στα ΜΝΗΜΟΝΙΑ που προβλέπουν περιορισμό των κοινωνικών δαπανών και Απολύσεις Δημοσίων Υπαλλήλων. Διαλύει το Σύστημα Ψυχικής Υγείας που στηρίχθηκε με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον Κρατικό Προϋπολογισμό.

Τα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία και οι Ψυχιατρικοί Τομείς των Γενικών Νοσοκομείων εμφανίζουν πληρότητα 140% σε οξέα περιστατικά. Οι συνθήκες Νοσηλείας είναι απαράδεκτες. Οι υπεράριθμοι ασθενείς νοσηλεύονται σε ράντζα και χρόνια τμήματα. Νοσηλεύονται προνοιακά περιστατικά, άστεγοι, τοξικομανείς, φυλακισμένοι του άρθρου 69 του Ποινικού Κώδικα, κρατούμενοι με φύλαξη αστυνομικών. Για τις κατηγορίες των ασθενών αυτών των κατηγοριών δεν αναπτύχθηκε η απαραίτητη υποδομή και νοσηλεύονται με τους ψυχικά πάσχοντες. Τα κοινωνικά περιστατικά αξιοποιούν την Εισαγγελική Παραγγελία γι’ αυτό το ποσοστό των εισαγγελικών εντολών για εγκλεισμό ανέρχεται στο 60% των εισαγωγών.

Είναι επιβεβλημένη η άμεση παρέμβασή σας να  σταματήσει ο κατήφορος του Υπουργού Υγείας  σε περίοδο που οι Δημόσιες Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας είναι απαραίτητες περισσότερο από ποτέ στη χώρας μας, αφού οι ακολουθούμενες Δημοσιονομικές πολιτικές αυξάνουν ραγδαία τον αριθμό των ψυχασθενών και των αυτοκτονιών.

ΓΙΑ ΤΗΝ Ε.Ε. ΤΗΣ Π.Ο.Ε.ΔΗ.Ν.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΥΤΣΙΟΥΜΠΕΛΗΣ

Ο ΑΝ.ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΣ

Το Δελτίο Τύπου στην ιστοσελίδα της ΠΟΕΔΗΝ : εδώ

 

 

Νέα εμπόδια στην περίθαλψη των απόρων βάζει το υπουργείο Υγείας

 

Για όσους δεν γνωρίζουν, ο άπορος ασθενής, κάτοχος βιβλιαρίου απορίας (πρόνοιας), εξυπηρετείται (μόνο) από τα δημόσια νοσοκομεία και είναι συνηθισμένος στην ταλαιπωρία. Δηλαδή, έχει μάθει να περιμένει. Να περιμένει μέρες για να βρει ραντεβού με γιατρό. Να περιμένει βδομάδες για να κάνει εργαστηριακές εξετάσεις. Να περιμένει μήνες για να χειρουργηθεί.

Τον τελευταίο καιρό, λόγω της κατάστασης που επικρατεί στα νοσοκομεία (και μόνο ο υπουργός Υγείας δεν θέλει να παραδεχθεί), ο άπορος ασθενής δεν υποχρεώνεται μόνο να περιμένει περισσότερο αλλά και να περιφέρεται (για μέρες) από νοσοκομείο σε νοσοκομείο μήπως καταφέρει να προμηθευτεί τα φάρμακά του. Και επειδή η κατάσταση δεν είναι δραματική μόνο στα νοσοκομεία, πρέπει πλέον να περιμένει (για τρεις τουλάχιστον μήνες) ακόμα και για την ανανέωση του βιβλιαρίου απορίας, το οποίο του δίνει το δικαίωμα στο “περίμενε” για όλα τα παραπάνω.

Μέχρι πρόσφατα, λοιπόν, ο άπορος ασθενής είχε την ευκαιρία να επιβιώσει, εφόσον διέθετε υπομονή και τύχη.

Όμως, τα πράγματα άλλαξαν!

