Φωνές από ένα οικοτροφείο Ψυχικής Υγείας

 

Άρθρο που έγραψαν από κοινού θεραπευτές και μέλη του Α' Οικοτροφείου της Εταιρίας Κοινωνικής Ψυχιατρικής & Ψυχικής Υγείας στα Μελίσσια.

Τριάντα χρόνια έχουν περάσει από την έναρξη της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης στην Ελλάδα, τριάντα χρόνια θεραπευτές και μέλη αγωνιζόμαστε για την εξασφάλιση ποιοτικών υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας. Με αυτό το άρθρο δε θα μιλήσουμε οι εργαζόμενοι για την υποχρηματοδότηση της Ψυχικής Υγείας ούτε για την ανασφάλεια που βιώνουμε για το τι μέλλει γενέσθαι, έχουν ήδη γραφτεί πολλά.

Με αυτό το άρθρο θέλουμε να ακουστούν οι φωνές των ενοίκων μας, για τον τρόπο που αυτοί βιώνουν όλη αυτή την κατάσταση, που τους αναγκάζει να μετακομίσουν άρον άρον γιατί δεν μπορούν πλέον να καλύψουν το νοίκι, που δεν μπορούν να έχουν ψυχαγωγία γιατί από τις ήδη μικρές τους συντάξεις αναγκάζονται να καλύψουν τους λογαριασμούς για να μη μείνουν χωρίς ρεύμα, ακόμα και ένα ζεστό σπίτι κατάντησε πολυτέλεια..

Λόγια ενοίκων:

Δεν είναι έντιμο σε ένα κράτος να μην κρατάει τις υποσχέσεις του. Η Ψυχική Υγεία είναι θεσμός και για εσάς και για εμάς, και δεν πρέπει να καταρρεύσει. Θα ήταν επιστροφή στην βαρβαρότητα, να μην μας παρέχουν τα απαραίτητα. Μου κάνει εντύπωση να βλέπω τον κόσμο να σπάει πιάτα στα μπουζούκια και εμείς να κινδυνεύουμε να επιστρέψουμε στα ψυχιατρεία. Θυμώνω που μ’ αυτό το καθεστώς δεν τιμάται η ιδιότητα του έλληνα. Έχω ζήσει στο ψυχιατρείο της Λέρου, και στεναχωριόμουνα. Οι άνθρωποι ήταν δυστυχείς. Δεν θέλω να το ξαναζήσω. Οι υπεύθυνοι του Υπουργείου είναι «θεομάχοι». Α.Α.

Κύριε Υπουργέ, με μεγάλη μου λύπη σας λέγω ότι είμαι ένοικος οικοτροφείου και παίρνω λίγη σύνταξη. Από αυτά χρειάστηκε να πληρώνω ΕΥΔΑΠ και ΔΕΗ και έχω και το πόδι μου, που πρέπει να ξοδεύω χρήματα. Κάντε κάτι σας παρακαλώ για αυτό. Θα ήθελα τη συνδρομή σας. Σας ευχαριστώ. Γ.Ε.

Θα πάω στη Λέρο; Α.Σ.

Νιώθω στεναχωρημένη γιατί λόγω οικονομικών προβλημάτων δεν μπορούμε πλέον να μένουμε εκεί που μέναμε, γιατί δεν μας δίνουν τα λεφτά για το ενοίκιο. Συνέχεια προβληματίζομαι και σκέφτομαι πως θα μου βγούν τα λεφτά της σύνταξης για να φτάνουν για τις ανάγκες μου και τις ανάγκες του Οικοτροφείου. Νιώθουμε μόνοι μας. Τ.Ε.

Χρειάστηκε να βρούμε πιο οικονομικές λύσεις για να τα βγάλουμε πέρα. Παλιά πηγαίναμε όλοι μαζί για καφέ. Πλέον δεν πάμε και γι’ αυτό στεναχωριέμαι. Με νοιάζει να είμαι υγιής και μου αρέσει να μιλάω με τους θεραπευτές. Αλλά τώρα είναι όλα πιο δύσκολα. Κ.Γ.

Θέλω να έχω καλά γεράματα. Να έχω ένα δωμάτιο σε σπίτι και να έχω και τον φίλο μου τον Κώστα. Θέλω να βγαίνω κάθε μέρα για καφέ, αλλά δεν μπορώ πάντα, γιατί πλέον πρέπει να δίνω λεφτά για φαγητό στο σπίτι και δεν φτάνει η σύνταξη μου. Το ψυγείο μας είναι άδειο και χρειάζομαι να βάλω και δόντια. Κ.Η.

Συγκεντρωνόμαστε για να μιλήσουμε για τα προβλήματα μας, τα ενδιαφέροντα μας και καταλήγουμε κάθε φορά να μιλάμε για οικονομία και πως από τις συντάξεις μας θα καλύψουμε τα χρέη του Οικοτροφείου. Κάποτε με τις συντάξεις μας πηγαίναμε όλοι μαζί για καφέ ή σε ταβέρνα. Πλέον τα έχουμε κόψει όλα για να πληρώσουμε το σουπερμάρκετ και την ΔΕΗ. Στεναχωριέμαι που δεν βρίσκεται μια λύση. Νομίζω πως δικαιούμαι ΔΕΗ, τηλέφωνο, νερό. Δεν θέλω να εκμεταλλευτώ κανένα, αλλά ούτε και επιτρέπω να μας εκμεταλλεύεται κανείς. Σ.Ν.

Οι εκάστοτε κυβερνήσεις μας έχουν υποσχεθεί πολλά γιατί «σέβονται το έργο που κάνουμε». Παράλληλα όμως χρειάζεται κάθε φορά να προσπαθούμε να εξηγήσουμε τα αυτονόητα. Ξεκίνησαν την ψυχιατρική μεταρρύθμιση δηλώνοντας την συμπαράσταση τους, οικονομική, ηθική απέναντι στους ανθρώπους που η μοίρα τους δεν είναι δεδομένη.

Κι όμως, εμείς ως εργαζόμενοι-θεραπευτές, προσπαθούμε μετά από τόσα χρόνια, να κατανοήσουμε γιατί αυτή η υπόσχεση δεν έγινε ποτέ. Αναρωτιόμαστε εάν η ψυχική υγεία, έχει λιγότερη σημασία από την ίδια την ύπαρξη του κάθε ανθρώπου. Κάποιοι μας μετρούν με αριθμούς...

Δεν παράγουμε χρήμα, βοηθάμε ανθρώπους, δυστυχείς κατά βάση, να ζήσουν με λιγότερο πόνο. Δεν ασχολούμαστε με έργα πολεοδομικά ή βιομηχανικά, αλλά το έργο μας φέρει περήφανα πολιτισμό και ανθρωπισμό.

