Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

ΣΕΨΑΕΚΟ: Η διοίκηση της Εταιρίας "Ξένιος Ζεύς" παρανομεί εις βάρος εργαζομένων που βρίσκονται σε επίσχεση (upd: 16/5 & 22/5)


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ 
ΣΕ ΦΟΡΕΙΣ ΨΥΧΙΚΑ ΑΣΘΕΝΩΝ 
& ΕΥΑΛΩΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΟΜΑΔΩΝ


25-4-2013


Η διοίκηση της Εταιρίας «ΞΕΝΙΟΣ ΖΕΥΣ» παρανομεί εις βάρος των εργαζομένων που ασκούν το νόμιμο δικαίωμά τους στην επίσχεση.

Το Σωματείο Εργαζομένων σε φορείς Ψυχικά Ασθενών και Ευάλωτων Κοινωνικά Ομάδων ενημερώνει ότι οι πέντε εργαζόμενοι σε επίσχεση στο οικοτροφείο «Χαραυγή» στα Χανιά Κρήτης της εταιρίας «ΞΕΝΙΟΣ ΖΕΥΣ» (φορέας υγείας και κοινωνικής μέριμνας) προχώρησαν σε καταγγελία προς το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Συγκεκριμένα, η εταιρία αρνείται να καταβάλει τα δεδουλευμένα τους ή μέρος τους από τον Ιούνιο 2012, παρόλο που έχει λάβει επιχορήγηση απο το υπουργείο υγείας για το 1ο τρίμηνο του 2013 που αφορά και μισθοδοσίες. Με την επιχορήγηση κατέβαλε δύο μισθούς (Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 2013) σε όλους τους εργαζόμενους πλην των εργαζομένων σε επίσχεση, στους οποίους δεν τους καταβλήθηκε τίποτα.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι της επίσχεσης από τον Ιούνιο του 2012 να μη μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους και να βρίσκονται σε ένα διαρκή αγώνα επιβίωσης έχοντας τολμήσει να ασκήσουν το νόμιμο δικαίωμά τους. Εκτός από τα παραπάνω χρήματα έχουν δοθεί και εις χείρας σχεδόν άλλοι δυο μισθοί σε μορφή έναντι, πράγμα για το οποίο τους ενημέρωσε ο επόπτης ο οποίος το διαπίστωσε κατά τον έλεγχο που έκανε στην εταιρία και είχαν ερωτηθεί εργαζόμενοι, οι οποίοι το ανέφεραν.

Ουδέποτε οι εργαζόμενοι σε επίσχεση κλήθηκαν να λάβουν αυτά τα ποσά. Παρ’ όλα αυτά όπως αναφέρουν οι εργαζόμενοι σε επίσχεση είναι απορίας άξιον γιατί η επιθεώρηση δεν έχει πράξει τα νόμιμα.

Επιπλέον αξίζει να σημειωθεί ότι η εταιρία αμέσως μετά την επίσχεση προσέλαβε εργαζόμενους με δίμηνες συμβάσεις με άγνωστη διαδικασία πρόσληψης. Από τα παραπάνω προκύπτει ξεκάθαρα ότι η πρόεδρος της εταιρίας κινείται αφενός με παράνομες διαδικασίες κι αφετέρου άκρως εκδικητικά απέναντι στους εργαζόμενους που τόλμησαν να ζητήσουν τα δεδουλευμένα τους.

Το Σωματείο μας καταγγέλλει την αυθαιρεσία της συγκεκριμένης διοίκησης και θα στηρίξει με κάθε τρόπο τα μέλη του που διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους για να ζήσουν. Καλούμε την επιθεώρηση εργασίας να κάνει τους απαραίτητους ελέγχους το συντομότερο δυνατό και το Υπουργείο Υγείας να πάρει θέση για όλα όσα του έχουν ζητηθεί από τους συναδέλφους.

Οι φωνές όσων καταγγέλλουν όσους λόγω προνομιακής θέσης και ίσως και προνομιακών σχέσεων παραβιάζουν απροκάλυπτα τα δικαιώματα των εργαζομένων αυξάνονται και αυτό μας δίνει ελπίδα πως τελικά θα σηκώσουμε το κεφάλι μας όπως αξίζει σε κάθε άνθρωπο που σέβεται το εαυτό του.

Το Δ.Σ. του ΣΕΨΑΕΚΟ


update 1:

16-5-2013

Συνέχεια της αποκάλυψης της αυθαιρεσίας της Εταιρίας «ΞΕΝΙΟΣ ΖΕΥΣ»
 

Η διοίκηση της Εταιρίας «ΞΕΝΙΟΣ ΖΕΥΣ» παρανομεί εις βάρος των εργαζομένων που ασκούν το νόμιμο δικαίωμά τους στην επίσχεση.

Σε συνέχεια της ενημέρωσης-καταγγελίας του Σωματείου Εργαζομένων σε φορείς Ψυχικά Ασθενών και Ευάλωτων Κοινωνικά Ομάδων για την εταιρία «ΞΕΝΙΟΣ ΖΕΥΣ», αναφέρουμε ότι: η εν λόγω εταιρία δεν παρανομεί μόνο εις βάρος των εργαζομένων που κάνουν επίσχεση στο οικοτροφείο «Χαραυγή» στα Χανιά της Κρήτης. Όλα όσα αναφέρθηκαν ισχύουν και για τα άλλα δύο οικοτροφεία των συγκεκριμένων εργοδοτών, τον Αίολο, όπου δώδεκα εργαζόμενοι κάνουν επίσχεση, και το οικοτροφείο της ΑμΚε Άνοδος με τον ίδιο νομικό εκπρόσωπο, όπου κάνουν επίσχεση τρεις εργαζόμενοι. Από την επίσχεση και μετά οι εταιρίες πληρώνουν μόνο μισθούς του 2013 για να μην πληρωθούν οι εργαζόμενοι σε επίσχεση και έχουν προσληφθεί άλλα άτομα στη θέση τους με δίμηνες συμβάσεις, με τις ευλογίες του Υπουργείου Υγείας. Στην Άνοδο, μάλιστα, χρωστούν μισθούς από το Μάιο του 2012.


Δεν θα σταματήσουμε να αποκαλύπτουμε και να διεκδικούμε να μπει τέλος στην ατιμωρησία και την εκμετάλλευση των ασθενών και των εργαζομένων στην Ψυχική Υγεία  παρόλο που  όλοι όσοι κατέχουν θέσεις εξουσίας την ενθαρρύνουν και την ανταμοίβουν…

Το Δ.Σ. του ΣΕΨΑΕΚΟ 



update 2:

22-5-2013

Εξελίξεις στην εταιρία «Ξένιος Ζευς»

Πληρώθηκαν οι σε επίσχεση εργαζόμενες στο οικοτροφείο «Χαραυγή» στα Χανιά αλλά όχι χωρίς παρατράγουδα…

Η παρούσα ενημέρωση αφορά τις πέντε εργαζόμενες που βρίσκονταν σε επίσχεση από τις 20/12/2012 για δεδουλευμένα που τους οφείλονταν από τον Ιούνιο του 2012 στο Οικοτροφείο Χαραυγή στα Χανιά της Κρήτης της Εταιρίας ΞΕΝΙΟΣ ΖΕΥΣ. Η εταιρία είχε παραλάβει κονδύλιο που αφορούσε το πρώτο τρίμηνο του 2013 από το Υπουργείο Υγείας και πλήρωνε όλους τους εργαζόμενους πλην των εργαζομένων σε επίσχεση. Ως εκ τούτου οι εργαζόμενες προχώρησαν σε καταγγελία –αναφορά στο Υπουργείο Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης καθώς και 10 κοινοποιήσεις σε λοιπούς φορείς.

Είχαν προσδιοριστεί ασφαλιστικά μέτρα από την πλευρά των εργαζόμενων για τα δεδουλευμένα τους στις 22/02/2013 αλλά πήραν αναβολή από την πλευρά τους λόγω της εγκυκλίου που είχε εκδώσει το Υπουργείο Υγείας και ανέστειλε όλα τα μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης. Μετά την καταγγελία τους και σε άσχετη χρονική περίοδο τους καταβλήθηκε μέσω τραπέζης ένα χρηματικό ποσό που αφορούσε περίπου ένα μισθό χωρίς βέβαια ποτέ να τους ενημερώσουν. Τα δεύτερα ασφαλιστικά είχαν προσδιοριστεί στις 20/05/2013 αλλά τέσσερις μέρες  πριν την ημερομηνία αυτή οι εργαζόμενες ενημερώθηκαν μέσω του δικηγόρου τους, ότι ο δικηγόρος της εταιρίας ζήτησε εξωδικαστικό συμβιβασμό και όπως τούς ενημέρωσαν θα τούς κατέβαλαν όλους τους μήνες του 2012 (δεδουλευμένα επτά μηνών) καθώς και τον Ιανουάριο του 2013 που ήταν ο πρώτος μήνας της επίσχεσης υπογράφοντας μια υπεύθυνη δήλωση ότι θα επέστρεφαν στην δουλειά τους και θα σταματούσαν την επίσχεση, όπως και έγινε, αμέσως μόλις κατατέθηκαν τα χρήματα στο λογαριασμό μισθοδοσίας τους.

Αξίζει να σημειωθεί ότι λίγο πριν μπουν τα χρήματα στο λογαριασμό τους, τους ανακοίνωσε ο δικηγόρος τούς ότι ενημερώθηκε από τον δικηγόρο της εταιρίας ότι θα έπρεπε να προσθέσουν άλλη μία παράγραφο στην υπεύθυνη δήλωση η οποία θα ανέγραφε ότι η καταγγελία η οποία κοινοποιήθηκε στο υπουργείο υγείας και λοιπούς φορείς είναι άνευ αντικειμένου και οι δηλώσεις οι οποίες αναγράφονται στην καταγγελία έγιναν εν θερμώ και πως μετά από πληροφορίες και διασαφηνίσεις διαπίστωσαν ότι δεν ευσταθούν και συνεπώς την ανακαλούν. Τα χρήματα τα έλαβαν κατά δήλωση του δικηγόρου της εταιρίας οι εργαζόμενες προκειμένου να υπογράψουν το αναληθές της καταγγελίας που είχαν καταθέσει. Από τη στιγμή εκείνη και μετά δέχτηκαν διαμέσου των δικηγόρων εξοντωτικές πιέσεις ώστε να υπογράψουν τη δήλωση που αναιρεί την καταγγελία. Η απάντηση των εργαζομένων για την υπογραφή τους ήταν αρνητική.  Με τον τρόπο αυτό η διοίκηση της εταιρίας έδειξε για άλλη μία φορά το πρόσωπό της επιθυμώντας τεχνηέντως να αποσπάσει την ομολογία των εργαζομένων για την δήθεν ψευδή αναφορά πού υπέβαλαν. Επίσης τους μετέφεραν διαμέσου των δικηγόρων ότι θα προβούν εντός των ημερών σε μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμιση και αγωγές διεκδικώντας αποζημιώσεις ύψους 500,000 ευρώ. Οι εργαζόμενες έχουν επιστρέψει στην εργασία τους και δέχονται προειδοποιήσεις ώστε να μην έχουν ύφος προκλητικό και να μην πανηγυρίζουν ώστε να μην προκαλούνται οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, πιθανόν γιατί σε εκείνους οφείλονται μισθοί του 2012 και δε θα  ήθελαν να ξεσηκωθούν με αντίστοιχο των 5 εργαζομένων τρόπο.

Είναι μια πρώτη νίκη των εργαζομένων σε επίσχεση χάρη στην τόλμη τους, την επιμονή τους αλλά και τη δημοσιότητα που πήρε η υπόθεσή τους. Το σωματείο μας παραμένει στο πλευρό τους όπως και μεγάλο μέρος της κοινωνίας που παρακολουθεί τις εξελίξεις.

Το Δ.Σ. του ΣΕΨΑΕΚΟ    
  

Αντιμέτωποι με το φάσμα της πλήρους κατάρρευσης των κοινοτικών υπηρεσιών ψυχικής υγείας


2η ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΚΨΥ

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ ΜΕ ΤΟ ΦΑΣΜΑ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΥΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ
ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

Με τη συμμετοχή 18 ΚΨΥ από όλη τη χώρα πραγματοποιήθηκε η 2η Πανελλαδική Συνάντηση των ΚΨΥ, στις 13 Απριλίου 2013, στο Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τέσσερα ακόμα ΚΨΥ είχαν στείλει κείμενα με τα προβλήματα και τις θέσεις τους, που διαβάστηκαν στη διάρκεια των εργασιών της συνάντησης.

