Δρομοκαΐτειο: Η καταγγελία επιστράφηκε στον αποστολέα !

Το κείμενο που ακολουθεί το έγραψε η κυρία Αφροδίτη Κουκουτσάκη στο crimevssocialcontrol και το αναδημοσιεύουμε γιατί, αν δεν πρόκειται για κάποιο “αστείο”, το πρόβλημα στο Δρομοκαΐτειο είναι πολύ πιο σοβαρό απ' ό,τι φανταζόμασταν.

Υπενθυμίζουμε ότι η κα Αφροδίτη Κουκουτσάκη, επ. καθηγήτρια στο τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Παν/μιου, έχει συνυπογράψει το κείμενο καταγγελίας για το Δρομοκαΐτειο που αναρτήσαμε την Πέμπτη 18 Νοέμβρη.



"Δέχτηκα το πρωί ένα τηλεφώνημα από την γραμματεία του προέδρου  του Δρομοκαϊτείου, όπου μου ζητήθηκε να δώσω έναν αριθμό φαξ για να μου σταλεί ένα έγγραφο. Το έγγραφο είναι αυτό που εικονίζεται, δηλαδή το κείμενο "Να μπει φρένο στις αυταρχικές και σκοταδιστικές πρακτικές του προέδρου του ΔΣ του Δρομοκαϊτειου", στο οποίο υπήρχε και η δική μου υπογραφή, υποθέτω δε ότι έλαβαν το ίδιο φαξ όλοι όσοι το υπέγραψαν.

Στο περιθώριο της πρώτης σελίδας, όπως φαίνεται στην εικόνα, υπάρχει χειρόγραφα το εξής: "ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΟΝ ΚΑΙ ΔΕΙΛΟΝ ΑΝΩΝΥΜΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΕΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΥΦΛΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΥΣ ΔΗΘΕΝ ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΕΣ ΩΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΟ, ΘΡΑΣΥ, ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΟ ΚΑΙ ΒΛΑΚΩΔΕΣ"

Εάν δεν πρόκειται για κακόγουστο αστείο και προέρχεται όντως από άνθρωπο που παίρνει αποφάσεις για την υγεία, τα δικαιώματα, την ζωή εντέλει των έγκλειστων στο Δρομοκαϊτειο, φοβάμαι ότι τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά..."

ΥΓ. Ανοικτό ποστ για το θέμα (με συνεχείς ενημερώσεις): Τι συμβαίνει στο Δρομοκαΐτειο;

Ανοικτή επιστολή - Κείμενο καταγγελίας για το Δρομοκαϊτειο

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΥΓΕΙΑΣ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Να μπει φρένο στις αυταρχικές και σκοταδιστικές πρακτικές 

του προέδρου του Δ.Σ. του Δρομοκαϊτείου

Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες μιας διαδικασίας και πρακτικών στο χώρο της ψυχικής υγείας που ‘τρομάζουν’ όχι μόνο γιατί έρχονται από ένα ‘μακρινό παρελθόν’, αλλά και γιατί αυτό το παρελθόν σηματοδοτεί και προβάλλεται ως το άμεσο μέλλον που μας περιμένει.

Πρόκειται για τα τεκταινόμενα στο Δρομοκαίτειο, όπου παρατηρούμε την επάνοδο του θεσμού του πατέρα-αφέντη, απόλυτου άρχοντα του ιδρύματος, που πρωτοεμφανίστηκε μαζί με την δημιουργία των ψυχιατρικών ασύλων από τις αρχές του 19ου αιώνα, μια πατριαρχική εξουσία, με απόλυτη κυριαρχία πάνω στις ζωές των, χωρίς κανένα δικαίωμα, εγκλείστων, καθώς και πάνω στις τύχες των φυλάκων τους.

Με τον ίδιο τρόπο, στο σημερινό Δρομοκαίτειο, εν είδει αυστηρού δασκάλου με τη βίτσα στο χέρι, που δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τις προτεταμένες ανοιχτές παλάμες των μαθητών για να υποστούν την ημερήσια τιμωρία τους και αντλώντας από την κληρονομιά των ‘πειθαρχικών πρακτικών’ της εποχής που ιδρύθηκε το Δρομοκαίτειο, ο τωρινός διαχειριστής του, ο κ. Ν. Τσικής, εκπρόσωπος της ομάδας που διαχειρίζεται το κακόφημο, πλέον, ‘κληροδότημα’, δεν περνάει μέρα που να μην λειτουργεί εκφοβιστικά και αυθαίρετα, έξω από τα όποια θεσμικά όργανα, μετακινώντας τιμωρητικά όποιον αντιτάσσεται στις άθλιες και εξοντωτικές πρακτικές και λογικές τις οποίες εισάγει στο ψυχιατρικό αυτό άσυλο.

Γιατί δεν πρόκειται μόνο για τις δύο ψυχολόγους που αντέδρασαν, με επιστημονικό λόγο, τεκμηριωμένα και δημόσια, στην  ιδρυματική σκλήρυνση, ασφυξία και παλινδρόμηση, στην οποία σπρώχνει το Δρομοκαίτειο ο κ. Τσικής, αλλά και για νοσηλεύτρια, που υπέστη εκδικητική και απαξιωτική γι΄ αυτήν μετακίνηση, επειδή αντέδρασε, και αυτή δημόσια, για το αυταρχικό καθεστώς του ‘προέδρου’ και για πλήθος άλλων λειτουργών (γιατρών, νοσηλευτών κλπ) που μετακινούνται ερήμην της όποιας θεσμικής διαδικασίας και εισήγησης - πρακτικές που έχουν, πέραν όλων των άλλων, και συνέπειες πάνω στις θεραπευτικές σχέσεις που αυτοί οι λειτουργοί έχουν με τους ασθενείς τους, οι οποίες διακόπτονται εν μια νυκτί.

Ποια είναι τα κρίσιμα ζητήματα για την αποκάλυψη των οποίων διώκονται οι λειτουργοί με πειθαρχικές και ποινικές διαδικασίες;

1. Ο κ. Τσικής και η περί αυτόν ομάδα, θέλει να σπρώξει στην οριστική χρονιοποίηση και ιδρυματοποίηση (‘στον ψυχικό θάνατο’ το λέγαμε παλιά), ‘στις πίσω πτέρυγες’ του ασύλου, απροσδιόριστο αριθμό ασθενών από αυτούς που κατά καιρούς νοσηλεύονται στις μονάδες ‘οξέων’. Αντί για μια πολιτική ‘προς την κοινότητα’, με την ίδρυση δικτύου κοινοτικών υπηρεσιών και πιθανώς και μερικών εξωνοσοκομειακών στεγαστικών δομών (τομέας που οι διαχειριστές του ‘κληροδοτήματος’ εμπόδισαν τα προηγούμενα χρόνια διαφυλάσσοντας ως ‘κόρη οφθαλμού’ τις νοσοκομειακές κλίνες του ασύλου), ο κ. Τσικής θέλει να αυξήσει τις εισπράξεις από νοσήλια για τον προϋπολογισμό του ψυχιατρείου, μέσα από την ψυχική και κοινωνική εξόντωση των ασθενών, με το κλείσιμό τους σε πτέρυγες χρονίων.

Και με ομόφωνη, δυστυχώς, απόφαση του ΔΣ του Δρομοκαϊτείου, αυτοί οι ασθενείς, των οποίων η παραμονή στα τμήματα ‘οξέων’ παρατείνεται για ποικίλους λόγους, δημιουργώντας προβλήματα διάθεσης κλινών για την εφημερία, θα μπορούν να μετακινηθούν σε πτέρυγα χρονίων, κατά σειράν, στη βάση ονομαστικού καταλόγου, ακόμα  και μέσα στη νύκτα, τελείως απροειδοποίητα, αν προκύψει πρόβλημα κλίνης στην διάρκεια της ανοιχτής εφημερίας.

Ανάμεσα στα 1960-80, με τον ίδιο τρόπο, το Δρομοκαϊτειο (όπως και το Δαφνί) έστελνε, μέσω του γειτονικού Σκαραμαγκά, εκατοντάδες, κάθε φορά, ασθενείς, τους ‘αζήτητους’, χωρίς ούτε καν μια προηγούμενη ενημέρωση, στη Λέρο.