Κι όμως πλέον δεν ξέρουμε πώς να εξηγήσουμε στους ενοίκους του Οικοτροφείου μας, που ζούμε σχεδόν την κάθε τους στιγμή και που προσπαθούμε να είμαστε συνοδοιπόροι τους στην καθημερινότητα, γιατί μοιάζουν για ακόμα μια φορά άτομα δεύτερης διαλογής. Γιατί μοιάζουν ξεχασμένοι. Γιατί πρέπει να χάσουν ότι πάσχισαν, πάλεψαν και με μεγάλο κόπο κατάκτησαν.

Η ευαισθησία τους λόγω της ασθένειας τους απέναντι σε μια τρομακτική πραγματικότητα είναι κάτι δεδομένο. Δεν μπορούμε όμως να ανεχτούμε αυτή την ίδια την πραγματικότητα να τους ταλαιπωρεί περαιτέρω, να τους τραυματίζει, να τους οδηγεί δεκαετίες πίσω, να τους φοβίζει με τρόμο για την ίδια τους την υγεία όταν οι ίδιοι αδυνατούν να καταλάβουν τους λόγους. Αναμετρήθηκαν με την ασθένεια τους, αντιμετώπισαν, δέχτηκαν και πολέμησαν τον κοινωνικό αποκλεισμό, πίστεψαν στις δυνάμεις τους κι όμως μοιάζει να μην είναι αρκετό.

Δεν είναι αρκετό;

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο tvxs.gr

 

  

Χ. Βαρουχάκης: Καλώ τους παλιούς φίλους να μιλήσουν!

 

Το παρακάτω κείμενο - έκκληση προς την ψυχιατρική κοινότητα (και όχι μόνο) εστάλη στο psi-action από τον κ. Χάρη Βαρουχάκη, ψυχίατρο και τ. Διευθυντή της Ιατρικής Υπηρεσίας του Ψ.Ν.Α. “Δαφνί”:

Προς τους παλιούς μου φίλους

Τους παλιούς μου φίλους καλώ. Τους καλώ να μιλήσουν. Άνθρωποι υποφέρουν, βασανίζονται και πεθαίνουν. Άνθρωποι αδύναμοι, και εγκαταλειπόμενοι που για ένα κράτος παράλυτο και μια κοινωνία έμφοβη, εν αποστάσει και περιχαρακωμένη στα ίδια, αντιμετωπίζονται ως λιγότερο άνθρωποι από τους ανθρώπους. Άνθρωποι που είχαν βρει τη φωνή τους και που την έχασαν πάλι. Άνθρωποι που είχαν βρει το δικό τους Πρόσωπο και που αποσυντίθενται ξανά σ’ ένα παχύρευστο άμορφο χυλό, ετοιμόρροπες μονάδες σε ένα πλήθος ομοίων τους. Άνθρωποι, εν ονόματι των οποίων, οι επιτηδείως διαπλεκόμενοι με όσους μπορούν να δώσουν και να πάρουν, θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν τα προνόμιά τους, να επεκτείνουν την κοινωνική τους προβολή και να εδραιώνουν την επαγγελματική τους ανέλιξη. Κι’ εμείς, όλο και περισσότεροι, παρατηρούμε απαθείς τα τεκταινόμενα, εγκύπτουμε εις εαυτούς και σωπαίνουμε.

Καλώ τους φίλους μου. Αλλά και όλους, όσοι διατηρούν την ιδιοκτησία της φωνής τους και δεν έχουν εκχωρήσει σε άλλους το νου και το λόγο τους. Όλους αυτούς που το χρέος δεν έπαψε να δονεί τη καρδιά τους. Τους καλώ πάλι και τους παρακαλώ να μιλήσουν. Να αρθρώσουν λόγο απλό και ξεκάθαρο και με την ένταση που επιβάλλουν οι περιστάσεις. Εγώ πολλές φορές μίλησα. Με ανοικτές επιστολές και με θεσμικές παρεμβάσεις. Έγινα ήδη κουραστικός, η αισιοδοξία μου λιγοστεύει, η γραφικότητα καραδοκεί να διαβάλλει τις πράξεις μου.

Καταθέτω εδώ την τελευταία παρέμβασή μου. Είναι επιστολή μου προς την ΕΨΕ. Την έστειλα στις 7 Οκτωβρίου με την παράκληση να αναρτηθεί στην ιστοσελίδα μας και την ελπίδα ότι το Δ.Σ., με την ευκαιρία του εορτασμού της Ημέρας Ψυχικής Υγείας θα έπαιρνε θέση. Η ΕΨΕ, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, το απέφυγε. Η δε επιστολή μου αναρτήθηκε με μεγάλη καθυστέρηση στις 5 Νοεμβρίου και είναι η εξής:

Προς το Διοικητικό Συμβούλιο της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας

Θέμα: Έκκληση για παρέμβαση της ΕΨΕ

Κύριε Πρόεδρε και αγαπητοί συνάδελφοι.

Τα περιθώρια έχουν εξαντληθεί. Τους αρρώστους μας, τους συναδέλφους μας και τους συνεργάτες μας στις Μονάδες Ψυχικής Υγείας απειλούν άμεσοι και μείζονες κίνδυνοι. Βιολογική εξουδετέρωση και ηθική εξουθένωση σε συνθήκες έσχατης ένδειας, ντροπής και ταπείνωσης.

Η ΕΨΕ οφείλει να παρέμβει. Και να ανταποκριθεί με επάρκεια στις υποχρεώσεις που απορρέουν από το θεσμικό της ρόλο ως κορυφαίου συλλογικού οργάνου των Ελλήνων Ψυχιάτρων. Αν δε το πράξει θα καταστεί συνυπεύθυνη για όσα απαράδεκτα συμβαίνουν και όσα χειρότερα θα ακολουθήσουν. Να βλέπουμε π.χ.: Αυτούς που σκανδαλωδώς ευνοήθηκαν από το εκάστοτε επικρατούν κομματικό κατεστημένο και το άθλιο πελατειακό κράτος, να γίνονται, με τη βοήθεια πάλι πολιτικών κομμάτων, συνομιλητές ή και τιμητές της σημερινής πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας. Την ΕΨΕ να απωθείται από την Υπουργό ή και να αυτοπεριορίζεται σε μόνο τον εκπαιδευτικό και επιστημονικό της ρόλο. Συναδέλφους μας να μετέχουν σε κόμματα που προπαγανδίζουν τη στείρωση και την ευθανασία των αρρώστων μας. Και εμείς να παρακολουθούμε απαθείς και εν αποστάσει όλα αυτά και τα άλλα πολλά που τεκταίνονται.

