Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

“Θα κλείσουν οι κοινοτικές δομές και θα επιστρέψουν οι ασθενείς στα ιδρύματα”

   
Οι περικοπές στη χρηματοδότηση των φορέων ψυχικής υγείας (μη-κερδοσκοπικού χαρακτήρα ΝΠΙΔ) που λειτουργούν κοινοτικές δομές (Μονάδες Ψυχικής Υγείας και Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης) δεν είναι κάτι καινούργιο. Από το 2006, δηλαδή αρκετά χρόνια πριν από την οικονομική κρίση και το μνημόνιο, οι αντοχές των εργαζομένων στην ψυχική υγεία δοκιμάζονται καθημερινά.

Οι πολύμηνες καθυστερήσεις στην καταβολή μισθών, οι συχνές αλλαγές στο προσωπικό, λόγω παραιτήσεων όσων “δεν άντεχαν” ή απολύσεων όσων “περίσσευαν”, αποτελούν μέρος της εργασιακής μας πραγματικότητας εδώ και χρόνια. Αν προσθέσουμε τη δυσκολία κάλυψης των βασικών λειτουργικών εξόδων (ηλεκτρικό ρεύμα, νερό, τρόφιμα, συντήρηση χώρων κα), τις αναγκαστικές περικοπές των δραστηριοτήτων των φιλοξενούμενων / ψυχικά ασθενών, την αδυναμία προγραμματισμού αποκαταταστασιακών προγραμμάτων, μπορεί εύκολα να κατανοήσει κάποιος γιατί οι δομές αυτές μετατρέπονται αργά και σταθερά από χώροι έκφρασης, δημιουργικότητας και ζωντάνιας σε χώρους σιωπής, απόγνωσης και μιζέριας.

Στους χώρους αυτούς, απελπισμένοι και εξουθενωμένοι εργαζόμενοι καλούνται να δώσουν ελπίδα και νόημα στη ζωή ανθρώπων με ψυχοκοινωνικά προβλήματα που έζησαν είκοσι ή τριάντα χρόνια στα ελληνικά ιδρύματα, στις γνωστές αποθήκες ανθρώπων. Εργαζόμενοι που δεν γνωρίζουν αν αύριο θα έχουν δουλειά ή αν θα υπάρχει ο ξενώνας ή το οικοτροφείο που εργάζονται καλούνται να προσφέρουν ασφάλεια και προοπτική στους ενοίκους των δομών. Εργαζόμενοι που χάνουν καθημερινά τα δικαιώματά τους καλούνται να υποστηρίξουν τα δικαιώματα των ασθενών τους. Και ο παραλογισμός δεν έχει τέλος...

Γνωρίζουμε ότι για τις εκάστοτε κυβερνήσεις οι κοινοτικές δομές είναι ένα “βάρος”. Εξάλλου, ποτέ δεν τις ήθελαν. Υποχρεώθηκαν να τις ανοίξουν μετά το “σκάνδαλο της Λέρου”, όταν αποκαλύφθηκαν οι μεσαιωνικές συνθήκες διαβίωσης των ψυχικά ασθενών στα ιδρύματα, και έκτοτε υποχρεώνονται από την Ε.Ε., που διέθεσε αρκετά χρήματα για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση, να τις συντηρούν.

Να τις συντηρούν υποχρεώνονται και οι διοικήσεις των φορέων. Και γι αυτές έχουν γίνει “βάρος” οι κοινοτικές δομές, αφού η ασυνέπεια των κυβερνήσεων τις αναγκάζει να χρωστούν τεράστια χρηματικά ποσά σε εργαζόμενους, προμηθευτές, ιδιοκτήτες ακινήτων, ΙΚΑ κτλ.

Για τους εργαζόμενους δεν είναι “βάρος”. Είναι ο χώρος εργασίας τους, το “σπίτι” των ανθρώπων που φροντίζουν και υποστηρίζουν, το αποτέλεσμα των επίπονων και πολυετών προσπαθειών τους.

