«Το δικό μου έργο είναι πιο κοντά στη λογική "τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα" ή "δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη". Η άποψη μου περί ομορφιάς της ζωής δεν έχει σχέση με λουλούδια και χρώματα, αλλά περισσότερο με τον αγώνα του ανθρώπου για την κατάκτηση της ατομικής του ελευθερίας. Αν δεν έχεις πετύχει την ατομική σου ελευθερία δεν μπορείς να αγωνιστείς για τη συλλογική. Αν δέρνεις τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου δεν μπορείς να εμφανίζεσαι στην κοινωνία ως επαναστάτης. Δεν μ' ενδιαφέρει, επίσης, να φτιάξω ένα ωραίο τοπίο ή μια ωραία γυναίκα για να φανεί η τεχνική και δεξιοτεχνία μου, αλλά να βγάλω έξω τα σωθικά μου για να τα δω πρώτος απ' όλους εγώ και να εκπλαγώ». Τάσος Παυλόπουλος (πηγή: enet.gr)
Συμπληρώνοντας τις 200 αναρτήσεις και τα δύο χρόνια λειτουργίας του blog, δανειστήκαμε το παραπάνω έργο του Τάσου Παυλόπουλου, από έκθεση με έργα 13 εικονογράφων για την ταινία «Μαχαιροβγάλτης» του Γιάννη Οικονομίδη, για να δηλώσουμε ότι ...συνεχίζουμε!
12 σχόλια:
Πάμε για 1000 afentikooo :D
Z. :)
Φυσικά και να τις χιλιάσεις...αφεντικό!
Αυτό το "συνεχίζουμε" είναι-υποθέτω- υπόσχεση μαζί και απειλή!
Ωραία θα ήταν και μία ιστορική ανασκόπηση, από τις μέρες και τα έργα του δελφίνου Αβραμόπουλου ως και τους νεοφιλελεύθερους σοσιαλιστές.
Ματαιότις ματαιοτήτων!
kali sinexeia !!
@ Z, με όλα αυτά που συμβαίνουν θα τις φτάσουμε σύντομα τις 1000 (τελικά, εσύ είσαι παντού) :)
@ silent, σ' ευχαριστώ. ε, όχι και απειλή οι αναρτήσεις μου, την πρόθεση να συνεχίσω, δήλωσα :)
(και μην είσαι σίγουρος ότι ο αβραμόπουλος είναι παρελθόν)
@ Maria-Electra, θα προσπαθήσω να είναι καλή η συνέχεια, αλλά όπως λες και εσύ: i KnoW nOt wHat tOmoRroW wilL bRINg :)
Να είσαι καλά.
δεν μπορούμε λοιπόν, psi-a, να σού πούμε "να τα 'κατοστήσεις" σ' αυτό συμφωνούμε όλοι:να τα εκατονταπλασιάσεις; να τα χιλιάσεις; Άντε, να κάνεις ό,τι θέλεις και να'σαι πάντα καλά! :))))
(και μακάρι να'ρχόταν εποχή να μην σε χρειαζόμαστε σ' αυτή τή μορφή, να μας βαζεις μόνο μουσική...)
χχχ
Χάρη και εγώ θα προτιμούσα να σας βάζω μουσική, αλλά τι να κάνω;
Ευχαριστώ, για τις ευχές και ειδικά για το: "να κάνεις ό,τι θέλεις" :)
Να μείνεις εδώ λοιπόν, όσο αυτό σε γεμίζει και σε κάνει να αισθάνεσαι ότι προσφέρεις (επειδή όντως το κάνεις!).
Καλή συνέχεια κι εμείς μαζί σου θα 'μαστε... ;)
Κατερίνα, εδώ θα είμαι και σε ευχαριστώ που είσαι και συ εδώ.
Να είσαι καλά
"Η άποψη μου περί ομορφιάς της ζωής δεν έχει σχέση με λουλούδια και χρώματα, αλλά περισσότερο με τον αγώνα του ανθρώπου για την κατάκτηση της ατομικής του ελευθερίας. Αν δεν έχεις πετύχει την ατομική σου ελευθερία δεν μπορείς να αγωνιστείς για τη συλλογική."
Πάντα θα υπάρχει κάτι για να αγωνιστείς,
Πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που θα πρέπει να υπερασπιστείς.
Πάντα θα υπάρχει ψυχική νόσος, μεταρρυθμίσεις κι απορυθμίσεις..
Μακάρι να ήταν αλλιώς.
μα δεν είναι..
Όσες Ιθάκες κι αν διαβείς, το ταξίδι παραμένει γλυκό και δύσβατο.
Καλή συνέχεια!
Γαληνέ, σίγουρα θα υπάρχει πάντα κάτι για να αγωνιστείς, γιατί τίποτα δεν μας χαρίζεται αν δεν διεκδικήσουμε...
Νομίζω ότι αυτό που λέει ο Τάσος Παυλόπουλος είναι ότι δεν μπορείς να διεκδικείς για το σύνολο, αν εσύ ο ίδιος δεν εφαρμόζεις στην καθημερινότητά σου αυτά για τα οποία αγωνίζεσαι (και αυτό με βρίσκει απολύτως σύμφωνο)
Να είσαι καλά και σε ευχαριστώ που περνάς από εδώ
Χάρτινο το φεγγαράκι ψεύτικη ακρογιαλιά αν με πίστευες λιγάκι θα 'σαν όλα αληθινά.
Κατηχητικό γίναμε....
Άντε και καλό δρόμο αφεντικό
Ευχαριστώ, κουμπάρε :)
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.