Μετά από την απόφαση με θέμα: “Παροχή διευκρινίσεων σχετικά με τη διαδικασία έγκρισης για τη δωρεάν νοσηλευτική και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε κατόχους βιβλιαρίου οικονομικής αδυναμίας και σε ανασφάλιστους και οικονομικά αδύνατους Αλλοδαπούς που βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια”, την οποία υπογράφει ο Γ. Γραμματέας του υπουργείου Υγείας, Πελοπίδας Καλλίρης (και αναρτήθηκε στη “Διαύγεια” στις 25/07/2013), φαίνεται ότι τον άπορο ασθενή δεν τον σώζει ούτε η υπομονή ούτε η τύχη.

Διαβάστε, για παράδειγμα, τη διαδικασία έγκρισης για μια χειρουργική επέμβαση:

“Απαιτείται η έκδοση γνωμάτευσης θεράποντος ιατρού Δημοσίου Νοσοκομείου Ε.Σ.Υ. που να αιτιολογεί με πλήρη και σαφή τρόπο την ανάγκη εκτέλεσης και την ύπαρξη δυνατότητας για τη πραγματοποίηση της συγκεκριμένης επεμβατικής πράξης στο Νοσοκομείο από το οποίο χορηγείται η γνωμάτευση καθώς και το κόστος που απαιτείται για τη διεξαγωγή της.

Επίσης για την εκτέλεση της επέμβασης καθίσταται απαραίτητη η έγκριση του Συντονιστή Διευθυντή του αρμοδίου ιατρικού τμήματος και σε περίπτωση απουσίας ή έλλειψης αυτού του οριζόμενου Αναπληρωτή του σύμφωνα με τη κείμενη νομοθεσία, η ύπαρξη της σύμφωνης γνώμης του Επιστημονικού Συμβουλίου, η έγκριση του Διευθυντή της Ιατρικής Υπηρεσίας και τέλος η έγκριση του Διοικητή του Νοσοκομείου.”

Πως σας φαίνεται; Εύκολο; Περιμένετε, έχει και συνέχεια:

“Τα προαναφερόμενα δικαιολογητικά του Νοσοκομείου μαζί με την αίτηση του ασθενούς, το επικυρωμένο φωτοαντίγραφο της ταυτότητας του καθώς και το αποδεικτικό εν ισχύ που τον  καθιστά δικαιούχο (βιβλιάριο οικονομικής αδυναμίας, δελτίο αιτήσαντος άσυλο αλλοδαπού κλπ.) θα αποστέλλονται στο Υπουργείο από το Δημόσιο Νοσοκομείο Ε.Σ.Υ. που εκδίδει τις γνωματεύσεις και στο οποίο θα υποβάλλουν την αίτησή τους για τη διεξαγωγή των επεμβάσεων”

Όποιος/α έχει επισκεφθεί δημόσιο νοσοκομείο καταλαβαίνει πόσο “απλή” είναι η παραπάνω διαδικασία και, κυρίως, αν υπάρχει η πιθανότητα να ολοκληρωθεί. Όμως, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι ο ασθενής έχει την αντοχή και την υπομονή που απαιτεί το υπουργείο Υγείας να έχει ένας ασθενής, καθώς και την τύχη να “πέσει” σε γιατρούς, διευθυντές, επιτροπές, διοικητές με χρόνο και διάθεση να τον εξυπηρετήσουν, υπολόγισε κανένας πόσο χρόνο (ή χρόνια) θα χρειαστεί για: α) να κλείσει ραντεβού με γιατρό, β) να εκτελεστούν οι εξετάσεις που θα συστήσει ο γιατρός, γ) να παραλάβει τα αποτελέσματα των εξετάσεων, δ) να ξανακλείσει ραντεβού για να δει ο γιατρός τα αποτελέσματα, ε) να ολοκληρώσει τα βήματα που απαιτεί η νέα διαδικασία για την έγκριση της επέμβασης και στ) να προγραμματιστεί η χειρουργική επέμβαση;

Είναι βέβαιο ότι, με τη νέα περίπλοκη και χρονοβόρα γραφειοκρατική διαδικασία, το Ε.Σ.Υ. θα “ξεφορτωθεί” ένα μεγάλο αριθμό απόρων, οι οποίοι ή δεν θα μπορέσουν ή δεν θα προλάβουν να την ολοκληρώσουν.

