Κύριε υπουργέ Υγείας,
Παρατηρώ τόσο καιρό στην κορυφή της ιστοσελίδας σας αυτό το: “Που είναι οι χρήστες της υγείας...” και περιμένω να με βρείτε, ώστε να μου δοθεί η ευκαιρία να απαντήσω στα ερωτήματα που θέτετε. Όμως, επειδή πέρασε αρκετός καιρός (από τις 12.02.2011) και ακόμα περιμένω, σκέφτηκα να σας γράψω δυο λόγια για να μη χάνετε το χρόνο σας ψάχνοντας να με βρείτε.
Καταρχάς, θα ήθελα να σας πω ότι έχετε δίκιο. Είμαι και εγώ ένας από τους χρήστες της υγείας και πληρώνω πολλά χρόνια το ασφαλιστικό μου ταμείο. Είναι αλήθεια ότι καμία κυβέρνηση δεν με ρώτησε αν τα κάνει καλά. Ούτε αν μου αρέσουν οι γιατροί με ρώτησε, ούτε για το σύστημα. Χαίρομαι που εντοπίσατε το συγκεκριμένο πρόβλημα. Θα ήταν καλό να ζητούν τη γνώμη μας για τις παρεχόμενες υπηρεσίες, τις οποίες ακριβοπληρώνουμε.
Πρόσφατα επισκέφθηκα, μετά από πολυήμερη αναμονή, γιατρό στο ΙΚΑ της περιοχής μου. Μου έγραψε μια εξέταση αίματος και μια ακτινογραφία. Για την εξέταση αίματος έπρεπε να κλείσω ραντεβού. Το μήνυμα στο τζάμι του γκισέ ήταν σαφές: “Μόνο 50 ραντεβού την ημέρα”. Ήταν μεσημέρι. Άρα, θα έπρεπε να πάω το επόμενο πρωί και αν ήμουν μέσα στους 50 πρώτους θα έκλεινα το ραντεβού, αλλιώς ...την μεθεπόμενη μέρα. Όσο για την ακτινογραφία, η υπάλληλος με παρέπεμψε στο ΙΚΑ άλλης περιοχής γιατί το μηχάνημα είχε χαλάσει. Η επόμενη δοκιμασία ήταν να πειστεί ο υπάλληλος του ΙΚΑ (της άλλης περιοχής) να μου κλείσει ραντεβού, εφόσον δεν ήταν το υποκατάστημα της περιοχής μου...
Μετά από αρκετό χρονικό διάστημα, και αφού κατάφερα να κάνω τις εξετάσεις, επισκέφθηκα και πάλι τον ίδιο γιατρό. Αυτή τη φορά μου συνέστησε να κάνω μια αξονική τομογραφία. “Στη γραμματεία”, μου είπε ο γιατρός, “θα σας δώσουν τη λίστα με τα συμβεβλημένα διαγνωστικά εργαστήρια”. Μπροστά από τη γραμματεία άνδρες και γυναίκες -ανάμεσά τους μπορεί να ήταν και “ο φουκαράς εβδομήντα οκτώ ετών” ή το “γκαρσόνι που πλήρωνε σαράντα δύο χρόνια”- έδιναν μάχη για ένα κομμάτι χαρτί. Ήταν η λίστα με τα συμβεβλημένα διαγνωστικά εργαστήρια! Το μήνυμα στο τζάμι του γκισέ ήταν και πάλι σαφές: “Δεν υπάρχει χαρτί για φωτοτυπίες”...
Να μη συνεχίσω, κύριε υπουργέ. Απαιτήθηκαν πολύωρες αναμονές, περιπλανήσεις, απουσίες από τη δουλειά μου, για να έχω μια διάγνωση, μετά από δύο μήνες. Και όλα αυτά χωρίς να είμαι στην καλύτερη σωματική και ψυχολογική κατάσταση, όπως συνήθως συμβαίνει σε κάθε ασθενή.
Παρόμοιες εμπειρίες έχουν όλοι οι χρήστες του συστήματος της υγείας και όποιος το αρνείται προφανώς δεν έχει επισκεφθεί υπηρεσίες υγείας. Φυσικά, θα μπορούσε κανείς να διηγηθεί πολλές τραγικές ιστορίες, αλλά προτίμησα να περιγράψω μια συνηθισμένη επαφή (ρουτίνας) με το σύστημα υγείας.