Είναι άραγε σε θέση να καταλάβουν οι σημερινοί διαχειριστές του ‘κληροδοτήματος’ (αλλά, προφανώς, όχι μόνο αυτοί) ότι η ‘Λέρος’ δεν ήταν ποτέ απλώς ‘τόπος’, αλλά ‘τρόπος’ άσκησης της ψυχιατρικής, των συνδεδεμένων με την αυτήν πολιτικών ψυχικής υγείας, καθώς και των μεθόδων των εντεταλμένων, στη βάση αυτών των πολιτικών, διαχειριστών των ασύλων;

2. Με αυτές τις λογικές και αυτή την κουλτούρα, η Διοίκηση του ‘κληροδοτήματος’, με την πρόθυμη συνεργασία των διορισμένων, σ΄ αυτήν, μελών από το Υπουργείο, αναπαράγει, σε κάθε βήμα, πρακτικές απαξίωσης των ψυχικά πασχόντων ατόμων, καταστρατήγησης των δικαιωμάτων τους και της ίδιας της ανθρώπινής τους υπόστασης ως κοινωνικών υποκειμένων.

Κατά τον κ. Τσική «μισθοδοσία νοσηλευομένων δεν είναι νοητή και ΔΕΝ υπάρχει και, όπως είναι ευνόητο, θα ήταν αδιανόητο να υπάρχει». Και μόνη αυτή η δήλωσή του φτάνει για να αναδειχτούν οι ευθύνες αυτών από το Υπουργείο Υγείας που τον περιθάλπουν και τον στηρίζουν.

Εδώ και 25 χρόνια ο αγώνας για την κατάργηση της ‘μαύρης εργασίας’ των ασύλων (υπό το πρόσχημα και τη μορφή της ‘εργοθεραπείας’) και η αναγνώριση και θεσμοθέτηση του δικαιώματος των ψυχικά πασχόντων να εργάζονται και να αμείβονται κανονικά, η αναγνώριση δηλαδή, σ΄ αυτούς του ‘status του εργαζόμενου με πλήρη δικαιώματα’, αποτέλεσε μια από τις θεμελιακές παραμέτρους της ‘ψυχιατρικής μεταρρύθμισης’ (στο βαθμό που αυτή σήμαινε ρήξη με το παρελθόν και όχι εξωραϊσμένη αναπαραγωγή του). Αυτό αποτέλεσε  τον κατευθυντήριο άξονα και την καταστατική αρχή των διαφόρου τύπου κοινωνικών συνεταιρισμών, από τις διάφορες άτυπες μορφές τους, όπως οι Θεραπευτικές Συνεταιριστικές Μονάδες του Δρομοκαιτείου, μέχρι την δημιουργία των ΚΟΙΣΠΕ, όπου, νομοθετικά τουλάχιστον, κατοχυρώνονται δικαιώματα. Δεν είναι τυχαίο ότι μόνο στο Δρομοκαίτειο, παρόλο που υπήρχαν οικονομικές δυνατότητες και σχετικές υποδείξεις από τα Ελεγκτικά Οργανα του Υπουργείου, δεν ιδρύθηκε ποτέ ΚΟΙΣΠΕ.  Και είναι εδώ που σε πολλές εργασιακές δομές υπάρχουν σημαντικές εισπράξεις που τροφοδοτούν λογαριασμό ‘αποθεματικού’ του ψυχιατρείου, ενώ οι εργαζόμενοι ‘ασθενείς’ δουλεύουν με κανονικό ωράριο, σε βάρδιες, ακόμα και τις αργίες (και οι οποίοι δεν είναι, συνήθως, ‘νοσηλευόμενοι’, αλλά διαμένουν σε εξωνοσοκομειακές στεγαστικές δομές ή και στο σπίτι τους).

Αυτή η απολύτως κανονική εργασία αμείβεται από τον κ. Τσική με το λεγόμενο ‘θεραπευτικό κίνητρο’, ένα μικρό ποσό που έχει θεσμοθετηθεί (όπως ρητά αναφέρεται στη σχετική νομοθεσία) ως ενισχυτικό της κίνησης του ατόμου προς την αυτόνομη διαβίωση. Δίδεται (ή, θα έπρεπε να δίδεται) σε όλους όσους μπαίνουν σε διαδικασία κοινωνικής επανένταξης, είτε εργάζονται, είτε όχι. 

Βέβαια ο κ. Τσικής δεν είναι ο πρώτος που παράνομα το χρησιμοποιεί ως αμοιβή για την προσφερόμενη εργασία στις εν λόγω εργασιακές δομές. Το Υπουργείο Υγείας, εδώ και πολλά χρόνια, κάνει ‘τα στραβά μάτια’ στην εκτεταμένη χρήση του ως αμοιβή για εργασία λόγω της κατάρρευσης της αποδοτικότητας των δραστηριοτήτων και της εγκατάλειψης στην τύχη τους των διαφόρων ειδών κοινωνικών συνεταιρισμών. Σημείο και αυτό της διαρκώς επιταχυνόμενης χρεοκοπίας της επιχείρησης ‘Ψυχαργώς’.

Θεωρούμε ότι ο κ. Τσικής δεν είναι απλώς, μια ειδική περίπτωση, δεν είναι μια εξαίρεση (αν και δεν θεωρούμε τυχαίο ότι το Δρομοκαίτειο έχει επανειλημμένα βρεθεί στα φώτα μιας μελανής δημοσιότητας τα τελευταία χρόνια, από τις εκπομπές του ΒΒC μέχρι τα πρόσφατα δημοσιεύματα).

Αποτελεί μια κραυγαλέα απεικόνιση του άμεσου μέλλοντος στο οποίο οδηγείται το σύστημα υπηρεσιών ψυχικής υγείας σ΄ αυτή τη χώρα, στην εποχή του ‘μνημονίου’ ΕΕ/ΔΝΤ. Παρόμοιες καταστάσεις, με διαφορετικές μορφές, αλλά με αντίστοιχα περιεχόμενα, παράγονται και αναβλύζουν παντού.

Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί και δεν πρέπει με κανένα τρόπο να εξακολουθήσει να γίνεται ανεκτή η διαχείριση της λειτουργίας ενός ιδρύματος (ενταγμένου στο ΕΣΥ και του οποίου η όλη λειτουργία του στηρίζεται και χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό), που υποτίθεται ότι αποσκοπεί στην θεραπευτική φροντίδα των περιθαλπόμενων απ΄ αυτό, μ΄ αυτόν τον κραυγαλέα αυταρχικό τρόπο.

Καλούμε τον Υπουργό Υγείας να παρέμβει άμεσα για ν΄ αλλάξει αυτό τα απαράδεκτο καθεστώς της ασυδοσίας των διαχειριστών του ‘κληροδοτήματος’, να πάψει το Δρομοκαίτειο να διοικείται στη βάση της ‘ενός ανδρός αρχής’, να παύσουν  οι διώξεις κατά όσων εκφράζουν δημόσια την όποια προσωπική τους γνώμη και κριτική, να στηριχτούν τα δικαιώματα των ασθενών, η κανονική εργασιακή τους αμοιβή και η ελεύθερη έκφραση και οργάνωσή τους και ν΄ αντιστραφεί το κλίμα και οι πρακτικές της παλινδρόμησης, στην κατεύθυνση μιας ουσιαστικής ψυχιατρικής μεταρρύθμισης.