Και όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που ο Άδωνις Γεωργιάδης διαφημίζει με κάθε τρόπο το ενδιαφέρον του για τους άπορους και ανασφάλιστους πολίτες (μέχρι και το χαράτσι των 25 ευρώ στο ΕΣΥ το βάπτισε πράξη αλληλεγγύης για τους αδύναμους συμπολίτες μας!!!).

Το σκάνδαλο ‘Ψυχαργώς’ στην μνημονιακή ολοκλήρωσή του: Ιδιωτικοποίηση της Ψυχικής Υγείας και εξαθλίωση των ψυχικά πασχόντων

Το σκάνδαλο ‘Ψυχαργώς’ στην μνημονιακή ολοκλήρωσή του:

Ιδιωτικοποίηση της Ψυχικής Υγείας και εξαθλίωση των ψυχικά πασχόντων

αντίσταση στην διάλυση της δημόσιας ψυχικής υγείας

σημαίνει διεκδίκηση ενός χειραφετητικού συστήματος

που αποκαθιστά τον Λόγο και τα δικαιώματα

των συνανθρώπων με ψυχιατρική εμπειρία 

Ένα προμελετημένο έγκλημα βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη στη χώρο της Ψυχικής Υγείας, με την αδίστακτη εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών μέσω του μνημονίου, που οδηγούν με ραγδαίους ρυθμούς στην περαιτέρω κοινωνική απόρριψη/εξοστρακισμό των ανθρώπων με προβλήματα ψυχικής υγείας, μέσα από την πλήρη και στοχευμένη απεξάρθρωση/διάλυση του συστήματος των δημόσιων υπηρεσιών και την αντικατάστασή τους από πλήρως ιδιωτικοποιημένες υπηρεσίες, κερδοσκοπικές και δήθεν «μη κερδοσκοπικές» (ΜΚΟ), όπου πρόσβαση θα έχουν μόνο όσοι θα μπορούν να πληρώσουν.

Το «σύμφωνο Λυκουρέντζου-Αντόρ», στο οποίο προβλέπεται το «κλείσιμο των ψυχιατρείων» (ΨΝΑ, Δρομοκαίτειο, ΨΝΘ) μέχρι το τέλος του 2015, είναι ακριβώς το σύμφωνο αυτής της ιδιωτικοποίησης, καθώς η δέσμευση για το fast track κλείσιμο των δημόσιων ψυχιατρείων «πληρώθηκε», από τη ΕΕ, με 105 εκ. ευρώ για την διάσωση των ΜΚΟ της ψυχικής υγείας για τρία χρόνια, έτσι ώστε να στηριχτεί η διαδικασία του κλεισίματος και ταυτόχρονα να δοθεί ο χρόνος στις ΜΚΟ για να βρουν (όσες από αυτές καταφέρουν να βρουν) τρόπους επιβίωσης και πηγές χρηματοδότησης, ώστε, από το 2016, να υποκαταστήσουν το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των δημόσιων υπηρεσιών. Πηγές χρηματοδότησης μη κρατικές, πλέον, αλλά από τα ίδια τα άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας που λαμβάνουν τις υπηρεσίες τους Από αυτή την άποψη, δεν ήταν χωρίς αποτέλεσμα τα «πάνω-κάτω» τα ταξίδια στελεχών των κρατικοδίαιτων επιχειρήσεων του Δικτύου ‘Αργώς’, από τους διαδρόμους του Υπουργείου στις Βρυξέλλες, μέχρις ότου επιτευχθεί το σύμφωνο.

Η επίκληση των προ 15ετίας τεθέντων στόχων του ‘Ψυχαργώς’ για το «κλείσιμο των ψυχιατρείων το 2015» είναι καθαρά προσχηματική καθώς καμιά από τις προϋποθέσεις που θα έκαναν δυνατό το «κλείσιμο» δεν πραγματοποιήθηκε: ούτε οι εκάστοτε ηγεσίες του Υπουργείου είχαν ποτέ μια συγκροτημένη πολιτική για την Ψυχική Υγεία στην κατεύθυνση ενός «βασισμένου στην κοινότητα» συστήματος, ούτε η ψυχιατρική κοινότητα, στην πλειονότητά της, έδειξε ενδιαφέρον για μια ψυχιατρική μεταρρύθμιση ως ξεπέρασμα του κυρίαρχου ψυχιατρικού παραδείγματος, προς μια ψυχιατρική «κουλτούρα, πρακτική και σύστημα» συνυφασμένων με την αποκατάσταση του Λόγου και των δικαιωμάτων των ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία.

