Ενημέρωση για τη συνάντηση Πρωτοβουλίας Εργαζόμενων και Απολυμένων στην Ψυχική Υγεία στις 26/05/2015

Την Τρίτη 26/05/2015 πραγματοποιήθηκε η συνάντηση εργαζόμενων και απολυμένων στην Ψυχική Υγεία στο ΕΚΑ.

Είχε προηγηθεί κάλεσμα εκ μέρους της Πρωτοβουλίας με στόχο:

- να γίνει ενημέρωση για τις συναντήσεις που πραγματοποιήσαμε με τον Αναπληρωτή Υπουργό Α. Ξανθό και τον ειδικό σύμβουλό του για θέματα Ψυχικής Υγείας Θ. Υφαντή,

- να γίνει συζήτηση για την κατάσταση στους χώρους δουλειάς και για τις επόμενες κινήσεις που πρέπει να γίνουν.

Όσον αφορά στην ενημέρωση από τις συναντήσεις στο Υπ. Υγείας να αναφέρουμε συνοπτικά εδώ μόνο τα εξής:

Το Υπ. Υγείας δεν φαίνεται να έχει κάποιο σχέδιο, ούτε για την καταβολή των δεδουλευμένων στους συναδέλφους, στους οποίους οφείλονται μισθοί πολλών μηνών, ούτε για τη χρηματοδότηση των φορέων ΝΠΙΔ μετά το 2015 και τη λήξη της χρηματοδότησης από το ΕΣΠΑ.

Επίσης, δεν υπάρχει σχέδιο και χρονοδιάγραμμα για μέτρα που θα εξαλείψουν, ή έστω θα περιορίσουν, την ασυδοσία των διοικήσεων των φορέων, παρότι το τελευταίο διάστημα έχουν αυξηθεί οι καταγγελίες εργαζομένων προς το Υπουργείο.  

Η συζήτηση για την κατάσταση στους χώρους δουλειάς

Από τις ενημερώσεις που έγιναν από τους συναδέλφους για τους χώρους δουλειάς τους, διαπιστώθηκε ότι σε πάρα πολλούς χώρους υπάρχει καθυστέρηση πληρωμών από 2 έως και 13 μήνες! Πολλές διοικήσεις, γνωρίζοντας ότι οι έλεγχοι του Υπουργείου είναι ανύπαρκτοι και εκτιμώντας ότι δεν θα υπάρξει κάποιας μορφής οργανωμένη αντίδραση από τους εργαζόμενους, επιλέγουν να τους αφήνουν απλήρωτους και να χρησιμοποιούν τα χρήματα που παίρνουν από το Υπουργείο για να “επεκτείνουν τις δραστηριότητες τους”. Η καταπάτηση εργασιακών δικαιωμάτων και κανονισμών ασφαλείας (π.χ. βάρδιες με προσωπικό κάτω από τα όρια ασφαλείας), ο αυταρχισμός, η τρομοκρατία και οι αδικίες από τις διοικήσεις προς τους συναδέλφους δεν αποτελούν εξαίρεση αλλά κανόνα στις δομές Ψυχικής Υγείας.

Τη στιγμή που ο Υπουργός Υγείας αναφέρεται δημόσια στη “διατήρηση του οράματος για μια ουσιαστική Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση”, εμείς αναρωτιόμαστε ποιοι θα διατηρήσουν το όραμα; Ο κ. Ξανθός γνωρίζει ότι πολλοί εργαζόμενοι έχουν απολυθεί ή έχουν εξαναγκαστεί να παραιτηθούν, άλλοι βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας εδώ και πολλούς μήνες και οι εναπομείναντες έχουν εξαντληθεί και βρίσκονται στο όριο των αντοχών τους.

