ΔΙΚΤΥΟ ΦΟΡΕΩΝ ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ «ΑΡΓΩΣ»
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΥΠΟΥ
Σαράντα μέρες μετά την πρώτη ενημέρωση για την περικοπή του 45% των κονδυλίων για την ψυχική υγεία, εργαζόμενοι, ψυχικά πάσχοντες και συγγενείς πενθούν πλέον για το τέλος της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και το κλείσιμο των πρώτων τεσσάρων μονάδων και βιώνουν πλέον το θάνατο του οράματος της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης.
Σαράντα μέρες που τίποτα δεν έχει γίνει παρά τις δεσμεύσεις, σαράντα μέρες αγωνίας και προβληματισμού για τους πιο αδύναμους της κοινωνίας μας. Ο κωδικός χρηματοδότησης των Μονάδων Ψυχικής Υγείας παραμένει στα 90.000 ευρώ χωρίς να υπάρχει καμία πλέον προοπτική για τις 210 μονάδες των ΝΠΙΔ. Ήδη οι πρώτες 4 μονάδες και οι πρώτοι ψυχικά πάσχοντες ξεριζώθηκαν και βρήκαν νέα στέγη και νέα ζωή.
Στο πλαίσιο αυτό αντί να μιλάμε γενικά και απρόσωπα θεωρούμε σκόπιμο να ακουστεί η φωνή των πραγματικών θυμάτων των ασκούμενων πολιτικών. Έτσι,
για την κατάσταση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και της επικείμενης διακοπής των παρεχόμενων υπηρεσιών των δομών ψυχικής υγείας, αναφέρθηκαν φορείς, οικογένειες και λήπτες υπηρεσιών σε επείγουσα συνάντηση που έγινε την Τρίτη 11 Οκτωβρίου, ώρα 14.00 – 16.00, στο Κέντρο Ημέρας της Εταιρείας Κοινωνικής Ψυχιατρικής και Ψυχικής Υγείας την οποία συντόνισαν ο κ. Μενέλαος Θεοδωρουλάκης (πρόεδρος του δικτύου ΑΡΓΩΣ) και η κα. Καίτη Μυλωνοπούλου (Μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του δικτύου ΑΡΓΩΣ). Μεταξύ των Φορέων που εκπροσωπήθηκαν ήταν η Ε.Κ.Ψ. & Ψ.Υ., η Ε.Π.Α.Ψ.Υ., η Π.Ε.Ψ.Α.Ε.Ε., η Ε.Ψ.Α.Μ.Υ., η ΑΛΘΑΙΑ, η ΑμκΕ ΜΕΤΑΒΑΣΙΣ, ο Σ.Ο.Ψ.Υ. Αθήνας, ο Σ.Ο.Ψ.Υ. ΒΑ Αττικής, το «ΠΕΡΙΒΟΛΑΚΙ» όπως και αρκετοί λήπτες και μέλη οικογενειών στο χώρο της ψυχικής υγείας.
Παρεμβάσεις
Παπαγιαννόπουλος Γεώργιος, Μέλος ΣΟΨΥ Αθήνας
Εγώ είμαι πατέρας και έχω δύο παιδιά. Και τα δυο μου παιδιά πάσχουν από ψυχική διαταραχή. Εγώ νιώθω σαν βάλσαμο την ύπαρξη του Ξενώνα. Θα είχα πάθει 10 εγκεφαλικά εάν δεν είχα αυτή τη βοήθεια. Ως πατέρας, ο οποίος έχει πρόβλημα με δύο μεγάλα παιδιά, παλεύω χρόνια με την ασθένεια και δεν κοιμάμαι χρόνια για αυτό το θέμα. Ωστόσο, τώρα τελευταία μου μένει κάποιος χρόνος να αναπνεύσω διότι τα παιδιά μου υποστηρίζονται από τον Ξενώνα του ΣΟΨΥ στο Βύρωνα, όπου δίνεται όχι μόνο υλική αλλά και πνευματική υποστήριξη. Όλα εκεί γίνονται με αγάπη. Αυτό με ανακουφίζει ιδιαίτερα. Όταν λίγο θυμώσει ένας από τους γιους μου, παίρνει τηλέφωνο στο Κέντρο Ημέρας και λέει στην Ψυχολόγο ή την Κοινωνική Λειτουργό αυτό που τον προβληματίζει και όλοι βοηθάνε τόσο πολύ! Για μένα είναι μια μεγάλη βοήθεια αυτή την οποία προσφέρουν όλοι. Από την κα. Κανελλή που είναι διοικητικά υπεύθυνη του Ξενώνα και του Κέντρου Ημέρας έως και τον τελευταίο εργαζόμενο στις δομές αυτές. Δεν μπορούν να μου πουν αύριο ότι ο Μάνος, το παιδί σου, φεύγει επειδή δεν πληρώνει το κράτος! Το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο. Γιατί θα είμαι κι εγώ αύριο με δυο παιδιά που έχουν μεγάλη ανάγκη και δε θα αντέξω.