Βέβαια, για να γίνει δυνατή η όποια συζήτηση και για να ξεσκεπαστούν τα όποια άλλοθι της στυγνής εφαρμογής των περικοπών του μνημονίου, πρέπει να ξεκαθαριστεί τι εννοεί ο καθένας με το «κλείσιμο του ψυχιατρείου» : εννοεί την υπέρβαση της ιδρυματικής ψυχιατρικής και του ψυχιατρικού παραδείγματος στο οποίο βασίζεται, προς ένα ολοκληρωμένο, βασισμένο στην κοινότητα, δίκτυο υπηρεσιών, έτσι ώστε το «κλείσιμο του ψυχιατρείου» να έλθει όταν οι υπηρεσίες που θα το αντικαταστήσουν θα έχουν ήδη μπει σε λειτουργία (δηλαδή, την Αποιδρυματοποίηση), ή εννοεί την απλή κατάργησή του, στη λογική της Απονοσοκομειοποίησης, με το πέταγμα ασθενών και προσωπικού στο δρόμο και το πέρασμα μεγάλου μέρους των λειτουργιών του στον ιδιωτικό τομέα;

Σε κάθε περίπτωση, η «ελληνική ψυχιατρική μεταρρύθμιση» μετατράπηκε - με πλυντήριο και την λεγόμενη «Κοινωνική Ψυχιατρική» - σε μιαν απλή χωροταξική μετεγκατάσταση της ιδρυματικής ψυχιατρικής στην κοινότητα. Μεταστέγαση, δηλαδή, των χρονίως νοσηλευομένων των ψυχιατρείων σε εξωνοσοκομειακές στεγαστικές δομές, ξενώνες, οικοτροφεία, προστατευόμενα διαμερίσματα. Δομές που συχνά αναπαράγουν την ιδρυματική λογική, χωρίς καμιά αλλαγή του «παραδείγματος», καμιά αλλαγή του «τρόπου σκέψης και πράξης» της ψυχιατρικής, καμιά συστημική αλλαγή: απόδειξη ότι το 55% των νοσηλειών πανελλαδικά εξακολουθούν να είναι ακούσιες.

Δεν έγιναν ποτέ τα «ολοκληρωμένα δίκτυα των κοινοτικών υπηρεσιών» (με ΚΨΥ κλπ), που θεωρούνται προϋπόθεση για το κλείσιμο των ψυχιατρείων. Δεν έχει γίνει, «παραμονές του κλεισίματος», ούτε καν το πρώτο (και εκ των ουκ άνευ) βήμα στην όποια διαδικασία ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, που είναι η τομεοποίηση των υπηρεσιών.

Αυτό που δημιουργήθηκε είναι ένα νεο-ιδρυματικό σύστημα, όπου, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, αναπαράγεται η ιδρυματική καθημερινότητα, η αφαίρεση του Λόγου και της ελευθερίας των «φιλοξενούμενων», ή των «χρηστών» των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, με όρους και συνθήκες όπου δεν υπάρχει ο άνθρωπος ως ύπαρξη με τις ανάγκες της, αλλά, ιδιαίτερα στις μέρες μας, αποκλειστικά η εκπλήρωση των μνημονιακών δεσμεύσεων.

Εμπειρίες/νησίδες, όπως, μεταξύ άλλων, αυτή του ψυχιατρείου Χανίων στην Κρήτη, του οποίου το κλείσιμο συνοδεύτηκε, σε σημαντικό βαθμό, από την δημιουργία δικτύου τομεοποιημένων, εναλλακτικών κοινοτικών υπηρεσιών, δεν αποτελούν παρά εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Ήδη από την δεκαετία του ΄90 παρατηρούμε την σταδιακή εμφάνιση πολιτικών και πρακτικών ιδιωτικοποίησης της δημόσιας φροντίδας ψυχικής υγείας. Από το 2000, με το ‘Ψυχαργώς’, η ιδιωτικοποίηση παίρνει τη μορφή της ραγδαίας ανάπτυξης τόσο του κρατικοδίαιτου «μη-κυβερνητικού» τομέα, όσο και του εμπορευματοποιημένου παραδοσιακού ιδιωτικού ψυχιατρικού τομέα.