Τι αποφασίστηκε

Οι αποφάσεις που πάρθηκαν στη συνάντηση της 26/5 είναι οι ακόλουθες:

- Να προσπαθήσουμε να συγκεντρώσουμε τη συνολική εικόνα στα ΝΠΙΔ της Ψυχικής Υγείας για να τη δημοσιοποιήσουμε και να τη στείλουμε στο Υπ. Υγείας. Συγκεκριμένα, ανά Μονάδα, πόσοι συνάδελφοι είναι απλήρωτοι και για πόσους μήνες, πόσοι βρίσκονται σε επίσχεση (και για πόσο διάστημα), πόσοι έχουν απολυθεί παράνομα και πόσοι έχουν εξαναγκαστεί σε παραίτηση, πόσοι είναι σήμερα οι εργαζόμενοι σε κάθε Μονάδα και πόσοι προβλέπονται σύμφωνα τις ανάγκες της και την άδεια λειτουργίας της.

Για το συγκεκριμένο ζήτημα θα βγάλουμε το επόμενο διάστημα και ξεχωριστή ανακοίνωση, ωστόσο προτρέπουμε όσους συναδέλφους διαβάζουν αυτό το ενημερωτικό να μας στείλουν ηλεκτρονικά ή να μας πουν τηλεφωνικά την εικόνα από το χώρο τους -ακόμα και αν αυτή είναι ελλιπής. Το κάλεσμα αυτό το απευθύνουμε τόσο στους συναδέλφους που εργάζονται στα ΝΠΙΔ της Ψυχικής Υγείας, όσο και σε αυτούς που είναι σε επίσχεση ή σε δικαστική διαμάχη με τις διοικήσεις των φορέων τους ή έχουν απολυθεί ή εξαναγκαστεί σε παραίτηση.

- Να συνεχιστούν οι καταγγελίες προς το Υπουργείο για παραβάσεις διοικήσεων, εκφοβισμό, αυθαιρεσία σε βάρος εργαζόμενων και ληπτών των υπηρεσιών, κακοδιαχείριση οικονομική ή άλλη. Αυτές οι καταγγελίες μπορούν να γίνουν επώνυμα αλλά και ανώνυμα στο Υπουργείο (όπως μας διευκρίνισε το ίδιο το Υπουργείο). Όσο μεγαλώνει ο αριθμός των καταγγελιών τόσο αυξάνεται και η πίεση στο Υπουργείο Υγείας να ασχοληθεί σοβαρά με την Ψυχική Υγεία.

- Να επικοινωνήσουμε με εφημερίδες, ραδιόφωνα κ.α. και να ζητήσουμε να δημοσιοποιούν τις καταγγελίες αλλά και συνολικά την κατάσταση στα ΝΠΙΔ της Ψυχικής Υγείας. Η δημοσιότητα εκθέτει τις διοικήσεις και ασκεί πίεση στο Υπ. Υγείας.   

- Να προχωρήσουμε σε νέα συνάντηση στα τέλη Ιουνίου με στόχο την μεγαλύτερη μαζικοποίηση της προσπάθειας, την εκπροσώπηση από περισσότερους χώρους δουλειάς και την καλύτερη οργάνωσή της.

Σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία καλούμε όλους τους συναδέλφους να σχεδιάσουμε και να προχωρήσουμε στα επόμενα βήματα μαζί. Ο κοινός βηματισμός και η συλλογική δράση είναι τα μόνα όπλα που έχουμε απέναντι στην αδικία, την εκμετάλλευση και τη διαφθορά που έχει κατακλύσει το χώρο της Ψυχικής Υγείας. Είναι η μόνη διέξοδος για να λυθούν τα προβλήματα που μας καίνε, αλλά και να μπουν οι βάσεις ώστε να δημιουργήσουμε τις δομές Ψυχικής Υγείας που χρειάζεται η κοινωνία και για να μπορούμε να εργαζόμαστε σε κλίμα ασφάλειας, αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης τόσο για μας όσο και για τους ανθρώπους που χρειάζονται τις υπηρεσίες μας..