Γιατί οι γονείς και τα αδέλφια και οι οικογένειες ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να ζεις με τα παιδιά σου που έχουν πρόβλημα. Εκεί γίνεται εργασία που είναι υπέροχη. Εκπαίδευση, Σεμινάρια, Ξένες Γλώσσες, Τρόποι συμπεριφοράς, Εκδηλώσεις. Βλέπεις τη χαρά στο πρόσωπο των παιδιών αυτών και αυτήν πάνε να κόψουν με τους κωδικούς.
Και θα σας πω μια ιστορία: Κάποτε φέρνανε γαϊδουράκια στην Αττική. Είχαν βάλει σανό αλλά δεν προσέξανε το σανό και λόγω του αέρα και της κακοκαιρίας έφυγε. Δεν ήξεραν λοιπόν τι να κάνουν, ώσπου κάποιος είπε: Βάρα νομή! Δηλαδή Βάρα τη Σάλπιγγα! Αυτά ξέρανε ότι όταν βάραγε η σάλπιγγα θα φάνε. Ωστόσο πήγαιναν και περίμεναν υπομονετικά αλλά τίποτα δεν τρώγανε. Αφού περίμεναν πολλή ώρα, η Σάλπιγγα ακουγόταν ξανά. Και τα γαϊδουράκια πάλι με υπομονή περίμεναν. Κάποια στιγμή, όταν κατάλαβαν ότι ποτέ δε θα έρθει το φαγητό έκαναν πάλι μεγάλο σαματά και δεν ησύχαζαν. Έτσι και τώρα. Με τη διαφορά ότι ακούγεται το «Βάρα κώδικα» Και κόβουν νέους κωδικούς και κάνουν νέες περικοπές ενώ εμείς περιμένουμε να φάμε και να επιβιώσουμε. Ας κόψουν τα είδη πολυτελείας όχι τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Βρισκόμαστε σε απελπισία. Δε θα έπρεπε ούτε για μια ημέρα να σταματήσει η λειτουργία των φορέων! Ντράπηκα πάρα πολύ όταν είχα δει τα συμβάντα της Λέρου. Γυμνά άτομα εγκαταλελειμμένα στα αζήτητα.
Απορώ, πώς ο ίδιος ο Υπουργός πήρε τη φυλλάδα και έπιασε ένα νούμερο και το διέγραψε απλώς για να παρουσιάσει τις απαραίτητες «μειώσεις»! Μα δεν ψάχνεις να δεις τι είναι αυτό το πράγμα με τους κωδικούς; Πώς τα μηδενίζεις με ένα κονδύλιο; Ξυπνάμε τη νύχτα και λέμε «Τι θα κάνω εγώ μεθαύριο;».
Στάθης, Κέντρο Ημέρας ΣΟΨΥ Αθήνας
Είναι τώρα 4 – 5 χρόνια που λειτουργεί το Κέντρο Ημέρας και είμαι μέλος του. Μένω με τη γυναίκα μου αλλά το θέμα είναι ότι όλοι οι υπεύθυνοι, από τον Ψυχίατρο μέχρι το διοικητικό υπάλληλο στο Κέντρο Ημέρας, είναι σα δεύτεροι γονείς μας. Όταν παθαίνουμε υποτροπή είμαστε σαν τα Κυκλωπάκια που έχουμε στίγμα γιατί διαφέρουνε από τους υπόλοιπους. Τώρα πάνε να μας βγάλουν και το μοναδικό μάτι που έχουμε για να βλέπουμε.
