Ένα κείμενο αυστηρά ακατάλληλο για ενηλίκους

 

Το κείμενο που ακολουθεί είναι αυστηρά ακατάλληλο για ενηλίκους*

Αν σας ρωτούσαν; δένουν στα ψυχιατρεία τους ασθενείς σήμερα; γίνονται ηλεκτροσόκ στις ψυχιατρικές κλινικές; Τι θα απαντούσατε; Η συνήθης απάντηση είναι όχι, αυτά γίνονταν παλιότερα. Κι όμως γίνονται και σήμερα. Τι γνώμη έχει η ψυχιατρική κοινότητα για τους ασθενείς; δεν ξέρω, ας ρωτήσουμε την ίδια. Είναι δύσκολο να είμαστε δίπλα σε έναν άνθρωπο που έχει πιει ένα τόνο φάρμακα, τρέχουν τα σάλια του, μασάει τα λόγια του, λέμε συνήθως τι νούμερο είναι αυτό. Τι χρειάζεται ένας άνθρωπος όταν νοσηλεύεται; ησυχία, χώρο αποδοχή, καλές συνθήκες. Τι παίρνει ο ψυχιατρικός ασθενής; δέσιμο και χάπια. Πόσα έχουν ξοδευτεί τα τελευταία 30 χρόνια για τα παίρνει αυτά; πάρα πολλά ευρά και δραχμά. Φυσικά έγιναν και βήματα προόδου που δυστυχώς πάνε τώρα να χαθούν: εκπαιδεύτηκε ένα μεγάλο μέρος του προσωπικού σε νέες μεθόδους, χτίστηκαν πολλές δομές, κα. Η λογική άλλαξε απέναντι στην τρέλλα; Ελάχιστα. Γιατί; Μέγα ερώτημα (θρησκευτικό πολιτικοκοινωνικού περιεχομένου). Το λεγόμενον «Άγνωστο γιατί». Θα κλείσουν τα μεγάλα ψυχιατρεία, έγιναν και μερικά κέντρα ημέρας, δόθηκε το οκ και για τις ιδιωτικές κλινικές για όσους έχουν χρήματα. Για τους άλλους; Που θα πάει τόσος κόσμος; Πίσω στην οικογένειά; Ποιος θα το αντέξει; Ο ασθενής ή η οικογένεια; Και μετά θα θέλουν όλοι μαζί νοσηλεία; Και που θα πάνε; Σε προνοιακά ιδρύματα που θα τους έχουν δεμένους και θα τους ταϊζουν χάπια; Και αυτό λέγεται επιβίωση; Που θα μεταφερθούν όλες αυτές οι δομές που έγιναν; θα χωρέσουν στην ψυχιατρική κλινική των γενικών νοσοκομείων; αυτή καλά, καλά, δε χωράει τον εαυτό της. Εδώ και τόσα χρόνια υπάρχουν μόνιμα ράντζα. θα υπάρχει χώρος για προαυλισμό; Υπάρχει σε ελάχιστα. Τα υπόλοιπα είναι περισσότερο κλειστές δομές. Τώρα θα μου πείτε τι το θέλει τον προαυλισμό ένας παλαβός. Καταλαβαίνει; Ε, ναι! καταλαβαίνει και του χρειάζεται απόλυτα όπως χρειάζεται χώρο στο δωμάτιο και νοσηλευτικό προσωπικό. Το φαινόμενο 60 είναι να βάλω κι άλλους 10 τελικά είναι ολέθριο για την ψυχική υγεία. Επίσης είναι ολέθριο: να χρειάζεται ο ασθενής να αποδεικνύει ότι δεν είναι ελέφαντας να τον σέρνουν με χειροπέδες μέσα στη γειτονιά και να τον βάζουν στα κρατητήρια της Αστυνομίας λες και είναι κοινός εγκληματίας ενώ είναι σε κρίση. Αν είναι σε νησί χωρίς ψυχιατρική κλινική περνάει τη νύχτα στο κρατητήριο μέχρι να έρθει το καράβι και επειδή κανείς δεν γνωρίζει τι γίνεται, τρώει και τις φάπες του άμα αντιδράσει για τις χειροπέδες. Όταν η νοσηλεία είναι ακούσια και γίνεται εισαγγελική παραγγελία κανείς δεν του μιλάει για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους σαν πολίτης που έχει υποστεί μια έννομη πράξη. Και φυσικά το αντιλαμβάνεται πλήρως ως Παράλογο και Αδικία.Το πιο πιθανόν είναι να βρεθεί δεμένος χειροπόδαρα σε ένα κρεβάτι, προσφιλής τακτική σε πολλά νοσοκομεία και ιδιωτικές κλινικές, χωρίς να μπορεί να κάνει τις βασικές του ανάγκες και όλοι το δικαιολογούν και το βαφτίζουν έλλειψη προσωπικού. Μήπως είναι έλλειψη ενδιαφέροντος; Κάποιος είπε ζωές ανάξιες να ζουν. Γιατί; Αυτοί που τα καλλιεργούν όλα αυτά δεν είναι ζωές ανάξιες να ζουν; Κάποιος άλλος είπε θυσία χωρίς σώμα. Στο βωμό τίνος; ποιος πείραξε ποιόν και γιατί τελικά ψυχική η ασθένεια. Ποιανού η ψυχή νοσεί; Του Θύματος ή του Θύτη; Αν γεμίσουν οι δρόμοι και οι γέφυρες με ψυχικά πάσχοντες μετά από μια βίαιη αποασυλοποίηση, ποιος είναι ανάξιος να υπάρχει, ο υπουργός, η πολιτεία ή οι πάσχοντες; Ο καθένας μας ας δώσει την απάντηση του φτάνει να σκεφτεί ότι μπορεί να βρεθεί και ο ίδιος την ίδια θέση ανά πάσα στιγμή. Οι αυτοκτονίες χτύπησαν κόκκινο. Όλα αυτά δυστυχώς δεν είναι σενάρια, έχουν συμβεί και σε άλλες χώρες σε αντίστοιχες συνθήκες, βλέπε Αγγλία δεκαετία του 70. Ίσως λοιπόν το επόμενο λιμάνι να είναι η Λέρος το 57. Καλωσήρθατε στο άσυλο. Η νοσηλεία απελευθερώνει. Σήμερα οι ψυχικά ασθενείς αύριο όλοι μας.

Β.Τ.

 

*Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα: www.psyspirosi.gr - Το κείμενο αποτελεί εισήγηση στη συνάντηση-συζήτηση της πρωτοβουλίας για ένα πολύμορφο κίνημα για την Ψυχική Υγεία που πραγματοποιήθηκε στο Χαϊδάρι την 1η Απριλίου 2014