Επικοινωνήστε και στείλτε πληροφορίες, καταγγελίες και ανακοινώσεις στα: syn.fpsye@gmail.com και psi-action@hotmail.com

Υ.Γ. Διαβάστε τις προτάσεις προς το Υπουργείο Υγείας που συνυπέγραψαν 74 συνάδελφοι εδώ

  

Σχετικά με το τραγικό συμβάν στο ΨΝΑ Δαφνί

 

Ανακοίνωση της Πανελλαδικής Συσπείρωσης για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΣΥΜΒΑΝ ΣΤΟ ΔΑΦΝΙ

Χωρίς να πάρει την δημοσιότητα (συνήθως κατασκευασμένη γιατί «πουλάει») που παίρνουν άλλα αντίστοιχα, ή πολύ μικρότερης σημασίας συμβάντα, πέρασε το τραγικό συμβάν του θανάτου που προκάλεσε, την περασμένη Κυριακή, 17 Μαΐου, νοσηλευόμενος σε τμήμα εισαγωγών του ΨΝΑ (Δαφνί) σε άλλον νοσηλευόμενο στον ίδιο θάλαμο με αυτόν. Κι΄ όμως, το συμβάν αυτό ήταν τουλάχιστον αντίστοιχης σοβαρότητας (αν όχι πιο σοβαρό), πχ, με αυτό που υπερπροβλήθηκε και έγινε γνωστό ως υπόθεση της «μικρής Άννυ». Αλλά, προφανώς, δεν υπήρχε, εν προκειμένω, το κατάλληλο υλικό για την κατασκευή του θεάματος που θα έτρεφε τον ρατσισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό : επρόκειτο για «δυο τρελούς», «μέσα στο ψυχιατρείο» (αυτό το «μέσα» έχει τη σημασία του, δεν ήταν έξω, «δίπλα μας»), που ο ένας σκότωσε τον άλλο. Και μάλιστα, όπως τονιζόταν, και οι δυο «βαρέως πάσχοντες», έτσι ώστε να μειώνεται το αξιακό βάρος της απώλειας.

Κι΄ όμως, το συμβάν αυτό δεν πρέπει να περάσει και να ξεχαστεί μέσα από την ένθεν κακείθεν συμφωνία για την ταχεία, διεκπεραιωτικού χαρακτήρα διερεύνησή του και την ένοχη σιωπή γύρω από τους πραγματικούς λόγους που το έκαναν δυνατό να συμβεί.

Ήταν και οι δυο μηχανικά καθηλωμένοι, το θύμα 8 μέρες συνεχώς από την ημέρα της εισαγωγής του, ενώ ο «θύτης», με συνεχείς, διαδοχικές καθηλώσεις από 6μήνου και δεμένος από το ένα χέρι εκείνη τη μέρα, είχε καταφέρει να λυθεί και να εκτονώσει την συσσωρευμένη απελπισία και οργή του με τον πιο τυφλό τρόπο πάνω σ΄ έναν ανυπεράσπιστο συν-νοσηλευόμενο – ο οποίος, πιθανόν, αν δεν ήταν δεμένος, θα μπορούσε να αμυνθεί. Άλλωστε το φονικό αναφέρεται ότι έγινε με ένα κουτάλι, ενώ υπήρχαν και άλλοι, μη καθηλωμένοι νοσηλευόμενοι στον ίδιο θάλαμο.

Είναι σίγουρο, ότι, όπως πάντα συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν θα μάθουμε ποτέ την πλήρη αλήθεια (την ιστορία του προσώπου, τις εμπειρίες, την φωνή που εξέπεμπε, το πόσο και πώς αυτή ακούστηκε, ή αγνοήθηκε και απλώς ήταν αντικείμενο ελέγχου και εξάλειψης, τις απαντήσεις που διαδοχικά είχε πάρει, ή δεν είχε πάρει) παρά μόνο το βολικό και απαλλακτικό των πάντων στρογγύλεμα των γεγονότων που ως συνήθως αφηγούνται άμεσα εμπλεκόμενοι και θεσμικές εξουσίες : ο, όπως πάντα, «επικίνδυνος» και «δύσκολος» ασθενής, για τον οποίο, και πάλι όπως πάντα, δεν υπήρχε άλλη προσέγγιση από τον μονόδρομο του ψυχοφάρμακου και το δέσιμο και που, καθώς δεν τον «έπιαναν» τα φάρμακα (το σύνηθες αδιέξοδο του κάθε μονόδρομου), είχε ζητηθεί, όπως πάντα, να μεταφερθεί αλλού, σε άλλη δομή.