Τα ζητήματα που κυριάρχησαν ήταν αυτά που αφορούσαν τα προβλήματα κυριολεκτικής επιβίωσης των περισσότερων ΚΨΥ, εν μέσω της κρίσης και των περικοπών, με τις δραματικές ελλείψεις και την ραγδαία επιδείνωση από μακρού χρονιζόντων προβλημάτων, την ίδια στιγμή που ο φόρτος εργασίας, το πλήθος των αιτημάτων που απευθύνεται σ΄ αυτά για παροχή υπηρεσιών, αυξάνεται διαρκώς με γεωμετρική πρόοδο. ΚΨΥ με ελάχιστο προσωπικό, που λιγοστεύει διαρκώς, ΚΨΥ χωρίς καν ψυχίατρο (ή, μετά από λίγο χωρίς ψυχίατρο), ΚΨΥ χωρίς χώρο για την λειτουργία τους, ΚΨΥ τα οποία, οι διοικήσεις των νοσοκομείων, των οποίων αποτελούν αποκεντρωμένες μονάδες, τα αντιμετωπίζουν ως περιττό βάρος, ΚΨΥ στον «αέρα», χωρίς θεσμοθετημένο οργανισμό, χωρίς την στοιχειώδη, δηλαδή, εγγύηση για την ίδια την ύπαρξη και λειτουργία τους. Αυτό το τελευταίο αφορά όλα τα ΚΨΥ, ανεξάρτητα από την όποια επάρκεια, ή μη, του προσωπικού που έχουν, καθώς κανένας οργανισμός δεν έχει δημοσιευτεί και το μέλλον (το πού θα ενταχθούν, θα συγχωνευθούν, ή θα συνθλιβούν) είναι αβέβαιο.

Οι αφηγήσεις και οι παρεμβάσεις από όλους τους συμμετέχοντες έκαναν φανερό το πόσο η ίδια η ύπαρξη των ΚΨΥ βασίζεται στην πρωτοβουλία και στη δέσμευση των λειτουργών, σε μια μακρά διαδρομή στην διάρκεια της οποίας δεν υπήρξε ποτέ μια σοβαρή και επεξεργασμένη «πολιτική για την ψυχική υγεία», που θα έθετε τις βάσεις και τους κατευθυντήριους άξονες για την λειτουργία ενός «βασισμένου στην κοινότητα» Συστήματος Ψυχικής Υγείας και τον τρόπο διασύνδεσης των υπηρεσιών σε τομεοποιημένη βάση. Ετσι, ανάλογα με τη ιστορική αφετηρία και την διαδρομή της κάθε εμπειρίας, την κουλτούρα και τον τρόπο της εκάστοτε σύλληψης του ρόλου ενός ΚΨΥ στο σύστημα των υπηρεσιών, τα μέσα και τους πόρους που έτυχε (ή κατάφερε) να έχει στη διάθεσή του, το κάθε ΚΨΥ διαμόρφωσε τη θέση και τη λειτουργία του και ήλθε, στη βάση αυτής, της ιδιαίτερης σε κάθε περίπτωση, διαμόρφωσης, να ‘συναντήσει’ το ξέσπασμα και τις συνέπειες της κρίσης και του μνημονίου.

Η αίσθηση όλων ήταν ότι η κυρίαρχη πολιτική συνίσταται, μεταξύ άλλων, στην αποδυνάμωση των ΚΨΥ, στην εγκατάλειψή τους σ΄ ένα βαθμιαία μαρασμό, μέχρις εξαφανίσεως, στην αμφισβήτηση του δημόσιου χαρακτήρα (και) της κοινοτικής Ψυχικής Υγείας, με το πέρασμά της στις ΜΚΟ και στον ιδιωτικό τομέα.

Έτσι, το ζήτημα που συζητήθηκε αρκετά, της ανάγκης, δηλαδή, να υπάρξει, επιτέλους, τομεοποίηση των υπηρεσιών (έγινε αναφορά στην ανάγκη για ΤΟΨΥ όχι μεγαλύτερους των 100.000 κατοίκων), με ταυτόχρονο τον ορισμό, την οργάνωση και τον τρόπο διασύνδεσης και λειτουργίας του δικτύου των υπηρεσιών σε κάθε τομέα (σε μια κατεύθυνση εναλλακτική, και όχι συμπληρωματική, στο ψυχιατρείο και στον εγκλεισμό), συνδέθηκε με την διεκδίκηση της επίλυσης, ως προϋπόθεση, των προβλημάτων της καθαυτό επιβίωσης των ΚΨΥ, με πρώτο από αυτά το ζήτημα της στελέχωσης και των προσλήψεων.

Όλοι οι συμμετέχοντες συμφώνησαν αυτή η «Συνάντηση των ΚΨΥ» να συνεχιστεί.

- Αποφασίστηκε να δημιουργηθεί ένας διαδικτυακός τόπος, ως μέσο διευκόλυνσης της επικοινωνίας, της αλληλοενημέρωσης, της επεξεργασίας κοινών τόπων και θέσεων για ένα βασισμένο στην κοινότητα σύστημα ψυχικής υγείας, για την οργάνωση δράσεων κλπ.

- Αποφασίστηκε, επίσης, να υπάρξει ένα «Συντονιστικό» όλων των ΚΨΥ και περαιτέρω επεξεργασία της μορφής συγκρότησής τους σε ένα κοινό και συνεκτικό φορέα.

- Αποφασίστηκε, ακόμα, να υπάρξει ένα κείμενο με θέσεις διεκδίκησης για τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας ενός τομεοποιημένου, κοινοτικά βασισμένου και ολοκληρωμένου συστήματος υπηρεσιών ψυχικής υγείας.

- Τέλος, μια τριμελής ομάδα (Α. Καψάλη από το ΚΨΥ Χαλκίδας, Ι. Παπαδόπουλος από το ΚΨΥ Αγίων Αναργύρων και Δ. Πλουμπίδης από το ΚΨΥ Βύρωνα – Καισαριανής) ανέλαβε να συντονίσει και να διευκολύνει την εφαρμογή των αποφάσεων της Συνάντησης και την περαιτέρω συνέχεια της όλης προσπάθειας.

Τα ΚΨΥ, που συμμετείχαν στην 2η Πανελλαδική Συνάντηση, ήταν τα εξής:

ΚΨΥ Αγίων Αναργύρων, ΚΨΥ Βόλου, ΚΨΥ Βύρωνα - Καισαριανής, ΚΨΥ Ζακύνθου, ΚΨΥ Ιωαννίνων, ΚΨΥ Καρπενησίου, ΚΨΥ Κέρκυρας, ΚΨΥ Κορυδαλλού, ΚΨΥ Ναυπλίου, ΚΨΥ Ξάνθης, ΚΨΥ Παγκρατίου, ΚΨΥ Πάτρας, ΚΨΥ Περιστερίου, ΚΨΥ Σάμου, ΚΨΥ Σερρών, ΚΨΥ Τρίπολης, ΚΨΥ Χαλκίδας, ΚΨΥ Χανίων.

Επίσης, συμμετείχαν, μέσω της αποστολής κειμένων που διαβάστηκαν στην συνάντηση, το Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής Θεσσαλονίκης, το ΚΨΥ Καβάλας, το ΚΨΥ Καλαμάτας και το ΚΨΥ Ορεστιάδας.

22/4/2013

Η Οργανωτική Επιτροπή


Η Κοινή Διακήρυξη Κέντρων Ψυχικής Υγείας, από την 1η Συνάντηση των ΚΨΥ (14-15 Δεκεμβρίου 2011) ΕΔΩ

  

Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Η ΔΗΜΑΡ δεσμεύεται για λύση σε προβλήματα του χώρου Ψυχικής Υγείας. Η Σκοπούλη;

  
Η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση και η τοποθέτηση της Φωτεινής Σκοπούλη στο υπουργείο Υγείας ήταν ίσως η μοναδική ευκαιρία του κόμματος του Φώτη Κουβέλη να δείξει έμπρακτα το ενδιαφέρον του για την Ψυχική Υγεία. Δυστυχώς, όχι μόνο δεν είδαμε αυτό το ενδιαφέρον αλλά οι ψυχικά πάσχοντες / χρήστες των υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας, καθώς και οι εργαζόμενοι σε αυτές, βιώνουν μια πρωτοφανή εγκατάλειψη από το κράτος.

Η Φωτεινή Σκοπούλη, συνεχίζοντας τα επικοινωνιακά παιγνίδια των προκατόχων της (Αβραμόπουλου, Λοβέρδου κα), καταγγέλλει τους φορείς ψυχικής Υγείας για κακοδιαχείριση και αφήνει τις δομές χωρίς τα αναγκαία χρήματα τόσο για την κάλυψη των λειτουργικών εξόδων όσο και για τη μισθοδοσία των εργαζομένων, οι οποίοι παραμένουν απλήρωτοι για διαστήματα που φτάνουν τους 10-11 μήνες!

Μάλιστα, η κα Σκοπούλη φαίνεται να είναι τόσο απορροφημένη με τον καταγγελτικό της ρόλο που, όπως φαίνεται, έχει ξεχάσει ότι το ίδιο το υπουργείο είναι αρμόδιο να ελέγχει τις σχετικές καταγγελίες και να εποπτεύει τους φορείς. Φυσικά, εφόσον δεν μπορεί να ελέγξει αυτά που η ίδια καταγγέλλει, δεν μπορεί να ελέγξει και όσα καταγγέλλονται από τους εργαζόμενους, οι οποίοι εκτός από απλήρωτοι είναι πλέον και πλήρως απροστάτευτοι.

Κατά διαστήματα, διαβάζουμε στον τύπο διάφορες δηλώσεις της, όπως ότι θα συγκροτηθούν επιτροπές για την αξιολόγηση των δομών ψυχικής υγείας, αλλά και αυτές αναιρούνται από την ίδια λίγες μέρες αργότερα: “προσπαθούμε να εφαρμόσουμε τα πορίσματα της ήδη αξιολογημένης κατάστασης της ψυχικής υγείας” !!! Και μένουμε να αναρωτιόμαστε αν την κατάσταση θα την αξιολογήσει η Σκοπούλη ή αν είναι ήδη αξιολογημένη. Βέβαια, τίποτα από τα δύο δεν συμβαίνει και η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.

Παρόμοιο ήταν και το “ενδιαφέρον” της Φωτεινής Σκοπούλη για το μέτρο της παρακράτησης των συντάξεων των ψυχικά πασχόντων, το οποίο χαρακτήρισε ως τελείως άδικο και υποσχέθηκε την κατάργηση των σχετικών διατάξεων (Λοβέρδου, Μπόλαρη). Εννιά μήνες πέρασαν από τότε και η υπόσχεση της υφυπουργού έμεινε ...στην ιστοσελίδα του υπουργείου Υγείας.

Αυτά και πολλά άλλα, τα οποία έχουν γραφτεί πολλές φορές και εδώ και αλλού, είναι τα έργα της κας Σκοπούλη και της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Γι' αυτό με εξέπληξε το δελτίο τύπου που εξέδωσε η ΔΗΜΑΡ πριν από λίγες μέρες (μπορείτε να το διαβάσετε παρακάτω).

Πραγματικά, δεν καταλαβαίνω γιατί χρειάζεται να ανακοινώσει η ΔΗΜΑΡ ότι “δεσμεύεται να αναλάβει άμεσα πρωτοβουλίες ώστε να επιλυθούν τα επιτακτικά προβλήματα”. Μήπως ανακάλυψε τώρα “τα επιτακτικά προβλήματα”; Μήπως δεν συμμετέχει στην κυβέρνηση και δεν ευθύνεται για την κατάσταση στο χώρο της Ψυχικής Υγείας (και όχι μόνο); Μήπως έχει ξεχάσει ότι αρμόδια υφυπουργός για την Ψυχική Υγεία είναι η (προταθείσα από τη ΔΗΜΑΡ) Φωτεινή Σκοπούλη;

“Οι εργαζόμενοι που με δικές τους προσπάθειες καταφέρνουν και διατηρούν, ακόμα, υψηλό το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών βρίσκονται σε απόγνωση”, αναφέρει το δελτίο τύπου της ΔΗΜΑΡ. Μόνο που η κατάσταση που οδήγησε τους εργαζόμενους σε απόγνωση δεν δημιουργήθηκε μόνη της και σίγουρα σχετίζεται με τις μέχρι σήμερα πολιτικές και της ΔΗΜΑΡ.


ΥΓ. Την 4η Απριλίου 2013 "οι εργαζόμενοι που με δικές τους προσπάθειες καταφέρνουν και διατηρούν, ακόμα, υψηλό το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών..." αντί να συναντήσουν την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας συνάντησαν ...τα ΜΑΤ και αντιμετωπίστηκαν με κλομπ και χημικά.



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Άμεση Λύση για υπηρεσίες που παρέχονται από το Δίκτυο Φορέων Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης και Ψυχικής Υγείας « ΑΡΓΩ».

Συνάντηση με αντιπροσωπεία του Δικτύου Φορέων Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης και Ψυχικής Υγείας «ΑΡΓΩ», αποτελούμενη από εκπρόσωπους των εργαζομένων, των ασθενών και του Δικτύου των Φορέων, είχαν οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς Θωμάς Ψύρρας, Νίκη Φούντα και Γιώργος Κυρίτσης.

Οι βουλευτές ενημερώθηκαν για τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο χώρος της Ψυχικής Υγείας κυρίως για τα Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, όπου λόγω μείωσης της χρηματοδότησης κινδυνεύουν με αναστολή της λειτουργίας τους. Απλήρωτοι εργαζόμενοι, χρέη προς το ΙΚΑ που φέρνουν αντιμέτωπες τις διοικήσεις με τη δικαιοσύνη και την παράλληλη αύξηση του αριθμού των ασθενών.

