Ένα χρόνο αναμονή για ανανέωση αναπηρικής σύνταξης !

Εδώ και πολλά χρόνια ακούμε και διαβάζουμε για τους “ανάπηρους – μαϊμούδες” (ένας χαρακτηρισμός χυδαίος και ρατσιστικός, όπως ορθά υποστηρίζει η ΕΣΑμεΑ), τους οποίους “κυνηγούν” οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες του υπουργείου Υγείας (και ενίοτε του υπουργείου Εργασίας).

Το διαχρονικό (και αναποτελεσματικό) μαϊμούδο-κυνηγητό έχει ξεπεράσει σε “μιντιακή” κάλυψη το άλλο αγαπημένο σπορ των υπουργών Υγείας: το κυνήγι των “πιράνχας της υγείας”. Αν τα αναζητήσετε στο google θα βρείτε μεγάλο αριθμό αποτελεσμάτων (1, 2).

Στην ουσία, βέβαια, δεν πρόκειται για “κυνηγητό”, αλλά για άλλο ένα επικοινωνιακό κόλπο για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης. Έτσι, δυο διαφορετικά προβλήματα, η πρόνοια για τους ανθρώπους με αναπηρίες και η αναζήτηση όσων κακώς λαμβάνουν αναπηρικές συντάξεις, γίνονται ένα. Η ενασχόληση με το δεύτερο πρόβλημα, η οποία μένει στα λόγια και στους τίτλους των ειδήσεων, αποτελεί άλλοθι για την αδιαφορία των κυβερνήσεων για το πρώτο.

Εν συντομία, το χρονικό της κοροϊδίας έχει ως εξής:

Το 2004 η “νέα κάρτα λειτουργικότητας” (γνωστή ως κάρτα αναπηρίας) ήταν μια δέσμευση του τότε υπουργού Υγείας Νικήτα Κακλαμάνη με χρονοδιάγραμμα υλοποίησης τα τέλη του 2006. “Το υπουργείο Υγείας δεν μπορεί να συνεχίσει να ανέχεται τους ανάπηρους-μαϊμού, που επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό”, δήλωνε ο κ. Κακλαμάνης. Τελικά, ξοδεύτηκαν είκοσι εκατομμύρια ευρώ για το σχεδιασμό μιας κάρτας που δεν είδαμε ποτέ.

Δεν νομίζω να σας προκαλέσει έκπληξη ότι η καθιέρωση της “κάρτας αναπηρίας” αποτέλεσε βασική πολιτική του Δημήτρη Αβραμόπουλου. Όμως, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν έκανε τίποτα.

Η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου αν και επέκρινε τον προκάτοχό της, γιατί “η καθιέρωση Κάρτας Αναπηρίας δεν έχει ακόμα γίνει πράξη παρά τις συνεχείς εξαγγελίες του υπουργείου Υγείας”, όταν ανέλαβε η ίδια το υπουργείο Υγείας έκανε ...μία από τα ίδια.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος, ως υπουργός Εργασίας, ήταν “αποφασισμένος όχι μόνο να δώσει απαντήσεις στο συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά και να πατάξει το φαινόμενο των πλαστών αναπηρικών συντάξεων”. Ως υπουργός Υγείας συνεχίζει να είναι αποφασισμένος και τώρα περιμένουμε να “αναθεωρήσει τον ορισμό της αναπηρίας μέχρι τα τέλη Αυγούστου” (!) 

Εντωμεταξύ, τα κέντρα εκπαίδευσης παιδιών και νέων με αναπηρίες οδηγούνται σε κλείσιμο, οι κοινοτικές δομές συνεχίζουν να υποχρηματοδοτούνται (μαθαίνουμε ότι ο κ. Λοβέρδος ετοιμάζει και νέες περικοπές), οι  χρονίως πάσχοντες υποχρεώνονται να πληρώνουν από τη σύνταξή τους ακόμα και για την περίθαλψή τους στα ιδρύματα της χώρας μας...

Ωστόσο, αφορμή για αυτή την ανάρτηση είναι ένα “μεμονωμένο περιστατικό”: 

Ένας άνθρωπος με νοητική υστέρηση περιμένει εδώ και ένα χρόνο την ανανέωση της αναπηρικής σύνταξής του !

Ο συγκεκριμένος άνθρωπος, με ποσοστό αναπηρίας μεγαλύτερο από 67%, ελάμβανε σύνταξη από τον ΟΓΑ μέχρι τον περασμένο Αύγουστο. Τότε η σύνταξή του διακόπηκε και του ζητήθηκε από τον ΟΓΑ να εξεταστεί εκ νέου από την α' βάθμια υγειονομική επιτροπή του ΙΚΑ, ώστε να εγκριθεί η συνέχιση της συνταξιοδότησής του.