Η απάντηση στο αίτημα της αποπομπής για «όπου αλλού», ήταν, από πλευράς του «πραγματογνώμονα» του ακόμα παραμένοντος Διοικητή του ΨΝΑ Π. Θεοδωράκη (του γνωστού «παιδιού του Αδωνι» και εντεταλμένου νεοφιλελεύθερου, μνημονιακού κατεδαφιστή του ψυχιατρείου), μια «ειδική δομή»: εννοώντας άραγε, με αυτή την γνωστή ορολογία της απόρριψης των ιδιαίτερων αναγκών του πάσχοντος υποκειμένου, μιαν απομόνωση (λευκό κελί), ή το δικαστικό ψυχιατρείο/φυλακή, που ήταν προεκλογικά στα σκαριά, αλλά δεν έπαψε ποτέ να επιδιώκεται από την ψυχιατρική κοινότητα;

Οι καταγγελίες από την μεριά των θεσμικών συνδικαλιστών είναι, όπως πάντα, αμυντικού χαρακτήρα και επικεντρώνουν στο αναντίρρητο γεγονός της αποψίλωσης του νοσοκομείου από προσωπικό και στην κάτω των ορίων ασφαλείας λειτουργία του.

Ωστόσο, η επείγουσα ανάγκη για μαζικές προσλήψεις προσωπικού όλων των ειδικοτήτων στο ΨΝΑ και σε όλη την Ψυχική Υγεία δεν θα έλυνε, καθεαυτή, το ζήτημα της δομικής βαρβαρότητας του κυρίαρχου ψυχιατρικού παραδείγματος, εντός ή εκτός του ψυχιατρείου (καθώς η κατάσταση είναι απολύτως όμοια, κατασταλτική και αντιθεραπευτική, και στα γενικά νοσοκομεία), που προϋπήρχε της κρίσης, με την ανέκαθεν παροιμιώδη φτώχεια των θεραπευτικών επιλογών του, με την απλοποιητική του προσέγγιση απέναντι στην πολυπλοκότητα της ψυχικής οδύνης, την αδυναμία του να την ‘διαβάσει’ ως κάτι πέρα από συμπτώματα και αφηρημένες διαγνωστικές κατηγορίες, ως βιώματα του υποκειμένου που μπορούν και πρέπει να τύχουν μια ριζικά διαφορετικής ανάγνωσης, κατανόησης και απάντησης, όχι μέσα από τον έλεγχο συμπτωμάτων, αλλά μέσα από την ανάπτυξη σφαιρικών, πολύπλοκων θεραπευτικών προγραμμάτων, πρακτικών και υπηρεσιών, που ν΄ ανταποκρίνονται στην πολυπλοκότητα του «αντικειμένου» τους, που είναι το πάσχων υποκείμενο, υποκείμενο οδύνης, αλλά και δικαιωμάτων. Σε αυτό άλλωστε θα συνίστατο η «ψυχιατρική μεταρρύθμιση» αν, έστω και κατ΄ ελάχιστον, είχε ποτέ υπάρξει.

Η εγγενής βία του κυρίαρχου ψυχιατρικού θεσμού, το αυτονόητο των μηχανικών καθηλώσεων, οι κλειδωμένες πόρτες, ο μονόδρομος του ψυχοφάρμακου κοκ, έγκειται ακριβώς σε αυτή την απλοποιητική απάντηση στην πολυπλοκότητα του ψυχικού πόνου. Η κατασκευή του «επικίνδυνου ψυχασθενή» είναι προϊόν αυτής ακριβώς της απλοποητικής κατασταλτικής προσέγγισης, με τη αναγωγή των όρων, που συνιστούν μιαν «επικίνδυνη κατάσταση», στο άτομο, στις ιδιότητές του, στην αρρώστια του κλπ. Πράγμα που αποτελεί την δικαιολογία για περαιτέρω καταστολή αυτού που το ίδιο το σύστημα δημιούργησε, όντας ανίκανο να κατανοήσει και ν΄ αντιμετωπίσει το πρόβλημα διαφορετικά, καταλήγοντας, έτσι, στο αίτημα για περαιτέρω εξοβελισμό της «δυσκολίας» σε «ειδικές δομές».