Επιτακτικά τέθηκαν τα ζητήματα βιωσιμότητας που αφορούν:

Την άμεση εκταμίευση των διαθέσιμων πόρων του τακτικού προϋπολογισμού για τη χρηματοδότηση του Β τριμήνου, μια διαδικασία που καθυστερεί, την στιγμή που 3000 εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι 8-11 μήνες και την επιτάχυνση των διαδικασιών για την καταβολή των επόμενων χρηματοδοτήσεων. Οι εργαζόμενοι που με δικές τους προσπάθειες καταφέρνουν και διατηρούν, ακόμα, υψηλό το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών βρίσκονται σε απόγνωση. Τα χρήματα αυτά δεν αρκούν για την αποπληρωμή των δεδουλευμένων τους αλλά είναι απαραίτητα για την συνέχιση της λειτουργίας των μονάδων

Τον κίνδυνο να σταματήσουν την λειτουργία τους οι μονάδες αν δεν υπογραφεί άμεσα το Σύμφωνο με την ΕΕ για επαναχρηματοδότηση τους με τον παράλληλο κίνδυνο να χαθούν περίπου 120 εκατ. από πόρους του ΕΣΠΑ λόγω της μη έγκαιρης απορρόφησης.

Επιπλέον αναφορά έγινε και στην ανάγκη να διευθετηθούν όλα τα θεσμικά ζητήματα του χώρου: να υπογραφούν άμεσα οι σχετικές συμβάσεις, να θεσπιστεί μόνιμο σύστημα παρακολούθησης και αξιολόγησης, να πιστοποιούνται οι δαπάνες από ορκωτούς λογιστές.

Οι Βουλευτές τόνισαν ότι Δημοκρατική Αριστερά δεσμεύεται να αναλάβει άμεσα πρωτοβουλίες ώστε να επιλυθούν τα επιτακτικά προβλήματα, αλλά και να προχωρήσει ένας γενικότερος σχεδιασμός στον τομέα της Ψυχικής Υγείας. Αποτελεί κεντρική προτεραιότητα η ψυχιατρική μεταρρύθμιση η οποία πρέπει να γίνει με γνώμονα την εξυπηρέτηση των ασθενών και σύμφωνα με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και ιδιαίτερα την τωρινή περίοδο που αυξάνονται οι ανάγκες των πολιτών για υπηρεσίες δημόσιας ψυχικής υγείας.
  

Ανοικτή επιστολή: H υπακοή στις απαιτήσεις της Τρόικας και η εξαθλίωση των Υπηρεσιών στον τομέα της Δημόσιας Υγείας


H υπακοή στις απαιτήσεις της Τρόικας
και η εξαθλίωση των Υπηρεσιών στον τομέα της Δημόσιας Υγείας:

Ανοικτή επιστολή-διαμαρτυρία προς την Ελληνική Κυβέρνηση 


Προς τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος και Πρόεδρο της ΝΔ, Κύριον Αντώνιο Σαμαρά,

Τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Κύριον Ευάγγελο Βενιζέλο,

Τον Πρόεδρο της Δημοκρατικής Αριστεράς , Κύριον Φώτη Κουβέλη,

Τον Υπουργό Υγείας, Κύριον Ανδρέα Λυκουρέντζο,

Η παρούσα επιστολή αποτελεί μια προσπάθεια Ελλήνων Πανεπιστημιακών και Ιατρών να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για την σημερινή κατάσταση στον τομέα της Δημόσιας Υγείας στην Ελλάδα.

Η Πατρίδα μας έχει περιέλθει σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και βάλλεται συνεχώς σε καθημερινή βάση από εξωγενείς αλλά και από ενδογενείς παράγοντες, ενώ η κατάσταση χειροτερεύει ημέρα με την ημέρα. Η Κυβέρνηση, υπακούοντας σε παράλογες πιέσεις της Τρόικας, επικεντρώνεται στις υποχρεώσεις των πολιτών έναντι του Κράτους και φαίνεται να ξεχνά, ή να αγνοεί τις δικές της υποχρεώσεις έναντι τών πολιτών. Στόχος της Κυβέρνησης έχει γίνει η βάναυση και αυτοκαταστροφική δημοσιονομική λιτότητα, καθώς επίσης και η δημευτική είσπραξη εσόδων από έναν ήδη εξαθλιωμένο και ταλαιπωρημένο λαό, ενώ παράλληλα αγνοείται πλήρως ο βασικός ρόλος της Κυβέρνησης, όπως καθορίζεται Συνταγματικά: Η Προστασία και η Ευημερία του Πολίτη.

Ας μην εθελοτυφλούμε. Όλοι μας γνωρίζουμε τι συμβαίνει. Μέσα σε τρία χρόνια, οι διάφορες κυβερνήσεις των κομμάτων που τώρα συγκυβερνούν, έχουν «κατορθώσει» να μειώσουν το ΑΕΠ κατά 25% και να οδηγήσουν την Χώρα στην βαθύτερη και μεγαλύτερης διάρκειας οικονομική καταβαράθρωση στην ιστορία του δυτικού κόσμου. Κατά την ίδια χρονική περίοδο, το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε από το 109% στο 170% του ΑΕΠ, η ανεργία αυξήθηκε από το 8% στο 27%, η ανεργία των νέων κατέχει πλέον το παγκόσμιο ρεκόρ του 58% και το οικογενειακό εισόδημα έχει μειωθεί περισσότερο από 40%, γεγονός που οδηγεί σε πρωτοφανή πληθώρα οικογενειών και ατόμων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Αξίζει να σημειώσουμε, ότι το περίφημο «κούρεμα PSI» ‒ που τελικά αύξησε το δημόσιο χρέος, ενώ η Κυβέρνηση το παρουσίαζε και το παρουσιάζει σαν κατόρθωμα ‒ έγινε εις βάρος των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, τα οποία είχαν συγκεντρωθεί από τις εισφορές των εργαζομένων και των συνταξιούχων.

Ένας από τους τομείς που έχει επηρεαστεί ιδιαίτερα είναι η παροχή υπηρεσιών σε θέματα Υγείας. Το Σύστημα Υγείας στην Ελλάδα πλήττεται δραματικά.  Έχοντας υπογράψει ένα μνημόνιο συνεργασίας με την μη εκλεγμένη και ανεξέλεγκτη Τρόικα για την μείωση των δαπανών για την δημόσια υγεία από το 9,8% στο 6% του ΑΕΠ (το συρρικνωμένο, μετά την κρίση ΑΕΠ), η Ελληνική Κυβέρνηση έχει θεσπίσει μια σειρά από μέτρα τα οποία υπονομεύουν την υγεία του Ελληνικού λαού. Η αφαίρεση της ασφάλειας υγείας από χιλιάδες ανέργους, κάνει μαθηματικά βέβαιη την αύξηση της θνησιμότητας σε αυτό το τμήμα του πληθυσμού.

Η πολιτική της υποτέλειας που ακολουθεί η Κυβέρνηση έχει οδηγήσει στο κλείσιμο ή υποβιβασμό Νοσοκομειακών Μονάδων, όπως χαρακτηριστικά τού Νοσοκομείου Κύμης - Γεώργιος Παπανικολάου, του Νοσοκομείου Θήβας και πολλών άλλων στις επαρχίες και στα αστικά κέντρα, στην μείωση του ιατρικού δυναμικού, σε απλήρωτο προσωπικό, σε ιατρικό εξοπλισμό υπό κατάρρευση, σε εργαστήρια με αυξανόμενες ελλείψεις αναλωσίμων (σύριγγες, γάζες, αντιδραστήρια κ.α.), στην υποχρέωση των ασφαλισμένων να πληρώνουν ‒επί πλέον όσων έχουν ήδη καταβάλει στα ταμεία τους‒ για αναλώσιμα, για ιατρικές εξετάσεις και για εγχειρήσεις. Ασθενείς που υποφέρουν από χρόνια προβλήματα, όπως είναι η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, αναγκάζονται να πληρώνουν αντί του 5% του κόστους των φαρμάκων τους όπως ίσχυε μέχρι πρότινος, το 25%. Καρκινοπαθείς και νεφροπαθείς υποφέρουν λόγω της αύξησης του κόστους των θεραπειών, των εξειδικευμένων εξετάσεων και των φαρμάκων τους, καθώς και εξ αιτίας της ταλαιπωρίας και της προσωπικής εξαθλίωσης που υφίστανται καθημερινά στις ατελείωτες ουρές αναμονής των ασφαλιστικών ταμείων και στις εγκαταστάσεις των Νοσοκομείων. Εξαναγκάζονται να επισκέπτονται ιατρικά κέντρα πολύ μακριά από τον τόπο κατοικίας τους για το δικαίωμα στη Ζωή. Ασθενείς σε μονάδες Ψυχικής Υγείας, όπως χαρακτηριστικά το Δρομοκαΐτειο, αντιμετωπίζουν καθημερινά την αποξένωση και την αδιαφορία ενός Κράτους που αποτυγχάνει να τους στηρίξει. Ενόσω το προσωπικό και οι πόροι των περισσοτέρων Ψυχιατρικών Κλινικών μειώνονται με ταχείς ρυθμούς, οι ασθενείς τους αυξάνονται (λόγω της κρίσης), τα ράντζα επίσης, οι συνθήκες υποστήριξης των ανθρώπων αυτών καταρρέουν (έλλειψη φαρμάκων, περιορισμένο φαγητό, υποβιβασμένες κτιριακές εγκαταστάσεις, απουσία θέρμανσης, έλλειψη προσωπικού). Τα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία αδυνατούν πλέον να ασκήσουν το έργο τους στο επίπεδο που απαιτείται για συνανθρώπους μας με ψυχικά νοσήματα.

Επιπλέον, η θέσπιση «ταρίφας» όσον αφορά στις χειρουργικές επεμβάσεις εξαναγκάζει τους ασφαλισμένους ΄Ελληνες πολίτες να καταβάλλουν προκαταβολικά περίπου το 20% της αξίας των υλικών και παροχών. Κατά συνέπεια, οι εγχειρήσεις έχουν γίνει απρόσιτες για πολλούς. Χαρακτηριστικά, το κόστος για μια επέμβαση αποκατάστασης ισχίου αγγίζει το λιγότερο τα 1000 ευρώ σε δημόσιο Νοσοκομείο, χωρίς να έχει συνυπολογισθεί η αμοιβή του Ιατρού καί τού λοιπού προσωπικού / αναισθησιολόγου. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ένα ηλικιωμένο άτομο με σύνταξη 300-400 ευρώ το μήνα, που καλείται να πληρώσει ενοίκιο, λογαριασμούς, αγορά φαρμάκων και έξοδα διαβίωσης, σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στα έξοδα μιας εγχείρησης, αλλά ούτε κάν μπορεί να ζήσει, καθώς μάλιστα πολλές φορές αυτό το ποσό μοιράζεται τουλάχιστον στα δύο όταν υπάρχει οικογένεια.

Πέρα από αυτά τα συγκεκριμένα καταστροφικά μέτρα, ο οποιοσδήποτε μπορεί να κατανοήσει εύκολα τις επιπτώσεις των αλλεπάλληλων μειώσεων στις συντάξεις, καθώς και των φορολογικών μέτρων δήμευσης, στη δημόσια υγεία. Πολλοί φτωχοί συνταξιούχοι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να παραιτηθούν από ζωτικά φάρμακα, που είναι απαραίτητα για την επιβίωσή τους, και από την παρακολούθηση της κατάστασης της υγείας τους, προκειμένου να καλύψουν την απαραίτητη τροφή και θέρμανση (οι καταστροφικές πολιτικές της Κυβέρνησης στο θέμα πετρελαίου θέρμανσης αξίζει να επισημανθούν). Όχι μόνον οι τιμές βασικών προϊόντων έχουν αυξηθεί (όχι μόνον λόγω πληθωρισμού αλλά και λόγω δραστικών αυξήσεων ΦΠΑ), ενώ τα εισοδήματα έχουν μειωθεί δραστικά, αλλά και η αύξηση στο 500% και πλέον στην συμμετοχή των ασφαλισμένων καθιστά τελείως αδύνατη για την πλειοψηφία τους την εξακολούθηση της θεραπείας τους. Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς τις συνέπειες, ειδικά όσον αφορά σε άτομα με σοβαρές και χρόνιες ασθένειες.

Η δραματική εικόνα συμπληρώνεται από το γεγονός ότι περισσότεροι από 4000 αξιόλογοι Έλληνες ιατροί αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό ένεκα τής απογοήτευσής τους από την Ελληνική πραγματικότητα, μετά την υπογραφή των μνημονίων. Επί πλέον, αξίζει να σημειωθεί, ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) της Χώρας μας αποτελεί ένα σημαντικό επίτευγμα της κοινωνίας μας και λειτουργούσε αποτελεσματικά μέχρι πριν από την κρίση. Η αποτελεσματική λειτουργία του ήταν συνέπεια του σκληρού μόχθου ιατρών, νοσοκόμων και όλων εκείνων που στελεχώνουν την οργάνωσή του και δουλεύουν νυχθημερόν, διατηρώντας μια ικανοποιητική δομή περίθαλψης του Ελληνικού λαού. Αυτό το Σύστημα, το οποίο είναι ένα συλλογικό Αγαθό, τώρα έχει αφεθεί να πολιορκείται σε κάθε επίπεδο και να λεηλατείται με την συγκατάθεση της Κυβέρνησης, χάνοντας πόρους και προσωπικό. Ο αριθμός των εργαζομένων στο ΕΣΥ που φεύγουν από την Χώρα αυξάνεται συνεχώς.