Υπάρχει άνθρωπος που παίρνει τα διπλάσια φάρμακα από εμένα και του κόψανε το επίδομα. Έχουν σκληρύνει οι Επιτροπές. Πρέπει να κόψουν τις παράνομες επιδοτήσεις αλλά όχι και από ανθρώπους που τα δικαιούνται. Ακούγεται πως η χώρα βρίσκεται σε κατάθλιψη. Εμείς έχουμε περισσότερα συμπτώματα και τα κουβαλάμε μια ζωή μαζί μας. Πρέπει να έχουμε το χώρο μας και τους ανθρώπους που αγαπάνε και τους αγαπούμε. Αν κλείσουν αυτά θα γίνει όπως με τους τοξικομανείς που πιάνουν τα άτομα και αφήνουν ελεύθερους τους εμπόρους.
Η Ψυχιατρική θα ξαναγυρίσει στα Άσυλα που μας είχαν δεμένους και μας κάνανε κρύα ντους με το λάστιχο όπως στο Μεσαίωνα για να ηρεμήσουμε.
Και θα ήθελα να τελειώσω και με ένα ανέκδοτο: Τι κοινό έχει μια γαλοπούλα και η Ελλάδα; Και οι δυο τη βγάζουν δεν τη βγάζουν μέχρι τα Χριστούγεννα…
Γιώργος, Προστατευόμενο Διαμέρισμα ΕΚΨ & ΨΥ
Είναι σημαντικό να έχουμε τους θεραπευτές μας διότι είναι σημαντικό να μας προλαβαίνουν σε κάθε στραβοτιμονιά. Να μην πηγαίνουμε νοσοκομείο εξαιτίας της υποτροπής. Εμείς, ξέρετε, πληρώνουμε το φαγητό μας και έχουμε τη στέγη που μας προσφέρεται στο προστατευόμενο διαμέρισμα. Στηριζόμαστε διότι χωρίς τη στέγη δεν μπορούμε να ελπίζουμε. Δεν έχουμε βοήθεια από κανέναν παρά μόνο από το κράτος και αυτό πάνε να μας το στερήσουν.
Έτσι και φύγουμε από τα κέντρα θα είμαστε όλοι στις φυλακές. Τα ψυχιατρεία είναι φυλακές να το ξέρετε.
Εάν διακοπεί η επιχορήγηση προς τις δομές ψυχικής υγείας θα έχουν να αντιμετωπίσουν όλους αυτούς τους ανθρώπους και τους ασθενείς και συνοδοιπόρους και φροντιστές με μαχητικό τρόπο. Δε θα είμαστε αρνιά στη σφαγή. Δε θα επιτρέψουμε μια δεύτερη Λέρο.
Λουίζα Παπαγιάννη, ΣΟΨΥ ΒΑ Αττικής
Η εμπειρία μου είναι με την κόρη μου που ήταν ένα άγριο θηρίο που σκαρφάλωνε στα δένδρα και τώρα βρίσκεται εδώ και 5 χρόνια στο Κέντρο Ημέρας. Κυκλοφορεί μόνη της. Και είναι ιδιαίτερα κοινωνική. Σήμερα είχε πάει στην Αυτοεκπροσώπηση. Κοιτάζει να βρει εργασία σε μια δύσκολη περίοδο. Κάνει μόνη της χειροτεχνήματα που προσπαθεί να πουλήσει. Η προσοχή που δίνουν και η στήριξη των ληπτών είναι πάρα πολύ σημαντική όπως και η στήριξη προς τις οικογένειες. Θα σβήσουν όλα. Τα προνόμια των βουλευτών θα μπορούσαν να τα κόψουν όμως προτιμούν να κόψουν την τόσο αναγκαία για εμάς βοήθεια με τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας.