Ο πακτωλός κοινοτικών κονδυλίων για την λεγόμενη «ψυχιατρική μεταρρύθμιση» και η «αγωνία» της απορρόφησης των διαθέσιμων κονδυλίων αποτελούν τα οχήματα επιτάχυνσης της λεγόμενης «αποασυλοποίησης», του δήθεν εκσυγχρονισμού, αλλά και της μετάβασης σε σχέδια και πρακτικές όχι με οδηγό την αλλαγή του επιστημονικού παραδείγματος και την Αποϊδρυματοποίηση, αλλά την συνέχιση της διαχείρισης των ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία από ειδικούς, πολιτικούς και επιχειρηματίες, δηλαδή την κατασκευή νέων χώρων κοινωνικού αποκλεισμού.

Ο «τρίτος πυλώνας», οι «μη κυβερνητικές» οργανώσεις, γνωρίζει πρωτοφανή ανάπτυξη. Βασικό χαρακτηριστικό αυτού του πυλώνα - σε πείσμα ακόμα και της ιστορικής προέλευσης των πραγματικών μη-κυβερνητικών οργανώσεων ως πολιτικά και οικονομικά ανεξάρτητα από κυβερνήσεις και οικονομικά συμφέροντα κινήματα - η χρηματοδότησή τους από δημόσιους, εθνικούς και κοινοτικούς, πόρους.

Οι «εκθέσεις ιδεών» διαφόρων εμπειρογνωμόνων για την «ψυχιατρική μεταρρύθμιση» στην Ελλάδα συγκροτούν περισσότερο βιβλιογραφικά αναγνώσματα ξένων εμπειριών και άλλοθι απορρόφησης κονδυλίων παρά Εθνικά Σχέδια για μιαν άλλη συνάντηση με τον ψυχικό πόνο και τους ψυχικά πάσχοντες. συνανθρώπους μας. Στην πραγματικότητα, ο ρόλος των αρμόδιων οργάνων από πλευράς ΕΕ ήταν η διασφάλιση της ύπαρξης και της ενίσχυσης των ΜΚΟ, ως μέρους μιας κίνησης ιδιωτικοποίησης και βαθμιαίας απόσυρσης (και ταυτόχρονα αυστηρής λογιστικής προσέγγισης) του δημόσιου σε πανευρωπαϊκή κλίμακα, καθώς και η μέσω δήθεν «κριτικών επισημάνσεων» διασφάλιση της απορρόφησης των κονδυλίων, για ένα δυσλειτουργικό νεο-ιδρυματικό μόρφωμα, για το οποίο καμιά πλευρά, ούτε αυτοί που έλαβαν το χρήμα, ούτε αυτοί που το έδιναν, δεν μπορούν τώρα να υποκρίνονται ότι «δεν ήξεραν», επί τόσα χρόνια, τι γινόταν, τι ήταν αυτό που παράγονταν, τι ήταν αυτό στο οποίο συναινούσαν να παράγεται..

Είναι σαφές ότι αυτό που επιβάλλει την τρέχουσα πολιτική του Υπουργείου δεν είναι η προ 15ετίας δέσμευση για το «κλείσιμο των ψυχιατρείων» ως προϊόντος της (μόνο ως ανέκδοτο, πλέον) «ολοκλήρωσης της μεταρρύθμισης», αλλά η μνημονιακή δέσμευση για προσαρμογή (σύνθλιψη) και της Ψυχικής Υγείας στη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Στην πλήρη, λογιστικού τύπου προσαρμογή της Ψυχικής Υγείας στους «διατιθέμενους πόρους», δηλαδή, σε μηδενικούς πόρους, γιατί μόνο αυτούς διαθέτει το σύστημα για τους ψυχικά πάσχοντες και όλες γενικά τις κοινωνικές ομάδες (σήμερα πια, για την πλειονότητα της κοινωνίας) που αντιμετωπίζει ως αντιπαραγωγικές, ως κοινωνικό βάρος και περιττές.

