Για τους 300 απεργούς πείνας μετανάστες -από το Κέντρο Ημέρας Βαβέλ

Αθήνα, Φεβρουάριος 2011

Όταν έστω κι ένας άνθρωπος αναγκάζεται να θέσει σε κίνδυνο τη συνέχεια της ύπαρξής του προκειμένου να του αναγνωριστεί το δικαίωμα να εγγραφεί (ή να εξακολουθήσει να παραμένει εγγεγραμμένος) στο κοινωνικό σώμα, τότε δεν μπορεί κανείς να αδιαφορεί.

Αυτή τη στιγμή 300 μετανάστες θέτουν σε κίνδυνο την ζωή τους κάνοντας απεργία πείνας και ζητούν να σταματήσει επιτέλους η σύνδεση της ύπαρξης τους με την αγωνία της κάθε φορά “νομιμοποίησης” της παρουσίας τους στην Ελλάδα. (Οι περισσότεροι έχουν πολλά χρόνια νόμιμης και παραγωγικής παρουσίας στη χώρα μας μέχρι να απολέσουν -λόγω οικονομικών και άλλων συγκυριών- τη δυνατότητα συνέχισης της νομιμότητας αυτής της παραμονής).

Η πράξη αυτή δείχνει με δραματικό τρόπο μια πραγματικότητα που εμείς, εργαζόμενοι υπό διάφορες ιδιότητες (μισθωτοί, εξωτερικοί συνεργάτες, εθελοντές, εκπαιδευόμενοι) στο Κέντρο Ημέρας Βαβέλ (μονάδα ψυχικής υγείας για μετανάστες) βιώνουμε καθημερινά: την ευάλωτη θέση στην οποία βρίσκονται χιλιάδες άνθρωποι που ζουν στη χώρα μας ως μετανάστες.

Ήδη γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες ολοένα και περισσότερων περιπτώσεων ατόμων και ολόκληρων οικογενειών που πεινούν όχι λόγω απεργίας αλλά λόγω ανεργίας, εγκλωβισμένες σε μια πραγματικότητα που πολλές φορές προσλαμβάνει επιθετικά χαρακτηριστικά έναντι αυτών των ανθρώπων και συρρικνώνει την ύπαρξή τους στα όρια μιας εύθραυστης επιβίωσης. Ταυτόχρονα, τα φαινόμενα αυτά επισημαίνουν την ανάγκη να βρεθούν λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες αλλά και τα παιδιά τους στη χώρα μας. Το αυτονόητο είναι ότι οι λύσεις αυτές δεν μπορεί να είναι κατασταλτικές και εχθρικές προς ανθρώπους που επί χρόνια ζουν, εργάζονται και προσφέρουν σε αυτόν τον τόπο. Ακόμη λιγότερο εχθρικές μπορούν να είναι απέναντι σε ανθρώπους που καταφεύγουν στην Ελλάδα -πρόσκαιρα ή μονιμότερα- αναζητώντας ασφάλεια και μια ευκαιρία για μια νέα αρχή. Αντίθετα, οι λύσεις πρέπει να είναι τέτοιες που να προάγουν την ανθρωπιά μας. Οι τριακόσιοι μετανάστες απεργοί πείνας πρέπει να είναι οι τελευταίοι που χρειάζεται να διεκδικήσουν το αυτονόητο: το δικαίωμα να ζήσουν με την αξιοπρέπεια που αρμόζει σε κάθε άνθρωπο.

Εργαζόμενοι/ες, συνεργάτες, εθελοντές/τριες, ασκούμενοι/ες στο Κέντρο Ημέρας Βαβέλ

Μετά από τις καταγγελίες ήρθε και ο έπαινος !