4 μέρες κλαίει για το Ματθαίο Δαρμή, μέλος της ΚΙΝΑΨΥ που δυστυχώς έφυγε από κοντά μας. Είχε τη στήριξη του Κέντρου Ημέρας σε αυτό της το πένθος. Εγώ τη στηρίζω όμως δεν είναι το ίδιο. Εκεί υπάρχει η ομάδα την οποία ακούει. Ο ασθενής είναι το κουκούτσι και ο ζουμερός καρπός είναι τα άτομα του Κέντρου Ημέρας. Και εγώ είμαι το φλούδι μόνο. Το δικό σου τον άνθρωπο δεν μπορείς να τον βοηθήσεις όπως τους άλλους.
Τα άτομα και οι οικογένειες με τη βοήθεια των ανθρώπων που δουλεύουν στις δομές Ψυχικής υγείας έχουν αποστιγματιστεί.
Κανελλή Μαρία, Διοικητικά Υπεύθυνη Ξενώνα και Κέντρου Ημέρας ΣΟΨΥ Αθήνας
Είμαστε 12 εργαζόμενοι που δουλεύουμε για τον Ξενώνα, το Κέντρο Ημέρας του ΣΟΨΥ και το Προστατευόμενο Διαμέρισμα που πρόσφατα δημιουργήθηκε από το ΣΟΨΥ με επιχορήγηση του φορέα. Πού θα μας πάνε; Τι θα γίνει; Αυτήν τη στιγμή και οι εργαζόμενοι στο χώρο της ψυχικής υγείας είναι δυνάμει ασθενείς. Εάν δεν μπορούμε να στηρίξουμε αυτούς τους ανθρώπους , τι θα γίνει; Αυτοί οι άνθρωποι πώς έγιναν ξαφνικά νούμερα; Δε θέλω να μου επιβάλλουν τρόπους για να βοηθήσω την Ελλάδα. Μου λένε ότι πρέπει να δουλεύω εθελοντικά. Όμως δεν μπορώ να παράγω παραπάνω εθελοντικό έργο γιατί πρέπει να ζήσω.
Καρακουλίδου Νατάσα, Πνευματικάτου Κυριακούλα, Μονάδα «ΠΕΡΙΒΟΛΑΚΙ»
Το Περιβολάκι λειτουργεί από το 1983 και αυτήν τη στιγμή παρέχει Κέντρο Ημέρας, Ομάδα Διάγνωσης και Υποστήριξης και Ξενώνα μερικής φιλοξενίας για παιδιά από 3 έως 16 χρονών (Κέντρο Ημέρας) και 12 ετών (ξενώνας).
Αυτήν τη στιγμή είμαστε σε πολύ μεγάλο κίνδυνο να σταματήσουμε να παρέχουμε υπηρεσίες. Δυσκολευόμαστε να υποστηρίξουμε τις οικογένειες στον Ξενώνα. Κάποιος μπορεί να αφήσει το παιδί του από 1 ημέρα έως 1 μήνα. Είναι μεγάλη ανάγκη των οικογενειών.
Δεν έχουμε υλικό για τα Κέντρα Ημέρας. Δε θα έχουμε ούτε πετρέλαιο να βάλουμε. Οι εργαζόμενοι είναι τουλάχιστον 3 μήνες απλήρωτοι. Τα χρέη στο ΙΚΑ και το Δημόσιο πολύ μεγάλα. Με την απελπισία που υπάρχει οι εργαζόμενοι φεύγουν. Μπορούμε να καλύψουμε φιλοξενία μόνο για λίγες ημέρες με αυτήν την κατάσταση.
Λένε ότι καμία δομή δε θα κλείσει αλλά σιγά - σιγά δεν μπορούμε να προσφέρουμε υπηρεσίες.
Βάσω Καλογιάννη, εργαζόμενη ΣΟΨΥ ΒΑ Αττικής
Χρόνια εργάζομαι και παλεύω γι’αυτήν την αρρώστια. Δε θα ήθελα να βρεθώ σε ιδρύματα και να μην υπάρχουν οι υπηρεσίες για τις οποίες δούλεψα 25 χρόνια. Δε θα ήθελα να βρεθώ σε Νοσοκομείο ή Ίδρυμα με τις ελάχιστες προδιαγραφές. Αντί το κράτος να τα προσφέρει σε εμάς που δουλέψαμε για να υπάρχει πρόνοια, τώρα στρέφεται εναντίον μας. Πώς ένας εργαζόμενος απλήρωτος θα αντιμετωπίσει ένα ψυχικά πάσχοντα;
Φοβάμαι πολύ, μήπως καταπιεζόμενοι οι εργαζόμενοι δε θα έχουν κουράγιο να παρέχουν υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Είναι αδύνατον. Όσο εθελοντικά κι αν θέλεις να το δεις, έχεις και την ανάγκη να ζήσεις. Το έργο μπορεί να είναι ανεκτίμητο αλλά η επιβίωση σε κάνει να μη μπορείς να δουλέψεις.