Στο πλαίσιο αυτό, καλούμε την Κυβέρνηση να διατηρήσει και να υπερασπιστεί την Αξία της Υγείας. Όχι πια άλλες εκπτώσεις στην οικονομική, υλική, επιστημονική και ερευνητική υποστήριξη των Νοσοκομείων, τόσο στις μεγαλουπόλεις, όσο και στην περιφέρεια, είτε πρόκειται για το οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο νησί, είτε για οποιαδήποτε απομακρυσμένη περιοχή της Ηπειρωτικής Ελλάδος. Όχι στον υποβιβασμό των περιφερειακών Νοσοκομείων σε Κέντρα Υγείας. Τέτοια Κέντρα Υγείας θα αποτελέσουν εν δυνάμει την αποδυνάμωση και τελικά τον θάνατο της περιφέρειας. Μην επιτρέψετε τα περιφερειακά Νοσοκομεία να στηρίζονται σε αριθμητικά ανεπαρκές προσωπικό βασικών ειδικοτήτων καί μόνον, ενώ οι πιο εξειδικευμένες ειδικότητες, που τώρα συνιστούν τή δύναμη αυτών των Νοσοκομείων, στο μέλλον θα αποτελούν πολυτέλεια και θα συναντώνται αποκλειστικά και μόνον στα μεγάλα αστικά κέντρα. Μην αφήνετε καίριες θέσεις ακάλυπτες και με περιορισμένες υποδομές και εξοπλισμό, εξαναγκάζοντας τους συμπολίτες μας που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής να ταξιδεύουν όλο και πιό μακριά από την κατοικία τους προκειμένου να βρουν την υγειά τους, πράγμα δυσχερέστατο στις παρούσες οικονομικές συνθήκες. Το επιπρόσθετο κόστος και η έλλειψη εξειδικευμένων ιατρών θα οδηγήσουν χωρίς αμφιβολία σε αυξημένη θνησιμότητα στην Επαρχία. Ένα Κράτος πρόνοιας, που σέβεται τους θεσμούς του και την Ιστορία του, που νοιάζεται για την ύπαρξή του στο παρόν και την συνέχειά του στο μέλλον, δεν νοείται να κάνει τέτοιου είδους περικοπές σέ θέματα της Δημόσιας Υγείας. Τέτοιες ενέργειες θα μπορούσαν να ανεμένοντο μόνον από ξενόφερτες κυβερνήσεις κατοχής και όχι από μια κυβέρνηση Ελλήνων για Έλληνες.

Για τους λόγους αυτούς, ζητούμε από την Κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας:

1. Την διατήρηση και τον εκσυγχρονισμό των υπαρχόντων Νοσοκομείων της Χώρας, ιδιαίτερα των Νοσοκομείων της Επαρχίας και των Νησιών μας.
2. Την αποκατάσταση της προσήκουσας ιατρικής κάλυψης ομάδων του πληθυσμού, ειδικότερα εκείνων των οποίων η υγεία απειλείται από την τρέχουσα οικονομική κρίση. Σε τούτες τις ομάδες περιλαμβάνονται οι μακροχρόνια άνεργοι, άτομα που εργάζονται αλλά βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, συνταξιούχοι με χαμηλά εισοδήματα, και άλλοι. Για τούτες τις ομάδες του πληθυσμού θα πρέπει να μηδενιστούν ή να μειωθούν σημαντικά οι πρόσφατες αυξήσεις στο κόστος της υγειονομικής περίθαλψης.
3. Την παροχή κινήτρων για την λειτουργική γεωγραφική κατανομή των Ιατρών, ώστε να μη συνωστίζονται, ακόμη και άνεργοι, στα αστικά κέντρα, αλλά να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στις περιφέρειες, στα χωριά, στις επαρχίες και στα νησιά, που τους έχουν μεγάλη ανάγκη.
4. Την αρμόζουσα αμοιβή των ιατρών, νοσηλευτών, εργαστηριακών επιστημόνων και τεχνικών προκειμένου να αποφευχθεί η περαιτέρω μείωση αυτού του βασικού προσωπικού, εξαιτίας της μετανάστευσης του. Οι δραστικές περικοπές σε μισθούς, ημερομίσθια, και υπερωρίες πρέπει να ανακληθούν. Σε αντίθετη περίπτωση, η έξοδος πλήθους εξειδικευμένου προσωπικού θα μετατραπεί σε άτακτη φυγή, με καταστροφικές συνέπειες για τη δημόσια υγεία.
5. Την εισαγωγή πολιτικών που θα βοηθήσουν στην άμεση διαθεσιμότητα φαρμακευτικών προϊόντων, αναλωσίμων, εργαστηριακών προμηθειών και συσκευών. Η κυβέρνηση θα πρέπει να σταματήσει τα αναξιόπιστα δημόσια δελτία σχετικά με τα πρωτογενή πλεονάσματα και να εξοφλεί τακτικά και εξ ολοκλήρου τα οφειλόμενα ποσά στους προμηθευτές και στις φαρμακευτικές εταιρείες.

Απαντήσεις όπως «μα δεν υπάρχουν χρήματα», ή «μας πιέζει η Τρόικα, δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά», ή «δεν έχουμε επιλογές, είναι μονόδρομος εάν θέλουμε να παραμείνουμε στο ευρώ», είναι μόνον για τους αφελείς. Έχετε την ευθύνη ως Κυβέρνηση για την επιβίωση της Χώρας. Δεν έχετε δικαίωμα να «εξαγοράζετε πίστωση» με την υποβάθμιση της υγείας και με τον θάνατο πολλών συμπατριωτών μας. Έχετε την υποχρέωση να πείτε ΟΧΙ στα μη εκλεγμένα και μη αντιπροσωπεύοντα τον λαό μέλη της Τρόικας, όταν οι απαιτήσεις τους οδηγούν στην καταστροφή της Πατρίδας μας. Και εάν η άρνηση στις απαιτήσεις της Τρόικας σημαίνει έξοδο από το ευρώ, ας είναι έτσι. Πολλοί απο εμάς πιστέψαμε σε μια ενωμένη Ευρώπη, αλλά αποδείχθηκε πως η Ευρωζώνη είναι μόνο ένα μέσο εκμετάλευσης των αδυνάτων από τους ισχυρούς. Οι συνέπειες της συμμετοχής μας στο κοινό νόμισμα έχουν γίνει πλέον πασιφανείς.  Μαζί με την φτωχοποίηση της πατρίδας μας, μας υποχρεώσατε να ξεχάσουμε όχι μόνον την λέξη υπερηφάνεια, αλλά και την λέξη αξιοπρέπεια. Παρά την συνεχιζόμενη κρίση, το ρεκόρ ανεργίας, την ταχεία μείωση του ΑΕΠ, την δραματική αύξηση της φτώχειας και της πείνας, την επιδείνωση της υγείας του πληθυσμού, την απότομη μείωση των γεννήσεων, το κύμμα αυτοκτονιών και την καθολική απώλεια της ελπίδας, παραμένετε προσκολλημένοι σε πολιτικές ικεσίας και υποταγής, ενόσω συνεχίζετε να ξεπουλάτε την δημόσια περιουσία και δημόσιες επιχειρήσεις σε εξευτελιστικές τιμές.

Οι καταστροφικές πολιτικές που απειλούν ακόμη και την υγεία του Ελληνικού λαού πρέπει να σταματήσουν. Ως Έλληνες, είμαστε ικανοί να ξεπεράσουμε την κρίση και να ξαναχτίσουμε. Βεβαίως, γιά νά τό κάνουμε αυτό, η φυσική μας υγεία είναι βασική προϋπόθεση.