Και εδώ αρχίζει να περιπλέκεται το θέμα. Δεν θέλουμε να κλείσουν οι δομές, λέει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου, δεν θέλουμε να κλείσουν οι δομές, λένε και οι διοικήσεις των φορέων. Αλλά ούτε οι μεν ούτε οι δε μπορούν να κάνουν κάτι. Ποιοι μπορούν; Οι εργαζόμενοι. Μόνο με τις θυσίες και την ανοχή των εργαζομένων δεν θα κλείσουν οι δομές! Ξεκίνησαν, λοιπόν, οι καθυστερήσεις στους μισθούς, μετά οι μειώσεις στον αριθμό του προσωπικού και, αναπόφευκτα, ήρθε η πτώση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών. Κάθε παράπονο, δυσαρέσκεια, διαμαρτυρία είχε πλέον απάντηση: “Προτιμάτε να κλείσουν οι κοινοτικές δομές και να επιστρέψουν οι ασθενείς στα ιδρύματα;”

Ο συναισθηματικός εκβιασμός απέδωσε για τέσσερα – πέντε χρόνια. Οι κοινοτικές δομές δεν έκλεισαν και οι ασθενείς δεν επέστρεψαν στα ιδρύματα. Μπορεί πολλές δομές να άρχισαν να μετατρέπονται σε ιδρύματα, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα.

Κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα και ήρθαν ακόμα πιο δύσκολες μέρες. Οι μέχρι τώρα θυσίες των εργαζομένων δεν ήταν αρκετές. Τώρα χρειάζονται και άλλα μέτρα. Ανακοινώθηκαν απολύσεις, μετατροπές συμβάσεων, μειώσεις μισθών. Αν αντέχεις να εργάζεσαι απλήρωτος για έξι μήνες -και δεν έχεις παραιτηθεί ή απολυθεί- τότε μπορείς να εργάζεσαι με τα μισά χρήματα και πιο εντατικά (για να κλείνεις τις τρύπες που δημιουργούνται από τη μείωση προσωπικού). Και αν αντέξεις να εργάζεσαι περισσότερο με τα μισά χρήματα, τότε ίσως στο μέλλον να μπορείς να ζήσεις και χωρίς δουλειά.

Όμως, φαίνεται ότι ούτε αυτά τα μέτρα αρκούν. Και τι άλλο να περικόψουν “για να μην κλείσουν οι κοινοτικές δομές και επιστρέψουν οι ασθενείς στα ιδρύματα”;

Την απάντηση έδωσε ο ευφάνταστος υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος αποφάσισε να παρακρατείται μέρος των πενιχρών επιδομάτων και αναπηρικών συντάξεων των ασθενών είτε αυτοί φιλοξενούνται σε κοινοτικές δομές είτε περιθάλπονται σε ιδρύματα. Δεν έκανε διακρίσεις ο υπουργός: Ο ψυχικά ασθενής δεν χρειάζεται χρήματα ούτε στην κοινότητα ούτε στο ίδρυμα! Και επειδή οι μόνοι που πλήττονται από την απόφαση είναι οι ίδιοι οι ψυχικά ασθενείς, όπως αναμενόταν, δεν υπήρξαν αντιδράσεις.

Όχι μόνο δεν υπήρξαν αντιδράσεις, αλλά κάποιοι φορείς ΝΠΙΔ βιάστηκαν να “επεκτείνουν” την απόφαση Λοβέρδου στις δομές τους -και ας ισχύει προς το παρόν μόνο για τα ΝΠΔΔ. Βέβαια, είναι σίγουρο ότι το υπουργείο Υγείας δεν θα τους απογοητεύσει. Σύντομα οι άνθρωποι που έπαιρναν ένα μικρό επίδομα ή σύνταξη και μέχρι τώρα το διέθεταν για προσωπικά τους είδη και ανάγκες (ένα ρούχο ή ένα ζευγάρι παπούτσια, μια εκπαιδευτική ή θεραπευτική δραστηριότητα, μια έξοδος για έναν καφέ κτλ) θα είναι υποχρεωμένοι να το δώσουν “για να μην επιστρέψουν στα ιδρύματα”.