“Αυτό πρέπει να αλλάξει”, λέτε. Δεν είναι αρκετό διάστημα το κόμμα σας στην κυβέρνηση και εσείς στο αρμόδιο υπουργείο; Σε ποιόν απευθύνεστε όταν λέτε: “αυτό πρέπει να αλλάξει”; Ποιος θα κάνει κάτι για τις τεράστιες αναμονές, την έλλειψη μηχανημάτων που την αναπληρώνουν τα συμβεβλημένα διαγνωστικά εργαστήρια (με τι κόστος για τους ασφαλισμένους, άραγε;), τα χαλασμένα μηχανήματα, το χαρτί για τις φωτοτυπίες που ...τελείωσε;
Αν εσείς ρωτάτε: “Που είναι οι χρήστες της υγείας;”, να είστε σίγουρος ότι και αυτοί αναρωτιούνται: “Που είναι ο υπουργός υγείας;”, όταν καθημερινά ταλαιπωρούνται στο λαβύρινθο ενός συστήματος που έχει πλέον καταρρεύσει.
ΥΓ 1. Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι επόμενοι υπουργοί δεν θα μιλάνε για τον “φουκαρά εβδομήντα οκτώ ετών” και το “γκαρσόνι που πλήρωνε σαράντα δύο χρόνια”, γιατί σε λίγα χρόνια, έτσι όπως εξελίσσεται το σύστημα υγείας – πρόνοιας - συνταξιοδότησης, οι παραπάνω θα αποτελούν είδος προς εξαφάνιση.
ΥΓ 2. Μια που είπα για είδος προς εξαφάνιση, να μην ξεχάσω να ευχαριστήσω τον υπουργό υγείας για τη συγκινητική φιλανθρωπική πράξη του (τώρα που πλησιάζουν τα χριστούγεννα) να καταβάλει τα δεδουλευμένα των καλοκαιρινών μηνών στους εργαζόμενους στην ψυχική υγεία, ώστε να μπορούν και αυτοί να πληρώσουν τα χαράτσια τους.
ΥΓ 3. Οι εργαζόμενοι στην ειδική αγωγή, που παραμένουν επτά μήνες απλήρωτοι, μπορούν να απευθυνθούν στις τράπεζες για χαρατσοδάνειο. Μπορεί η κυβέρνηση να μην πληρώνει τα δεδουλευμένα, αλλά απαιτεί “συνέπεια στις υποχρεώσεις”.
4 σχόλια:
(Κι εμείς τον υπουργό ψάχναμε για "τις πανελλαδικές εξετάσεις εισαγωγής στην ιατρική ειδικότητα".. Αλλά άφαντος..)
Δεν ξέρω που βρίσκεται αυτός ο πάτος..
Θέλω να ρωτήσω (ή μάλλον) αναρωτιέμαι,
Γιατί μετά από τόσα έτη εφαρμογής της "ψυχιατρικής μεταρρύθμισης", οι μισοί περίπου ειδικευόμενοι ψυχιατρικής τοποθετούνται στα 3 μεγαλύτερα ψυχιατρικά νοσοκομεία της χώρας (ΨΝΑθηνών, ΨΝΘεσσαλονίκης, Δρομοκαϊτειο);
Γιατί η εκπαίδευση των ειδικευομένων ψυχιατρικής, συνολικά 5 χρόνια, περιλαμβάνει μόλις 6 μήνες κοινοτικής ψυχιατρικής; (όπου και όταν τηρείται)
Γιατί ανοίγουν ακόμα θέσεις ειδικευομένων ψυχιατρικής στο Ψυχιατρείο Πέτρας Ολύμπου ή στο Ψυχιατρείο Κέρκυρας, που υποτίθεται έχουν κλείσει;...
Ομοίως, γιατί το ψυχιατρείο Τριπόλεως δέχεται ακόμα αιτήσεις και ασκεί ειδικευόμενους ενώ αν δεν κάνω λάθος, κλείνει το 2015;.. Θα κλείσει ή όχι. Από την Τρίπολη μου είπαν πως πρόκειται για φήμες..
Για να μην αναφερθούμε για τα ράντζα στο νοσοκομείο Νίκαιας ή για τη συνένωση της ψυχιατρικής με την νευρολογική κλινική στο νοσοκομείο Ρόδου.
Τελικά, πως γίνεται να προχωρήσει μια μεταρρύθμιση, όταν οι αυριανοί λειτουργοί του χώρου ψυχικής υγείας εκπαιδεύονται στη λογική του ασύλου και της προπολεμικής ψυχιατρικής που υποτίθεται έχει εγκαταληφθεί;..
Τι να πει κανείς..
ΥΓ. να και ένα θετικό που βρήκα. Στην πρόταση του ΚΕΣΥ για τις εξετάσεις στην ειδικότητα αναφέρεται:
Ειδική εκπαίδευση; Ψυχιατρική 48 μήνες.