Η πολιτική για την Ψυχική Υγεία, όπως για την Υγεία γενικότερα, συμπυκνώνεται στα θέσφατα που, με το γνωστό του τρόπο, εκφράζει ο Υπουργός Υγείας Αδ. Γεωργιάδης : «Δεν είναι ώρα για το κράτος ν΄ αυξήσει τις δομές του αλλά να τις μειώσει», «οι δομές που θα μείνουν, θα λειτουργούν με τη μορφή των ιδιωτικών σε ένα βαθμό», «ο ιδιωτικός τομέας είναι πολύ πιο αποτελεσματικός από τον Δημόσιο», «να δούμε ποια (δομές ψυχ. υγείας) μπορούμε να χρηματοδοτούμε και ποια όχι», «δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε την πρόσβαση όλων των πολιτών στην Υγεία» κοκ.

Το σχέδιο που υλοποιούν είναι αυτό της ‘Αναθεώρησης του Ψυχαργώς’, που συνέταξε επιτροπή που είχε συστήσει ο τότε Υπουργός Υγείας Λοβέρδος, αποτελούμενη από γνωστούς ιδιοκτήτες ΜΚΟ, που έχουν συντελέσει στην ιδιωτικοποίηση της Ψυχικής Υγείας (και οι οποίοι ποντάρουν στην περαιτέρω ιδιωτικοποίησή της), καθώς και από «πάντα πρόθυμους» συνεργάτες από τα ψυχιατρεία.

Αυτό που προβλέπεται είναι η εκχώρηση των πάντων, ακόμα και των Κέντρων Ψυχικής Υγείας, στον ιδιωτικό τομέα και η ανάθεση στο Δημόσιο μόνο της επιτήρησης/φύλαξης των «ακαταλογίστων» του άρθρου 69 (αν και, ακόμα και γι΄ αυτό, αφήνονται παράθυρα να το αναλάβουν ιδιωτικές εταιρείες), καθώς και της νοσηλείας «οξέων περιστατικών» σε μονάδες «δημόσιων» νοσοκομείων. Είναι ένα σχέδιο/όχημα της ιδιωτικοποίησης, της συρρίκνωσης/συγχώνευσης υπαρχόντων μονάδων, απολύσεων του προσωπικού και πετάγματος των ασθενών στους δρόμους.

Ήδη, η μια υπουργική εγκύκλιος/απόφαση μετά την άλλη επιχειρούν να επιβάλλουν ένα όχι απλά «κλείσιμο», αλλά μια ταχεία, όπως-όπως, εκδίωξη (μετακίνηση, όπως το λένε) των ασθενών χρόνιας παραμονής από τα ψυχιατρεία - πολλών εξ΄ αυτών σε ιδρύματα/κολαστήρια «προνοιακού» τύπου, όπως των Λεχαινών κλπ, αλλά και στο δρόμο. Πρόκειται όχι για μια «μετάβαση σε στεγαστικές δομές», που απαιτεί τους χρόνους της, το εξατομικευμένο θεραπευτικό πλάνο και τις κατάλληλες δομές, αλλά για «έξωση» – μια έξωση σε άμεσο συγχρονισμό με την «έξωση» του προσωπικού, με τις διαθεσιμότητες/κινητικότητες που ετοιμάζονται και οι οποίες κάνουν το όλο εγχείρημα πιστό αντίγραφο της πολιτικής του πρώτου διδάξαντος στην Καλιφόρνια της δεκαετίας του 60, του μετέπειτα προέδρου των ΕΠΑ Ρ. Ρήγκαν, όταν έκλεισε τα ψυχιατρεία, απέλυσε το προσωπικό και πέταξε τους ασθενείς στο δρόμο. Σήμερα, ωστόσο, πρόκειται για ένα εγχείρημα που προοιωνίζεται να έχει πολύ χειρότερα αποτελέσματα, ακόμα και από αυτά που είχε εκείνο, που έδωσε, τότε, το όνομά του (ρηγκανισμός) στις πρακτικές αυτής της διαδεδομένης, έκτοτε, ανά την υφήλιο και νεοφιλελεύθερης κοπής, Απονοσοκομειοποίησης.