Οι Υπογράφοντες,

1.Ιατρικό και βοηθητικό προσωπικό του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού, ΕΛΛΑΣ.
2.Βήχας Γιώργος, Καρδιολόγος, Υπεύθυνος ιατρικής ομάδας Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού, ΕΛΛΑΣ.
3.Ακρίτας Αλκης, τέως Καθηγητής, CS / KU, USA.
4.Albrecht-Πηλιούνη Ευφροσύνη, Ph.D., International Programs, Foy Hall 316, Auburn University, Auburn, AL 36849, USA.
5.Αλμπούρα Eυστρατία, MSc Αναπτυξιακή Ψυχολόγος, IED-Paris8, Vincennes-Saint Denis,Παρισίων & Harvard-ES, Cambridge, MA. Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.
6.Αναστασοπούλου Ιωάννα, Καθηγήτρια, Σχολή Χημικών Μηχανικών ΕΜΠ, Τομέας Επιστήμης και Τεχνικής των Υλικών, Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.
7.Ανδρεάτος Αντώνιος, Καθηγητής, Τομέας Πληροφορικής και Υπολογιστών,Τμήμα Αεροπορικών Επιστημών, Σχολή Ικάρων, Αττική, ΕΛΛΑΣ.
8.Αντίκας Θεόδωρος Γ., Ph.D., ΕΛΛΑΣ.
9.Αποστολάκη Αγγελική, MSc Ψυχολόγος, ΑΠΘ, Φιλοσοφική Σχολή, Τμήμα Ψυχολογίας, Θεσσαλονίκη, ΕΛΛΑΣ
10.Αργυροκαστρίτης Ιωάννης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΕΛΛΑΣ.
11.Αργυρόπουλος Γιάννης, PhD, AT&T Labs, USA.
12.Αρωνιάδου-Anderjaska Βασιλική, Ph.D., Διδάκτωρ Νευροεπιστημών, Bethesda, Maryland, USA.
13.Βαλασκάκης Κίμων, Ph.D., Ambassador of Canada (Ret), Καθηγητής Οικονομικών (Emeritus), University of Montreal, CANADA.
14.Βαλλιανάτος Ευάγγελος, Ph.D., Αναπληρωτής Καθηγητής,  Pitzer College, USA.
15.Βαρθολομαίος Τάσος, MD, PhD, MFHom, GMC, UK, Registered Consultant Pathologist, Member of the Faculty of Homeopathy, UK
16.Βαρθολομαίου-McLean Αθηνά, Ph.D., Professor, Sociology, Anthropology and Social Work, Central MI University 48859, USA.
17.Vigot Jacques, DNSAP, Kαλών Τεχνών, ENSBA (Α.Σ.Κ.Τ.) Παρισίων,Καλλιτέχνης-Zωγράφος, Δάσκαλος Ζωγραφικής και Σχεδίου,Κέντρο Εμψύχωσης-Animation, Les Halles-Mαρραί, Δημαρχείο του 1ου διαμ. Παρισίων, Παρίσι, ΓΑΛΛΙΑ.
18.Βογιατζής Αλέξανδρος, Τέως Αν.Καθηγητής, Πανεπιστημίου Μακεδονίας, ΕΛΛΑΣ.
19.Burriel Αγγελική Ρ., Καθηγήτρια, Veterinary Microbiology, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ΕΛΛΑΣ.
20.Bucher Matthias, PhD, Επίκουρος Καθηγητής, Πολυτεχνείο Κρήτης, Χανιά – ΕΛΛΑΣ
21.Γεωργοπούλου Λιτώ, Παιδαγωγός, ΕΛΛΑΣ.
22.Γιαννάκη Ευφροσύνη, Χειρουργός Οδοντίατρος, Οδοντιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.
23.Γιαννακόπουλος Σπύρος, Ph.D., P.Eng., Associate Dean and Director, School of Engineering, University of British Columbia, Okanagan Kelowna, BC, CΑΝΑDA.
24.Παναγιώτης Γιαννόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
25.Γιαννούκος Κωνσταντίνος, M.Eng., Doctoral Candidate, Faculty of Engineering, Division of Materials Mechanics and Structures, The University of Nottingham, UK.
26.Γιαννούκος Σταμάτιος, M.Eng., Research Assistant and Doctoral candidate, Department of Electrical Engineering and Electronics, University of Liverpool, UK.
27.Γιόκαρης Νίκος, Καθηγητής, Τμήμα Φυσικής, Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΕΛΛΑΣ.
28.Γκατζούλη Νίνα, Languages, Literature and Cultures University of New Hampshire, USA.
29.Δασκαλοπούλου Στέλλα Σ., MD, MSc, DIC, PhD, Assistant Professor in Medicine, Director, Vascular Health Unit, Department of Medicine, Division of Internal Medicine, McGill University, CANADA.
30.Δόκος Σωκράτης, Ph.D., Associate Professor, Graduate School of Biomedical Engineering, University of New South Wales, Sydney 2052, Australia
31.Δρίτσα Μαργαρίτα, Ομότιμη Καθηγήτρια Οικονομικής Ιστορίας, Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (Ηellenic Open University), ΕΛΛΑΣ.
32.Ελευθεριάδης Γεώργιος Savva, PhD, OAM, GCSCG, CETr, JP.  – ExarchOSETrAu, New South Wales, AUSTRALIA.
33.Ελευθεριάδου Ευγενία, CLETr, CSH; - Sydney, New South Wales, AUSTRALIA.
34.Ευαγγελίου Χρήστος C., Professor of Philosophy, Honorary President of IAGP, Towson University, Towson MD, USA
35.Ζαβος Παναγιώτης, Dr., Professor, Director & Chief of Andrology, Andrology Institute of America, President & CEO, ZDL, Inc. USA, P.O.Box 23777, Lexington, KY 40523, USA
36.Ζέρβα Ευγενία, M.Eng., Doctoral Candidate, Process and Environmental Engineering Research Division, University of Nottingham, UK.
37.Ζώτου Βασιλική, Ph.D., Language and Linguistics in Education, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Βόλος, ΕΛΛΑΣ.
38.Ζωγραφόπουλος Γρηγόριος, Οδοντίατρος, Οδοντιατρική Σχολή Αθηνών, Φλώρινα, ΕΛΛΑΣ.
39.Ήφαιστος Παναγιώτης, Καθηγητής, Διεθνείς Σχέσεις-Στρατηγικές Σπουδές, Πανεπιστήμιο Πειραιώς Τμήμα Διεθνών-Ευρωπαϊκών Σπουδών, ΕΛΛΑΣ.
40.Θεοχαρόπουλος Αντώνης, Ph.D., Lecturer in Dental Technology, Cork University Dental School and Hospital, Wilton, Cork, IRELAND.
41.Ιωάννου Πέτρος, Ph.D.,Electrical Engineering, University of Southern California, Los Angeles, CA 90089-2562, USA.
42.Καϊμάρα Πολυξένη, MSc Σχολικής και Εξελικτικής Ψυχολογίας, MSc Δημόσιας Υγείας Ειδίκευση στη Συμβουλευτική και στον Προσανατολισμό, Κέντρο Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης Φλώρινας, ΕΛΛΑΣ.
43.Κακούλη Θωμαΐς, PhD, Lecturer in Biosciences, Department of Science and Health, Institute of Technology Carlow, Carlow, IRELAND.
44.Κακούλος Θεόφιλος, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΕΛΛΑΣ.
45.Ιερεύς Καμπερίδης Λάμπρος,  Montreal Classics, Modern Languages and Linguistics Concordia University, Montreal, CANADA.
46.Καραγιάννης Αναστάσιος, PhD, Professor, Department of Applied Human Sciences, Concordia University, Montreal, CANADA
47.Καραναστάση Ειρήνη, PhD, Επίκουρη Καθηγήτρια, Τμήμα Θερμοκηπιακών Καλλιεργειών & Ανθοκομίας, Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας, ΤΕΙ Μεσολογγίου, ΕΛΛΑΣ
48.Καράνης Παναγιώτης, Professor of Parasitology and Anatomy, Medical School, University of Cologne, 50937 Cologne, GERMANY
49.Κατσιφαράκης Κώστας, Καθηγητής, Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη, ΕΛΛΑΣ.
50.Κελάνδριας Παναγιώτης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Μετάφρασης και Διερμηνείας
Ιόνιο Πανεπιστήμιο, ΕΛΛΑΣ.
51.Keromnes Luce, (CCI) Σχολή Διευθυντών Νοσοκόμων Pitié -Salpêtrière, , Ανώτατο Στέλεχος- Διευθύντρια Τομέα Υγείας, Συνταξιούχος, Παρίσι, ΓΑΛΛΙΑ.
52.Κόντος Ιωάννης,  Ομότιμος Καθηγητής, ΕΚΠΑ, ΕΛΛΑΣ.
53.Κοπάτου Σταματίνα, Professeur de français a l' institut Français d’Athènes (INFA), Grèce. Université des Langues et Lettres Grenoble 3. Athènes, ΕΛΛΑΣ.
54.Κωνσταντίνος Κουδουνάς, Απόφοιτος τμήματος Φυσικής ΕΚΠ, MSc Marketing & Communication, Gold Coast, QLD AUSTRALIA.
55.Κουτσελίνη Μαίρη, Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Κύπρου, ΚΥΠΡΟΣ.
56.Κρανιδιώτη Μαρία, Επίκουρη Καθηγήτρια Τμήματος Νομικής Πανεπιστημίου Αθηνών, ΕΛΛΑΣ.
57.Κριαρά Φένια, MSc Πολιτισμικής Πληροφορικής και Επικοινωνίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, ΕΛΛΑΣ.
58.Κυριακού Γεώργιος, Καθηγητής, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, ΕΛΛΑΣ.
59.Κωλέτης Θεόφιλος Μ., Καθηγητής, Καρδιολόγος, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, ΕΛΛΑΣ.
60.Κωμοδρόμος Πέτρος, Λέκτορας, Department of Civil & Environmental Engineering School of Engineering, Πανεπιστήμιο Κύπρου, ΚΥΠΡΟΣ.
61.Κωνσταντάτος Δημοσθένης, Ph.D., M.Sc. M.B.A., Greenwich CT, USA.
62.Πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντέλος Δημήτριος Ι., Δρ,Φ. Δ.Θ, Ομότιμος Καθηγητής τής Βυζαντινής Ιστορίας & Θεολογίας, Stockton College of New Jersey, Galloway, New Jersey, USA
63.Kostas Αντιγόνη, Doctor of Psychiatry, Greenwich CT USA.
64.Λαζαρίδης Χριστίνα, Ph.D, retired from Dupont Company, Wilmington DE, USA (and Heraklion, Crete, ΕΛΛΑΣ)
65.Λαζαρίδης Αναστάσιος, Eng.Sc.D, Professor Emeritus, Widener University, Chester PA, USA (and Heraklion, Crete, ΕΛΛΑΣ)
66.Λαμπροπούλου Βενέττα, Καθηγήτρια, Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
67.Λεκανίδου Ρ., Ομοτ. Καθηγήτρια, ΕΚΠΑ, ΕΛΛΑΣ.
68.Λουτρίδης Αβραάμ, MSc, PhD Candidate, Antenna and High Frequency Research Centre, Dublin Institute of Technology, Dublin, IRELAND
69.Μανιός Ιωάννης, DDS/LitGM.HAF, Οδοντιατρική Σχολή Α.Π.Θ., Χειρουργός Οδοντίατρος, Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.
70.Μελακοπίδης Κώστας, Associate Professor of International Relations (ret.), University of Cyprus, Nicosia, ΚΥΠΡΟΣ.
71.Μιχαλακόπουλος Γεώργιος, Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Μετάφρασης και Διερμηνείας Ιόνιο Πανεπιστήμιο, ΕΛΛΑΣ.
72.Κώστας Μουλόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Φυσικής, Πανεπιστήμιο Κύπρου
Λευκωσία, ΚΥΠΡΟΣ.
73.Ιωάννης Ε. Μπατζάκας, Λέκτορας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, ΕΛΛΑΣ
74.Μπακάλης Ναούμ, PhD, Ινστιτούτο Θεωρητικής και Φυσικής Χημείας, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.
75.Μπαλόγλου Γιώργος -- τέως Αναπληρωτής Καθηγητής Πολιτειακού Πανεπιστημίου Νέας Υόρκης (SUNY Oswego), Θεσσαλονίκη, ΕΛΛΑΣ.
76.Μπαλόπουλος Βίκτωρ, Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, ΕΛΛΑΣ.
77.Μπλύτας Κ. Γεώργιος, Ph.D., Physical Chemistry/Chemical Engineering, Research Consultant, Royal Dutch  Shell, retired, President, GCB Separations Consulting, Founder: The Hellenic Professional Society of Texas, Author:  The First Victory, Greece in the Second World War, 2009, USA.
78.Μπουγάς Ιωάννης, Διδάκτωρ Στατιστικής, Μόντρεαλ, Καναδάς.
79.Μπριασούλη Ελένη, Καθηγήτρια, Τμήμα Γεωγραφίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Μυτιλήνη, Λέσβος, ΕΛΛΑΣ.
80.Μωραίτης Νικόλαος Λ., Καθηγητής Διεθνών σχέσεων - Συγκριτικής πολιτικής, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας,Μπέρκλεη, USA.
81.Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία, Ph.D., πρ. Πρύτανης και Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, ΕΛΛΑΣ.
82.Nοτοπούλου Ιουλία, MSc Αναπτυξιακή Ψυχολόγος, IED-Paris8, Vincennes-Saint Denis,Παρισίων. MFA Κινηματογράφος και Παραγωγή Ταινιών/Βίντεο, IED-Paris8, Vincennes-Saint Denis, Παρισίων, Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.
83.Octeau Anne-Pascale, DNSAP, Kαλών Τεχνών, ENSBA (Α.Σ.Κ.Τ.) Παρισίων, Καλλιτέχνης-Zωγράφος, Kαθηγήτρια Ζωγραφικής και Σχεδίου, Παρίσι, Γαλλία.
84.Πανοσκάλτσης Βασίλης Π., M.S., M.A., Ph.D., Θράκη, ΕΛΛΑΣ.
85.Παπαβασιλείου-Αλεξίου Ιωάννα, Επίκουρη Καθηγήτρια Συμβουλευτικής & Προσανατολισμού Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Τμήμα Εκπαιδευτικής & Κοινωνικής Πολιτικής, Θεσσαλονίκη, ΕΛΛΑΣ.
86.Παπαγιάννης Γρηγόριος, Διδάκτωρ Βυζαντινής Φιλολογίας, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, ΕΛΛΑΣ.
87.Παπαδόπουλος Νίκος Θ., Ομότιμος Καθηγητής Ιατρικής Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη, ΕΛΛΑΣ.
88.Παπαδοπούλου Μαρία, CLETr, MSc, is Πολιτικός Μηχανικός, πτυχιούχος Παιδαγωγικής, ΕΛΛΑΣ.
89.Παπαθανασίου Μάρω, Καθηγήτρια στο Τμήμα Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αθηνών, ΕΛΛΑΣ.
90.Παπαμαρινόπουλος Σταύρος Π., Ph.D., Καθηγητής, Τμήμα Γεωλογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
91.Παπαροδόπουλος Νικόλαος, τ.Λέκτορας, Πανεπιστημίου Αιγαίου, ΕΛΛΑΣ.
92.Παύλος Γεώργιος Π., Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών, Πολυτεχνική Σχολή Ξάνθης, Πανεπιστημιούπολη Ξάνθης, Κιμμέρια, Ξάνθη, ΕΛΛΑΣ.
93.Péré-Pasturel Sandrine, MSc Ψυχολόγος, IED-Paris8, Vincennes-Saint Denis, Paris, Varcheny, Παιδιατρική Νοσοκόμος Νεογνών, Διευθύντρια του Crèche au Pont, Rhône-Alpes, ΓΑΛΛΙΑ.
94.Πετράκης Λεωνίδας, Ph.D., Chairman and Senior Scientist (Retired), Department of Applied Science Brookhaven National Laboratory, Now residing in California, USA.
95.Πυργιωτάκης Γιώργος, τ. Αναπληρωτής Καθηγητής, ΕΛΛΑΣ.
96.Ρέτζιος Αναστάσιος, Ph.D., President, Bay Clinical R&D Services, LLC, San Ramon, California, USA.
97.Ρίγα Αικατερίνη, Ph.D. Director of Nematology Laboratory and Senior Scientist, Verdesian Life Sciences, Pasco, WA, USA
98.Ρούσσος Πέτρος, Επίκουρος Καθηγητής, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΕΛΛΑΣ.
99.Sakatcheff Veronique, MSc Cognitive-behaviorist Psychologist, IED-Paris8, Vincennes-Saint Denis, Paris. Toulon, ΓΑΛΛΙΑ.
100.Σαρρή Μαρία, Χειρουργός οδοντίατρος-UMFT Victor Babes,Αθήνα,ΕΛΛΑΣ
101.Σταμπολιάδης Ηλίας, καθηγητής στο Τμήμα Μηχανικών Ορυκτών Πόρων, Πολυτεχνείο Κρήτης, Χανιά, ΕΛΛΑΣ.
102.Σταυρόπουλος Γεώργιος Π., Κυτταρολόγος, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.
103.Σταυροπούλου Μίκα, ΕΕΔΙΠ Παν/μίου Αθηνών, Doctorat de Sociologie (Sorbonne) Ειδικό Ερευνητικό Διδακτικό Προσωπικό, ΕΛΛΑΣ.
104.Σταυροπούλου Γεωργία, MA, MPhil. Los Angeles, CA, USA.
105.Στυλιανάκης Βασίλης, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
106.Τζαμτζής Σταύρος – Διονύσιος, Ψυχολόγος, απόφοιτος ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη, ΕΛΛΑΣ.
107.Τσομπανόγλου Γεώργιος, Ph.D., Sociology, Carleton, President, International Sociological Association, Research Committee on Sociotechnics & Sociological Practice (ISA-RC26), Associate Professor, University of the Aegean, Dept. of Sociology, Mytilini, ΕΛΛΑΣ.
108.Τσίρκα Αννα, Παιδίατρος-Καρδιολόγος, Assistant Professor, Tufts University School of Medicine, USA.
109.Τσουτσουλοπούλου Α.Μ.,  ΕΕΔΙΠ Ι Αγγλικής γλώσσας Σχολή Επιστημών του Ανθρώπου Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ΕΛΛΑΣ.
110.Φλέσσας Γεώργιος Π., Professor, Department of Information & Communication Systems Engineering, Department of the Aegean, Karlovassi, Samow, Greece.
111.Φλώρου Ευαγγελία, Καθηγήτρια, ΤΕΛ & Γ.Λ. Λαρίσης, Τμήματα Διακοσμητών/Γραφιστών, Συντηρητών έργων τέχνης, Σχέδιο Ελεύθερο/Γραμμικό και Ειδικότητας, Αρχιτεκτονική Σχολή ΑΠΘ, Λάρισα, ΕΛΛΑΣ.
112.Φραντζή Κατερίνα Θ., Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Πληροφορικής, Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, ΕΛΛΑΣ.
113.Φρύδας Σταύρος, Καθηγητής Παρασιτολογίας-Ανοσολογίας Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη, ΕΛΛΑΣ.
114.Χαλαμαντάρης Παντελής, Ph.D., Ed.D. (HC), Professor Emeritus, Brandon University, Deputy Director, the University of Manitoba Centre for Hellenic Civilization, Brandon, Manitoba, CΑΝADA.
115.Χαμηλός Ι. Απόστολος, Χειρουργός Οδοντίατρος, Οδοντιατρική Σχολή Αθηνών, Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.
116.Χαμηλού Α. Iωάννα, Χειρουργός Οδοντίατρος, Univerzita Karlova v Praze-Charles Univeristy, Prague, Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.
117.Χατζής Αριστοτέλης, Οδοντίατρος, Α.Π.Θ-Ε.Κ.Π.Α-Οδοντιατρικό Τμήμα, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ΑΘΗΝΑ, ΕΛΛΑΣ.
118.Χατζής Λάμπρος ,MD, PhD, BPlast, Fellow, St John's College, Cambridge University, UK. S. Lecturer Royal College of Surgeons in Ireland, Dublin, IRELAND.
119.Χατζόπουλος Ν. Ιωάννης, Καθηγητής, Διευθυντής Εργαστηρίου Τηλεπισκόπησης & ΓΣΠ, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Τμήμα Περιβάλλοντος, Λόφος Πανεπιστημίου, Μυτιλήνη, 81100, ΕΛΛΑΣ.
120.Χριστοδούλου Νικολέττα, Λέκτορας, Αναλυτικά Προγράμματα και Διδασκαλία, Σχολή Επιστημών της Αγωγής, Πανεπιστήμιο Frederick, Λευκωσία, ΚΥΠΡΟΣ.
121.Χρίστου Θεόδωρος, Ph.D., Assistant Professor, Queen's University, Faculty of Education, CANADA.
  