Λυπάμαι για την ανθρωπιά των πολιτικών μας. Έχει καταργηθεί τελείως η ανθρωπιά στο πολιτικό σκηνικό της χώρας!
Σακελλαροπούλου Ερασμία, Παπαδημητράτου Ναυσικά, εργαζόμενοι στα Προστατευόμενα Διαμερίσματα της ΕΚΨΥ & ΨΥ
Φιλοξενούμε ανθρώπους που έχουν κάνει τεράστια βήματα στην επανένταξή τους, εισχωρώντας στην κοινωνία. Εργάζονται και δουλεύουν αρκετοί άνθρωποί μας. Δεν είναι μόνο το στεγαστικό τους πρόβλημα αλλά και όλες οι περιφερειακές υπηρεσίες τις οποίες έχουν ανάγκη και απολαμβάνουν (Κέντρο Ημέρας, Κοινωνικός Συνεταιρισμός Περιορισμένης Ευθύνης, Ξενώνας).
Έχουμε φτάσει στο σημείο να μην ξέρουμε εάν θα υπάρχει φαγητό για το Σάββατο. Έχουμε ανθρώπους που έχουν το λόγο τους και την άποψή τους ισότιμα. Εργάζονται, πληρώνουν μόνοι τους το ενοίκιο και το μόνο που έχουν ανάγκη είναι οι θεραπευτές τους. Δεν υπάρχουν λέξεις να χαρακτηρίσω το ενδεχόμενο να τα στερηθούν όλα αυτά κάποια στιγμή.
Παναγιώτης από Προστατευόμενο Διαμέρισμα ΕΚΨ & ΨΥ
Είμαι ικανοποιημένος 100% από τη ζωή μου τώρα και αυτό το οφείλω στους θεραπευτές μου. Επικρατούσε ένα χάος μέσα μου όταν πήγα στον Ξενώνα. Δεν ήξερα τίποτα. Ούτε πώς να πορευτώ, ούτε πώς να κινηθώ. Με σωστά και σταθερά βήματα και με την υπερ-πολύτιμη βοήθειά τους τα κατάφερα και είναι δίπλα μου και είναι πάντα οδηγοί μου. Και πάντα πιστεύω στη βοήθειά τους. Τι θα κάνω αν σταματήσουν όλα αυτά;
Ανδριτσοπούλου Αναστασία, Αδελφή Λήπτη Υπηρεσιών στο ΣΟΨΥ Αθήνας
Σήμερα βρίσκεται ο αδελφός μου στο ΣΟΨΥ του Βύρωνα. Η διαμονή του εκεί του εξασφαλίζει μια ζωή με αξιοπρέπεια. Έχει κάθε μέρα ψυχολογική υποστήριξη, φροντίδα για τα φάρμακα και ιατρική περίθαλψη. Οι άνθρωποι με ιδιαίτερες ευαισθησίες απαιτούν την υποστήριξή μας. Αιφνιδιάστηκα όταν έμαθα ότι θα κλείσουν αυτές οι δομές. Νιώθω απόγνωση. Δεν μπορεί ο ασθενής να έχει κάπου αλλού αυτήν τη φροντίδα. Ζητάμε να ανοίξουν κι άλλοι ξενώνες και όχι να κλείσουν. Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα. Ας μην πάμε άλλο πίσω. Πολιτισμός σημαίνει συμπαράσταση στους ανθρώπους που πάσχουν από ψυχική ασθένεια.
Εκλιπαρώ τους Υπουργούς Υγείας και Οικονομικών να μην πάψουν να χρηματοδοτούν τις δομές αυτές. Βοηθήστε μας. Δώστε λύση. Σήμερα! Τώρα!