Η εκπαίδευση στην Ψυχιατρική πραγματοποιείται σε κλινικές του ΕΣΥ ή πανεπιστημιακές κλινικές, και περιλαμβάνει:
Ψυχιατρικό Νοσοκομείο: 12 μήνες,
Ψυχιατρικό Τομέα Γενικού Νοσοκομείου, που διαθέτει κλίνες: 12 μήνες,
Κέντρο Ψυχικής Υγείας: 12 μήνες και
Eιδικές μονάδες: 12 μήνες. H εκπαίδευση σε ειδικές μονάδες κατανέμεται σε 4 τρίμηνα και γίνεται στα παρακάτω: α) ψυχιατροδικαστική, β) παιδοψυχιατρική, γ) ψυχογηριατρική, δ) εξαρτήσεις.
Οι 6 μήνες στο ΚΨΥ γίνονται 12, ενώ υποχρεωτικά περνάς από ψυχιατρικό τομέα Γενικού Νοσοκομείου.
ΥΓ2.Συγνώμη για το σεντόνι, αλλά κάποια πράγματα σ' αυτή τη χώρα δεν τα καταλαβαίνω..
Γαληνέ, δεν βρίσκατε τον τηλεοπτικό υπουργό; Θα ήταν στο mega :)
Η απάντηση στις περισσότερες ερωτήσεις σου νομίζω ότι είναι αυτή που δίνεις μόνος σου: η λογική του ασύλου όχι μόνο δεν εγκαταλείφθηκε, αλλά συνεχίζει να είναι κυρίαρχη.
Και επειδή μιλάς για εκπαίδευση, να σου πω ότι πολλοί φοιτητές (ψυχολογίας, κοιν. εργασίας κτλ) πηγαίνουν για πρακτική άσκηση σε κοινοτικές δομές και εκεί πληροφορούνται για πρώτη φορά ότι υπάρχουν αυτές οι δομές.
ΥΓ. Να γράφεις όσα σεντόνια θέλεις :)
Προσωπικά δε καταλαβαίνω τι τη θέλει την ιστοσελίδα και τους λογ/σμούς στο twitter & και το facebook o Υπουργός, αφού δεν τους χρησιμοποιεί, και αγνοεί παντελώς το αντικείμενο του Υπουργείου που κατάφερε να διατηρήσει, επειδή είναι καλός λογιστής.....
Για να μη παρεξηγηθώ δηλώνω από την αρχή ότι στον τομέα Υγείας υπάρχουν πολλές ελλείψεις και στρεβλώσεις, όχι βέβαια από τους ασθενείς, και ότι χρειαζόταν να σταματήσει η εκμεταλλευση των ταμείων και του κράτους. Μέχρις εκεί!
Αγνοεί όμως τελείως ο Υπουργός ότι η Υγεία είναι Κοινωνική και ότι το αντικείμενό της είναι πάσχοντες άνθρωποι: οι ασθενείς. Αμφιβάλλω όμως άν έχει συναντήσει έναν τουλάχιστον από αυτούς,ή έχει περάσει έστω μια μέρα νοσηλευόμενος σε δημόσιο νοσοκομείο κα έχει συζητήσει με ασθενείς για τη καθημερινότητα που τους επιβάλλουν οι αποφάσεις του....
Εξ όσων τουλάχιστον αναφέρονται στο τύπο, ο Υπουργός και οι διάφοροι άλλοι φορείς πολιτικών υγείας αναφέρονται στους ασθενείς πάντα σε τρίτο πρόσωπο, δηλ. σαν να μήν υπάρχουν!!! Δεν είμαστε τρίτο πρόσωπο, είμαστε άτομα, έχουμε όνομα, είμαστε εδώ παρόντες με τα προβλήματά του ο καθένας και όλοι μαζί με τα κοινά άλυτα επί χρόνια προβλήματα του τομέα υγείας.
Ο Τομέας Υγείας υπάρχει γιατί υπάρχουν άνθρωποι που είναι παροδικά ή χρόνια ασθενείς. Αυτή είναι η κοινωνική ομάδα την οποία οφείλει να συμβουλευθεί ο Υπουργός και οι φορείς πολιτικών υγείας, διότι θα είχαν παρά πολλά να μάθουν για το πως μπορούμε να έχουμε τις υπηρεσίες υγείας που έχουμε πραγματικά ανάγκη και σε λογικό κόστος... Οι υπόλοιπες ομάδες «εταίρων» στην υγεία υπάρχουν μόνον για να εξυπηρετούν τις ανάγκες των ασθενών. Χωρίς αυτούς δεν έχουν λόγο ύπαρξης.