Into the Fire: Τα κρυφά θύματα της λιτότητας στην Ελλάδα

  

Into the Fire: The Hidden Victims of Austerity in Greece
τα Κρυμμένα Θύματα της Λιτότητας στην Ελλάδα


ημερομηνία κυκλοφορίας: 21 απριλίου 2013


σύνοψη

Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση. Μια κρίση όχι μόνο οικονομική. Εν μέσω της αυστηρής λιτότητας, η χώρα έχει κατακλυστεί από μια κρίση ασύλου, τα θύματα της οποίας δεν είναι άλλα παρά οι πλέον ευάλωτοι: οι Πρόσφυγες, -συμπεριλαμβανομένων των ανηλίκων- που άφησαν τα πάντα πίσω στην χώρα τους, με στόχο να βρουν ασφάλεια.

Ερχόμενοι στην Ελλάδα, αφήνονται άποροι και άστεγοι, αδύνατοι να κάνουν αίτηση για να στεγασθούν σε κάποιο άσυλο (ίδρυμα), ενώ επίσης απειλούνται από τις αυξανόμενες ρατσιστικές επιθέσεις. Εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα, στέλνουν μήνυμα στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο: «Αφήστε μας να φύγουμε!»




(επιλέξτε από το "captions" τη γλώσσα υποτίτλων)

διανομή τύπου crowd-sourced

Το ντοκυμαντέρ Into the Fire πρόκειται για ένα πείραμα στον τομέα της διανομής. Καθώς όλοι μιλάνε για το crowd-funding -τρόπος με το οποίο έγινε και η χρηματοδότηση του ντοκυμαντέρ- αποφασίζουμε να προχωρήσουμε αυτό το σκεπτικό ένα βήμα παραπέρα: Όχι μονάχα η παραγωγή, αλλά και η ίδια η διανομή του Into the Fire θα γίνει ως crowd-sourced. Στις 21 Απριλίου το Into the Fire θα κυκλοφορήσει ταυτόχρονα σε διάφορα website και πλατφόρμες σε ολόκληρο το διαδίκτυο. Μια ημιτελής ακόμη λίστα συμμετεχόντων οργανισμών και blog είναι διαθέσιμη στο site του ντοκυμαντέρ.

Οι διεθνείς υπότιτλοι έχουν δημιουργηθεί επιτυχώς με την φιλοσοφία του crowd-sourced και την χρήση των social media. Μια ομάδα εθελοντών έχει μεταφράσει το film σε έναν αριθμό γλωσσών, ενώ νέοι εθελοντές συνεχίζουν να συμπληρώνουν την λίστα διαφόρων γλωσσών.

Διαβάστε το ιστορικό παραγωγής, την εκτενή σύνοψη, τις προοπτικές, τα βιογραφικά των συντελεστών και δείτε φωτογραφίες από τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ εδώ


χρήσιμοι σύνδεσμοι

Homepage: http://intothefire.org
Παραγωγή: http://reelnews.co.uk
Facebook: http://fb.me/intothefirefilm
Twitter: http://t.co/Moax1smz
 
 

Γιατί ο Basaglia εξακολουθεί να είναι επίκαιρος: Μια ανάλυση για την επιβίωση των “δικαστικών ψυχιατρείων”

 
Γιατί ο Basaglia εξακολουθεί να είναι επίκαιρος
Μια ανάλυση για την επιβίωση των “δικαστικών ψυχιατρείων”

του Pier Aldo Rovatti *


Συνήθως, για να κατευνάσουμε τη συνείδηση μας, σκεφτόμαστε πως η εποχή των ασύλων έχει πια τελειώσει. Σαν να πρόκειται για ένα χτες πολύ μακρινό, θυμόμαστε πιονέρους σαν τον Franco Basaglia, ο οποίος εγκατέλειψε τη θέση του στο Πανεπιστήμιο για να πάει να διευθύνει το ψυχιατρείο της Gorizia: ανακάλυψε μια επίγεια κόλαση και τα συμπεράσματά του κατατέθηκαν σε κείμενα και εικόνες που έκαναν το γύρο του κόσμου - μέχρι και το αφηγηματικό ντοκουμέντο, που μετέδωσε η δημόσια τηλεόραση, λίγα χρόνια πριν. Ωστόσο, στο μυαλό των ανθρώπων, τα άσυλα είναι τώρα ένα κεφάλαιο που έκλεισε και ο Basaglia, με το νόμο 'του', του 1978, μετά από μια σχεδόν δεκαετία αντι-ιδρυματικών μαχών στην Τεργέστη, θα είχε σφραγίσει την οριστική εξαφάνισή τους. Βέβαια, δεν έκλεινε το κεφάλαιο για την ψυχική υγεία (στην πραγματικότητα άνοιγε πανηγυρικά), τα άσυλα, παρ' όλα αυτά, γίνονταν κάτι σαν μια κακή ανάμνηση.

Δεν είναι έτσι. Όχι μόνο επειδή η ασυλιακή πραγματικότητα στον κόσμο εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά κι επειδή, παρ' όλα αυτά, στην ίδια μας τη χώρα σπαρακτικά επιβιώνει. Πάρτε μόνο το παράδειγμα των λεγόμενων 'δικαστικών ψυχιατρείων' (Ospedali psichiatrici giudiziari-Opg): όπως γνωρίζετε έπρεπε να έχουν καταργηθεί μέσα σ' αυτό το μήνα, αλλά έχει ήδη αποφασιστεί παράταση της λειτουργίας τους και υπάρχει μεγάλη αμφιβολία σχετικά με την μετατροπή τους σε 'προστατευόμενες κοινότητες'. Η προθεσμία - που δεν τηρήθηκε- έχει επιστήσει την προσοχή μας στο θέμα των σημαντικών πληροφοριών: στην ίδια αυτή εφημερίδα έχει παρουσιαστεί ένα ρεπορτάζ του Andriano Sofri που είχε καταφέρει να μπει στο Opg της Barcelona, της περιοχής Pozzo di Gotto (της Messina), να μιλήσει με τους εγκλείστους και να μας ξαναφέρει στο νου την εικόνα της κόλασης. Έτσι αναζωπυρώθηκαν ορισμένες κρίσιμες πτυχές, πληγές θεσμικές και πολιτιστικές, που απέχουν πολύ απ' το να επουλωθούν: η σχέση μεταξύ της ιδέας της «κοινωνικής επικινδυνότητας» και της ψυχικής διαταραχής, μια σύνδεση σαν κόμπος, φοβερή και διαρκής, μια έκδηλη επιβίωση ενός ζητήματος που ποτέ δεν λύθηκε, με όλη την πολιτική και κοινωνική του βαρβαρότητα. Είναι απαραίτητο, όμως, να δούμε εδώ πώς διαιωνίζεται η 'σταδιοδρομία' των εγκλείστων: μπαίνει κάποιος στην φυλακή-ψυχιατρείο για ήσσονος σημασίας επεισόδια (όπως π.χ. μια κλοπή, ένα βίαιο καυγά) και στη συνέχεια παραμένει επ' αόριστον, ίσως ακόμα εκεί και να πεθάνει (ή μέχρι ν' αποφασίσει να τελειώνει μόνος του) μέσα από μια διαδοχική σειρά επιβεβαιώσεων ότι αποτελεί μόνιμο κίνδυνο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Κυρίως εξαρτάται από την αδυναμία του να προσαρμοστεί στο καθεστώς της φυλάκισης (και να το συνηθίσει) και στη συμμόρφωση σε μια φαρμακολογική αγωγή, που χορηγείται με σκοπό την απλή καταστολή. Δεν υφίσταται πραγματική θεραπεία, κι έτσι, δεν υπάρχει καμία αποκατάσταση, ούτε θεραπευτική, ούτε κοινωνική. Τίποτα που να μοιάζει με ανάρρωση δεν συντελείται. Αν εξεγερθείς, επειδή πιστεύεις πως είσαι αντικείμενο μιας τρομακτικής αδικίας, η εξέγερσή σου θ' αποτελεί την απόδειξη ότι είσαι ακόμα 'κοινωνικά επικίνδυνος', κι΄ έτσι από δύο χρόνια ως δύο χρόνια, η 'κατάσταση' σου ως έγκλειστου θα επιβεβαιωθεί. Θα έλεγε κάποιος: ευτυχώς αυτά τα φαύλα δικαστικά ψυχιατρεία τα αφήνουμε στην άκρη. Όσον αφορά το θέμα αυτό, ωστόσο, συντρέχουν αρκετές δικαιολογημένες αμφιβολίες. Κανείς δεν ξέρει ακόμα τι θα πρέπει να είναι μια προστατευόμενη δομή, πού τέτοιες δομές θα προκύψουν, ποια θα πρέπει να είναι η διάρθρωση του ψυχιατρικού με το δικαστικό σύστημα και ποιοι θα «εισάγονται» εκεί εκτός απ' τους επιζώντες των δικαστικών ψυχιατρείων. Αν μπορεί κανείς να προβλέψει ότι και μέσα σ' αυτά η ψυχιατρική (αλλά ποια;) θα έχει ένα πρωτεύοντα ρόλο, τίποτα δεν μας επιτρέπει να σκεφτούμε ότι το ασυλικό στοιχείο και, ουσιαστικά, το πρόβλημα της επικινδυνότητας, ως διά μαγείας θα εξαφανιστεί. Είναι πιο εύκολο να υποθέσουμε το αντίθετο, ότι, δηλαδή, η ασυλιακή κουλτούρα θα μπορεί να βρει εδώ ένα περαιτέρω έδαφος για να διαδοθεί, συνδυαζόμενη με μια σειρά από στοιχεία που προέρχονται από την "κανονική" άσκηση της ψυχιατρικής πρακτικής στις ψυχιατρικές κλινικές των γενικών νοσοκομείων (“Diagnosi e Cura”) και στην διάχυση, ήδη υπαρκτή μέσα στην κοινότητα, πρακτικών περιορισμού της ψυχικής διαταραχής. Νομίζω ότι η προσοχή στα Opg, έχει, σε κάθε περίπτωση, θέσει σε κίνηση μιαν ανησυχία (ένα συναγερμό) που θα μπορούσε να εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον ψυχιατρικό θεσμό. Αυτή η ανησυχία οδηγεί σε μια δραματική ερώτηση: «Αλλά μπορεί κανείς ν΄ αναρρώσει και πώς»; Και πάνω απ' όλα: «Πού»; 'Ισως η «ανάρρωση» να είναι μια λέξη που με τον προφανή κατηγορηματικό της χαρακτήρα, θα μπορούσε να μας ξεστρατίσει και να μας μπλοκάρει στο δίπολο 'ασθένεια-υγεία', ενώ, αντίθετα, εδώ, ανάρρωση δεν σημαίνει μόνο να βρούμε τη σωστή διάγνωση της διαταραχής και μια ικανοποιητική φαρμακολογική απάντηση. Αλλά σημαίνει, πάνω απ΄ όλα, την ανάδυση από μια κατάσταση μη-υποκειμενικότητας σε μια κατάσταση υποκειμένων, ελεύθερων και με αναγνωρισμένα κοινωνικά δικαιώματα. Μιας κατάστασης ξυπνήματος στην πράξη της υποκειμενικότητας, η οποία θα μπορούσε ν' αποτελέσει το μόνο αληθινό αντίδοτο στη διάχυτη ακόμα ασυλιακή κουλτούρα. Ενώ αυτή η κουλτούρα εξακολουθεί να τείνει πάντα στην υπεράσπιση της κοινωνίας απ' την ψυχική διαταραχή, με το να απομονώνει τους λεγόμενους τρελούς, η κουλτούρα της αναδυόμενης υποκειμενικότητας πηγαίνει προς την αντίθετη κατεύθυνση: θα μπορούσε να εξαλείψει κάθε μορφή εγκλεισμού και προστατευτικής απομόνωσης και να επιστρέψει την υποκειμενικότητα σ' αυτούς που την στερούνται, ή από την οποία έχουν εκπέσει. Δεν είναι αυτή η κληρονομιά που μας άφησε ο Basaglia; Ότι, δηλαδή, δεν φτάνει να κλείσουν τα άσυλα για να εξαλειφθεί η ασυλιακή κουλτούρα; Αν ναι, όπως πιστεύω, τότε θα πρέπει να δεχτούμε ότι το μήνυμα έχει ακουστεί μόνο εν μέρει και μόνο σε τοπικό επίπεδο, και ότι τώρα χρειάζεται μια αποφασιστική πολιτική βούληση για να πραγματοποιήσει το μεγαλύτερο μέρος αυτής της δουλειά.