Το να απαιτείται η επανεξέταση ενός ανθρώπου με νοητική υστέρηση, σε τακτά χρονικά διαστήματα,  για να συνεχίζεται η συνταξιοδότησή του -και κάθε φορά να διακόπτεται η συνταξιοδότηση, μέχρι να αποφανθεί η επιτροπή ότι συνεχίζει να έχει νοητική υστέρηση- είναι τουλάχιστον παράλογο. Αλλά, όπως είδαμε παραπάνω, τόσοι υπουργοί υγείας δεν κατάφεραν να θεσμοθετήσουν την “κάρτα αναπηρίας”, οπότε ...ας το προσπεράσουμε !

Στις 27 Σεπτέμβρη του 2010, λοιπόν, ο άνθρωπος αυτός εξετάστηκε από την α' βάθμια υγειονομική επιτροπή, η οποία έκρινε ότι (συνεχίζει να) έχει νοητική υστέρηση.

Στις 14 Οκτώβρη, ο ΟΓΑ παρέλαβε τη γνωμάτευση της υγειονομικής επιτροπής. Όμως, διαπίστωσε ότι η επιτροπή είχε παραλείψει να αναφέρει το ποσοστό αναπηρίας.

Στις 22 Οκτώβρη, ο ΟΓΑ επέστρεψε τη γνωμάτευση στην υγειονομική επιτροπή του ΙΚΑ, ώστε να διορθωθεί η παράλειψη. Φαίνεται ότι απαιτήθηκαν τέσσερις ολόκληροι μήνες για να συμπληρωθεί η γνωμάτευση, διότι το έγγραφο έφτασε και πάλι στον ΟΓΑ την 1η Μάρτη του 2011 !

Στη συνέχεια, η συμπληρωμένη γνωμάτευση παρέμεινε σε κάποιο συρτάρι του ΟΓΑ. Μόνο έτσι εξηγείται η καθυστέρηση άλλων τεσσάρων μηνών μέχρι να στείλει  ο ΟΓΑ, στις 30 Ιουνίου (!), στο συνταξιούχο το ενημερωτικό σημείωμα που ακολουθεί για να του γνωστοποιήσει ότι: “η αρμόδια υγειονομική επιτροπή που σας εξέτασε μετά τη λήξη του χρόνου της προσωρινής αναπηρίας σας, έκρινε ότι εξακολουθείτε να είστε κατά νόμο ανάπηρος...”.

Το καλύτερο, όμως, ο ΟΓΑ το κρατάει για το τέλος του σημειώματος. Εκεί που αναφέρει το πότε (επιτέλους) θα αρχίσει η καταβολή της σύνταξης: “...αν δεν προκύψει κάποιο πρόβλημα θα σας κατατεθούν στον τραπεζικό λογαριασμό... αρχές του μηνός Αυγούστου...”

 

Φυσικά, ο ΟΓΑ δε θεωρεί σκόπιμο να απολογηθεί για την καθυστέρηση. Αντιθέτως, ενημερώνει ότι μπορεί να υπάρξει και άλλο πρόβλημα. Τι πρόβλημα άραγε; Να χαθεί κάποιο έγγραφο στο δρόμο; Να αρρωστήσει αυτός που έχει τη σφραγίδα; Να μην συμπεριληφθεί η νοητική υστέρηση στις αναπηρίες, με το νέο ορισμό της αναπηρίας που ετοιμάζει το Υπουργείο Υγείας;

Η συνάδελφος, που με ενημέρωσε για το περιστατικό και ασχολήθηκε με το θέμα όλο αυτό το διάστημα, πραγματοποίησε πολλές επισκέψεις στον ΟΓΑ (γιατί στον ΟΓΑ, όπως και σε πολλές άλλες υπηρεσίες, δεν τους αρέσει να σηκώνουν το τηλέφωνο) για να βρει που έχει “κολλήσει” η σύνταξη. Αναρωτιέμαι πόσο καιρό θα έπαιρνε η ανανέωση της σύνταξης, αν δεν υπήρχε κάποιος να ασχοληθεί εντατικά με το θέμα.

Το πως θα μπορούσε να επιβιώσει ένας άνθρωπος με νοητική υστέρηση χωρίς κάποιο οικονομικό βοήθημα για έναν ολόκληρο χρόνο (και βλέπουμε), δε νομίζω να απασχολεί κανέναν.

Το κυνήγι των “μαϊμούδων” είναι πιο σημαντικό.