Τελικά, κάτι πήγε ανάποδα. Καταφέραμε να μετατρέψουμε την προσπάθεια για την ψυχοκοινωνική αποκατάσταση των ψυχικά ασθενών σε προσπάθεια επιβίωσης των δομών. Όχι της λειτουργίας των δομών, αλλά των κτηρίων. “Να μην κλείσουν οι κοινοτικές δομές”, αυτή είναι η αγωνία μας. “Να μην επιστρέψουν οι ασθενείς στα ιδρύματα”. Τι και αν σε λίγο δε θα μπορούμε να τους προσφέρουμε τίποτα περισσότερο από ένα πιάτο φαγητό και την ημερήσια δόση φαρμάκων; Τι και αν στο τέλος θα τους μείνει ένα κρεβάτι και ένας τοίχος για να κοιτάζουν;

Ξεχάσαμε ποια είναι η δουλειά μας. Ξεχάσαμε γιατί βγήκαν αυτοί οι άνθρωποι από τα ιδρύματα. Ξεχάσαμε και την ιστορία τους. Ήταν οι άνθρωποι χωρίς φωνή, χωρίς δικαιώματα. Τώρα που χάσαμε και εμείς τη φωνή μας και τα δικαιώματά μας δυσκολευόμαστε να διαχωρίσουμε τις ανάγκες τους από τις ανάγκες μας: “Κόψαμε και εμείς τον καφέ, ας τον κόψουν και αυτοί”, “Δεν μπορούμε να ψυχαγωγηθούμε εμείς, ας μην ψυχαγωγηθούν και αυτοί”. Εμείς και αυτοί. Αντί να διεκδικήσουμε μαζί τα δικαιώματά μας, θυσιάζουμε και αυτά που μας απόμειναν “για να μην κλείσουν οι κοινοτικές δομές”. Έχουμε αναλάβει το ρόλο του κράτους, του υπουργείου Υγείας, των φορέων και χάσαμε το δικό μας.

Την απειλή ότι “θα κλείσουν οι κοινοτικές δομές και θα επιστρέψουν οι ασθενείς στα ιδρύματα” την ακούμε στους χώρους εργασίας μας όσο συχνά ακούμε από τα ΜΜΕ ότι “θα επιστρέψουμε στη δραχμή”. Αφού τελευταία σκέφτομαι πως αν συμβεί το ένα, σίγουρα θα συμβεί και το άλλο.


*Φωτογραφία: “So called cure” by HanKai (deviantart.com)

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αυτή ακριβώς είναι η πραγματικότητα της ψυχιατρικής "μεταρρύθμισης". Για το ελληνικό δημόσιο και τα διοικητικά συμβούλια των περισσότερων φορέων οι μονάδες ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης είναι βάρος. Τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο. Αυτοί που ουσιαστικά κράτησαν και κρατούν τις μονάδες είναι οι εργαζόμενοι που έχουν στη κυριολεξία "καταπιεί" τα δικαιώματά τους. Μήνες απλήρωτοι επί χρόνια. Και τώρα ακόμα δυσκολότερες ημέρες με τα διοικητικά συμβούλια των φορέων να συμπεριφέρονται στους εργαζόμενους λες και τους κάνουν χάρη που τους προσφέρουν δουλειά! Για να μην αναφερθούμε στις μεθοδεύσεις φορέων με παρακράτηση των συντάξεων και των επιδομάτων των ενοίκων. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα: για να μη κλείσουν οι δομές ας διευκολυνθούμε με τα ποσά των συντάξεων. Γιατί μήπως μπορούν οι ένοικοι να αντιδράσουν; για να μη κλείσουν οι δομές ας μειώσουμε τους μισθούς των εργαζομένων. Γιατί μήπως μπορούν οι εργαζόμενοι να αντιδράσουν; 6 χρόνια τώρα το Υπουργείο Υγείας τους στέλνει στους φορείς και οι φορείς πίσω στο Υπουργείο. Ομως εδώ ας προσέξουμε οι εργαζόμενοι αλλά και οι φορείς: πριν προαναγγείλουν μειώσεις μισθών επικαλούμενοι δήθεν το μνημόνιο 2, ας διαβάσουν καλύτερα τι ακριβώς λέει αυτό. Στο χώρο των νπιδ μη κερδσκοπικού χαρακτήρα δεν υπάρχει συλλογική σύμβαση. Οπότε για ποιά μείωση ακριβώς μιλούν;