Μετά από τις καταγγελίες εργαζομένων για την κατάσταση που επικρατεί στο Δρομοκαΐτειο και τις καταγγελίες εθελοντών για τις συνθήκες “περίθαλψης” παιδιών και ενηλίκων στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών, οι κκ. Κατριβάνος, γ.γ. Πρόνοιας, Ζέρβας, ειδ. σύμβουλος του υπουργού Υγείας και Κατσικάρου, δ/ντρια ψυχικής υγείας επισκέφθηκαν το  Δρομοκαΐτειο και σχημάτισαν άριστες εντυπώσεις για το ίδρυμα:

Δείτε τις φωτογραφίες από το Δρομοκαΐτειο που ανέβηκαν σήμερα στο athens.indymedia 

Διαβάστε για το Δρομοκαΐτειο εδώ και για το ΚΕΠΕΠ Λεχαινών εδώ

ΚΕΠΕΠ Λεχαινών - Η επανάληψη της ιστορίας σαν φάρσα

Η επανάληψη στη ζωή όλων μας και ιδιαίτερα στη ζωή των θεσμών φθείρει, τραυματίζει, εξουθενώνει. Όταν η επανάληψη αυτή συμβαίνει σαν φάρσα αναπαραγωγής της ασυλικής πραγματικότητας του Κρατικού Θεραπευτηρίου (ΚΘ) και του ΠΙΚΠΑ Λέρου, τότε, προκαλεί θυμό, οργή, απογοήτευση.

Διακηρυγμένος σκοπός των ΚΕΠΕΠ είναι «η φροντίδα και η περίθαλψη παιδιών από 6 έως 18 ετών που πάσχουν από σοβαρή διανοητική καθυστέρηση, με ή χωρίς σωματικές αναπηρίες οι οποίες δεν επιδέχονται βελτίωση». Όπως το ΚΘ Λέρου, έτσι και τα ΚΕΠΕΠ, είναι προϊόντα αναποτελεσματικότητας, στενής διαπλοκής πελατειακών σχέσεων – κομματικοκρατείας των τοπικών κοινωνιών με την εκάστοτε διορισμένη διοίκηση. Η «θεραπευτική» και «αποκαταστασιακή» κουλτούρα που επικρατεί, δε διαφέρει σε τίποτε, από τις ασυλικές συνθήκες της Λέρου της δεκαετίας του ’80: παντελής έλλειψη επιστημονικού και αποκαταστασιακού σχεδίου για τα παιδιά, επαγγελματική εξουθένωση υπάρχοντος προσωπικού, έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού, τραγική άγνοια διορισμένων διοικούντων σχετικά με το πολύπλοκο αυτό επιστημονικό – προνοιακό αντικείμενο, παραβίαση στοιχειωδών δικαιωμάτων φροντίδας και επαρκούς ιατρικής περίθαλψης των παιδιών, ανυπαρξία εκπαίδευσης, αξιολόγησης και κυρίως λογοδοσίας του προσωπικού και της διοίκησης.

Οι επανειλημμένες εκθέσεις του Συνηγόρου του Παιδιού και οι αποκαλύψεις της «Ε» το Μάιο του 2006, φαίνεται να μη συγκίνησαν ή κινητοποίησαν κανένα υπεύθυνο. Σ’ αυτήν τη χώρα, δεν υπάρχει ούτε πολιτική, ούτε επιστημονική, ούτε διοικητική, ούτε ηθική- δεοντολογική ευθύνη. Δεν παραιτείται ΚΑΝΕΙΣ!

Στο Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης (2000 – 2009), είχε εύστοχα διατυπωθεί, ότι χρειάζεται ένα νέο «ΨΥΧΑΡΓΩΣ», δηλαδή ένα επιχειρησιακό σχέδιο για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση για το σύνολο του ασυλικού – προνοιακού συστήματος στην Ελλάδα που ήδη χαρακτηριζόταν σαν «δίκτυο ανθρώπινων αποθηκών» και όχι δομών φροντίδας. Όμως, η θλιβερή ανεπάρκεια και ο ερασιτεχνισμός, διαχρονικά, της λειτουργίας της Ελληνικής Πολιτείας, είχε σαν αποτέλεσμα, οι δράσεις που χρηματοδοτήθηκαν στο πλαίσιο του Γ΄ ΚΠΣ, να είναι ημιτελείς - αποσπασματικές, χωρίς συνέπεια, συνέχεια και σοβαρό επιχειρησιακό σχεδιασμό. Έτσι, στο ΕΣΠΑ δε στάθηκε δυνατό λόγω της προηγούμενης ανεπάρκειας και ελλειμμάτων των προηγούμενων δράσεων, να εγκριθεί από την ΕΕ σχεδόν τίποτε, παρά μόνο ελάχιστες δράσεις για στέγες υποστηριζόμενης διαβίωσης.