Στάθης από ΣΟΨΥ Αθήνας
Είμαι σκιτσογράφος ερασιτεχνικά και ασχολούμαι και με τη μουσική. Έφτιαξα μια μπλούζα στην οποία έγραψα με άσπρο μαρκαδόρο ότι είμαστε αερικά αλλά δεν είμαστε σκουπίδια. «Είστε σκοτάδι» γράφει από πίσω.
Αλεξάνδρα Δημητρακοπούλου, Μέλος ΣΟΨΥ Αθήνας
Το κράτος θα μας βρει απέναντι. Θυμώσαμε και έχουμε τρελαθεί. Παλεύουμε για το αυτονόητο πλέον.
Βασίλης Σιγάλας, ΕΨΑΜΥ
Προσπαθούμε μέρες να βρούμε καινούριους πιστωτές να μας δίνουν τρόφιμα. Είναι περισσότερο ο θυμός που αισθανόμαστε γιατί συζητάμε για ένα προϋπολογισμό 12 εκατομμυρίων που είναι σταγόνα στο νερό. Είναι τόσο κρίμα γιατί γίνεται καλή δουλειά και σωστή. Εγώ προέρχομαι από διαχειριστικό τμήμα και βλέπω το αντικείμενο της δουλειάς μου να έχει αποτέλεσμα σε αυτό που κάνω άμεσα. Είναι εκνευριστικό για τόσα λίγα λεφτά να μη μπορούν να τα βρουν και να ταλαιπωρούν εργαζόμενους και εξυπηρετούμενος για αυτό.
Νίκος Ρωμανάκης, Ψυχολόγος Κέντρο Ημέρας ΠΕΨΑΕΕ
Ήρθαμε αντιμέτωποι με ένα έγγραφο που ανάγει την ποιότητα ζωής των ληπτών σε ένα κωδικό. Είναι αδύνατον να διαχειριστούμε όλες αυτές τις συνέπειες που βλέπουμε ότι θα έρθουν σε περίπτωση που συμβεί αυτό το άγριο και πολύ βίαιο κόψιμο της χρηματοδότησης. Κληθήκαμε να διαχειριστούμε την αγωνία που είχαν τα μέλη μας. Ετησίως το Κέντρο Ημέρας εξυπηρετεί περίπου 100 άτομα. Η αγωνία των ανθρώπων με τους οποίους συνεργαζόμαστε είναι μεγάλη και από εδώ και πέρα οι συνέπειες θα είναι πολλές. Δυσκολευόμαστε να οργανώσουμε πράγματα και ομάδες για το μέλλον. Τα θεραπευτικά προγράμματα θα μειωθούν, οι εργαζόμενοι έχουμε φτάσει στα όριά μας. Αναρωτιέμαι κατά πόσον ένας φροντιστής που στην καλύτερη περίπτωση παραμελείται, μπορεί να φροντίσει επαρκώς; Το μόνο πράγμα που μας κρατάει είναι η πίστη και η ικανοποίηση από τη βελτίωση των μελών μας. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Όταν πλήττεται και η δική μας αίσθηση ασφάλειας, αναρωτιέμαι πώς θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε και να παρέχουμε τις υπηρεσίες που οφείλει κάθε κοινωνία που θέλει να λέγεται πολιτισμένη να παρέχει σε ευάλωτες κοινωνικά ομάδες;
Γιάννης Αναστασιάδης, Κοιν. Λειτουργός ΑΛΘΑΙΑ
Φιλοξενούμε 15 ασθενείς. Θα ήθελα να μιλήσω για τους ασθενείς που δεν έχουν ενεργό οικογενειακό δίκτυο. Καλούμαστε να φροντίσουμε χρόνιους ασυλικούς ασθενείς για τους οποίους δεν υπάρχει διαθέσιμο ή εν ζωή δίκτυο. Καταφέραμε άνθρωποι που είναι έως 50 χρόνια σε ψυχιατρείο να ονομάσουν τη δομή μας σπίτι τους. Ήταν μια συγκλονιστική στιγμή αυτή. Από τον Αύγουστο και μετά καλούμαστε όλοι εκεί να διαχειριστούμε ένα τεράστιο πένθος γιατί το σπίτι μας φεύγει. Αυτό παραλληλίζεται μόνο με την εμπειρία που έχουν ζήσει παλαιότεροι άνθρωποι σε δύσκολες στιγμές ξεριζωμού, προσφυγιάς και μετανάστευσης. Οι άνθρωποι χάνουν το σπίτι τους! Αυτό δημιουργεί ένα πολύ δύσκολο περιβάλλον δουλειάς. Καλούμαστε να στηρίξουμε και ο ένας τον άλλον. Μου είναι αδιανόητο στο 2011 να μιλάμε για ένα πολιτισμό των αριθμών. Οι δομές αυτές είναι όντως η ζωή των ασθενών που φιλοξενούμε. Δεν έχουν πουθενά αλλού τόπο για ζωή. Τους παύει τη ζωή μια απόφαση του Υπουργείου. Μου είναι ανυπόφορο να το βιώνω σε έναν τόπο που θεωρητικά γέννησε το δημοκρατικό τρόπο σκέψης.