Οφείλει λοιπόν η ΕΨΕ να μιλήσει. Και να το πράξει με λόγο ξεκάθαρο και απλό και με την ένταση και τον τόνο που ταιριάζει στις περιστάσεις και στη βαρύτητα αυτών που διακυβεύονται.

Σας καλώ και σας παρακαλώ να παρέμβουμε. Η παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας μας δίνει μια ευκαιρία. Μια συνέντευξη Τύπου θα πρέπει να ακολουθήσει σε πολύ σύντομο χρόνο. Η Ημερίδα με θέμα τη ναζιστική βία που προτείνει ο κ. Νίκος Τζαβάρας θα πρέπει να πραγματοποιηθεί το ταχύτερο.

Δύο είναι τα θέματα άμεσης προτεραιότητας:

1. Η κατάρρευση της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης και η τύχη των αρρώστων μας και των εργαζομένων στις Μονάδες Ψυχικής Υγείας.
2. Οι φρικιαστικές ιδέες για στείρωση και ευθανασία ανθρώπων που προπαγανδίζει κόμμα με ισχυρή μάλιστα εκπροσώπηση στη Βουλή και στο οποίο καταγγέλλεται ότι ανήκει συνάδελφός μας.

Για το πρώτο θέμα θα πρέπει να απαιτήσουμε από την Υπουργό:

1. Να ακυρώσει αμέσως την Υπουργική Απόφαση με αριθμό Υ5β/Γ.Π./οικ 46769 με την  οποία ο κ. Μπόλαρης τρεις μέρες πριν από τις εκλογές της 6ης -5ου- 2012 ενέκρινε το «Δεκαετές πρόγραμμα ανάπτυξης μονάδων και δράσεων ψυχικής υγείας ΨΥΧΑΡΓΩΣ Γ΄ (2011-2020)».

2. Να ανασυγκροτήσει την Ομάδα Εργασίας για την αναθεώρηση του Προγράμματος ΨΥΧΑΡΓΩΣ 2011-2020., και να εντάξει σ’ αυτήν εκπροσώπους από ανεξάρτητα θεσμικά όργανα (π.χ. Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία, Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη, Επιτροπή Προστασίας των Δικαιωμάτων των Ψυχικά Πασχόντων, Ίδρυμα Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου).

3. Να αναθέσει σ’ αυτή την διευρυμένη Ομάδα Εργασίας και το έργο της επανεξέτασης όλων των μέχρι σήμερα εγκρίσεων σκοπιμότητας ή υλοποίησης έργων με βασικό κριτήριο το συμφέρον των ψυχικά πασχόντων πρωτίστως αλλά και το συμφέρον των εργαζόμενων στις Μονάδες Ψυχικής Υγείας, δημόσιες και ιδιωτικές, που είναι απόλυτα συνυφασμένο με το συμφέρον των αρρώστων.

4. Να αναθέσει σ’ αυτή την Ομάδα Εργασίας και το έργο της αξιολόγησης των Μονάδων Ψυχικής Υγείας και επί τέλους το διαχωρισμό εκείνων που προσφέρουν ανιδιοτελώς χρήσιμο έργο από εκείνους που εμπορεύονται τους ανθρώπους και τα όνειρά τους με μόνο σκοπό την κοινωνική τους ανέλιξη και τον άκοπο ή και ιδιοτελή και παράνομο πλουτισμό τους.

Για το δεύτερο ζήτημα η ΕΨΕ πρέπει να δηλώσει ότι:

1. Τα δικαιώματα στη ζωή -και σε ό,τι με την έννοια της ζωής νοείται, σημαίνεται και συνεπάγεται- είναι κατοχυρωμένα, με σωρεία νομικών εγγράφων πανευρωπαϊκής  ισχύος, για όλους τους ανθρώπους που ζούνε στη χώρα μας, χωρίς καμιά εξαίρεση για οποιονδήποτε λόγο ή επιχείρημα επιστημονικοφανές, λογικοφανές ή άλλο.

2. Οι γιατροί επιπροσθέτως οφείλουν, σύμφωνα με τον όρκο τους και τις πανάρχαιες και πάγιες αξίες του λειτουργήματός τους, να αντιστέκονται και να μάχονται σθεναρά και ανυποχώρητα και με οποιοδήποτε προσωπικό κόστος, εναντίον κάθε απειλής ή διαφαινομένου κινδύνου αμφισβήτησης αυτών των δικαιωμάτων και βέβαια να αποβάλουν αμέσως από την κοινότητά τους κάθε γιατρό που υποστηρίζει, προπαγανδίζει, ανέχεται ή συμμετέχει σε φορείς που προβάλλουν και αναβιώνουν τις ανατριχιαστικές περί στείρωσης και ευθανασίας ανθρώπων πρακτικές της ναζιστικής θηριωδίας.

3. Καλεί όποιον έχει συγκεκριμένες και αποδείξιμες πληροφορίες που αφορούν μέλος της ΕΨΕ να τις γνωστοποιήσει επωνύμως προκειμένου να ενεργοποιηθεί η προβλεπόμενη από το Καταστατικό πειθαρχική διαδικασία.

4. Καλεί τους Ιατρικούς Συλλόγους της Χώρας να πράξουν το ίδιο.

5. Καλεί και παρακαλεί κάθε πολίτη αυτής της χώρας να μην επιτρέψει στην πικρία και την απογοήτευση του, από τα άδικα δεινά που υφίσταται, να εξουδετερώσει την ανθρωπιά του, και να μη στρέψει τη δίκαιη οργή του κατά αδύναμων και ανυπεράσπιστων συνανθρώπων.

6. Καλεί την πνευματική ηγεσία της Χώρας, τις Ενώσεις και Αρχές που υποστηρίζουν τα δικαιώματα του ανθρώπου και βέβαια όλα τα πολιτικά κόμματα εντός και εκτός Βουλής να μην εφησυχάζουν και να αντιδράσουν αμέσως στις προωθούμενες ναζιστικής έμπνευσης βδελυρές θεωρίες.

Σας ευχαριστώ

Χάρης Βαρουχάκης

...