Ανώνυμος είπε...

Το κείμενο αυτό πρέπει με κάποιο τρόπο να περάσει προς τα έξω. Να το διαβάσουν όλοι όσοι εμπλέκονται. Κυρίως όμως η επιστημονική κοινότητα - οι επιστημονικά υπεύθυνοι των φορέων μήπως και θυμηθούν τι λέγανε πριν 20 χρόνια. Γιατί αυτοί θα έπρεπε να είναι μπροστά και να διεκδικούν από το κράτος να μην κλείσουν οι δομές και όχι οι εργαζόμενοι. Τους είδε κανείς τόσες μέρες στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων; Αλλά μάλλον ξέχασαν ποια είναι η δουλειά τους. Τώρα μάλλον θα ασχοληθούν με το πώς θα μειώσουν το κόστος των δομών για να τις "σώσουν"...

Ανώνυμος είπε...

Τα λεγα κυριοι απο αυτο εδω το βημα χρονια πριν τοτε που βαφτιζαν καποιους εργαζομενους ΄΄κακοποιητες΄΄ και τους απελυαν. Ποιος ο λογος της υπαρξης νπιδ, εργολαβων οταν η χρηματοδοτηση ειναι κρατικη. Πεφτατε να με φατε, και συ psi-a μαζι. Εγω δεν γνωριζω απληρωτο εργαζομενο στις αντιστοιχες νπδδ δομες, να μου υποδειξετε εναν. Επρεπε οι δομες νπιδ να κρατικοποιηθουν..απο τοτε. Σιγουρα θα ειχαμε καλυτερες πιθανοτητες επιβιωσης..και οι αρρωστοι και οι εργαζομενοι. Και τωρα θα πεσετε να με φατε με τα γνωστα επιχειρηματα σας αλλα το γεγονος οτι ολοι μας σε αυτους τους χωρους (νπιδ) εχουμε πλεον εξαθλιωθει..δεν θα αλλαξει..και η κατασταση θα γινεται χειροτερη. Αντε να μας δωσουν λιγο τυρακι πριν τις εκλογες..οχι της νοθειας..αλλα του εκβιασμου. Σαν τοτε.. Καραμανλης ή τανκς.

Ανώνυμος είπε...

Και τι θα γίνει τελικά, πως θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, πόσο πιο χαμηλά θα πέσουν όσοι ανεξαιρέτως εμπλέκονται σε αυτόυς του χώρους?Η λύση δηλαδή ειναι να παραμένουν απλήρωτοι οι εργαζόμενοι?να κρατικοποιηθούν οι δομές?να παρακρατούνται οι συντάξεις?να μειώσουν τις χρηματοδοτήσεις?και η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσίων θα πάει περίπατο?και τι θα κάνει ο εργαζόμενος?θα μπορέσει να αλλάξει τον τρόπο της δουλειάς του και απο εκεί που είχε ρόλο θεραπευτικό, απλά θα γίνει φύλακας?είναι ξεκάθαρο για εμένα ως εργαζόμενη 5 χρόνια τώρα σε δομή ,δεν θα μπορέσω να κάνω ''έκπτωση'' σε οτιδήποτε παρέχω σε αυτόυς του ανθρώπους. Εαν θέλουν εκπτωση υπηρεσιών ας ερθουν να δουλέψουν αυτοί που μας βλέπουν σας νούμερα, όπως και ότιδήποτε στην Ελλάδα.