17/11/2010

Υπογράφουν:

Γιαννουλόπουλος Γιώργος, εκπρόσωπος της Επιτροπής (πρώην) χρηστών και επιζώντων της Ψυχιατρικής
Ζαφειρίδης Φοίβος, αναπληρωτής καθηγητής, τμήμα Ψυχολογίας ΑΠΘ
Κοκκινάκος  Γιώργος, Δ/ντής ψυχίατρος, ΚΨΥ Χανίων
Κουκουτσάκη Αφροδίτη, επίκουρη καθηγήτρια, τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας,, Πάντειο
Μάτσα Κατερίνα, Δ/ντρια ψυχίατρος, 18 Ανω
Μεγαλοοικονόμου Θεόδωρος, Δ/ντής ψυχίατρος ΨΝΑ/ΚΨΥ Αγίων Αναργύρων
Μητροσύλη Μαρία, επίκουρος καθηγήτρια τμήματος Διοίκησης Μονάδων Υγείας Πρόνοιας, Α-ΤΕΙ Αθήνας, δικηγόρος, πρώην Βοηθός Συνήγορος του Πολίτη
Μπαϊρακτάρης Κωνσταντίνος, αναπληρωτής καθηγητής, τμήμα Ψυχολογίας ΑΠΘ
Στυλιανίδης Στέλιος, αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνικής Ψυχιατρικής, Πάντειο, εθνικός εκπρόσωπος στον ΠΟΥ, αντιπρόεδρος WAPR
Τσαλίκογλου Φωτεινή, καθηγήτρια τμήματος Ψυχολογίας, Πάντειο
Φαφαλιού Μαρία, συγγραφέας, κοινωνική ψυχολόγος

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ :

- ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ. ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ. ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ (ΕΚΤ), ΤΜΗΜΑ ΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑ 
- Δ/ΝΣΗ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ  ΥΚΚΑ
- ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ/ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ/ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΡΟΜΟΚΑΙΤΕΙΟΥ
- ΕΙΝΑΠ/ΟΕΝΓΕ, ΠΑΣΥΝΟ, ΠΟΕΔΗΝ
- Ε.Ψ.Ε
- ΕΛ.Ψ.Ε, Σ.Ε.Ψ, Π.Ψ.Σ, ΠΕΝΟΨΥ
- ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ (ΠΡΩΗΝ) ΧΡΗΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΖΩΝΤΩΝ ΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ, ENUSP
- ΠΟΣΟΨΥ
- WAPR
- Π.Ο.Υ. (Ευρωπαϊκό τμήμα)
- INTERNATIONAL MENTAL HEALTH NETWORK
- ΜΜΕ (ελληνικά και διεθνή)

Σημείωση: Αν δεν έχετε ενημερωθεί για το θέμα, διαβάστε την ανάρτηση: Τι συμβαίνει στο Δρομοκαΐτειο; στην οποία θα βρείτε όλους τους σχετικούς συνδέσμους (links)

Πολιτισμική επάρκεια: Ένας πρακτικός οδηγός για εργαζόμενους στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας

  

Π ο λ ι τ ι σ μ ι κ ή  ε π ά ρ κ ε ι α

Ένας πρακτικός οδηγός για εργαζόμενους στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας

Τίτλος πρωτοτύπου: Cultural Competency A practical guide for mental health service providers © 2001 Hogg Foundation for Mental Health - The University of Texas at Austin

“Μια έκδοση που βοηθά τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας να αποκτήσουν καλύτερη κατανόηση των παραγόντων οι οποίοι μπορούν να επηρεάσουν τις παρεμβάσεις τους και προτείνει τρόπους βελτίωσης και εμπλουτισμού των υπηρεσιών για εξυπηρετούμενους διαφορετικής εθνοπολιτισμικής προέλευσης.”

Την ευθύνη της ελληνικής έκδοσης έχει το Κέντρο Ημέρας “Βαβέλ” της “Συνειρμός – ΑμΚΕ Κοινωνικής Αλληλεγγύης” μετά από άδεια του Ιδρύματος Hogg (Austin-Texas) και σύντομα θα κυκλοφορήσει σε έντυπη μορφή.

Μπορείτε να κατεβάσετε τον οδηγό σε ηλεκτρονική μορφή (pdf) κάνοντας κλικ εδώ

Καταγγελίες διοικητικών πρακτικών Ψ.Ν.Α. Δρομοκαϊτείου

Μαρούσι, 11 Νοεμβρίου 2010

Προς: Πρόεδρο Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής
          «ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟ» Ν.Π.Δ.Δ.
          κ. Νικόλαο Τσική


Θέμα: Καταγγελίες διοικητικών πρακτικών Ψ.Ν.Α. «Δρομοκαϊτείου»

Κύριε Πρόεδρε,

Σας ευχαριστώ για την επιστολή σας στη δημόσια παρέμβασή μου, που δεν στοχοποιεί το Δρομοκαΐτειο ως σύνολο, αλλά πτυχές της Διοικητικής πρακτικής και ποινικοποίησης των διαφωνούντων εντός του Νοσοκομείου.

Θεωρώ ότι είναι χρέος μου, όπως άλλωστε έχω πράξει τα τελευταία 25 χρόνια που υπερασπίζομαι επιστημονικά, ηθικά και θεσμικά τις αρχές της ψυχοκοινωνικής μεταρρύθμισης και αξιοπρέπειας των ψυχικά ασθενών συμπολιτών μας, να ασκώ δημόσια κριτική (και αν είναι αναγκαίο και αυτό-κριτική) σε πρακτικές σοβαρής οπισθοδρόμησης των αρχών μιας σύγχρονης Κοινοτικής Ψυχιατρικής και Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης.

Αν οι αρχές αυτές, που σημειωτέον έχει συνυπογράψει η Ελληνική Πολιτεία τόσο με τον Π.Ο.Υ., όσο και με τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. («Πράσινη Βίβλος για την Ψυχική Υγεία»), συνάδουν με τη διοικητική πρακτική σας στο Δρομοκαΐτειο, αυτό μπορεί να αξιολογηθεί και να κριθεί στο πλαίσιο μιας Δημόσιας Διαβούλευσης.

Σας προτείνω λοιπόν να αναλάβετε την πρωτοβουλία να διοργανώσετε μια επιστημονική ημερίδα στο Νοσοκομείο σας με αντικείμενο την εκτίμηση της διαδικασίας ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και διοικητικής πρακτικής στο Νοσοκομείο σας με την ενδεχόμενη συμμετοχή της Δ/νσης Ψυχικής Υγείας του ΥΥΚΑ, της Ε.Ψ.Ε., της WAPR και βεβαίως εκπροσώπων των εργαζομένων του Ψ.Ν.Α. Δρομοκαϊτείου.

Σε μια τέτοια Δημόσια Διαβούλευση, η οποία μπορεί να συνδυασθεί με μια δική μου επί τόπου επίσκεψη των δομών του Νοσοκομείου σας, είμαι απολύτως διαθέσιμος να συμμετέχω ουσιαστικά.

Οι ιδιωτικές τηλεφωνικές συνομιλίες έχουν νόημα όταν καθίστανται αντικείμενο επεξεργασίας δημόσιας διαβούλευσης και επίλυσης προβλημάτων δημόσιας υγείας προς όφελος των ασθενών και των οικογενειών τους.

Με εκτίμηση,

Στέλιος Στυλιανιδης
        
Αν. Καθ. Κοινωνικής Ψυχιατρικής, Πάντειο Παν.
Εθνικός Εκπρόσωπος για την Ψυχική Υγεία στον Π.Ο.Υ.
Αντιπρόεδρος Παγκόσμιας Εταιρείας για την Ψυχοκοινωνική Αποκατάσταση (WAPR)

Σημείωση του blog:

Την επιστολή του Προέδρου του Δρομοκαϊτείου προς τον κ. Στέλιο Στυλιανίδη, μπορείτε να διαβάσετε στην προηγούμενη ανάρτησή μας. Επίσης, στην ανάρτηση με τίτλο: Τι συμβαίνει στο Δρομοκαΐτειο; θα βρείτε όλους τους σχετικούς με το θέμα συνδέσμους. 

Απάντηση του Προέδρου του Δρομοκαϊτείου στον κ. Στέλιο Στυλιανίδη

Από το Γραφείο Προέδρου του Δρομοκαϊτείου λάβαμε την παρακάτω απαντητική επιστολή προς τον Αν. Καθηγητή Κοινωνικής Ψυχιατρικής κο Στέλιο Στυλιανίδη. Υπενθυμίζουμε ότι στις 26 Οκτωβρίου είχε αναρτηθεί στο psi-action το κείμενο του κου Στυλιανίδη Οικονομική κρίση ή ηθική αποδόμηση;, με αφορμή την ποινική δίωξη ψυχολόγων από την Διοίκηση του Ψ.Ν.Α. «Δρομοκαΐτειο».

ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΡΟΕΔΡΟΥ
ΤΗΛ.:2132046105
ΑΡ.ΠΡΩΤ.: 15048/668388    

Προς: 
Τον  Καθηγητή Κοινωνικής Ψυχιατρικής
του Παντείου Πανεπιστημίου και
Εθνικό εκπρόσωπο για την ψυχική υγεία
στον Π.Ο.Υ.  και Αντιπρόεδρο της Παγκόσμιας
Εταιρίας για την ψυχοκοινωνική αποκατάσταση (WARP)
κ. Στυλιανό Στυλιανίδη

Κύριε Καθηγητά,

Διάβασα με εντονότατα συναισθήματα αλλά και με πάρα πολλή αυτοσυγκράτηση το αναρτημένο στο psi-action  καταπελτικό δημοσίευμά σας (26-10-2010) για το Δρομοκαϊτειο.

Και έμεινα «ενεός». (Τη λέξη δεν χρησιμοποιώ για εντυπωσιασμό. Τη χρησιμοποιώ γιατί τη θεωρώ ότι εκφράζει ακριβέστερα τις εντυπώσεις μου και τα συναισθήματά μου).

Διετήρησα όμως –ευτυχώς- και την ψυχραιμία μου για δύο λόγους, αν και σκέφθηκα ότι εδώ δεν απευθύνομαι σε δημοσιογράφο. ΣΕ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗ – και όχι μόνο- απευθύνομαι και απαντώ.

Α) Γιατί η ηθική συνειδήσή μου –και σας βεβαιώνω ότι έχω ηθική συνείδηση- δεν ανησύχησε. Είμαι βέβαιος και εγώ και τα υπόλοιπα οκτώ μέλη του Διοικ. Συμβουλίου του Δρομοκαϊτείου ότι ορθά και ηθικά ενεργήσαμε και ενεργούμε και

Β) Επειδή τουλάχιστον από τους άκρως σημαντικούς τίτλους σας και τα υψηλότατα αξιώματά σας -για μένα θα αρκούσε και μόνο τα βασικό: ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ- μας υπαγόρευσαν: «ΣΤΗΘΙ ΚΑΛΩΣ» (όπως συνιστά τακτικά η χριστιανική λειτουργία και όπως ενθυμούμαι από την παιδική μου ηλικία).

Και οδηγήθηκα στην απόφαση να σας αποστείλω και να σας γνωστοποιήσω το επισυναπτόμενο κείμενο, που δεν είναι αφηγηματικό. Είναι διαμπερής επιχειρηματολογία, είναι ντουκουμέντο, είναι «αυτή η αλήθεια», η αντικειμενική, η πραγματική αλήθεια, που μπορείτε να την ελέγξετε  με αυτοψία και αυτηκοϊα όποτε θέλετε.

Και αναμένουμε  και το Διοικ.Συμβούλιο του Νοσοκομείου και εγώ να ενεργήσετε και με βάση αυτή, κύριε Καθηγητά. Αναμένουμε, γιατί η θέση σας και οι τίτλοι σας και τα αξιώματά σας και –όπως πρέπει και θέλουμε να πιστεύουμε- η ψυχή σας -(χρησιμοποιώ τη σπουδαία λέξη με πολλή επίγνωση )- αυτή την στερράν εντύπωση και προσδοκία μας δίδουν.

Εμείς πιστεύουμε, κ. Καθηγητά, χωρίς να σας γνωρίζουμε –ότι δεν είσαστε ούτε δογματικός, ούτε φανατικός .

Θα σας παρακαλέσω, κύριε Καθηγητά, να μου επιτρέψετε να σας υπενθυμίσω το εξής, το οποίο ασφαλώς γνωρίζετε:

Ο Ιμεραίος ποιητής Τισίας σε ένα ποίημά του τον 7ο αιώνα π.Χ. έψεξε την ωραία Ελένη για τη φυγή της στην Τροία. Ο -κατά τη μυθολογία- πατέρας της, ο Δίας, εχολώθη και τον τιμώρησε αυστηρότατα.

Ο Τισίας (ή Στησίχορος) αναθεώρησε και έγραψε επανορθωτικό ποίημα, την «Παλινωδία» και ο Δίας ακύρωσε την τιμωρία.

Κύριε Καθηγητά,

Σας έγραψα με πολύ πόνο. Εκπέμψατε απολύτως άδικα και εντελώς ανεξέλεγκτα (γιατί άραγε;) κατά του Δρομοκαϊτείου σφοδρότατα πυρά, πλήθος εξοντωτικών πυρών, δηλητήριο.

Και μας καταπλήσσει αυτό, κύριε Καθηγητά, γιατί, όπως πολύ καλά γνωρίζω  και από τη σχετική θεωρία και από την επαγγελματική μου εμπειρία, οι καθηγητές και δάσκαλοι και πολύ περισσότερο οι αξιότιμοι, όπως εσείς, καθηγητές της Ψυχολογίας, δεν εκπέμπουν τροχιοδεικτικά και ιοβόλα βέλη. Εκπέμπουν –αφού ελέγξουν και μελετήσουν και θεωρήσουν αναγκαίο- συμβουλές και νουθεσίες και οδηγίες, διδάσκουν και φωτίζουν και οδηγούν.

Μας γνωρίζετε κ. Καθηγητά; Γνωρίζετε το Δρομοκαϊτειο; Γιατί τόση εμπιστοσύνη σε συκοφάντες; Εμείς δεν είμαστε άνθρωποι; Γιατί δεν ζητήσατε και μας προτού μας κατακεραυνώσετε ολεθρίως;

Είναι πολύ πιθανό ότι σας κούρασα. Και θα τελειώσω με:

Α) Μια υπενθύμιση:

Γιατί το Πάντειο Πανεπιστήμιο στέλλει σε ένα τέτοιο ‘Ιδρυμα φοιτητές του να ασκούνται και να μορφώνονται;

Β) Γιατί οι συνάδελφοί σας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, που έχουν άμεση και ασφαλή γνώση, έχουν παινέσει και επαινούν εγγράφως και εκθύμως το Δρομοκαϊτειο;

Και ως επισφράγισμα των παραπάνω:

Σας (παρα)καλούμε να επισκεφθείτε και μάλιστα συντομότατα το Νοσοκομείο μας, να περιδιαβάσετε σε όλο το μήκος και το πλάτος του και να σχηματίσετε πλήρη ιδίαν αντίληψη.

Σας αναμένουμε, κ. Καθηγητά, συντομότατα, επειγόντως να έρθετε, να ακούσετε και εμάς ή να μας καλέσετε το συντομότερο, επειγόντως, στο Γραφείο σας, γιατί (και) εμείς, κύριε Καθηγητά, και εμείς είμαστε άνθρωποι και μάλιστα, κατά κοινήν ομολογία εντιμότατοι άνθρωποι και ΔΕΝ είναι μόνο οι συκοφάντες μας άνθρωποι, από τους οποίους αβασάνιστα αντλήσατε τα τροχιοδεικτικά βέλη σας σαν να ήταν και αυτά αυτονόητα.

Με εκτίμηση

Ο (άμισθος) Πρόεδρος
ΝΙΚ. Γ. ΤΣΙΚΗΣ
Φιλόλογος - τ. Γενικός Επιθεωρητής Μέσης Εκπαίδευσης

Αναζητώντας τροφή και στέγη στο ψυχιατρείο

Στο νοσοκομείο για τροφή και στέγη *

«Με την απελπισία τους, το αδιέξοδό τους, την αγωνία τους για το τι μέλλει γενέσθαι καταφεύγουν στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής στο Δαφνί κάθε μέρα συνάνθρωποί μας. Επικαλούνται όλα αυτά που νιώθουν, αφού δεν μπορούν απλά να ζητήσουν τροφή και στέγη. «Πού να βρω τώρα δουλειά; Μου έκαναν έξωση. Δεν ξέρω τι να κάνω», λένε».

«Άνθρωποι καταβεβλημένοι, καταπονημένοι και οργανικά διαλυμένοι που δεν έχουν φάει μέρες, ταλαιπωρούνται στα παγκάκια, περιμένουν στην εφημερία του νοσοκομείου. Δεν είναι ψυχασθενείς. Είναι "παράπλευρη απώλεια" της οικονομικής κρίσης». Η αποκάλυψη της Ε. Σιούτη, ψυχιάτρου στο ΨΝΑ στο Δαφνί, σκληρή για μια πολιτεία που αυτοδιαφημίζεται για την κοινωνική πολιτική της!