Μια από αυτές τις εγκυκλίους επιτάσσει ανώτατα όρια χρόνου νοσηλείας για τους νοσηλευόμενους στις ψυχιατρικές μονάδες, σε λογικές όπου η μείωση του χρόνου νοσηλείας δεν θα σημαίνει το ξεπέρασμα των πρακτικών εγκλεισμού και ιδρυματισμού και την στήριξη στην κοινότητα, αλλά την ταχεία καταστολή της «οξείας ψυχοπαθολογίας» - έχει ήδη μπει στα σκαριά η επέκταση της χρήσης του ηλεκτροσόκ - και το «γρήγορο εξιτήριο», με όποιες συνέπειες κι΄ αν έχει αυτό για τον ασθενή. Προβλέπει, επίσης, και διαδικασίες που θα επιτρέπουν στο μέλλον και την έξωση από τις στεγαστικές δομές, με κριτήρια που πάντα θα είναι σε θέση να επινοούνται, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες της δημοσιονομικής προσαρμογής.

Καθώς με την ταχεία, όπως – όπως, πλήρωση των λιγοστών κενών θέσεων στις όποιες στεγαστικές δομές, δεν θα υπάρχει, στο προσεχές μέλλον, δυνατότητα φιλοξενίας σ΄ αυτές και με δεδομένη την ανυπαρξία κοινοτικών μονάδων «στήριξης στον τόπο κατοικίας» των ανθρώπων που θα παίρνουν το «γρήγορο εξιτήριο» (αλλά και κοινωνικών παροχών για να μπορούν να τραφούν, να έχουν πρόσβαση στη θεραπεία τους και γενικά να επιβιώσουν), το ήδη υπαρκτό φαινόμενο της «περιστρεφόμενης πόρτας» θα γίνει ο κανόνας : η εναλλαγή του κοινωνικού αποκλεισμού με τον εγκλεισμό, νοσηλεία για γρήγορη καταστολή και «έλεγχο των συμπτωμάτων» και επιστροφή στο «χώρο του κοινωνικού αποκλεισμού» για όσο διάστημα η ψυχική οδύνη δεν γίνεται «ενοχλητική», έτσι ώστε να γίνει «αντικείμενο προσοχής» και να κινητοποιήσει τους σχετικούς μηχανισμούς του κοινωνικού ελέγχου.

Θεωρούμε ότι η απάντηση σ΄ αυτή την ανθρωπιστική καταστροφή που προωθεί με την πολιτική της η τωρινή ηγεσία του Υπουργείου Υγείας (και η οποία, στα περιεχόμενά της, αγγίζει και δομικά σχετίζεται με τις αντιλήψεις της Χρυσής Αυγής περί «στείρωσης και ευθανασίας των ψυχικά πασχόντων»), δεν είναι η υπεράσπιση του ψυχιατρείου (ενός άκρως αντιθεραπευτικού και κατασταλτικού θεσμού), αλλά η πιο σθεναρή από ποτέ διεκδίκηση της ουσίας αυτού που ήταν πάντοτε η υπέρβαση του ψυχιατρείου: η κατάργηση της ιδρυματικής βίας, των εξουσιαστικών σχέσεων, των πρακτικών του εγκλεισμού, η αποκατάσταση του Λόγου και των δικαιωμάτων των ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία, η δημιουργία των όρων για ισότιμο διάλογο μεταξύ θεραπευτών και θεραπευομένων, η λήψη μέτρων για αξιοπρεπή κοινωνική, αλλά και εργασιακή, ένταξη, ο ενεργός πρωταγωνιστικός ρόλος των λειτουργών και των άμεσα ενδιαφερομένων ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία στις διαδικασίες μετασχηματισμού και ξεπεράσματος του ιδρύματος, ενάντια σε άνωθεν διαδικασίες διοικητικού κλεισίματος και αδειάσματος του ψυχιατρείου, η ενεργός συμμετοχή της κοινωνίας κοκ.