Πέρασαν σχεδόν δύο μήνες και η ΕΨΕ συνεχίζει να μη παίρνει θέση σε μείζονα και κατεπείγοντα θέματα που της επεσήμανα και που αφορούν τους συναδέλφους μου, τους συνεργάτες μας στις Μονάδες Ψυχικής Υγείας και τους αρρώστους μας. Όσο και εάν αυτό είναι δυσάρεστο και προσωπικά οδυνηρό, δεν μπορώ πια να αμφιβάλλω ότι η ΕΨΕ, υπό την παρούσα Διοίκηση, επέλεξε να αποστασιοποιηθεί από τα φλέγοντα ζητήματα και να περιοριστεί στον ερευνητικό και εκπαιδευτικό της ρόλο. Θεωρώ ότι ο δρόμος που διάλεξε είναι λανθασμένος και επιζήμιος. Πάγια πεποίθησή μου είναι ότι εμείς οι ψυχίατροι πρέπει πρώτοι να αντισταθούμε. Και εμείς έχουμε την κύρια ηθική ευθύνη για ό,τι υφίστανται οι συνάδελφοί μας, οι συνεργάτες μας και προ παντός οι άρρωστοί μας. Και για όσα χειρότερα επίκεινται. Έκανα ό,τι μπορούσα, ίσως μάλιστα με τρόπο φορτικό και επίμονο, για να αλλάξει η ΕΨΕ τις επιλογές της. Απέτυχα. Εξακολουθώ όμως να πιστεύω ότι είναι χρέος της να το πράξει. Και θέλω να ελπίζω ότι έστω και καθυστερημένα θα ανταποκριθεί.

Δεν είναι όμως μόνο οι ψυχίατροι που πρέπει να μιλήσουν. Υπάρχουν και θεσμικά όργανα και Φυσικά ή Νομικά πρόσωπα που οφείλουν, με σεβασμό στην ιστορία τους  να πάρουνε θέση και να αντισταθούν σ’ αυτή τη κατρακύλα.

Γι’ αυτό δίνω δημοσιότητα σ’ αυτό που ζήτησα και πρότεινα στην ΕΨΕ και καλώ όλους και σας παρακαλώ: Αν συμφωνείτε μαζί μου να ενώσετε τη φωνή σας με τη δική μου. Αν διαφωνείτε να το πείτε και να το εξηγήσετε. Αν έχετε κάτι διαφορετικό να προτείνετε ή να συμπληρώσετε πέστε το. Αν κάτι άλλο σκέπτεστε να πράξετε, μη το καθυστερείτε και πάντως δημοσιοποιείστε το. Θέλω ακόμη να ελπίζω ότι δεν απέλιπαν την καρδιά και την ψυχή μας τα συναισθήματα.

Καλώ πρώτα τους φίλους μου στο Δαφνί. Αυτούς που νιώσανε στο κορμί, στη καρδιά και στο νου τους, μέσα στα λύματα και τα κόπρανα το άσυλο και πάλεψαν να το ανατρέψουν όταν οι άλλοι ομιλούσαν περί αυτού αφ’ υψηλού, πολυτελώς συνεδριάζοντες, ακκιζόμενοι και κομπορρημονούντες.

Τους φίλους στο Δρομοκαΐτειο, τα Χανιά και το Ηράκλειο και όλους τους συναδέλφους μου μέλη της ΕΨΕ.

Τους φίλους στις λεγόμενες μη κερδοσκοπικές Εταιρείες με τη παράκληση να διαχωρίσουν επί τέλους τη θέση τους και να μη συναγελάζονται με τους επιτήδειους επήλυδες στο χώρο της Ψυχικής Υγείας.

Τους φίλους νομικούς της Θεσσαλονίκης.

Το Συνήγορο του Πολίτη και τους εκεί φίλους.

Την Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και τους εκεί φίλους.

Την Επιτροπή Προστασίας των Δικαιωμάτων των Ψυχικά Πασχόντων και τους φίλους εκεί.

Το ίδρυμα Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Το «Αντίφωνο»

Αυτούς όλους καλώ και όποιον άλλον έχει κάτι να πει ή να πράξει για να υπερασπιστεί τους απειλούμενους με βιολογική και ηθική εξουδετέρωση ψυχικά πάσχοντες.

                                                   

Πειραιάς, 22-11-2012

Χάρης Βαρουχάκης

Πρώην Διευθυντής της Ιατρικής Υπηρεσίας του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής

* Φωτογραφία: Gina Bold "The Complaint" (Oil on Canvas). The Other Side Gallery 

 

Καταγγελίες εργαζομένων στο Κέντρο Ημέρας "Λόγος-Νους"

 

Εργαζόμενοι στο Κέντρο Ημέρας «Λόγος-Νους» (φορέας: "Επανένταξη παιδιών με ψυχοκινητικά προβλήματα"), οι οποίοι βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας, κατέθεσαν στο υπουργείο Υγείας το παρακάτω έγγραφο*:

Προς 

Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Δ/νση Ψυχικής Υγείας

Αθήνα 19/11/2012

Το Κέντρο Ημέρας «Λόγος-Νους» (Επανένταξη παιδιών με ψυχοκινητικά προβλήματα) είναι μια δομή για παιδιά με ΔΑΔ ηλικίας 7-12 ετών που χρηματοδοτείται από το Υπουργείο Υγείας και βρίσκεται στη διεύθυνση Δράκοντος 6 και Ευρυδίκης στην Καισαριανή.

Από τις 5/11/2012 έξι από τους εργαζόμενους του Κέντρου προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας διεκδικώντας δεδουλευμένα 6 και πλέον μηνών και ύστερα από συνεχή πόλεμο τόσο της διοίκησης του Κέντρου όσο και της επιστημονικής υπευθύνου.

Το κλίμα τρομοκρατίας, έμμεσων και άμεσων απειλών για απολύσεις  «αν ακουστούν φωνές αντίδρασης» ήταν κάτι σύνηθες που βιώναμε τα τελευταία 2 χρόνια. Ήδη τον περασμένο Σεπτέμβρη απολύθηκαν 2 συνάδελφοι –μια κοινωνική λειτουργός / ειδ. Παιδαγωγός και ένας μουσικοθεραπευτής- με πρόσχημα για την κοινωνική λειτουργό ότι επιβαρύνει τη μισθοδοσία και είναι μια ειδικότητα που δεν επιτρέπεται από το Υπουργείο να τελεί χρέη ειδ. παιδαγωγού (δούλευε ήδη 3 χρόνια σε αυτή τη δομή) και για τον μουσικοθεραπευτή ότι και αυτός λόγω χρηματικών περικοπών επιβαρύνει το μισθολογικό κόστος.

Να σημειωθεί ότι 2 εβδομάδες μετά τις 2 απολύσεις προσλαμβάνεται (συστημένο από την λογίστρια του Κέντρου) άτομο για να εργαστεί ως ειδ. παιδαγωγός. Φαίνεται ότι αυτή η πρόσληψη δεν επιβάρυνε τη μισθοδοσία μας!