«Ο πολλαπλασιασμός των ανθρώπων, οι οποίοι παρουσιάζονται στα εξωτερικά ιατρεία των μεγάλων ψυχιατρικών κλινικών, είναι μια διάσταση της οικονομικής κρίσης που πρέπει να μας αφυπνίσει. Άνθρωποι που δεν είναι ψυχασθενείς, αλλά πάσχουν εξαιτίας της φοβερής υλικής ανέχειας, θέλουν να εισαχθούν αν είναι δυνατόν σε μια ψυχιατρική κλινική για να έχουν στέγη και τροφή. Παρατηρούμε μια συμφόρηση στα εξωτερικά ιατρεία των ψυχιατρικών νοσοκομείων» λέει στην «Ε» ο Νίκος Τζαβάρας, ψυχαναλυτής, καθηγητής Ψυχιατρικής, πρόεδρος της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας.

Είναι άτομα 40, 45, 50 - 65 ετών, Έλληνες. Όχι μετανάστες. «Οι μετανάστες μπαίνουν στα ψυχιατρικά ιδρύματα πάντα λόγω σοβαρής ψυχοπαθολογίας. Δεν θα έρθουν με αίτημα στέγη και τροφή, διότι λειτουργούν μεταξύ τους σαν νομάδες -μπορεί να έχει ο ένας σπίτι και να μένουν 20 μαζί του» σημειώνει η Ε. Σιούτη.

Ρυπαροί, αφυδατωμένοι, εξαντλημένοι, περιμένουν κάποιος να τους τραβήξει από το αδιέξοδο. «Δεν αντέχεις να το ζεις αυτό, να το διαχειριστείς ο ίδιος. Λειτουργείς με απόλυτα ανθρώπινα κριτήρια, γιατί με αμιγώς επιστημονικά δεν θα έπρεπε να μπεις στη διαδικασία να κάνεις εισαγωγή.

»Τους εξασφαλίζω περίθαλψη, μα δεν μπορώ νοσηλεία. Τη στιγμή που έχω αναπτυγμένα 10-15 ράντσα δεν μπορώ παρά να τους κρατήσω για δύο, τρεις, πέντε μέρες. Δεν είναι δυνατόν να μείνουν σ' ένα νοσοκομείο φτιαγμένο για να υποδέχεται ψυχωτικούς ασθενείς, που δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα, βαριά καταθλιπτικούς με αυτοκτονικές τάσεις, άτομα με θορυβώδεις ψυχοπαθολογίες. Δεν μπορώ όμως και να τους διώξω.

»Τους κάνουμε γενικές εξετάσεις και από εκεί και πέρα παλεύουμε με την κοινωνική υπηρεσία του νοσοκομείου να τους εξασφαλίσουμε ένα κρεβάτι. Κάνουμε έναν αγώνα για να μπορεί να αποκατασταθεί ο άνθρωπος βγαίνοντας από το "Δαφνί". Αναζητούμε συγγενείς, καλούμε στους ξενώνες αστέγων. Πολλές φορές το πετυχαίνουμε. Όμως χωλαίνουμε ως κράτος στη διασύνδεση των υπηρεσιών κι έτσι μπαίνουμε στη διαδικασία να χρησιμοποιούμε προσωπικές διασυνδέσεις και επαφές για να λύσουμε το πρόβλημα. Δεν υπάρχει επικοινωνία, συνεννόηση, ένας κεντρικός φορέας που να ρυθμίζει τα θέματα. Μπαίνουμε λοιπόν εμείς σε μια διαδικασία που δεν άπτεται της ιατρικής».

«Η οικονομική κρίση μάς πλήττει όλους επιβαρύνοντας σχεδόν όλες τις πτυχές της ζωής μας, υλικές, ψυχικές, ακόμη και οικογενειακές. Σε τέτοιες περιόδους κρίσης μπορεί κανείς να διαπιστώσει και φαινόμενα γενικότερης αποξένωσης ανεξαρτήτως οποιασδήποτε ψυχοπαθολογίας» επισημαίνει ο καθηγητής Νίκος Τζαβάρας.

Τι άλλο διαπιστώνει; «Βλέπουμε να πολλαπλασιάζονται οι καταθλίψεις. Πολλές από αυτές είναι αντιδραστικής φύσης και αφορούν πρόσωπα που έχουν μια χαρακτηρολογική ευπάθεια και κάτω από τέτοιες συνθήκες αντιδρούν ευκολότερα με καταθλιπτικές συνδρομές. Κατάθλιψη σημαίνει ότι αποσύρομαι από τον κόσμο γιατί ο κόσμος δεν ανταποκρίνεται στις δικές μου ανάγκες και επιθυμίες, σημαίνει ότι θλίβομαι από το γεγονός ότι δεν μπορώ να βοηθήσω μέλη της οικογένειάς μου ή τον ίδιο τον εαυτό μου.

»Αυτές φαίνεται από τους πρώτους δείκτες που έχουμε ότι πολλαπλασιάζονται όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά γενικότερα. Κλινικά πιο ήπιας μορφής είναι οι αντιδραστικές νευρωτικές καταθλίψεις, ωστόσο μπορεί να οδηγήσουν κι αυτές σε αυτοκτονίες, αν και δεν έχω αυτή τη στιγμή στατιστικά στοιχεία που να επιβεβαιώνουν κάτι τέτοιο στην Ελλάδα, όπου έτσι κι αλλιώς οι επιτυχείς απόπειρες αυτοκτονίας είναι πολύ μικρές».

Από τις δυσκολότερες κλινικώς χαρακτηρίζει ο καθηγητής Ψυχιατρικής τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στους ψυχικά νοσούντες από ψύχωση, σχιζοφρένεια ή βαριά κατάθλιψη: «Η σύγχρονη ψυχιατρική απαιτεί τη μεταρρύθμιση των παλαιών ασύλων και τη δημιουργία νέων μονάδων γι' αυτούς τους ασθενείς. Όπως αντιλαμβάνεστε, η ψυχιατρική μεταρρύθμιση κινδυνεύει λόγω της οικονομικής κρίσης και αυτό είναι ένα γεγονός το οποίο μπορεί να μας απασχολήσει σοβαρά μελλοντικώς».

Αυτό δεν σημαίνει ότι πολλαπλασιάζονται και τα βαριά νοσήματα (σχιζοφρένειες, ψυχωτικές καταθλίψεις κ.ο.κ.): «Αυτές» -εξηγεί- «δεν επηρεάζονται τόσο πολύ από τις μεταβολές που σημειώνονται στο κοινωνικό και ιστορικό γίγνεσθαι γενικότερα. Διότι εμφανίζονται με μια σταθερά στη στατιστική. Αντιθέτως, έχει παρατηρηθεί ότι σε περιόδους μεγάλων κρίσεων, πολέμων κ.λπ. ορισμένοι δείκτες γίνονται θετικότεροι για τα βαριά νοσήματα, αλλά αυτό είναι μια άλλη, μεγάλη προβληματική...»

*Αναδημοσίευση από την Ελευθεροτυπία

Σχετικό άρθρο της Ελευθεροτυπίας: Η κρίση μάς στέλνει στον... ψυχίατρο

 

Ψ.Ν.Α. «Δρομοκαΐτειο»: Η απάντηση του προέδρου στις καταγγελίες

 

Πριν από δύο μέρες, λάβαμε (με e-mail) από το Γραφείο Προέδρου του Δρομοκαϊτείου το μήνυμα: “Παρακαλούμε να δημοσιεύσετε την απάντηση του προέδρου του Ψ.Ν.Α. Δρομοκαΐτειο για θέματα του νοσοκομείου μας που απασχόλησαν και την ιστοσελίδα σας”.

Είναι αλήθεια ότι μας απασχόλησε, αρκετές φορές, το Δρομοκαΐτειο και εκφράσαμε την ανησυχία μας για την κατάσταση που επικρατεί στο συγκεκριμένο ψυχιατρικό νοσοκομείο. Θα αναρτήσουμε, λοιπόν, την απάντηση και μάλιστα “σε θέση αντίστοιχη, με αντίστοιχα γράμματα και με αντίστοιχη πληρότητα” με τις καταγγελίες, δηλαδή ακριβώς όπως μας ζητάει ο πρόεδρος του Δρομοκαϊτείου Νίκος Γ. Τσικής, τον οποίο ευχαριστούμε για την επικοινωνία.