Αυτές οι διαδικασίες είναι ασυμβίβαστες με οποιαδήποτε έννοια διαθεσιμότητας/κινητικότητας/απολύσεων του προσωπικού, και, αντίθετα, απαιτούν προσλήψεις προσωπικού.

Είναι ασυμβίβαστες με την επικείμενη παρακράτηση των συντάξεων των φιλοξενουμένων σε στεγαστικές δομές.

Είναι ασυμβίβαστες με την ύπαρξη ανασφάλιστων ψυχικά πασχόντων (και όχι μόνο), με τους ποικίλους περιορισμούς/εμπόδια/μειώσεις στις συντάξεις και τα επιδόματά τους, στην ανυπαρξία ευκαιριών εργασιακής ένταξης, συνεταιριστικών ή άλλων.

Είναι ασυμβίβαστες με την εγκαθιδρυμένη αδιαφορία για την μη εφαρμογή της όποιας νομοθεσίας προάγει την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους (για την ακούσια νοσηλεία, την δικαστική συμπαράσταση κλπ).

Θεωρούμε ότι πρέπει άμεσα να υπάρξει ένα πλατύ μέτωπο, ένα κίνημα «από τα κάτω», των ανθρώπων με ψυχιατρική εμπειρία, λειτουργών των υπηρεσιών, οικογενειών, κοινωνικών κινημάτων, για να μην περάσουν αυτά τα εν τη ουσία ανθρωποκτόνα σχέδια. Να είναι το κίνημα αυτό μια ουσιαστική στιγμή στην διαδικασία αποκατάστασης του Λόγου των ανθρώπων με ψυχιατρική εμπειρία και των δικαιωμάτων τους - ένα εκ των οποίων είναι η άμεση ακύρωση, με νομοθετική πράξη, της παρακράτησης των συντάξεων.

Να διεκδικηθεί η άμεση ακύρωση του «συμφώνου Λυκουρέντζου-Αντόρ» και όλων των μνημονιακών πολιτικών που κρύβονται πίσω από αυτό.

Να υπάρξει επαρκής χρηματοδότηση για την Ψυχική Υγεία και ολοκλήρωση του μετασχηματισμού και της υπέρβασης των ψυχιατρείων, στην λογική της Αποιδρυματοποίησης και όχι της Απονοσοκομειοποίησης και του απλού «κλεισίματος».

Να μην υπάρξει καμιά διαθεσιμότητα/κινητικότητα/απόλυση και αντίθετα, να γίνουν προσλήψεις του αναγκαίου προσωπικού. Όλο το προσωπικό των ψυχιατρείων είναι αναγκαίο (και μάλιστα, δεν επαρκεί) για έναν ουσιαστικό μετασχηματισμό του συστήματος ψυχικής υγείας, πέρα από το ψυχιατρικό ίδρυμα.

Να μπει φραγμός στην ιδιωτικοποίηση της Ψυχικής Υγείας και να διασφαλιστεί ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της. Να αναλάβει το Δημόσιο όλες τις δομές και τις υπηρεσίες των ΜΚΟ, που έχουν γίνει με κρατικές και κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας του προσωπικού και η αξιοπρεπής και θεραπευτική φιλοξενία των ενοίκων.

Καταλαβαίνουμε ότι όλα τα παραπάνω σημαίνουν ανατροπή του μνημονίου. Σημαίνουν μαζική αντίσταση και πολιτικές ανατροπές.

Αλλά «δεν υπάρχει άλλος δρόμος» προκειμένου ν΄ αποφευχθεί η «μαζική ευθανασία» που ετοιμάζουν.

7 Νοέμβρη 2013

Γιώργος Αστρινάκης, Δ/ντής ψυχίατρος, Δρομοκαίτειο

Γιώργος Κοκκινάκος, Δ/ντής ψυχίατρος, ΚΨΥ Χανίων

Κατερίνα Μάτσα, ψυχίατρος, τ. Δ/ντρια 18 Ανω, ΨΝΑ

Θόδωρος Μεγαλοοικονόμου, Δ/ντής ψυχίατρος ΨΝΑ

Κώστας Μπαϊρακτάρης, αν. καθηγητής, Τμήμα Ψυχολογίας, ΑΠΘ