Αυτές, από τη στιγμή που θα γίνουν, θα είναι «ανοικτές» για τον εγκλεισμό όλων όσων θα οριστούν, και με ποια κριτήρια, ως «δύσκολοι», «επικίνδυνοι», που δεν τους «πιάνουν» τα φάρμακα, ως «βαρέως πάσχοντες», ως «επικίνδυνοι», χωρίς καν να έχουν ακόμα διαπράξει κάτι, αλλά ωθώντας τους διαρκώς σε υπαρξιακούς και ιδρυματικούς όρους να διαπράξουν. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι η πρώτη μονάδα «υψίστης ασφαλείας», πριν από τις φυλακές, δοκιμάστηκε και λειτουργεί εδώ και χρόνια στο Δαφνί, για τον ασθενή Δ, σε ένα δωμάτιο απομόνωσης, όπου τον  επιτηρούν από μια οπή στον τοίχο, χωρίς να έρχεται σε επαφή με κανέναν και χωρίς κανένα εξατομικευμένο θεραπευτικό πλάνο.

Το ζήτημα, εν προκειμένω, δεν είναι η άρνηση ότι υπάρχουν «δύσκολες περιπτώσεις», αλλά το πώς αυτές κατανοούνται, πώς «κατασκευάζονται» και ποιες είναι οι εναλλακτικές προσεγγίσεις και απαντήσεις. Πίσω από τις δράσεις, τις πράξεις, τις ενέργειες των υποκειμένων με τα όποια  προβλήματα ψυχικής υγείας και υπό καθεστώς εγκλεισμού, είναι (πέραν των κυρίαρχων κοινωνικών σχέσεων και ως εντολοδόχος αυτών) ένα ολόκληρο σύστημα, ο τρόπος λειτουργίας του ψυχιατρικού θεσμού, που οριοθετεί, επιβάλλει, ελέγχει, στερεί, ματαιώνει, ρυθμίζει τον χώρο, τον χρόνο και τις ανάγκες των εγκλείστων, τροφοδοτώντας, ή και παράγοντας (με άνωθεν συμπεριφορές, στάσεις, πρακτικές) εκρήξεις, ξεσπάσματα, βία απέναντι στην βία που κάποιος βιώνει, υφίσταται, κλπ. Το έγκλημα είναι ο θεσμός, όχι ο ασθενής εντός αυτού και υπό την «καταπιεστική προστασία» του.

Είναι αυτή η πάγια κουλτούρα και πρακτική της πλειονότητας της ψυχιατρικής κοινότητας που έρχεται να συναντηθεί με τις διαλυτικές επιπτώσεις των διαδοχικών μνημονίων και της απεξάρθρωσης των υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας και του Κράτους Πρόνοιας. Οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί, εγκυμονούν τραγικά συμβάντα, όπως αυτό της περασμένης Κυριακής, συμβάντα κραυγαλέα, που θα γίνονται «ακουστά» εκτός των τειχών. Συμβάντα που, αν πραγματικά «ακουστούν», μιλούν, ακόμα και γι΄ αυτούς που «δεν ξέρουν», για την καθημερινή τραγωδία που επιτελείται στο εσωτερικό των μονάδων ψυχικής υγείας, για τα συμβάντα που «δεν ακούγονται», με την απάλειψη και των τελευταίων ιχνών θεραπευτικότητας και το βούλιαγμα της λειτουργίας των μονάδων σε έναν αργό, καθημερινό θάνατο - με τους ασθενείς ανάμεσα στο γρήγορο εξιτήριο και στην απλή εναπόθεση εντός και το προσωπικό σε μιαν αμετάστρεπτη εξάντληση, που το ωθεί, όλο και πιο πολύ, σε μιαν απλώς διεκπεραιωτική λειτουργία και στην απέναντι, από τους ασθενείς, όχθη.