Το δυναμικό του Κέντρου Ημέρας σύμφωνα με την άδεια λειτουργίας που εκδόθηκε τον Απρίλιο του 2012 είναι 20 ωφελούμενοι. Εμείς δηλώναμε ότι είχαμε σε θεραπευτικό πρόγραμμα 16 παιδιά εκ των οποίων μόνο τα 9 είναι υπαρκτά. 3 από τα υπόλοιπα παιδιά φοιτούν σε δημόσια ειδικά σχολεία (μπορούν να διασταυρωθούν τα ΑΜΚΑ τους). Στο χώρο του Κέντρου υπάρχουν φάκελοι αυτών με ψεύτικες αναφορές, ημερήσια προγράμματα, φωτογραφίες τους και είχαμε την εντολή σε περίπτωση ελέγχου να πούμε ότι είναι άρρωστα ή λείπουν.

Το Κέντρο τον Απρίλιο του 2012 απέκτησε την άδεια λειτουργίας και μπλοκάκι για να κόβει αποδείξεις στους γονείς για τα χρήματα που έδιναν (από 700-850 ευρώ έκαστος) και πλέον έπρεπε να φαίνονται. Τα προηγούμενα 3 χρόνια οι γονείς εξαρχής πλήρωναν μηνιαίως ποσά μέχρι και 950 ευρώ. Αυτά όμως ουδέποτε παρουσιάζονταν ως έσοδα του Κέντρου. Κάποιοι συνάδελφοι έκοβαν αποδείξεις στους γονείς οι ίδιοι, και ενώ παρείχαν τις υπηρεσίες στους στο Κέντρο για χρόνια δεν είχαν καμία σύμβαση εργασίας. Απλώς τους είχε ζητηθεί να υπογράψουν συμβόλαια εθελοντισμού και να πληρώνονται με ένα μέρος των χρημάτων των γονιών. Το υπόλοιπο ποσό το διαχειριζόταν –χωρίς να φαίνεται πουθενά- η πρόεδρος σε συνεργασία με τη λογίστρια της.

Υπάρχει στο Κέντρο εργαζόμενος με 5 συνεχόμενες συμβάσεις ορισμένου χρόνου, χωρίς η 5η να γίνει αορίστου. Επίσης, στον ίδιο συνάδελφο ψυχολόγο δεν αναγνωρίζεται στην μισθοδοσία του από το 2010 το επίδομα ειδικών συνθηκών. Όταν ζητήθηκε από τη λογίστρια ο λόγος η ίδια είπε ότι έγινε λάθος αλλά δεν μπορεί να το συμπεριλάβει τώρα γιατί θα αυξηθεί η μηνιαία αποζημίωση.

Τον Οκτώβρη έγινε και η απόλυση μιας συναδέλφου λογοθεραπεύτριας - ειδ. παιδαγωγού που μόλις είχε γυρίσει από νοσοκομειακή άδεια μετά από εγχείριση στην σπονδυλική της στήλη το καλοκαίρι. Την απόλυση την εισηγήθηκε η επ. υπεύθυνος με τη δικαιολογία ότι δεν θα μπορούσε να προσφέρει τις υπηρεσίες της στο χώρο και στα παιδιά, παρά τις διαβεβαιώσεις του θεράποντος ιατρού της εν λόγω εργαζόμενης ότι ήταν ιατρικώς σε θέση να γυρίσει πίσω στα καθήκοντά της.

Παρόλα αυτά θεωρείται κατάλληλος να προσφέρει υπηρεσίες σε θεραπευτικό κέντρο με αυτιστικά παιδιά ανειδίκευτος μουσικός (μνηστήρας της επ. υπευθύνου). Ο εν λόγω κύριος εμφανίστηκε ως εθελοντής πριν το Πάσχα πέρσι και αφού είχε απολυθεί ο μουσικοθεραπευτής για να κάνει ομάδες μουσικής. Από τον Σεπτέμβριο φέτος χωρίς να έχει καμία γνώση και εκπαίδευση στον αυτισμό και την ειδική αγωγή κάνει καθημερινές ατομικές συνεδρίες με τα παιδιά (αναρωτιόμαστε πόσο επιτρεπτή είναι η συνθήκη αυτή από το Υπουργείο Υγείας και πόσο ασφαλής για τα παιδιά…). Ο ίδιος συνεχίζει να φαίνεται ως εθελοντής.

Επίσης, από τον Ιούνιο του 2012 δουλεύαμε για ακόμη μια φορά υπό την απειλή επικείμενων απολύσεων. Τον Ιούλιο και ύστερα από λήξη της σύμβασης της συνοδού (υπάρχει λεωφορείο που μεταφέρει τα παιδιά) και λόγω χρηματικής αδυναμίας για ανανέωση της σύμβασης ενημερωθήκαμε ότι όλοι οι θεραπευτές θα πρέπει να αναλάβουμε την συνοδεία προκειμένου να μην απολυθούν 2 συνάδελφοι. Στα πλαίσια της καλής θέλησης και της συναδελφικότητας δεχτήκαμε και αυτή την επιβάρυνση.

Επιστρέφοντας μετά την καλοκαιρινή άδεια διαπιστώσαμε ότι ξαφνικά βρέθηκαν λεφτά και έγινε νέα πρόσληψη στο τέλος Αυγούστου της κόρης της λογίστριας σε θέση γενικών καθηκόντων. Όταν ζητήσαμε εξηγήσεις μας ειπώθηκε ότι η εικονική πρόσληψη έγινε για να καλύψει τη μισθοδοσία της καθαρίστριας και του μουσικού!

Να σημειωθεί ότι η λογίστρια επειδή κατέχει μόνιμη θέση σε άλλο δημόσιο φορέα και δεν μπορεί να φαίνεται και στο Κέντρο, αντ’ αυτής υπάρχει πρόσληψη του γιου της, ο οποίος δεν έχει εμφανιστεί ποτέ στο χώρο εδώ και 4 χρόνια. Στον πίνακα προσωπικού υφίσταται και άλλη μια θέση διοικητικών καθηκόντων προσώπου που ουδέποτε έχει προσφέρει υπηρεσίες στο Κέντρο Ημέρας, αφού όλες οι διοικητικές ανάγκες διεκπεραιώνονταν από συγκεκριμένους θεραπευτές. 