Πώς μπορείς σε μια νύχτα να παίρνεις μια απόφαση για τη ζωή αυτών των ανθρώπων;
Καίτη Μυλωνοπούλου, ΕΚΨ & ΨΥ
Σημαντική είναι και η αναφορά στις Κινητές Μονάδες Ψυχικής Υγείας όπου μια ομάδα ανθρώπων πηγαίνει σε βουνά, νησιά και απομακρυσμένες περιοχές όπου οι πολίτες δεν έχουν πρόσβαση σε άλλες υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Εκεί παρακολουθούν τον ασθενή και αντιμετωπίζουν και τυχόν υποτροπή του ώστε να τον κρατήσουν εντός της εργασίας και του σπιτιού του χωρίς να χρειαστεί να νοσηλευτεί σε κάποια ψυχιατρική υπηρεσία στην Αθήνα. Οι επαγγελματίες αυτοί συνεχίζουν να τον βλέπουν μετά την υποτροπή. Ευαισθητοποιούν και την κοινότητα ώστε να αγαπήσει την προσπάθεια. Μετά από 50 χρόνια δουλειάς, βλέπεις ότι οι ίδιοι οι κάτοικοι έχουν ευαισθητοποιηθεί και ενδιαφέρονται για τους ασθενείς συγκατοίκους τους ενημερώνοντας τους επαγγελματίες μας για οποιοδήποτε ανησυχητικό σημείο παρατηρήσουν. Οι ξένοι στην Ευρώπη παραδέχτηκαν ότι έχουμε κάνει πολλά πράγματα σε πολύ λίγο διάστημα. Είναι κρίμα να χαλάσει αυτό.
Γ. Σ., αδελφός ενοίκου στο οικοτροφείο Λυκόβρυσης ΕΠΑΨΥ
Έχω μια αδελφή που είναι 22 χρόνια ασθενής και διαμένει στο Οικοτροφείο της ΕΠΑΨΥ στη Λυκόβρυση. Οι άνθρωποι που εργάζονται στη δομή αυτή, κάνουν λειτούργημα. Είναι μεγάλη ευχαρίστηση να μιλάς μαζί τους. Τους θαυμάζεις για την αγάπη που έχουν προς στους ασθενείς και τη φροντίδα με την οποία τους περιβάλλουν. Τους ευχαριστώ από την καρδιά μου για τη βοήθειά τους.
Ψυχική Υγεία και Ελληνική Πραγματικότητα:
Ζούμε ένα παραλογισμό που διαλύει και παραλύει!