Γι΄ αυτό ηχεί ως ασεβής διακωμώδηση της σοβαρότητας της κατάστασης, στην οποία έχει περιέλθει η Ψυχική Υγεία, το φραστικό συμπλήρωμα της υπουργικής ανακοίνωσης στο πόρισμα Θεοδωράκη, το οποίο αποδέχεται ασυζητητί, προσθέτοντας ‘λέξεις’ για «επανασχεδιασμό της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης», «πρωτοβάθμια φροντίδα και πρόληψη που θα συμβάλλουν στην αποτροπή τέτοιων περιστατικών» (!!!), «κατευθυντήριες οδηγίες για τον τρόπο περίθαλψης» στα τμήματα εισαγωγών (προς Θεού, πριν το κάνετε, πείτε μας από πού θα πάρετε τις σοφές συμβουλές, από ποια ψυχιατρική τρόικα).

Αλλά δεν έμειναν στην ανακοίνωση αυτή. Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Α. Ξανθός έσπευσε να υιοθετήσει και να κάνει πλήρως αποδεκτή την πρόταση από τους ψυχιάτρους του πολιτικού του χώρου για την προώθηση της κατασταλτικής και τιμωρητικής πρακτικής των απομονώσεων και των «ειδικών δομών» για τα «δύσκολα περιστατικά» (βλ. δηλώσεις του στο Capital). Πόσο «αριστερή» είναι, και στην Ψυχική Υγεία, μια κυβέρνηση που, ελαφρά τη καρδία, διακηρύσσει την προώθηση δομών για περιστατικά «διαβαθμισμένης» «βαρύτητας» και «επικινδυνότητας»; Αυτή είναι η «μεταρρύθμιση» του Σύριζα; Τα «λευκά κελιά» και τα κλειδωμένα τμήματα για «βαριά περιστατικά» εντός των τμημάτων εισαγωγών (ή και εκτός, δεν έχει σημασία) που έχουν προταθεί εδώ και πολύ καιρό από τις πιο συντηρητικές συνιστώσες της ψυχιατρικής κοινότητας; Και εδώ, λοιπόν, μια «αριστερά» που, πιο δεξιά δεν γίνεται….

Κι όλα αυτά ύστερα από σχεδόν τέσσερις μήνες της νέας κυβέρνησης, που το Υπουργείο δεν είχε πει κουβέντα για την Ψυχική Υγεία, έχοντάς την πλήρως εγκαταλειμμένη και τώρα, με αφορμή το τραγικό συμβάν στο ΨΝΑ, να βγαίνει και να δηλώνει προθέσεις για μια πολιτική προς την πιο αντιδραστική κατεύθυνση.

Είναι επείγουσα ανάγκη να υπάρξει αντίδραση, κινητοποίηση και διεκδίκηση από όλους τους εμπλεκόμενους στην Ψυχική Υγεία, άτομα με ψυχιατρική εμπειρία, οικογένειες, λειτουργούς/εργαζόμενους, κινήματα.

Η διεκδίκηση άμεσων απαντήσεων στην διάλυση της ψυχικής υγείας δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποσυνδεθεί από την έμπρακτη αμφισβήτηση της κυρίαρχης ψυχιατρικής, της κουλτούρας της και των πρακτικών της.

21/5/2015

psyspirosi.gr

Διαβάστε τα παρακάτω σχετικά άρθρα:

Ενιαίος Σύλλογος Εργαζομένων ΨΝΑ (Δαφνί): Δελτίο τύπου για τον θάνατο ασθενή στο νοσοκομείο μας

Ενιαίος Σύλλογος Εργαζομένων ΨΝΑ (Δαφνί): Ανακοίνωση-κάλεσμα για συγκέντρωση διαμαρτυρίας

Νίκος Μανιός: Αμεση αποκαθήλωση του διοικητή του ΨΝΑ «Δαφνί»

«Δεν θα έπρεπε να νοσηλεύεται στο Δαφνί»