Όμως, επειδή η απάντηση του προέδρου (δηλ. το δελτίο τύπου που ακολουθεί με θέμα: ειλικρινέστατη ενημέρωση) απευθύνεται στους διευθυντές εφημερίδων (;), θα πρέπει να διευκρινιστεί -επειδή οι καιροί είναι περίεργοι- ότι το ιστολόγιο (blog) δεν είναι εφημερίδα (ούτε ΜΜΕ) και φυσικά δεν έχει διευθυντή (αυτός μας έλειπε).

Θεωρώντας ότι οι πιο κατάλληλοι για να δώσουν συγκεκριμένες απαντήσεις στο δελτίο τύπου του προέδρου είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι ή οι νοσηλευόμενοι στο Δρομοκαΐτειο, θα περιοριστούμε σε κάποια σχόλια στο τέλος του κειμένου.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΡΟΕΔΡΟΥ

ΤΗΛ.:2132046105

ΑΡ.ΠΡΩΤ.: 14982/66832

Χαϊδάρι 1 Νοεμβρίου  2010

        ΔΕΛΤΙΟ  ΤΥΠΟΥ   

    ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΠΡΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ

                

ΘΕΜΑ: Ειλικρινέστατη ενημέρωση

Αξιότιμε κ. Διευθυντά

1. Με τη δέουσα εκτίμηση:
α) Προς την προσωπικότητα και το πρόσωπό σας
β) Προς την εφημερίδα σας

2. Με πλήρη σεβασμό προς την αλήθεια

3. Με την πεποίθηση ότι θεωρούμε και επιτελούμε τα καθήκοντά μας ως ανώτατη νομική και ηθική κι όχι απλώς φιλάνθρωπη, αλλά ανθρωπιστική επιταγή, αναγκαζόμαστε, κατόπιν αποφάσεως, την οποίαν έλαβε το Διοικητικό Συμβούλιο κατά τη συνεδρία του 2089/26-10-2010 (θέμα 25ο) να προβούμε σε ειλικρινέστατην ενημέρωσή σας, αφού προηγουμένως αιτιολογήσουμε τη χρήση του ρήματος αναγκαζόμαστε:

Θέλαμε και επιδιώκαμε αλλά δεν κατορθώσαμε επί μήνες πάρα πολλούς να οδηγήσουμε τις δύο καταγγέλουσες (το ορθό: συκοφαντούσες) ψυχολόγους να επιτελούν το έργο που τους ανατέθηκε και τους επιβάλλει η νομοθεσία και η δεοντολογία και όχι η οποιαδήποτε δογματική και κομματική ιδεολογία.

Δυστυχώς δεν κατορθώσαμε να τις πείσουμε με τις συμβουλές μας.

Και τότε αποφασίσαμε να λάβουμε το πιο ανώδυνο μέτρο:

Τη μετακίνηση από ένα νοσηλευτικό τμήμα σε άλλο. Από το τμήμα που η τακτική εκείνη ήταν εφαρμόσιμη σε τμήμα που δεν είναι εφαρμόσιμη. Σε απόσταση 200 μέτρων μέσα στον ίδιο ενιαίο χώρο και μάλιστα σε κεντρικό σημείο. Είναι αυτό δυσμενής μετάθεση; Ενέχει αυτό ίχνος εκδίκησης;

Εμείς, κύριε Διευθυντά  ΔΕΝ εκδικούμαστε.

Για την κατηγορία αυτή έχουμε την εντύπωση ότι οι κυρίες ψυχολόγοι κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια.

Αρκετά -ίσως και υπεραρκετά δημοσιογραφικώς και εκδοτικώς– τα παραπάνω γενικά.

Και ερχόμαστε στα ειδικότερα:

1) Για την κατηγορία (= τη συκοφαντία) για «περικοπές στην ένδυση», αφού επισημάνουμε ότι το Νοσοκομείο δεν υποχρεούται να χορηγεί στους περιθαλπόμενους υπόδηση και ενδυμασία, αναφέρουμε τα εξής:

    

Εζητήθησαν:

Για πέντε (5) άρρενες:
16 παντελόνια
19 πουλόβερ
9 ζεύγη υποδημάτων και πολλά άλλα.

Για τέσσερεις (4) γυναίκες:
10 γυναικεία παντελόνια
12 μπλούζες και πολλά άλλα.
6 ζεύγη υποδημάτων
2 ζεύγη μπότες

Πώς κρίνονται τα παραπάνω;

Εμείς τα περικόψαμε. Εσφάλαμε.

(Βλ. τα πρακτικά του Δ.Σ., Συνεδρία με αρ. 2066/10-12-2009, θ. 14ο).

2) Για την κατηγορία (= τη συκοφαντία)  για τη μεταφορά των Εξωτερικών Ιατρείων από την οδό  Κωλέττη, στα Εξάρχεια,  στο Νοσοκομείο απαντούμε ότι αποφασίστηκε μετά από επανειλημμένες απειλητικές γραφές στους τοίχους τους με μαύρα γράμματα:

ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΠΡΟΣΕΧΩΣ (αισχρότητα) ΨΥΧΙΑΤΡΟΙ

(Βλ. τα Πρακτικά του Δ.Σ., Συνεδρία 2062/8-10-2009,θέμα 27ο) και κατόπιν συνεννοήσεως των αρμοδίων οργάνων, δηλ. του Επιστημονικού Συμβουλίου και του Διευθυντή της Ιατρικής Υπηρεσίας.

3) Σχετικά με τις περικοπές δαπάνης για εκδρομές ασθενών, νομίζω ότι θα συμφωνήσετε μαζί μας ότι είναι π.χ. απαράδεκτο να ζητούνται 16.830 € για μια εκδρομή ενός Ξενώνα 10 ασθενών στη Ρόδο, 14.700 € για έναν άλλο Ξενώνα, 23.710 € για έναν άλλο κ.ο.κ., όταν γνωρίζουμε ότι εκατοντάδες χιλιάδες ελληνικών οικογενειών δεν έχουν τη δυνατότητα να δαπανήσουν ούτε 1000 € για μια εκδρομή.

4) Την κατηγορία (= τη συκοφαντία) ότι κλείσαμε, δηλαδή διακόψαμε τη λειτουργία εξωτερικών δομών, μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε τουλάχιστον ανόητη, αφού είναι ευκολότατο να διαπιστώσει οποιοσδήποτε ότι ΟΧΙ μόνον δεν κλείσαμε, αλλά βελτιώνουμε ριζικά και αποφασιστικά την ύπαρξη και τη λειτουργία τους και μάλιστα με όχι μικρές δαπάνες.

Και όμως, οι κυρίες το ψεύδος αυτό χρησιμοποιούσαν για να φοβίζουν και να εξοργίζουν τους περιθαλπόμενους εναντίον του Νοσοκομείου και της διοικήσεώς του και να τους ωθούν σε απεργίες.

Σημειωτέον ότι σήμερα διαβιούν στις εξωνοσοκομειακές στεγαστικές δομές  περί τους 100 χρόνιους ασθενείς και –το σημαντικότερο: Στις επαγγελματικής κατάρτισης δομές (εργαστήρια, κοινοτικά καταστήματα κλπ.) καταρτίζονται αμειβόμενοι με το θεραπευτικό κίνητρο περί τους  110  περιθαλπομένους.
 
Αλήθεια, ποιο άλλο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο έχει να επιδείξει τέτοιο έργο; Διερωτήθησαν οι συκοφαντούσες;

5) Τα περί περιορισμού της «μισθοδοσίας» (!) των νοσηλευομένων έχουν ως εξής:

α) Μισθοδοσία νοσηλευομένων δεν είναι νοητή και ΔΕΝ υπάρχει και, όπως είναι ευνόητο, θα ήταν αδιανόητο να υπάρχει. Υπάρχει το ονομαζόμενο και καθιερωμένο από το Υπουργείο Υγείας «θεραπευτικό κίνητρο» που ορίζεται από το Υπουργείο Υγείας σε 176 € το μήνα ανά ασθενή.

Τα 176 € είχαν ανέλθει παρανόμως επί προηγούμενης Διοίκησης για ορισμένους ασθενείς σε 300 και 400 €.