10 μέρες μετά την επίσχεση εργασίας και χωρίς να έχει προηγηθεί ούτε ένα διερευνητικό τηλεφώνημα λάβαμε εξώδικο από το δικηγόρο της προέδρου, ότι κρίνει (αυτεπάγγελτα) καταχρηστική την επίσχεση και επεσήμανε ότι αν δεν επιστρέφαμε σε 24 ώρες στη θέση μας θα λυόταν η σύμβαση έργου με δική μας υπαιτιότητα! Οι τελευταίες μας πληροφορίες λένε ότι στο Κέντρο Ημέρας υπάρχουν νέοι εργαζόμενοι αντί ημών (δεν ξέρουμε αν φαίνονται ως εθελοντές και πληρώνονται με μαύρα χρήματα κάτι που συνηθίζει η διοίκηση ή με κάποιο τρόπο έχουν προσληφθεί -παράνομα βέβαια αφού 6 εργαζόμενοι είναι ήδη σε επίσχεση εργασίας).

Επειδή ως επιστήμονες και επαγγελματίες αισθανόμαστε πάνω από όλα την ηθική υποχρέωση να ενημερώσουμε για την κατάσταση σε μια δομή που χρηματοδοτείται από τον Κρατικό Προϋπολογισμό και να διεκδικήσουμε ως εργαζόμενοι τα δεδουλευμένα τόσων μηνών αποφασίσαμε να μιλήσουμε για ένα μέρος αυτών που βιώναμε τα τελευταία χρόνια στο εν λόγω Κέντρο.

Ελπίζουμε οι καταγγελίες αυτές να μην κουκουλωθούν, αλλά να οδηγήσουν σε κινήσεις εξυγίανσης.

Το Σωματείο Εργαζομένων σε φορείς Ψυχικά Ασθενών και Ευάλωτων Κοινωνικά Ομάδων (Σ.Ε.Ψ.Α.Ε.Κ.Ο) δηλώνει ότι στηρίζει τους εργαζόμενους στο Κέντρο Ημέρας «Λόγος-Νους» και ενθαρρύνει όλους τους εργαζόμενους στην ψυχική υγεία να αναλάβουν παρόμοιες πρωτοβουλίες "για να σταματήσουν να μας τρομοκρατούν όλοι όσοι έχουν λερωμένη τη φωλιά τους", όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του.

* δημοσιεύθηκε στο blog του Συντονισμού Εργαζομένων / Απολυμένων Ψυχικής Υγείας, Πρόνοιας και Κατά των Εξαρτήσεων. 

Σε επίσχεση εργασίας εργαζόμενοι και στις δομές Ψυχικής Υγείας της Ηπείρου

 

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΟΜΩΝ ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ 

ΚΑΙ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ «ΠΥΞΙΔΑ»

Συνάδελφοι, το σωματείο μας ενώνει την φωνή του με τα υπόλοιπα σωματεία του χώρου και στηρίζει τον αγώνα 24 μελών του, τα οποία από την Δευτέρα 19/11/12 κατεβαίνουν σε επίσχεση εργασίας.

Συγκεκριμένα, από τον φορέα Ε.ΠΡΟ.Ψ.Υ.Η. επίσχεση εργασίας ξεκινούν:

α) 2 εργαζόμενοι στον Ξενώνα «Στα Γιάννενα»

β) 6 εργαζόμενοι στο Κέντρο Ημέρας «Σκυτάλη»

γ) 8 εργαζόμενοι στο Οικοτροφείο «Αστερισμός»

δ) 4 εργαζόμενοι στην Κινητή Μονάδα Ιωαννίνων-Θεσπρωτίας

ε) 4 εργαζόμενοι στον Ξενώνα «Αμπελόκηποι»

Διεκδικούμε

• Την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων μας! Είμαστε απλήρωτοι από τον Ιούνιο!

• Την άμεση πίστωση του ΚΑΕ 2544 με 90.000.000 ευρώ για να συνεχιστεί απρόσκοπτα και ομαλά το έργο που επιτελούμε εδώ και 2 δεκαετίες!

• Μόνιμη επίλυση του ζητήματος της χρηματοδότησης των ΝΠΙΔ από κρατικά κονδύλια!

Οι αγώνες μας πρέπει να μαζικοποιηθούν και να κλιμακωθούν, χωρίς να μας σταματάει το τεχνητό δίλημμα «ή τζάμπα εργασία ή κλείσιμο δομών»  που προωθείται για να διασπάσει το ενιαίο μέτωπο των εργαζομένων! Το αργό και επώδυνο ξεπάστρεμα των ΝΠΙΔ που συντελείται τα τελευταία έτη είναι προτιμότερο;

Αρνούμαστε να καθόμαστε άπραγοι και να βλέπουμε τους ενοίκους μας να βγάζουν από την τσέπη τους για να καλύψουν βασικές βιοτικές ανάγκες και τους χρήστες των υπηρεσιών να χάνουν πολύτιμη ψυχοκοινωνική φροντίδα λόγω έλλειψης προσωπικού και κονδυλίων! Αρνούμαστε να συνεχίσουμε να δανειζόμαστε για να πάμε στην δουλειά μας και ταυτόχρονα να μην έχουμε, πολλοί από μας, να ζήσουμε τις οικογένειές μας! Αρνούμαστε να μένουμε απαθείς μπροστά σε αυτό το τεράστιο κοινωνικό και ανθρωπιστικό έγκλημα που συντελείται εις βάρος της ψυχικής υγείας!

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ - 

ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΑΣ - ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ!

Σ.Ε.Δ.Ο.Ψ.Α.Α.Η «ΠΥΞΙΔΑ»

 

Σε επίσχεση εργασίας εργαζόμενοι στην ΠΕΨΑΕΕ

 

ΕΠΙΣΧΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΨΑΕΕ

1989 Σκάνδαλο της Λέρου: αποκαλύπτονται οι μεσαιωνικές συνθήκες διαβίωσης των ψυχικά ασθενών, μέχρι τότε η πραγματικότητα των ψυχικώς πασχόντων είχε μόνο μια διέξοδο, τον εγκλεισμό σε κάποιο από τα δημόσια (ή και ιδιωτικά) ψυχιατρεία-άσυλα.

1999 Το Υπουργείο Υγείας εκπονεί το Σχέδιο «Ψυχαργώς»: ένα πρόγραμμα με έμφαση στην ανάπτυξη κοινοτικών υπηρεσιών, στην κοινωνική ένταξη και επανένταξη, καθώς και την είσοδο στον εργασιακό χώρο των ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας. Δημιουργούνται 210 δομές: ξενώνες, οικοτροφεία και διαμερίσματα στην κοινότητα για τη διαμονή 1.500 ψυχικά ασθενών - καθώς και δομές όπου παρέχονται δωρεάν υπηρεσίες ψυχικής υγείας (ψυχιατρικά τμήματα στα γενικά νοσοκομεία, κέντρα ημέρας, κινητές μονάδες, κέντρα ψυχικής υγείας κ.α.) σε περίπου 30.000 συνανθρώπους μας που τις έχουν ανάγκη.