Η μεταρρύθμιση που δεν ολοκληρώθηκε στο ΨΝΑ Δαφνί

Δαφνί: ανθρώπινα κουρέλια γυμνά, δεμένα, εξευτελισμένα και μόνα

 

26 Μαίου 2015: Κάλεσμα σε συνάντηση των εργαζόμενων και απολυμένων στην Ψυχική Υγεία

 

Πρωτοβουλία Εργαζόμενων και Απολυμένων στην Ψυχική Υγεία

Κάλεσμα σε συνάντηση των εργαζόμενων / απολυμένων

στην Ψυχική Υγεία

26 Μαΐου 2015, ώρα 6.00μμ, στο Ε.Κ.Α.

 

Συνάδελφοι / συναδέλφισσες,

Όπως γνωρίζετε, η Πρωτοβουλία Εργαζόμενων και Απολυμένων στην Ψυχική Υγεία έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια ενημέρωσης της πολιτικής ηγεσίας και των αρμοδίων του Υπουργείου Υγείας για τα χρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και οι λήπτες στις Μονάδες Ψυχικής Υγείας και Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης που λειτουργούν από φορείς ΝΠΙΔ (ΜΚΟ) και εποπτεύονται / χρηματοδοτούνται από το Υπουργείο Υγείας.

Αρχικά, στις 27 Φεβρουαρίου 2015, δημοσιοποιήσαμε και αποστείλαμε στο Υπουργείο Υγείας μια ανοιχτή επιστολή στην οποία περιγράφαμε τα προβλήματα και τα αιτήματα που υπάρχουν διαχρονικά στο χώρο της Ψυχικής Υγείας και έχουν οξυνθεί κατά τα τελευταία πέντε “μνημονιακά” χρόνια. Σ’ αυτή την επιστολή, την οποία συνυπέγραψαν 74 εργαζόμενοι, απολυμένοι και πρώην συνδικαλιστές από το χώρο της Ψυχικής Υγείας, καλούσαμε το Υπουργείο να τηρήσει τόσο τις δεσμεύσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι συμπαραστάθηκαν τα προηγούμενα χρόνια στους αγώνες και τις κινητοποιήσεις μας, όσο και το επίσημο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Στις 3 Απριλίου 2015 εργαζόμενοι και απολυμένοι στην Ψυχική Υγεία, εκπρόσωποι σωματείων και πρώην συνδικαλιστές πραγματοποιήσαμε μια πρώτη συνάντηση με τον αναπληρωτή Υπουργό Υγείας κ. Ανδρέα Ξανθό για να τον ενημερώσουμε και να του εξηγήσουμε αναλυτικά τα προβλήματα και τα αιτήματά μας. Για τη συνάντηση αυτή δημοσιοποιήσαμε ένα σύντομο ενημερωτικό κείμενο.

Στις 5 Μαΐου 2015 πραγματοποιήσαμε τη δεύτερη συνάντησή μας στο Υπουργείο Υγείας, αυτή τη φορά με τον ειδικό σύμβουλο του κ. Ανδρέα Ξανθού για την Ψυχική Υγεία, κ. Θωμά Υφαντή, ζητώντας (και πάλι) από τους αρμόδιους να πάρουν άμεσα πρωτοβουλίες για να δώσουν μια ανάσα στους εργαζόμενους και λήπτες των Μονάδων και να ορίσουν ένα χρονοδιάγραμμα για να αρχίσουν να γίνονται πράξη οι μέχρι τώρα εξαγγελίες των κυβερνητικών στελεχών, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό ταυτίζονται και με τα δικά μας αιτήματα.