Ούτε εγώ θυμάμαι ποτέ να με συμβουλεύθηκε ο Υπουργός για τα προβλήματα που αντιμετωπίζω, ούτε βέβαια οι χρονοβόρες συναντήσεις του με ομάδες συμφερόντων από το χώρο της υγείας, του αφήνουν χρόνο να διαβάζει blogs ασθενών... διότι θα είχε μάθει παρά πολλά που θα τον είχαν βοηθήσει στο να αναμορφώσει πραγματικά την υγεία....
Θα του αφιερώσω όμως εξαιρετικά την πρόσφατη περιπέτεια μου από ογκολογικό νοσ. σε άλλο και σε παρ΄άλλο, που δείχνει γλαφυρά το χάλι των συγχωνεύσεων νοσοκομείων και το τί πρόκειται να επακολουθήσει άν συνεχισθούν, αφού πνίγονται ήδη στα ρηχά... Τη περιπέτεια μου αυτή την έχω γράψει στα αγγλικά γιατί θα δημοσιευθεί σε αγγλόφωνο ιατρικό περιοδικό, αλλά σύντομα θα τη μεταφράσω στη γλώσσα μας για να διαβάζεται πιό εύκολα...
Εν τω μεταξύ ο Υπουργός μπορεί να διαβάσει το πόστ «Oυρά αξημέρωτα: Η επικοινωνία ασφαλισμένων με το ΙΚΑ με την χρήση της παλαιότερης τεχνολογίας» http://wp.me/pOEgZ-8g και αυτό «Περί υγείας, κόστους ιατρικής περίθαλψης και άλλων τινων…".http://wp.me/pOEgZ-55 που γράφτηκαν αρκετούς μήνες πρίν...
kgapo, ο υπουργός, όπως και πολλοί άλλοι πολιτικοί, έχει καταλάβει ότι τα ΜΜΕ αργοπεθαίνουν (τουλάχιστον, με τη μορφή που είχαν μέχρι σήμερα) και ότι δεν αρκεί να είναι κάθε μέρα στα τηλεπαράθυρα για να προπαγανδίσει το έργο του. Ένα μεγάλο μέρος των πολιτών -και ψηφοφόρων- δεν εμπιστεύεται πλέον τα δελτία των 8.00. Έτσι, το έριξε στα social media. Όμως, αυτή η ενασχόληση απαιτεί προσωπική επένδυση και αλληλεπίδραση με τους αναγνώστες. Τη “δουλειά” δεν σου βγάζουν τα παπαγαλάκια, αλλά την κάνεις μόνος σου. Αυτό δεν το έχει καταλάβει ακόμα.
Εδώ και πολλά χρόνια ακούμε ότι η (κάθε) κυβέρνηση απέτυχε να σκύψει πάνω από τα καθημερινά προβλήματα του πολίτη. Δυστυχώς, αυτό συνεχίζεται ακόμα και σήμερα που φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Πιστεύω ότι όσο βρίσκονται μακριά από τα καθημερινά προβλήματα (και η υγεία είναι σίγουρα ένα από τα πιο σημαντικά) είναι αδύνατο να κατανοήσουν τις δυσκολίες και τα εμπόδια που αντιμετωπίζει ο πολίτης. Αν δεν τηλεφωνήσει (ο ίδιος) για να κλείσει ένα ιατρικό ραντεβού, αν δεν περιμένει στην ουρά, αν δεν περιπλανηθεί από υπηρεσία σε υπηρεσία για μια απλή εξέταση... ή, ακόμα, αν δεν ακούσει τις εμπειρίες των ανθρώπων που όταν αρρωσταίνουν δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν ιδιωτικά νοσοκομεία, θα παραμείνει “στον κόσμο του”. Σε ένα εικονικό σύστημα υγείας, όπως αυτό φαίνεται μέσα από έγγραφα, αποφάσεις και αριθμούς.
Από την εμπειρία μου, ως εργαζόμενος, στο χώρο της ψυχικής υγείας μπορώ να πω ότι αν κάτι λειτουργεί οφείλεται στις ατομικές προσπάθειες κάποιων ανθρώπων που παλεύουν καθημερινά με τα γνωστά και άλυτα προβλήματα, τα οποία θα παραμένουν άλυτα όσο ο (κάθε) υπουργός δεν ενδιαφέρεται να ακούσει τους ασθενείς και τους εργαζόμενους του χώρου. Φαντάζομαι ότι κάπως έτσι λειτουργούν και οι άλλοι τομείς της υγείας.
Ευχαριστώ για το σχόλιο και την ευκαιρία να γνωρίσω το epatientgr
Αν θέλετε διευκρινίστε που μπορούμε να διαβάσουμε το κείμενό σας στα αγγλικά, μέχρι να το μεταφράσετε στα Ελληνικά.
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.