Η Παγκόσμια Εταιρεία για την Ψυχοκοινωνική Αποκατάσταση (WAPR), είναι διατεθειμένη να συμβάλλει με την τεχνογνωσία και την εμπειρία της, στη συγκρότηση ενός σοβαρού επιχειρησιακού σχεδιασμού για την αλλαγή του προνοιακού συστήματος στη χώρα μας που μοιάζει να μη διαφέρει με αυτό των γειτόνων μας (Βουλγαρία, Ρουμανία). Πέρα από τα υποκριτικά «ευχολόγια», καμία αλλαγή σε τέτοια ιδρύματα αναπαραγωγής βίας και εγκατάλειψης δε πραγματώνεται, με την πρόσληψη «5 νέων νοσηλευτών» όπως ανακοινώθηκε. Απαιτείται πολιτική βούληση, εμπλοκή των ειδικών και ρήξη με κατεστημένες νοοτροπίες των τοπικών κοινωνιών που με την ένοχη σιωπή τους, τροφοδοτούν την ιδρυματική αθλιότητα.

Στέλιος Στυλιανίδης,
Αν. Καθ. Κοινωνικής Ψυχιατρικής, Πάντειο Παν.
Αντιπρόεδρος WAPR,
Εθνικός εκπρόσωπος για την ψυχική υγεία στον Π.Ο.Υ.

Τα ΜΜΕ (ξανα)ανακαλύπτουν τα ιδρύματα !

Μια με δυο φορές το χρόνο η κοινή γνώμη “σοκάρεται” από τις εικόνες έγκλειστων (σε ιδρύματα) παιδιών και ενηλίκων, που προβάλλονται από τα ΜΜΕ. Είναι γνωστό ότι η κατάσταση στα ιδρύματα - άσυλα της χώρας μας ήταν και είναι τραγική. Επίσης, είναι γνωστό (εδώ και πολλές δεκαετίες) ότι το άσυλο δεν αλλάζει ούτε με πέντε προσλήψεις, ούτε με μεταστέγαση σε άλλο κτίριο.

Παρόλα αυτά, δημοσιογράφοι, διοικητές, υπουργοί επιμένουν να λένε τα ίδια και τα ίδια. Αυτό είναι πιο σοκαριστικό (και προκλητικό) ακόμα και από τα δεμένα παιδιά, τα “πλάσματα” όπως τα αποκαλούν στο ρεπορτάζ της ΝΕΤ που ακολουθεί:

“...Θα ανακουφίσουμε το ΚΕΠΕΠ από περιστατικά τα οποία επιβαρύνουν τις παρεχόμενες υπηρεσίες, γιατί δυσκολεύουν τις παρεχόμενες υπηρεσίες” Γιάννης Λαουδιάς, Υποδ/ντής 6ης υγειονομικής περιφέρειας

“...Δεν είναι δεμένα, είναι καθηλωμένα. Είναι μια πρακτική για την προστασία των παιδιών. Δηλαδή, εκτός από τα θεραπευτικά προγράμματα, θα πρέπει να διασφαλίζει το Κέντρο και την ασφάλειά τους...” Άννα Μαζαράκη, Διοικήτρια ΚΕΠΕΠ Λεχαινών

“...Η κα Μαζαράκη έχει κάνει απίστευτα πράγματα, όπως ενημερώθηκα εκεί. Έχει αναμορφώσει πραγματικά το κτίριο...
...Έχει βοηθήσει πολύ κάθε ένα από τα πλάσματα αυτά. Έχει εξατομικεύσει, δηλαδή, την ανάγκη φροντίδας, αλλά η γυναίκα έχει και πρόβλημα από την έλλειψη προσωπικού...
...Μέχρι τη Δευτέρα 21 του μηνός, θα έχουν πέντε ακόμη άτομα νοσηλευτικό προσωπικό και μέσα στο 2011 θα πάνε άλλοι τρεις...” Ανδρέας Λοβέρδος, Υπουργός Υγείας