Ανώνυμος είπε...

Ανώνυμε (9:45 π.μ.), προσωπικά ποτέ δεν κατάλαβα αν τους βάφτισαν "κακοποιητές" ή αν ήταν. Δεν είναι blog-o-δικείο εδώ. Για το λόγο ύπαρξης ΝΠΙΔ πρέπει να ανατρεξουμε στη δεκαετία του 80, να μη λέμε τα ίδια. Ναι, στα ΝΠΔΔ πληρώνονται οι εργαζόμενοι αν (μόνο) αυτό είναι το θέμα σου.

psi-a

Μαριάννα είπε...

Διαβάζοντας το κείμενο συνάντησα ξανά το "όραμα" που είδα από κοντά λίγο μετά τη γέννηση της ιδέας της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης...τότε στην αρχή της καριέρας μου που ήμουν και πιο "ρομαντική"...Θα το πω ευθαρσώς ότι, παρόλα όσα γίνονται, αισθάνομαι τυχερή που ακολούθησα το "ρεύμα", όχι τόσο γιατί γνώρισα τους αρχικούς εμπνευστές αλλά όλους τους άλλους-που όντως μπορεί, τώρα πια, να φαντάζουν "γραφικοί"-που πίστεψαν μαζί μου ότι μπορούσανε να αλλάξουνε τη στάση της κοινωνίας απέναντι στην ψυχική ασθένεια...Από τη σκέψη ότι υπάρχουν αυτοί και με την ελπίδα ότι θα γίνουν και περισσότεροι κρατιέμαι αυτούς τους δύσκολους καιρούς...Γιατί, όντως, κάτι οφείλουμε να αφήσουμε και στους επόμενους...

Ανώνυμος είπε...

Αυτη η κατασταση εχει καταντησει ψυχοφθορα οχι μονο για τους ασθενεις μα για ολους μας, το να παιρνουμε ενα μισθο καθε 4-5 μηνες μας εχει τσακισει και εμας και τις οικογενειες μας.

ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΑ ΠΙΑ ΠΑΡΑΙΤΟΥΜΕ...

Ανώνυμος είπε...

ησουν σαφης psi-a. Και τοτε και τωρα

ανωνυμος απο 9:45

Post.Scriptum.Inter-Action. είπε...

Δύο μόλις μέρες μετά από την παραπάνω ανάρτηση, ο Λοβέρδος "επέκτεινε" την απόφαση για την παρακράτηση των συντάξεων των ασθενών και στις κοινοτικές δομές των ΝΠΙΔ !!!

Διαβάστε: ΜΕ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΛΟΒΕΡΔΟΥ Ο ΣΦΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΕΠΕΚΤΕΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ ΤΩΝ ΜΚΟ, ΜΕ ΑΜΕΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ

Ανώνυμος είπε...

GOD SAVE THE QUEEN !!!

koumparos είπε...

το βαρος του υπουργείου, το άχθος των ΝΠΙΔ, οι θεσούλες των εργαζομένων (λες κι ειναι οι αγιοι του συστήματος με μία λογική που τους εξαγνίζει απλά γιατί είναι εργαζόμενοι).
Δεν κουραστήκατε κι εσείς κι εκείνοι να παίζετε το κρυφτούλι στην πλάτη των ασθενών.
Περνάμε δύσκολα, δεν εχουμε να δώσουμε στα παιδιά μας να φάνε και οραματίζεστε σοσιαλιστικούς παραδείσους
Αι...... όλοι σας
Υπουργοί που σκέφτονται να ξαναβγούν, μικρο- αυτοκρατορίσκοι της κοινοτικής ψυχιατρικής με τις ΝΠΙΔ τους που νομίζουν ότι τους έχουμε ανάγκη και τα ξέρουν όλα, εργαζόμενοι αδαείς που κόπτονται για τη θεσούλα τους.
Απλά φύγετε.
Θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε χωρίς εσάς
Ισχύουν για την πλειονότητα σας. Λίγοι απο σας διαφέρουν

Ανώνυμος είπε...

koumpare evelpisto na gnorizeis ta synoda symptomata ton narkisistikon diataraxon kathos se ligo tha se episkefthoun...