Ήδη από το 2006 οι εργαζόμενοι είχαμε να αντιμετωπίσουμε καθυστερήσεις και περικοπές στη χρηματοδότηση των φορέων (μη-κερδοσκοπικού χαρακτήρα ΝΠΙΔ) που λειτουργούν αυτές τις δομές. Ο προϋπολογισμός του 2012 είναι ήδη μειωμένος κατά 55% σε σχέση με αυτόν που προβλεπόταν για να λειτουργήσουν οι δομές, χωρίς αυτό να είναι μνημονιακή ρύθμιση – όπως έχει πει κι η ίδια η Σκοπούλη. Η μείωση του προϋπολογισμού σημαίνει πως αυτή τη στιγμή οι πόροι για τη διατήρηση των δομών ψυχικής υγείας έχουν ήδη εξαντληθεί και οι δομές λειτουργούν από απλήρωτους εργαζόμενους με προσωπικό κόστος, οικονομικό και ψυχικό.

Από το Σάββατο 10/11/2012 19 εργαζόμενοι όλων των ειδικοτήτων και των τριών δομών της Π.Ε.Ψ.Α.Ε.Ε. ( Κέντρο Ημέρας «στο κέντρο της πόλης», Εξειδικευμένο Κέντρο Ημέρας "Κέντρο Κοινωνικού Διαλόγου" και Οικοτροφείο «Αθηνά»), με αίσθημα ευθύνης απέναντι στους εαυτούς μας, στην δουλειά που έχουμε κάνει όλα αυτά τα χρόνια και στους λήπτες υπηρεσιών ψυχικής υγείας που εξυπηρετούμε, αποφασίσαμε με τη στήριξη του Σωματείου μας να προχωρήσουμε σε επίσχεση εργασίας. Διεκδικούμε να εξοφληθούν άμεσα τα δεδουλευμένα 4 μηνών που μας οφείλονται, τη συνέχιση της λειτουργίας των δομών στις οποίες εργαζόμαστε, την εξασφάλιση ολόκληρης της επιχορήγησης για το 2012 καθώς και της πλήρους χρηματοδότησης για το 2013.

Η απόφαση για επίσχεση από μέρους μας ήταν δύσκολη και με μεγάλο κόστος γιατί σεβόμαστε τη δουλειά και τους ωφελούμενους μας και το να τους στερούμε τις υπηρεσίες μας τη δεδομένη χρονική στιγμή μας δημιουργεί ηθικό πρόβλημα. Ωστόσο, με το να μείνουμε αδρανείς, να περιμένουμε να κλείσουν οι δομές και να δουλεύουμε χωρίς να έχουμε κάποιοι από μας ούτε για τα εισιτήρια για να πάμε στη δουλειά μας πιστεύουμε ότι δεν είμαστε συνεπείς απέναντι στη δουλειά που προσφέρουμε, στο ρόλο μας ως θεραπευτές και απέναντι στους ωφελούμενους των υπηρεσιών μας. Άλλωστε, η αδράνεια, οι ατέρμονες συζητήσεις και η παθητικοποίηση θα μας καθιστούσε συνυπεύθυνους στον μαράζωμα και στο κλείσιμο των δομών.

Η επίσχεση στρέφεται τυπικά κατά του εργοδότη μας, ουσιαστικά όμως ο στόχος μας είναι να απαντήσουμε στην ενορχηστρωμένη προσπάθεια του Υπουργείου, να απαξιώσει τις δομές, να τις οδηγήσει σε μαρασμό, κλείσιμο ή ξεπούλημα σε ιδιωτικούς φορείς, αδιαφορώντας για το κόστος τόσο της ποιότητας των υπηρεσιών που έχει κατακτηθεί όλα αυτά τα χρόνια που λειτουργεί το Ψυχαργώς, όσο και για την εκτίμηση της δουλειάς μας. Εκτιμάμε ότι τόσο η δική μας επίσχεση όσο και των συναδέλφων σε άλλους χώρους αποτελούν ένα ισχυρό μέσο πίεσης, καθώς φέρνει προ των ευθυνών τους τις διοικήσεις των φορέων και το υπουργείο, καλώντας τους να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.

Τη στιγμή που η οικονομική κρίση σύμφωνα με τους ειδικούς αποτελεί στις μέρες μας την κύρια αιτία αύξησης των κρουσμάτων κατάθλιψης σε παγκόσμιο επίπεδο, τη στιγμή που ο δείκτης των αυτοκτονιών ολοένα και ανεβαίνει, τη στιγμή που τα αιτήματα για υπηρεσίες ψυχικής υγείας συνεχώς αυξάνονται, με τη διάλυση της ψυχικής υγείας, άνθρωποι που κατάφεραν χάρη σε αυτές τις υπηρεσίες να έρθουν αντιμέτωποι με την ψυχική νόσο και τον κοινωνικό αποκλεισμό, να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους και να αποφύγουν τις ψυχιατρικές υποτροπές και νοσηλείες, βρίσκονται για άλλη μια φορά μπροστά στον κίνδυνο να επιστρέψουν στα ψυχιατρεία ή να μείνουν χωρίς φροντίδα, να εγκαταλειφθούν στον κοινωνικό αποκλεισμό.

Καλούμε τους λήπτες υπηρεσιών ψυχικής υγείας και τις οικογένειές τους να περιφρουρήσουν το δικαίωμά τους για ποιοτικές υπηρεσίες ψυχικής υγείας, να αγωνιστούν μαζί με τους εργαζόμενους στις δομές ψυχικής υγείας, να αρθρώσουν τον δικό τους λόγο και να εκφράσουν τις ανάγκες τους. Επίσης, οι οικογένειες μπροστά στην κρισιμότητα της κατάστασης είναι ανάγκη να στηρίξουν τα αιτήματα και τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων για συνέχιση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης.

Καλούμε, τέλος, όλους τους συναδέλφους στο Ψυχαργώς να μην περιμένουν από κανέναν παρά μόνο από τους εαυτούς τους και να μας συναντήσουν στον δρόμο της διεκδίκησης. Πιστεύουμε ότι όλοι μαζί, ο ένας στο πλευρό του άλλου, οφείλουμε να παλέψουμε για το όραμα μας για την Ψυχική Υγεία, για τη δουλειά και τη ζωή μας.