“Εμάς μας αρκεί το ότι θα πάνε πέντε άτομα προσωπικού...” Έλλη Στάη, Δημοσιογράφος

Η έκθεση των εθελοντών για το ΚΕΠΕΠ Λεχαινών:
Report about the children's human rights inside KEPEP Lechainon

Σχετικά δημοσιεύματα από την Ελευθεροτυπία:

Ζωές δεμένες με ιμάντες

Η θυσία των ψυχών  

«Πολλές φορές η τροφή σπρώχνεται μέσα στο στόμα τους»

Άσυλο γαλαζοπράσινων ρουσφετιών

Ο Γ.Γ. Πρόνοιας, Γ. Κατριβάνος, ομολογεί την εγκατάλειψη

Όνειδος για την Πολιτεία και την Κοινωνία
«Ζόμπι από τα φάρμακα»
«Μας έλεγαν ότι στο ΚΕΠΕΠ εργάζονται 85 νοσοκόμες και βρήκαμε 7!»
Αγγλίδα εθελόντρια: Αν τα παιδιά είχαν πρόσβαση σε θεραπεία νωρίτερα... 
Δύο παιδιά νεκρά, οι υπεύθυνοι αγνάντευαν
Ο Λοβέρδος ξανάστειλε 5 από τηλεοράσεως
ΚΕΠΕΠ Λεχαινών - Επιχειρούν κουκούλωμα

και από το Ηλεία Τώρα:

Κοινό μέτωπο για το ΚΕΠΕΠ Λεχαινών
Το ΚΕΠΕΠ πρώτο θέμα σε ΝΕΤ και Ελευθεροτυπία 

Παλαιότερες σχετικές αναρτήσεις:

Η αποασυλοποίηση που ...ξεχάστηκε

Παιδική Κακοποίηση στα Ιδρύματα

Παιδικοί Θάνατοι στα Ιδρύματα

Ο Συνήγορος του Πολίτη για τα παιδιά στα ιδρύματα

update:  

Ο Συνήγορος του Πολίτη για το ΚΕΠΕΠ Λεχαινών 

Παρήγγειλαν νέα δεσμά για τα παιδιά

Ψήφισμα συμπαράστασης για τους μετανάστες απεργούς πείνας

Σωματείο Εργαζομένων σε φορείς Ψυχικά Ασθενών και Ευάλωτων Κοινωνικά Ομάδων (Σ.Ε.Ψ.Α.Ε.Κ.Ο)

ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

                                             

Αθήνα, 10-2-2011

Το Σωματείο εργαζομένων σε φορείς Ψυχικά Ασθενών και Ευάλωτων Κοινωνικά Ομάδων εκφράζει την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή του στους μετανάστες που κάνουν απεργία πείνας από τις 25 Ιανουαρίου 2011 στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους.

Ζητούν τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες. Διεκδικούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια οι ίδιοι και τα παιδιά τους. Διεκδικούν δηλαδή ό,τι και οι έλληνες εργαζόμενοι, ό,τι όλοι οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θα έπρεπε να απολαμβάνουν. Δυστυχώς, οι πόλεμοι, η φτώχια και η πείνα τους έδιωξε από τις πατρίδες τους. Για πολλά χρόνια αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του ελληνικού κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας τους, (π.χ. έργα Ολυμπιακών Αγώνων) και τώρα σε περίοδο κρίσης είναι όχι μόνο οι πρώτοι που απειλούνται αλλά και αυτοί οι οποίοι παρουσιάζονται ως οι φταίχτες για την κρίση.