Μετά από τις παραπάνω ενέργειές μας, κρίνουμε ότι είναι απαραίτητο να ορίσουμε άμεσα μια συνάντηση με τη συμμετοχή όλων των ενδιαφερόμενων, γι' αυτό:

Καλούμε όλους τους συναδέλφους, αυτούς που υπέγραψαν ή/και συμφωνούν με το περιεχόμενο της ανοιχτής επιστολής που κατατέθηκε στο Υπουργείο Υγείας, αυτούς που απολύθηκαν ή εξαναγκάστηκαν να παραιτηθούν, αυτούς που υπέγραψαν νέες συμβάσεις ή έκαναν άτυπες συμφωνίες με τα ΔΣ των φορέων παρά τη θέλησή τους, αυτούς που καθημερινά βρίσκονται αντιμέτωποι με την εργοδοτική αυθαιρεσία και τον εκφοβισμό, αυτούς που βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας ή σε δικαστικές διαμάχες με τους εργοδότες, αυτούς που παρατηρούν να καταπατούνται τα δικαιώματα των ασθενών από φορείς που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να τα προασπίζονται, και, γενικότερα, αυτούς που εργάζονται και εργάστηκαν για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση και αγωνιούν για το μέλλον της, σε συνάντηση με σκοπό:

- να γίνει αναλυτική ενημέρωση για τις συναντήσεις που είχαμε στο Υπουργείο Υγείας και τις απαντήσεις που πήραμε ή δεν πήραμε,

- να αλληλοενημερωθούμε για την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στις Μονάδες Ψυχικής Υγείας,

- να συζητήσουμε, να προτείνουμε, να αποφασίσουμε και να οργανώσουμε τις επόμενες κινήσεις μας.

Συνάδελφοι / συναδέλφισσες,

Είμαστε πλέον βέβαιοι ότι χωρίς την ενεργή συμμετοχή των εργαζόμενων και των άμεσα ενδιαφερόμενων για την Ψυχική Υγεία δεν μπορούμε να περιμένουμε αλλαγές στην τραγική κατάσταση που βρίσκονται εδώ και χρόνια οι Μονάδες Ψυχικής Υγείας. Η συμμετοχή όλων μας είναι απαραίτητη για να αναδείξουμε τα προβλήματα του χώρου μας και να συναποφασίσουμε τους τρόπους οργάνωσης και δράσης για την επίλυσή τους. Είναι η κατάλληλη και ίσως η πιο κρίσιμη στιγμή για να οργανωθούμε και να απαιτήσουμε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να διαφοροποιηθεί από τις πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων, οι οποίες αφού μοίρασαν κατά το δοκούν τις Μονάδες Ψυχικής Υγείας στους ιδιοκτήτες των ΜΚΟ, στη συνέχεια τις εγκατέλειψαν, αφήνοντας ανεξέλεγκτα στα χέρια ιδιωτών την τύχη χιλιάδων ασθενών και εργαζόμενων.

Για τους παραπάνω λόγους σας περιμένουμε στη συνάντηση που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 26 Μαΐου και ώρα 6.00μμ στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αθήνας (3ης Σεπτεμβρίου 48 Β)

Πρωτοβουλία Εργαζόμενων και Απολυμένων στην Ψυχική Υγεία

Επικοινωνία: e-mail: syn.fpsye@gmail.com, τηλ: 6977177173, 6942030325

  

Συνάντηση αποτίμησης της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης στη Λέρο

 

Λέρος 25 χρόνια μετά

Το 1989 εκατοντάδες άνθρωποι διαφορετικών εθνοτήτων, ηλικιών, ειδικοτήτων και κουλτούρας, έγιναν συνταξιδιώτες για το εγχείρημα της αποασυλοποίησης στη Λέρο, που σηματοδότησε την αρχή της «ψυχιατρικής μεταρρύθμισης» στην Ελλάδα. 25 χρόνια μετά, για πρώτη φορά, το Κρατικό Θεραπευτήριο Λέρου και ο Κοινωνικός Συνεταιρισμός του Τομέα Ψυχικής Υγείας Δωδεκανήσου, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Υγείας, συνδιοργανώνουν ένα τριήμερο αποτίμησης αυτής της διαδρομής και καλούν όλους όσους συμμετείχαν σ’ αυτή τη ανεπανάληπτη εμπειρία ψυχής να ξανά-ανταμώσουν στη Λέρο 19-20-21 Ιουνίου 2015. 

 

Πληροφορίες στη σελίδα Λέρος 25 χρόνια μετά στο facebook

και στο psyspirosi.blogspot.gr