Βρήκα πολλά και χρήσιμα σημεία σ΄ ένα βιβλίο που μόλις εκδόθηκε (Guarire si puo. Persone e disturbo mentale, της Izabel Marin και της Silva Bon, εισαγωγή του Roberto Mezzina, εκδόσεις Alpha Beta Verlag του Merano), που αναφέρεται, με μαρτυρίες και στοχασμούς, σε μιαν έρευνα που έγινε στη Τεργέστη για την ανάρρωση (recovery, που μπορούμε να μεταφράσουμε με την «ανάληψη» ή την «εκ νέου ανάδυση» του υποκειμένου). Αυτό τo βιβλίο εμφανίστηκε σε μια σειρά εκδόσεων όπου, επίσης, δημοσιεύτηκε το σενάριο του τηλεοπτικού φιλμ του Marco Turco, που θυμήθηκα στην αρχή, «C’ era una volta la citta dei matti».


* Τo κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα La Repubblica, στις 29/3/2013. Ο Pier Aldo Rovatti είναι καθηγητής της φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Τεργέστης).

Αναδημοσίευση από το: www.psyspirosi.gr


  

Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

Επιστολή του Χ. Βαρουχάκη προς τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Λυκουρέντζο και τον Επίτροπο László Andor


Χάρης Βαρουχάκης
Πρώην Διευθυντής της Ιατρικής Υπηρεσίας του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής
Γρηγορίου Ε΄23 Τ.Κ 18534 Πειραιάς
E-mail: bxaris@otenet.gr

Αθήνα, 10 Απριλίου 2013


Προς
1. Τον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής  Αλληλεγγύης Κύριο Ανδρέα Λυκουρέντζο
2. Τον Επίτροπο Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων Κύριο Λάζλο Άντορ
Κοιν. 
1. Υφυπουργό Υγειάς και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Κυρία Φωτεινή Σκοπούλη
2. Διεύθυνση Ψυχικής Υγείας

Θέμα: Η κατάρρευση της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης

Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ,
Αξιότιμε Κύριε Επίτροπε,

Ακούστε παρακαλώ τη γνώμη ενός πολίτη, που επί σαράντα σχεδόν χρόνια δούλεψε στο μεγαλύτερο ψυχιατρείο της χώρας και κάτι ίσως χρήσιμο έχει να σας πει. Επιχείρησα να το κάνω μέσω της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, αλλά δεν κατάφερα να πείσω ότι έπρεπε- εν όψει της επικείμενης συμφωνίας σας- να επέμβουμε κατεπειγόντως.

Είμαι βέβαιος ότι και σεις έχετε δει το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση στη χώρα μας. Με μεγάλη λύπη μου όμως διαπιστώνω ότι όχι μόνο δεν παίρνονται μέτρα για την ανάσχεση της κατάρρευσης, αλλά συνεχίζεται μια πρακτική που οδηγεί στη πλήρη διάλυση των υπηρεσιών, που το Κράτος οφείλει να παρέχει στους ψυχικά πάσχοντες, ιδιαίτερα δε στους ποιο αδύναμους, ανυπεράσπιστους και εγκαταλειφθέντες.

Θεώρησα λοιπόν αναγκαίο να σας ενημερώσω, όπως έπραξα και στο παρελθόν –απευθυνόμενος εις μάτην στους προκατόχους σας- για ορισμένα πολύ σημαντικά θέματα που αφορούν την Ψυχική Υγεία και την εξέλιξη της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης και για τα οποία, υπηρεσιακοί παράγοντες, θεσμικοί ή εξωθεσμικοί σύμβουλοι της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας και των αρμοδίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλοι, που επηρεάζουν αμέσως ή εμμέσως, ανιδιοτελώς ή ίσως και ιδιοτελώς τις αποφάσεις τους, παραλείπουν, άγνωστο για ποιο λόγο, να σας ενημερώνουν ή σας ενημερώνουν ανεπαρκώς, επιλεκτικά, με στρεβλό ή αναξιόπιστο τρόπο. Και να σας προειδοποιήσω με τον πιο σαφή και κατηγορηματικό τρόπο, ότι εάν αυτό εξακολουθήσει να συμβαίνει θα οδηγηθείτε και σεις σε λανθασμένες επιλογές και αποφάσεις που θα καταλήξουν εκεί όπου κατέληξαν και οι αποφάσεις των προκατόχων σας. Δηλαδή στην για ακόμη μια φορά κατασπατάληση των διαθέσιμων πόρων υπέρ των ολίγων και ισχυρών και σε βάρος των πολλών και αδυνάτων, τη στρεβλή και λιπώδη διόγκωση του Ιδιωτικού Τομέα και σε πέραν παντός ανεκτού ορίου καχεξία του Δημόσιου.

Θα αναφερθώ ειδικότερα στα εξής επί μέρους ζητήματα:

1. Σχετικά με τους ψυχιάτρους και τους άλλους εργαζόμενους στις Μονάδες Ψυχικής Υγείας.

Σύμφωνα με τα διεθνώς κρατούντα, το Νόμο και τις κοινωνικές παραδοχές και απαιτήσεις βασικό και σε πολλές και σοβαρότερες περιπτώσεις κυρίαρχο ρόλο σε θέματα Ψυχικής Υγείας έχουν οι ψυχίατροι. Και αυτοί θα κληθούν να υλοποιήσουν κατά μεγάλο μέρος τους σχεδιασμούς και τις όποιες αποφάσεις λαμβάνονται και αφορούν τους ψυχικά πάσχοντες Και μάλιστα από τις περισσότερο κομβικές και υπεύθυνες θέσεις. Και είναι αυτοί που έχουν την πρώτη και βασική ηθική και ποινική ευθύνη για οτιδήποτε συμβαίνει σε βάρος των ψυχικώς πασχόντων, παραβιάζει τα απαράγραπτα δικαιώματά τους και σφραγίζει τη ζωή και τη μοίρα τους. Και είναι αυτοί που πρώτοι και με αυστηρότητα καλούνται (τουλάχιστο θάπρεπε) να λογοδοτήσουν στον καθένα πάσχοντα ξεχωριστά, στους οικείους του, στο κοινωνικό σώμα, τον ποινικό Νόμο και, κυρίως, στη συνείδησή τους. Ουδεμία λοιπόν Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση είναι εφικτή με αποφάσεις που λαμβάνονται εκ των άνω, χωρίς να επιδιώκεται όχι απλώς η συναίνεση αλλά και η ενεργός και ενθουσιώδης συμμετοχή τους. Όσοι λοιπόν αγνοούν ή υποβαθμίζουν το ρόλο των ψυχιάτρων και την ύπαρξη, τις επισημάνσεις, τις διαπιστώσεις και τις προτάσεις της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, του κορυφαίου επιστημονικού οργάνου που επί σχεδόν τριάντα χρόνια τους εκπροσωπεί, ή επιχειρούν να υποβαθμίσουν και να περιθωριοποιήσουν το έργο και το θεσμικό της ρόλο, κακώς πράττουν και κακώς σας συμβουλεύουν. Το γεγονός ότι οι ψυχίατροι (πρόσωπα και συλλογικά τους όργανα) δεν υπερασπίστηκαν πάντα με την αποφασιστικότητα και την ένταση που χρειαζόταν το θεσμικό τους ρόλο, δεν απαλλάσσει τους άλλους από τις δικές τους ευθύνες.

Αυτό που ισχύει για τους ψυχίατρους ισχύει εν πολλοίς και για τους άλλους εργαζόμενους στις Μονάδες Ψυχικής Υγείας. Εργαζόμενοι απωθούμενοι από τα κέντρα των αποφάσεων, αμέτοχοι στα τεκταινόμενα, απλήρωτοι επί μήνες, προσωπικά ανασφαλείς και υπόδουλοι της ανάγκης, όμηροι των ιδιωτών εργοδοτών τους που με τα λεφτά του δημοσίου τους προσέλαβαν και τώρα τους απειλούν με απολύσεις και τους χρησιμοποιούν, (όπως και τους αρρώστους άλλωστε), για να εκβιάσουν το Κράτος, δεν μπορούν να διατηρήσουν τον ενθουσιασμό που απαιτείται για μια ουσιαστική ψυχιατρική μεταρρύθμιση.

Αυτή η πρακτική της συστηματικής αγνόησης των εργαζομένων είναι μια από τις αιτίες, και όχι η λιγότερο σημαντική, που μας οδήγησαν εδώ που φτάσαμε. Και είναι εξοργιστική η διαπίστωση ότι συνεχίζεται η ταπεινωτική τους απώθηση από τους επικυρίαρχους αλαζόνες που αποφασίζουν. Τα κρούσματα είναι πολλά με τελευταίο τη βαρύγδουπη «1η Πανελλήνια Ημερίδα του Μηχανισμού Υποστήριξης Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας και Δικτύωσης-Συνεργασίας σε Τομεακό και Περιφερειακό Επίπεδο» της 28ης Μαρτίου 2013, κατά την οποία ο Μηχανισμός (εξ ίσου ακριβός και εξ ίσου αναποτελεσματικός με αυτούς που προηγήθηκαν) κάλεσε το «Πανελλήνιο» αλλά δεν πρόσεξε ότι στην Ελλάδα, πλην των εξήντα πέντε και πλέον ΜΚΟ, εδρεύουν και συλλογικά όργανα εργαζομένων.

2. Σχετικά με τις λεγόμενες μη κερδοσκοπικές εταιρείες.

Τα Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου μη Κερδοσκοπικού Χαρακτήρα που ενίοτε εμφανίζονται και ως ΜΚΟ (Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις- ένα περίεργο είδος Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, που δηλώνουν μεν μη Κυβερνητικές, αλλά χρηματοδοτούνται εξ ολοκλήρου από την Κυβέρνηση) έχουν πετύχει να υποκαταστήσουν το Κράτος στις υποχρεώσεις του. Διεκδικούν να συνεχίσουν να το πράττουν και εν πολλοίς το κατορθώνουν. Πέτυχαν π.χ. την ισχυρή εκπροσώπησή τους στην «Ομάδα Εργασίας για την αναθεώρηση του Προγράμματος Ψυχαργώς 2011-2020». Πέτυχαν την έκδοση της Υπουργικής απόφασης με αριθμό Υ5β/Γ.Π./οικ.46769 της 03/05/2012 με Θέμα: Δεκαετές πρόγραμμα ανάπτυξης μονάδων και δράσεων ψυχικής Υγείας ΨΥΧΑΡΓΩΣ Γ (2011-2020). Πέτυχαν την ανάθεση σε αυτές της υλοποίησης Προγραμμάτων εκατοντάδων εκατομμυρίων ΕΥΡΩ. Φαίνεται δε να διατηρούν πολύ ισχυρή ακόμα την παρουσία τους, μέσω του Δικτύου ΑΡΓΩ, στις διαβουλεύσεις για την επικείμενη Συμφωνία Λυκουρέντζου-Αντορ, αν τουλάχιστο κρίνουμε από την ανακοίνωσή του της  21ης-02-2013. Στην ανακοίνωση αυτή το Δίκτυο ΑΡΓΩ θριαμβολογεί ότι «ΟΡΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΤΟ ΝΕΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ ΑΝΤΟΡ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΑΝΔΡΕΑ ΛΥΚΟΥΡΕΝΤΖΟΥ». Ότι «Ο Γ.Γ. κ. Καλλίρης αποδέχτηκε τις περισσότερες από τις προβλέψεις του Νέου Συμφώνου που είναι προς  υπογραφή…. η Ελλάδα δεσμεύτηκε ότι: θα υπογράψει 5ετή σύμφωνα με τις ΜΚΟ». Και καταλήγει: «Η παραπάνω εξέλιξη είναι το επισφράγισμα της σταθερής στρατηγικής μας στο Δίκτυο για συνεχή ενημέρωση και επικοινωνία με την ΕΕ και πίεσης προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που θεωρούμε ότι είναι ο εγγυητής και ο βασικός υποστηριχτής της Ψυχικής Υγείας στην Ελλάδα».