Αυτή την παρανομία θεραπεύσαμε πριν την αντιληφθεί η Πάρεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου και ενεργήσει τα δέοντα και κατηγορηθούμε για διασπάθιση Δημοσίου χρήματος.

Ευχαρίστως θα προχωρήσουμε σε αύξησή του, αν την αποφασίσει το Υπουργείο. Από συκοφαντικές και ανεπίτρεπτες για υπαλλήλους και μάλιστα εντεταλμένους να φροντίζουν για τη θεραπεία και όχι για τη «μισθοδοσία»  των περιθαλπομένων  δεν θα πτοηθούμε.

6) Συκοφαντική καταλήγει να είναι και η άλλη κατηγορία των καταγγελλουσών:  ‘Ότι από το ταβάνι κτηρίου έπεσε σοβάς και κόντεψε να σκοτώσει ασθενή.

Πράγματι έπεσε σοβάς, αλλά κανένας δεν κινδύνευσε. Και έπεσε ο σοβάς, όχι ένεκα φυσικής φθοράς, αλλά ένεκα του ότι στην αντίστοιχη εξωτερική όψη του τοίχου έγινε εσφαλμένος χειρισμός κρουστικού μηχανήματος από μέλος ιδιωτικού συνεργείου, το οποίο προβαίνει σε εργασίες συντήρησης και ευπρεπισμού του κτιρίου. Σημειωτέον ότι την περίοδο αυτή ανακαινίζονται τα δύο τελευταία σε χρήση κτήρια του Νοσοκομείου, ενώ όλα τα εν χρήσει κτίρια του Νοσοκομείου είναι ριζικά ανακαινισμένα.

7) Τελευταία -είναι αντικειμενική ανάγκη όχι να τελειώσουμε, αλλά να ολοκληρώσουμε το απαντητικό τούτο κείμενο- θα αναφέρουμε τη συκοφαντία περί στοιβάγματος των ασθενών.

Και δηλώνουμε: ΟΥΔΕΠΟΤΕ, σε κανένα Νοσηλευτικό Τμήμα δεν νοσηλεύτηκαν  περισσότεροι από τους καθορισμένους από τον Οργανισμό του Νοσοκομείου ασθενείς. Σημειωτέον ότι πρόσφατα, προ μηνών, μειώθηκε δραστικά από το Διοικ. Συμβούλιο ο αριθμός αυτός.

Ειδικότερα –και τούτο είναι χαρακτηριστικότατο- σε Νοσηλευτικά Τμήματα, στα οποία αναφέρονται οι κυρίες , οι νοσηλευόμενοι, κατά κάποιο περίεργο και για τη Διοίκηση τρόπο- η πληρότητα φθάνει το 60%, δηλαδή σχεδόν οι μισές κλίνες είναι κενές, όχι με υπαιτιότητα της Διοίκησης. Την προσπάθειά μας να θεραπεύσουμε αυτή την απαράδεκτη και επιζήμια για τους πολίτες ανωμαλία διαστρεβλώνουν αναίσχυντα οι καλές κυρίες.
   
‘Οποιος αμφιβάλλει για οτιδήποτε από τα παραπάνω, ας προσέλθει και ας βάλει «την χείρα επί τον τύπον των ήλων». Θα μας είναι πολύ ευπρόσδεκτος.

Κύριε Διευθυντά,

Α) Δεν αποτελεί τρανό αποδεικτικό στοιχείο για το ποιόν των ενεργειών και των συμπεριφορών των δύο κυριών το ότι ετόλμησαν να παραπλανήσουν δια πλήθους μέσων μαζικής ενημέρωσης την κοινή γνώμη;

Β) Σας απευθύνουμε μια παράκληση που νομίζουμε ότι είναι ορθό και δίκαιο να ικανοποιήσετε και πιστεύουμε ότι θα την ικανοποιήσετε:

Αντιμετωπίστε την απάντησή μας όπως αντιμετωπίσατε τις συκοφαντικές καταγγελίες των κυριών, δηλαδή: Ανακοινώσετε, δημοσιεύσετε σε θέση αντίστοιχη, με αντίστοιχα γράμματα και με αντίστοιχη πληρότητα την απάντησή μας.

Γ) Δηλώνουμε ότι θλιβόμαστε, που αναγκαστήκαμε να απαντήσουμε σε συκοφαντίες. Αλλά «ανάγκα και θεοί πείθονται». Γι’ αυτό ευχόμαστε, μιμούμενοι  εμείς οι μικροί το μεγάλο Σεφέρη, (μιμητικό ζώο βέβαια ο άνθρωπος):

Ο θεός να μη μας αξιώσει να ξανααντιμετωπίσουμε τέτοιες ενέργειες και να γράψουμε κείμενο το οποίο να εκθέτει  συνανθρώπους μας.

Για το Διοικητικό Συμβούλιο

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΝΙΚ. Γ.ΤΣΙΚΗΣ  

Σχόλιο του διαχειριστή του blog:   

Θα ήθελα να επισημάνω ότι η απάντηση του προέδρου εστιάζεται στις καταγγελίες των δύο ψυχολόγων -πιθανώς για να αποδείξει το “ΔΕΝ εκδικούμαστε” που τονίζεται στο δελτίο τύπου- και υπάρχει ο κίνδυνος να χάσουμε την ουσία του θέματος, που  είναι η κατάσταση που επικρατεί στο “Δρομοκαΐτειο”. Θεωρώ απαραίτητη αυτή τη διευκρίνιση, γιατί αν κάποιος διαβάσει τις καταγγελίες των ψυχολόγων και το δελτίο τύπου του προέδρου, μπορεί να οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για προσωπική “κόντρα” μεταξύ των δύο πλευρών. Μακάρι να ήταν έτσι.

Υπενθυμίζω ότι, εκτός από τις δύο ψυχολόγους, έχουν καταγγείλει, στο κοντινό παρελθόν, και άλλοι τον τρόπο λειτουργίας του νοσοκομείου. Ενδεικτικά, αναφέρω το δημοσίευμα της εφημερίδας “Έθνος” στις 3/5/2010, στο οποίο η διοίκηση του σωματείου εργαζομένων χαρακτηρίζει τις συνθήκες νοσηλείας “μεσαιωνικές” και “τριτοκοσμικές” και καταγγέλλει την πρόσληψη (χωρίς προκήρυξη) υποδιοικήτριας με μισθό 5.000 ευρώ!  Το καλοκαίρι του 2009, ασχολήθηκε με το “Δρομοκαΐτειο” και το BBC. Στο ρεπορτάζ, εκτός από τις περιγραφές της δημοσιογράφου, ο ψυχίατρος κος Αστρινάκης μίλησε για “κτηνιατρική προσέγγιση στην ψυχιατρική” και ανέφερε ότι οι ασθενείς δένονται όπως οι σκύλοι!  

Επίσης, στις 7 Απριλίου διαβάσαμε ένα άρθρο στο “Βήμα” με τίτλο: "Πάσχα, δεμένη στο Δρομοκαΐτειο”, που περιέγραφε την “απίστευτη ταλαιπωρία μιας νεαρής γυναίκας που βρέθηκε καθηλωμένη στο ψυχιατρείο λόγω έλλειψης προσωπικού”. Την 21η Απριλίου διαβάσαμε και την απάντηση του προέδρου: “Η αλήθεια για τον... εγκλεισμό στο «Δρομοκαΐτειο”, στην εφημερίδα “Η αλήθεια”. Δεν θα σχολιάσω την απάντηση -ο καθένας μπορεί να τη διαβάσει και να βγάλει τα συμπεράσματά του- αλλά θα μείνω σε ένα σημείο:

“Η κυρία έγινε βεβαίως δεκτή, αλλά, για να εξασφαλιστεί ότι δε θα αυτοκτονήσει, εδέθη από το δεξί πόδι της, (μέτρο που είναι και επιστημονικά και θεσμικά επιτρεπτό) κατά τρόπον ώστε να μπορεί να κινείται μέσα στο νοσηλευτικό θάλαμο, ο οποίος έμεινε πλήρως στη διάθεσή της”

Και μένω σε αυτό το σημείο γιατί με βρίσκει αντίθετο το (επιστημονικά και θεσμικά επιτρεπτό) δέσιμο από το πόδι, ακόμα και αν ο ασθενής έχει το θάλαμο στη διάθεσή του. Αυτή, βέβαια, είναι προσωπική μου άποψη.