Η προπαγάνδα ότι οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές, ότι είναι οι μόνοι που εγκληματούν, πρέπει να απαντηθεί από όλους εμάς, που παρακολουθούμε για χρόνια μια σειρά «διακεκριμένων» να κατηγορούνται για μίζες, για καταλήστευση των ταμείων των εργαζομένων, για ξεχαρβάλωμα του δημόσιου συστήματος υγείας και παιδείας, για ανυπολόγιστες οικολογικές καταστροφές κ.ο.κ. χωρίς ποτέ να έχουν τιμωρηθεί ή λογοδοτήσει. Οι ίδιοι μάλιστα που κατηγορούν τους παράνομους μετανάστες με νόμους καταργούν όσα για πολλές δεκαετίες θεωρούνταν αδιαπραγμάτευτα νόμιμα εργασιακά δικαιώματα, όπως μείωση μισθών, συλλογικών συμβάσεων, αύξηση ορίων συνταξιοδότησης, απελευθέρωση απολύσεων. Η κυβέρνηση με τη βοήθεια του ΔΝΤ, της Ε.Ε. των συγγενών κομμάτων της δήθεν αντιπολίτευσης αλλά και την αμέριστη υποστήριξη των επιχειρηματικών κύκλων νομιμοποίησαν τα παράνομα αψηφώντας τις αντιδράσεις των εργαζομένων που αυξάνονται μέρα με τη μέρα. Οι παραπάνω βουλιάζουν τη χώρα σε αιώνιο χρέος, όπως έχουν κάνει σε μια σειρά χώρες που τους «βοήθησαν» με δάνεια που ήταν αδύνατο λόγω των υπέρογκων τόκων να αποπληρωθούν, με μόνη συνέπεια τη διάλυση του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών δικαιωμάτων.

Στηρίζουμε τον αγώνα των μεταναστών όπως όλων των εργαζομένων, γιατί ο αγώνας αυτός πρέπει να είναι κοινός απέναντι σε αυτούς που πράγματι μας εκμεταλλεύονται προς όφελος των λίγων και εκλεκτών του πλανήτη.  

Ημέρα ενάντια στο φόβο

 

Σήμερα είναι η “ημέρα ενάντια στο φόβο” ή, καλύτερα, η μέρα ενάντια σε όσους εκμεταλλεύονται αυτό το ανθρώπινο συναίσθημα για να ισχυροποιήσουν τη θέση τους και να επιτύχουν τους σκοπούς τους.

Σας προτείνω, λοιπόν, να επισκεφτείτε το grfear -που δημιουργήθηκε ειδικά για τη σημερινή μέρα- και να ακολουθήσετε τους συνδέσμους για πολλά ενδιαφέροντα κείμενα με θέμα το φόβο.

Το παρακάτω μουσικό κομμάτι αφιερώνεται στους bloggers που έγραψαν για το φόβο, σε μια εποχή που όλο και περισσότεροι προσπαθούν να μας φοβίσουν.

Sing a song of violence and listen for the sound
All the little soldiers start to come around
Start it with a rumour, a whisper in an ear
Suspision don't take very long before it turns to fear
??? Said I need a reason, made of up and low ???
??? Feel what they're fighting, just tell them where to go ???
Give the chance of glory, give the chance of fame
Give the boy an enemy, give the dog a name
Keep the factions fighting, start them off the school
Keep the factions fighting so you divide and rule
Football teams are splendid and fashion just a tool
Keep the factions fighting so you divide and rule

Fear can be a bum thing
A silly and a dumb thing
Fear can be the one thing
That keeps us all apart

Frightened of the humans and frightened of their stares
Frightened of the poisons they pump into the air
Frightened of the chemicals they spray upon the land
Frightened of the power they hold within their hands
Frightened of bureaucracy and frightened of the law
Frightened of the government and who it's working for
Frightened of the children who won't know who to cope
With a world in rack and ruin from their technocratic dope, dope, dope

Fear can be a bum thing
A silly and a dumb thing
Fear can be the one thing
That keeps us in the dark
...

ΥΓ. Με την ευκαιρία, διαβάστε και το: The only thing we have to fear is the ‘culture of fear’ itself του Frank Furedi