Σχετικά με τις ΜΚΟ, τα ΝΠΙΔ και το Δίκτυο ΑΡΓΩ που ισχυρίζεται ότι τα εκπροσωπεί θα πρέπει να γνωρίζετε ότι:

Κάποιες από αυτές τις Μ.Κ.Ο. έπαιξαν σημαίνοντα και σε ορισμένες περιπτώσεις πρωτοποριακό ρόλο στην προς την ορθή κατεύθυνση εξέλιξη της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης. Κάποιες άλλες όμως ξεπήδησαν από το πουθενά, γιγαντώθηκαν ως η άμμος της θάλασσας, επελέγησαν με αδιαφανείς διαδικασίες, χρηματοδοτήθηκαν αφειδώς, στεγάζουν ασθενείς χωρίς να τηρούν τις προβλεπόμενες από το νόμο διαδικασίες για την εισαγωγή σε Μονάδα Ψυχικής Υγείας, λειτούργησαν για χρόνια (ίσως δε και λειτουργούν ακόμα) χωρίς άδεια λειτουργίας ή με άδεια που τους χορηγήθηκε εκ των υστέρων, επεκτείνουν τη δραστηριότητά τους και σε νέους τομείς πέραν παντός ανεκτού ορίου. Επωφελούμενες δε από τα πολλά υπάρχοντα κενά και τις αντιφάσεις στο υπάρχον θεσμικό πλαίσιο, αναλαμβάνουν δράσεις και απαιτούν και επιτυγχάνουν πλούσια χρηματοδότηση, χωρίς καμιά αξιόπιστη επίβλεψη του τρόπου λειτουργίας και της διαχείρισης των πόρων που τους παρέχονται. Εσχάτως μάλιστα πληθαίνουν οι σχετικές καταγγελίες ακόμα και από πολιτικά στελέχη του Υπουργείου Υγείας, αλλά ο αναγκαίος έλεγχος καρκινοβατεί, με προφανές όφελος για τους ιδιοτελώς διαχειρισθέντες το δημόσιο χρήμα και σε βάρος των εντίμων που προσπαθούν να περισώσουν ό,τι μπορεί να περισωθεί και έχουν εγκλωβιστεί σε ένα βαρύ και ψυχοφθόρο κλίμα γενικευμένης καχυποψίας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ιμπεριαλιστικής νοοτροπίας και πρακτικής κάποιων από αυτές τις ΜΚΟ είναι ότι επιζητούν και φαίνεται να το πετυχαίνουν, επωφελούμενες από τα κενά του Νόμου που αναφέρεται στη Δικαστική Συμπαράσταση, να αναλάβουν ως Δικαστικοί συμπαραστάτες προσώπων που νοσηλεύονται σε οικοτροφεία τους ενώ ο Νόμος ρητά το απαγορεύει για δύο βασικούς λόγους. Πρώτο γιατί στα οικοτροφεία εισάγονται ασθενείς «…μετά από αίτησή τους…» (άρθρο 9 του Ν. 2716/1999) που προφανώς οι περισσότεροι ασθενείς που χρειάζονται δικαστική συμπαράσταση δεν έχουν υποβάλει. Και δεύτερο γιατί σύμφωνα με το άρθρο 1670 του Αστικού Κώδικα αποκλείεται ο διορισμός δικαστικού συμπαραστάτη «…αυτού που συνδέεται με σχέση εξάρτησης η με οποιοδήποτε άλλο στενό δεσμό με τη μονάδα ψυχικής υγείας στην οποία ο συμπαραστατέος έχει εισαχθεί ή απλώς διαμένει».

Είναι λοιπόν προφανές ότι τόσο το Υπουργείο όσο και οι αρμόδιοι για την διάθεση των κοινοτικών πόρων πρέπει να παραδεχτούν ότι έχουν αυτοπαγιδευτεί στις επιλογές τους, στις πράξεις και στις παραλείψεις τους. Γιατί αν και στις περισσότερες από αυτές τις στεγαστικές Μονάδες των Μ.Κ.Ο. έχει επικρατήσει η ασυλιακή νοοτροπία και πρακτική με μόνο θετικό σημείο τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, γιατί ακόμη και στην περίπτωση που διαπιστωθούν σε κάποιες από αυτές κάθε μορφής παράνομες πράξεις ή ατασθαλίες ή άλλα παρακμιακά φαινόμενα, η επιστροφή των προσώπων που στεγάζουν στα γιγαντιαία και αποκρουστικά Άσυλα είναι αδιανόητη. Και γιατί επίσης απαράδεκτη είναι η απόλυση των εκεί εργαζομένων. Όμως τόσο το Υπουργείο όσοι και οι αρμόδιοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να βρουν τρόπο, ώστε να μπορούν να αντισταθούν στον εκβιασμό που μπορεί να υποκρύπτει η επίκληση τέτοιων επιχειρημάτων. Και βέβαια όλοι να είναι προσεκτικότεροι όταν παραδίδουν σε ιδιώτες τους δημόσιους πόρους. Ίσως λοιπόν κάποιοι (υπηρεσιακοί παράγοντες στην Ελλάδα, ίσως δε και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, πολιτικοί τους προϊστάμενοι, μέλη των διαφόρων Επιτροπών Παρακολούθησης (που άγνωστο είναι τι ακριβώς παρακολουθούν), διάφοροι κατά καιρούς αξιολογητές, μέλη των διάφορων ποικιλώνυμων Μονάδων και Μηχανισμών Υποστήριξης, Παρακολούθησης κ.τ.λ ) θα πρέπει να εξηγήσουν κάποτε γιατί τόσα χρόνια δεν πρόσεξαν τα παρακμιακά αυτά φαινόμενα και γιατί δεν έκαναν κάτι για να τα αποσοβήσουν.

3. Σχετικά με το θεσμικό πλαίσιο.

Πολλά και ουσιώδη κενά, προβλήματα εφαρμογής και αντιφάσεις έχουν επισημανθεί κατά καιρούς, από συγκεκριμένα πρόσωπα, από την Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία  και από την Ομάδα Εργασίας που συγκροτήθηκε με τη συνεργασία της Ε.Ψ.Ε. και του Συνηγόρου του Πολίτη, στο υπάρχον θεσμικό πλαίσιο και κυρίως στο Νόμο 2071/ 92, στο Νόμο 2716/1999 και σε διατάξεις του Αστικού Δικαίου που αναφέρονται στη Δικαστική Συμπαράσταση. Εξ άλλου έγκριτα πρόσωπα από το νομικό και τον ιατρικό χώρο, ο Συνήγορος του Πολίτη, η Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία, η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχουν παρέμβει κατά καιρούς σε επί μέρους ειδικότερα ζητήματα. Τα σχετικά κείμενα έχουν δημοσιευτεί και είναι στη διάθεσή σας.

4. Σχετικά με την κατάργηση των ειδικών ψυχιατρικών νοσοκομείων.

Η κατάργηση όλων των ειδικών ψυχιατρικών νοσοκομείων δεν πρέπει να είναι στόχος που πρέπει να επιτευχθεί με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο και με μεθόδους και διαδικασίες που θυμίζουν «τελικές λύσεις».

Η επιστημονική κοινότητα δεν φαίνεται να έχει ευρέως αποδεκτή απάντηση στο ερώτημα εάν πρέπει ή δεν πρέπει να υπάρχουν ειδικά ψυχιατρικά Νοσοκομεία (όπως άλλωστε συμβαίνει και για άλλες ιατρικές ειδικότητες π.χ. αντικαρκινικά, ορθοπεδικά, πνευμονολογικά νοσοκομεία). Και θα πρέπει η περαιτέρω πολιτική και πρακτική της Κυβέρνησης να απαλλαχτεί από την ιδεολογική σκλήρυνση και τις εμμονές όσων θεωρούν ή εμφανίζουν τα ειδικά ψυχιατρικά νοσοκομεία ως πηγή και μάλιστα τη μόνη, ανήκεστων δεινών. Εξ άλλου η πλήρης κατάργηση και μάλιστα όλων των ψυχιατρείων, δεν είναι εφικτή στο εγγύς μέλλον, υπό τις παρούσες συνθήκες. Όμως η επιστροφή στο άθλιο καθεστώς των παλαιών ασύλων είναι απολύτως απαράδεκτη. Οι βελτιώσεις που επιτεύχθηκαν πρέπει να κατοχυρωθούν πάση θυσία, αλλά να αντιμετωπιστούν με σοβαρότητα τα τυχόν προκύψαντα παράπλευρα προβλήματα. Πάντως δε, πριν από την οποιαδήποτε περαιτέρω συρρίκνωση ή κατάργηση των Ψυχιατρείων πρέπει να προβλεφθεί και να προηγηθεί η οργάνωση και η επαρκής λειτουργία των Μονάδων Ψυχικής Υγείας που θα αναλάβουν το αντίστοιχο έργο. Αν αυτό δεν καταστεί αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση, αν δεν συγκεντρωθούν τα απαραίτητα επιδημιολογικά στοιχεία (όπως η ΕΨΕ έχει προτείνει), εάν δεν προσδιοριστεί έστω κατά προσέγγιση ο αριθμός των κλινών που χρειάζονται για να καλύψουν την ανάγκη ενδονοσοκομειακής νοσηλείας, που ενδεχομένως χρειάζονται κάποιοι ασθενείς σε κάποια φάση της νόσου, εάν δεν δοθούν πειστικές απαντήσεις και λύσεις σε καίρια ερωτήματα (π.χ που και πως θα νοσηλεύονται ασθενείς που έχουν εμπλακεί με τον ποινικό νόμο ή ασθενείς με εξάρτηση και ταυτόχρονα σοβαρή ψυχική διαταραχή) μείζονα θέματα θα προκύπτουν. Όπως π.χ. η νοσηλεία ασθενών σε ράντζα και σε απαράδεκτες συνθήκες τόσο στα απομείναντα ειδικά ψυχιατρικά νοσοκομεία όσο και στους ψυχιατρικούς τομείς των Γενικών Νοσοκομείων ή η εσχάτως επιχειρούμενη αναβίωση στο Δαφνί του άθλιου Τμήματος Κρατουμένων, που με σκληρούς αγώνες καταργήθηκε εδώ και πολλά χρόνια.

Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ,
Αξιότιμε Κύριε Επίτροπε,

Λαμβανομένου υπόψη ότι οι μόνοι ασφαλείς πόροι για την ψυχική υγεία είναι οι προβλεπόμενοι από το ΕΣΠΑ, εν όψει της επικείμενης Συμφωνίας σας, το περιεχόμενο της οποίας αγνοώ, όπως και πολλοί άλλοι, (αλλά για το οποίο οι θριαμβολογίες του Δικτύου και η μέχρι τούδε πρακτική υπέρ αυτού σφόδρα με ανησυχούν), και εν συνεχεία των όσων πιο πάνω σας αναφέρω, σας παρακαλώ και σας απευθύνω ύστατη έκκληση:

1. Να μη προχωρήσετε στην υπογραφή της συμφωνίας χωρίς να λάβετε υπόψη όλα όσα πιο πάνω συνοπτικά σας αναφέρω.

2. Να αναστείλετε την ισχύ της Απόφασης Μπόλαρη. Επισημαίνω πάλι ότι η πολιτική του Κράτους για τα επόμενα μέχρι το 2020 χρόνια προσδιορίζεται με την Υπουργική αυτή απόφαση, την οποία ο κ. Μπόλαρης και η απελθούσα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου θέλησε να δεσμεύσει την πολιτική του Κράτους μέχρι τότε, με σαφή τον προσανατολισμό στην επικυριαρχία των ΜΚΟ. Ενδεικτικό μάλιστα της βιασύνης όσων ενεπλάκησαν είναι το γεγονός ότι ο κ. Μπόλαρης, αρμόδιος τότε Υφυπουργός Υγείας επί Υπουργίας του κ. Λοβέρδου -υπέγραψε την απόφασή του τρείς μέρες πριν από τις εκλογές της 6ης-05-2012. Η δε Απόφαση αναρτήθηκε στη θεοσκότεινη «Διαύγεια» την 18η-05-2012 και ενώ ο κ. Μπόλαρης δεν ήταν πλέον Υπουργός.

3. Να αναστείλετε την υλοποίηση των Προγραμμάτων που έχουν υποβληθεί και εγκριθεί για υλοποίηση μέσω του ΕΣΠΑ.

4. Να προχωρήσετε στη κατάρτιση νέου προγράμματος για την Ψυχική Υγεία μετά από εισήγηση Ομάδας εργασίας με ισχυρή εκπροσώπηση σ’ αυτήν της ΕΨΕ και άλλων ανεξάρτητων θεσμικών οργάνων (π.χ. Συνήγορος του Πολίτη, Εθνική Επιτροπή για τα δικαιώματα του Ανθρώπου, Ειδική Επιτροπή Ελέγχου Προστασίας των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Ψυχικές Διαταραχές, συλλογικά όργανα εργαζομένων κ.α.)

5. Να αποφασίσετε την επανεξέταση, με συμμετοχή της ΕΨΕ και των άλλων ανεξαρτήτων οργάνων στην όλη διαδικασία, των προτάσεων που έχουν υποβληθεί μέχρι σήμερα.

6. Να μην προχωρήσετε σε λήψη μέτρων που θα οδηγήσουν σε απολύσεις εργαζομένων. Και άλλα κενά στις Μονάδες Ψυχικής Υγείας θα οδηγήσουν στη βιολογική και ηθική εξουδετέρωση των προσώπων που εργάζονται και στεγάζονται εκεί.

Παραμένω στη διάθεσή σας για κάθε συμπληρωματική πληροφορία ή διευκρίνιση.

Με τιμή

Χάρης Βαρουχάκης

Υ.Γ. Θα δώσω στη δημοσιότητα αυτή την αναφορά μου για να ενισχύσω τις πιθανότητες να τύχη της προσοχής σας.
   

Σημείωση του blog: Η επιστολή εστάλη από τον κ. Χάρη Βαρουχάκη στο psi-action στις 14/04/2013
  
 
2008-2016 psi-action. Powered by Blogger Blogger Templates designed by Deluxe Templates. Premium Wordpress Themes | Premium Wordpress Themes | Free Icons | wordpress theme
Wordpress Themes. Blogger Templates by Blogger Templates and Blogger Templates