Σε προηγούμενη ανάρτηση είχαμε αναφέρει και τις επιστολές της Πανελλήνιας Συνδικαλιστικής Νοσηλευτικής Ομοσπονδίας του Ε.Σ.Υ. και του Συλλόγου Νοσηλευτών Ψυχιατρικών Νοσοκομείων - ΕΣΥ προς το υπουργείο Υγείας, με τις οποίες καταγγέλλουν τον πρόεδρο για παράνομες μετακινήσεις νοσηλευτικού προσωπικού.

Εξαιτίας της πληθώρας των καταγγελιών, τόσο για τις ενέργειες του προέδρου όσο και για τις συνθήκες νοσηλείας στο Δρομοκαΐτειο, είχαμε γράψει: “ή έχει κηρύξει πόλεμο όλος ο κόσμος στο Δρομοκαϊτειο ή κάτι δεν πάει καλά, κύριε πρόεδρε” και η απορία αυτή παραμένει!

Ελπίζω να ανοίξει περισσότερο αυτή η συζήτηση και να ακούσουμε περισσότερες απόψεις. Ας μιλήσουν και οι άνθρωποι που γνωρίζουν καλύτερα το Δρομοκαΐτειο! Εξάλλου, μόνο συζήτηση μπορούμε να κάνουμε εδώ. Για τα υπόλοιπα υπάρχει η πολιτεία (;) και οφείλει να εξετάσει το θέμα (αν και με τη στάση της δεν μας έχει πείσει ότι ενδιαφέρεται για τέτοια θέματα).

Υπενθυμίζω ότι όποιος ενδιαφέρεται να συμμετέχει στο διάλογο μπορεί να μας στείλει το κείμενό του ή να σχολιάσει ευπρεπώς (επώνυμα ή ανώνυμα) τη συγκεκριμένη ανάρτηση.

update 1: (5/11/2010) Η ΠΑΣΥΝΟ - ΕΣΥ καταγγέλλει τον Πρόεδρο του Δρομοκαϊτείου για τακτικές φίμωσης της ελεύθερης έκφρασης των υπαλλήλων: εδώ

update 2: (6/11/2010) Ελευθεροτυπία: Δικαιολογεί τις συνθήκες διαβίωσης στο Δρομοκαΐτειο

Καταγγελία για την έξωση σε Δομή του Ψυχαργώς

Δελτίο Τύπου

Καταγγελία για την έξωση σε Δομή του Ψυχαργώς

Το Σωματείο Εργαζομένων στο Περιβολάκι (Πρότυπη Μονάδα για παιδιά με Διάχυτη Διαταραχή της Ανάπτυξης και Αυτισμό) καταγγέλλει την πολιτική υποβάθμισης της Ψυχικής Υγείας που έχει ως αποτέλεσμα τη συρρίκνωση των υπηρεσιών και αφήνει παιδιά και γονείς που έχουν την ανάγκη αυτών των υπηρεσιών αλλά και τους εργαζόμενους στον αέρα.  Μετά από 5 χρόνια τραγικών καθυστερήσεων στη χρηματοδότηση των φορέων που συμμετέχουν στο πρόγραμμα Ψυχαργώς  από το Υπουργείο Υγείας πολλοί φορείς οδηγήθηκαν στην εξαθλίωση, ανίκανοι να καλύψουν τις λειτουργικές ανάγκες των χώρων αλλά και τις πληρωμές των εργαζομένων (οι οποίοι αν πάρουν τους μισθούς τους το κάνουν μετά από καθυστερήσεις μηνών). Το επιστέγασμα αυτής της κατάστασης το βιώσαμε στο Περιβολάκι την Πέμπτη 21 Οκτώβρη.

Στο κτίριο της Οδού Θεσσαλίας έγινε έξωση σε ώρα βάρδιας. Στο κτίριο αυτό στεγάζονταν Κέντρο Ημέρας για παιδιά, η Ομάδα Διάγνωσης και Υποστήριξης  και ο Ξενώνας για τη βραχεία φιλοξενία (υπηρεσία που δεν υπάρχει σε κανένα άλλο φορέα για αυτά τα παιδιά). Το αποτέλεσμα είναι τα παιδιά, οι οικογένειές τους αλλά και οι εργαζόμενοι  να βρίσκονται στο κενό.

Αυτή η έξωση ήταν για όλους αιφνίδια αλλά και ένα τραγικό, πλην αναμενόμενο, αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια το εκάστοτε Υπουργείο Υγείας. Οι δομές που δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο της αποασυλοποίησης με τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και καλύπτουν πάγιες κοινωνικές ανάγκες οδηγούνται σε μαρασμό, πτώση της ποιότητας των υπηρεσιών τους και εξαθλίωση των εργαζομένων σε αυτές επειδή το ελληνικό κράτος επιλέγει να τις υποχρηματοδοτεί (παρά τις διαβεβαιώσεις ότι τα χρήματα υπάρχουν).

Το Σωματείο των Εργαζομένων στο Περιβολάκι θα παλέψει ώστε να μην στερηθεί κανένα παιδί ή γονιός και η ευρύτερη κοινωνία τις υπηρεσίες του χώρου αλλά και να μη χαθεί ούτε μια εργασιακή θέση. Για το λόγο αυτό έχει κηρύξει 24ωρη απεργία για την Πέμπτη 4 Νοέμβρη 2010 και συγκέντρωση έξω από το Υπουργείο Υγείας στις 10:00.

Διεκδικούμε:

• Άμεση επίλυση του προβλήματος της έξωσης (να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες για την εύρεση νέου κτιρίου και τη μετεγκατάσταση όλων των υπηρεσιών που περιλαμβάνονται στο Περιβολάκι 2).

• Άμεση καταβολή των χρημάτων για λειτουργικά έξοδα δεδομένου ότι το κτίριο του Περιβολάκι 1 που προσωρινά θα φιλοξενήσει και τις δύο δομές χρωστάει αρκετά  ενοίκια και άρα είναι και αυτό σε επικινδυνότητα.

• Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων μας.

Το ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στο Περιβολάκι

Ημερησία χορήγησις ενός λουκουμίου *

Λαμβάνω την τιμήν να παρακαλέσω Υμάς, όπως η αμοιβή των εν τη Απασχολησιοθεραπεία εργαζόμενων ασθενών Ανδρών και Γυναικών, αυξηθεί από 0,50 δρχ ημερησίως εις 1 δραχμήν, καταργηθεί δε κατά προτίμησιν των ασθενών η ημερησία χορήγησις ενός λουκουμίου.

Η γινόμενη πρότασις γίνεται και πάλιν υπέρ των ασθενών.

Ο Δ/ντης  Κλινικής

 *Του Γ. Κοκκινάκου, από το ένθετο της Ελευθεροτυπίας κοντέινερ (τεύχος 11, σελ.52)

200 αναρτήσεις και ...συνεχίζουμε

«Το δικό μου έργο είναι πιο κοντά στη λογική "τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα" ή "δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη". Η άποψη μου περί ομορφιάς της ζωής δεν έχει σχέση με λουλούδια και χρώματα, αλλά περισσότερο με τον αγώνα του ανθρώπου για την κατάκτηση της ατομικής του ελευθερίας. Αν δεν έχεις πετύχει την ατομική σου ελευθερία δεν μπορείς να αγωνιστείς για τη συλλογική. Αν δέρνεις τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου δεν μπορείς να εμφανίζεσαι στην κοινωνία ως επαναστάτης. Δεν μ' ενδιαφέρει, επίσης, να φτιάξω ένα ωραίο τοπίο ή μια ωραία γυναίκα για να φανεί η τεχνική και δεξιοτεχνία μου, αλλά να βγάλω έξω τα σωθικά μου για να τα δω πρώτος απ' όλους εγώ και να εκπλαγώ».  Τάσος Παυλόπουλος (πηγή: enet.gr)

Συμπληρώνοντας τις 200 αναρτήσεις και τα δύο χρόνια λειτουργίας του blog, δανειστήκαμε το παραπάνω έργο του Τάσου Παυλόπουλου, από έκθεση με έργα 13 εικονογράφων για την ταινία «Μαχαιροβγάλτης» του Γιάννη Οικονομίδη, για να δηλώσουμε ότι ...συνεχίζουμε!