GOD SAVE THE QUEEN !!!

koumparos είπε...

αγαπητέ ανώνυμε 7.20μμ,
δεν είμαι ακριβως του χώρου και δεν γνωρίζω τα 'συνοδά συμπτώματα των ναρκισσιστικών διαταραχών' και δεν καταλαβαίνω γιατί θα με επισκεφτούν.
Τώρα αν με τον όρο νάρκισσος εννοούμε αυτό που εμείς οι απλοί άνθρωποι καταλαβαίνουμε, τότε ο χώρος σας βρίθει από ψώνια....
Εργαζόμενοι που κάνουν ψυχανάλυση σε ασθενείς με νοητική υστέρηση, μεγαλομανείς άρχοντες της μεταρρύθμισης που από διαχειριστές της έχουν γίνει γκουρού και μας υποδεικνύουν τι πρέπει να κάνουμε, διευθυντές ψυχικής υγείας που μοιράζουν τα όβολα και περιβάλλονται από την εξουσία, οικονομολόγοι, ψυχίατροι, ψυχολόγοι, θείες κι ανήψια όλων αυτών που έχουν ΆΠΟΨΗ...αφού δουλεύουν στο διοικητικό ή αλλού στην αυλή κάποιου Μεγάλου Μεταρρυθμιστή.
Κι όλα αυτά μέσα σε αριστερίζουσα ιδεολογία.
Το ΨΩΝΙΑ αποτελεί την αφελή έκφραση όλων αυτών. Συνδυάζεται πολλές φορές φορές με την ανικανότητα στο καθεαυτό επάγγελμα τους και την ικανότητα τους να απομυζούν το χρήμα.
Άκου και τη φωνή κάποιων που είναι λίγο ποιό έξω από το ΕΓΩ ΣΟΥ.

Ανώνυμος είπε...

ΓΙΑ ΤΟΝ KOUMPARO;ΣΑΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΣΕ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΔΟΜΗ ΝΠΙΔ ΠΟΥ ΑΠΕΧΘΑΝΕΣΑΙ,ΜΑΘΕ ΠΩΣ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΕΞΑΓΝΙΣΩ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ, ΑΛΛΑ ..ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ, ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΟΥΡΑ ΤΩΝ ΝΟΗΤΙΚΑ ΥΣΤΕΡΗΜΕΝΩΝ,ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΑΤΑ ΤΩΝ ΨΥΧΑΣΘΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΤΟΥΑΛΕΤΕΣ,ΑΠΟ ΤΑ ΣΑΛΙΑ ΤΩΝ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΩΝ ΠΟΥ ΤΡΕΧΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ,ΑΠΟ ΤΟ ΒΟΥΗΤΟ ΤΩΝ "ΤΡΕΛΩΝ"ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΦΘΑΝΟΝΤΑΣ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΜΕ ΑΔΕΙΕΣ ΤΣΕΠΕΣ...ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑΤΙ ΙΣΩΣ ΝΑ ΑΓΑΠΩ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ,ΕΣΥ... ΜΟΝΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ, ΠΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ, ΝΑ ΜΗ ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΣΤΗ ΨΥΧΗ..ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΘΕΣΟΥΛΑ ΠΟΥ ΤΡΕΜΕΙΣ ΣΦΙΧΤΑ ΚΡΑΤΑΤΗ ΑΓΑΠΑΤΗ ΦΙΛΑΤΗ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΝΑ...

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

 
2008-2016 psi-action. Powered by Blogger Blogger Templates designed by Deluxe Templates. Premium Wordpress Themes | Premium Wordpress Themes | Free Icons | wordpress theme
Wordpress Themes. Blogger Templates by Blogger Templates and Blogger Templates