Κατά την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας, στη Γενεύη διεξήχθη το 2ο Μental Ηealth GAP Forum του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ.) στο οποίο εκπροσωπήθηκε η Ελλάδα από τον Αν. Καθ. Κοινωνικής Ψυχιατρικής, εθνικό εκπρόσωπο για την ψυχική υγεία, δρ. Στέλιο Στυλιανίδη. Παραθέτουμε μία σύντομη συνέντευξή του στην οποία παρουσιάζει τα πρόσφατα στοιχεία που παρουσιάστηκαν από τον Π.Ο.Υ.:
“Αυτά που συζητήθηκαν αφορούν καινοτομίες που γεφυρώνουν το χάσμα στην ψυχική υγεία. Συγκεκριμένα, το κεντρικό θέμα σχετίζεται με την προώθηση και εφαρμογή του εκπαιδευτικού πακέτου mhGAP στην Ελλάδα υπό την αιγίδα του Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Αποτελεί έναν ολοκληρωμένο, τεκμηριωμένο οδηγό για παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας στο πλαίσιο της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και της Κοινότητας· σχέδια που μοιάζουν ανεφάρμοστα σε μια Ελλάδα όπου η Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση βρίσκεται στον αέρα με 4 δομές να έχουν ήδη διακόψει τη λειτουργία τους. Σε μια στιγμή που, λόγω των δυσχερών συνθηκών και επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης, θα έπρεπε να δίνεται ακόμα μεγαλύτερη έμφαση στην ενίσχυση της ψυχικής υγείας, ζούμε τον παραλογισμό που διαλύει και παραλύει. Τον παραλογισμό, όπου η ψυχική υγεία, θυσιάζεται στο όνομα της οικονομικής κρίσης και αφήνει με λιγότερες άμυνες τον πληθυσμό της Ελλάδας. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους παγκοσμίως. Η κατάθλιψη αποτελεί την πρώτη αιτία αναπηρίας, ενώ σε διεθνές επίπεδο, το 33% των χωρών δε διαθέτουν πόρους για την ψυχική υγεία. 1 στους 4 ανθρώπους επηρεάζεται ή θα επηρεαστεί σε κάποια στιγμή της ζωής του από κάποια ψυχική διαταραχή. Κάθε 40 δευτερόλεπτα κάποιος κάνει απόπειρα αυτοκτονίας, τη στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση μετρά οικονομικούς δείκτες. 4 στους 5 ανθρώπους που πάσχουν ήδη από κάποια ψυχική διαταραχή, δε λαμβάνουν υποστήριξη. Όλα αυτά ισχύουν, γνωρίζοντας πως το 50% των ψυχικών διαταραχών εμφανίζεται πριν την ηλικία των 14 χρόνων. Ωστόσο, οι Παιδοψυχιατρικές Υπηρεσίες στην Ελλάδα είναι σχεδόν ανύπαρκτες, ενώ αυτές που ήδη λειτουργούν βρίσκονται σε διαρκή κίνδυνο κλεισίματος. Δεν αποφεύγουμε να μιλήσουμε και για την ανεργία που, εντός του 2012, θα αγγίξει το 15,2% για το μέσο Έλληνα ενώ για το μέσο Έλληνα με κάποια ψυχική διαταραχή, φτάνει και το 90%.
Οι ελάχιστοι πόροι που διατίθενται για την ψυχική υγεία στο διεθνή χώρο, αγγίζουν το 2%, ενώ από αυτό το ποσοστό, το 80% χρησιμοποιείται για τη χρηματοδότηση των ψυχιατρικών ασύλων που λειτουργούν πολλές φορές παράλληλα και εις βάρος του κοινοτικού συστήματος υπηρεσιών ψυχικής υγείας, απευθυνόμενα στο 7% του πάσχοντος πληθυσμού. Ακόμα, είναι εμφανής η έλλειψη των παιδοψυχιατρικών υπηρεσιών παρά το γεγονός ότι η παρέμβαση σε αυτές τις ηλικίες προλαμβάνει την εμφάνιση χρόνιων ψυχικών διαταραχών.
Η σημερινή κατάσταση στο χώρο της ψυχικής υγείας στην Ελλάδα αποτελεί ένα παραλογισμό που δεν μπορεί παρά να διαλύσει ένα χώρο που με τόσο κόπο έχει συγκροτηθεί και να οδηγήσει σε μια «παλινδρόμηση» του συστήματος υπηρεσιών ψυχικής υγείας με κόστος όχι μόνο τη διαρκώς αυξανόμενη ανεργία των επαγγελματιών ψυχικής υγείας, αλλά και τον ψυχικό και βιολογικό θάνατο των ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας από τους οποίους ήδη έχουν δηλωθεί απόπειρες αυτοκτονίες σε μια ενδεχόμενη «Νέα Λέρο»".
Η Συντονιστική Επιτροπή