Οι σε επίσχεση εργαζόμενοι στην ΠΕΨΑΕΕ

    

Για το απειλούμενο κλείσιμο των δομών πρόνοιας

 

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟ ΑΠΕΙΛΟΥΜΕΝΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΔΟΜΩΝ ΠΡΟΝΟΙΑΣ *

Βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα. Κυβέρνηση και υπουργείο Υγείας αρνούνται να στηρίξουν το δικαίωμα στη δημόσια και δωρεάν Υγεία, στην Ψυχική Υγεία και Πρόνοια. Προτιμούν να πετάξουν κόσμο στο δρόμο, εργαζόμενους και λήπτες. Βάζουν λουκέτο σε δομές ψυχικής υγείας, σε ειδικά σχολεία, σε κέντρα ψυχικής υγείας, σε κλινικές και νοσοκομεία. Οι εργαζόμενοι στις δομές αυτές είμαστε απλήρωτοι για μήνες, πεινασμένοι, απελπισμένοι και έχουμε οργανωθεί χωρίς να έχουμε άλλη επιλογή για να σώσουμε τον εαυτό μας και τους ανθρώπους χωρίς φωνή που στηρίζουμε καθημερινά στη δουλειά μας. Η ψυχιατρική μεταρρύθμιση γκρεμίζεται, τα ΑΜΕΑ γίνονται στόχος αστυνομικής βίας σε διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για την περικοπή των επιδομάτων. Οι καρκινοπαθείς πληρώνουν τα φάρμακά τους, τα παιδιά μας μένουν ανεμβολίαστα και η κυβέρνηση κλείνει 50 νοσοκομεία. Τα κέντρα πρόληψης, τα προγράμματα κατά των ναρκωτικών ναρκοθετούνται από την υποχρηματοδότηση. Η κυβέρνηση και η τρόικα εκτελούν μια ιδιότυπη γενοκτονία και χρησιμοποιούν την κρίση σαν δικαιολογία για να πάρουν τα χρήματα που προορίζονται για παιδιά, έφηβους, ενήλικες ασθενείς και εμάς τους εργαζόμενους και να τα δώσουν στην Τρόικα.

Αν κλείσουν οι δομές ψυχικής υγείας θα ανοίξει πάλι με την κρίση (μια κρίση που κανένας εργαζόμενος δεν προκάλεσε) μια νέα τεράστια «Λέρος», οι ψυχικά πάσχοντες θα πεταχτούν στο δρόμο και τα ποσοστά αυτοκτονιών θα πολλαπλασιαστούν, ενώ είναι ήδη πολύ υψηλά. Μια νέα  «Λέρος» θα δημιουργηθεί με άνεργους και φτωχούς ψυχικά ασθενείς και με περιθωριοποιημένους, ελαστικά εργαζόμενους σκλάβους - τάχα επιστήμονες. Σήμερα, επικαλούμενοι την κρίση και με μηδαμινή χρηματοδότηση για το 2ο εξάμηνο του 2012 ουσιαστικά οδηγούν στο κλείσιμο της πλειοψηφίας των δομών ψυχικής υγείας ή τη μετατροπή τους πάλι σε άσυλα. Εμμέσως πλην σαφώς, ο εκβιασμός είναι ο εξής: για να συνεχίσουν να υπάρχουν οι δομές και να μην πεταχτούν οι ασθενείς στο δρόμο εμείς οι εργαζόμενοι πρέπει να δουλεύουμε τζάμπα.

Αν κλείσουν οι δομές ειδικής αγωγής, καθώς και εδώ η χρηματοδότηση έχει μειωθεί κατά 50%, χιλιάδες παιδιά και ενήλικες τυφλοί, κωφοί, με αυτισμό, νοητική στέρηση και αναπηρίες θα βρεθούν στα σπίτια τους χωρίς σχολεία, θεραπείες και επαγγελματική εκπαίδευση. Ήδη 185.000 χιλιάδες παιδιά σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία δεν έχουν πρόσβαση στις θεραπείες που χρειάζονται, 6.000 εργαζόμενοι στο χώρο είναι απλήρωτοι για μήνες, απολύσεις γίνονται διαρκώς και δομές κλείνουν. Αν κλείσουν οι δομές αυτές η Ελλάδα από κοιτίδα πολιτισμού θα γίνει κοιτίδα σκοταδισμού και βαρβαρότητας αρνούμενη την εκπαίδευση και τη θεραπεία που χρειάζονται τα παιδιά και οι ενήλικες ΑμΕΑ.

Αν κλείσουν τα 71 Κέντρα Πρόληψης, που προσπαθούν να καλύψουν τις ανάγκες ολόκληρης της χώρας σε υπηρεσίες πρόληψης των εξαρτήσεων και προαγωγής της ψυχοκοινωνικής υγείας, με λιγότερους από 400 εργαζόμενους, με τη χρηματοδότηση περικομμένη περίπου στο -70% για το 2011 και το 2012, και με απλήρωτους συναδέλφους μέχρι και 6 μήνες, θα νομιμοποιηθεί η έκθεση των παιδιών, εφήβων και νέων στους εντεινόμενους απ' την κρίση ψυχοκοινωνικούς, παράγοντες που οδηγούν στην εξάρτηση. Αλλά και θα εγκαταλειφθούν οι άνθρωποι που ήδη αντιμετωπίζουν πρόβλημα εξάρτησης, ιδιαίτερα στην επαρχία, ως προς την δυνατότητα πρώτης υποστήριξης και παραπομπής τους σε δομές απεξάρτησης. 

Αν κλείσουν οι δομές αντιμετώπισης της εξάρτησης - σε μια φάση όπου χρειάζονται περισσότερο από ποτέ, με την κατακόρυφη αύξηση, λόγω της κρίσης, των εξαρτημένων  - τινάζεται στον αέρα η προσπάθεια των εξαρτημένων να ξεφύγουν από αυτό τον κυκεώνα. Τα αποτελέσματα της υποχρηματοδότησης (-35% από τον περυσινό, ήδη «κουτσουρεμένο» προϋπολογισμό), είναι πλέον εμφανή: δομές που λειτουργούν οριακά – χωρίς το αναγκαίο προσωπικό, χωρίς φάρμακα, χωρίς τις απαραίτητες εξετάσεις. Όσον αφορά τους εξαρτημένους πλέον βρίσκονται στη δίνη της ανθρωπιστικής κρίσης: ανέχεια, πείνα, μεγάλη αύξηση του αριθμού των αστέγων, αύξηση συνολικά της νοσηρότητας και τερατώδης αύξηση των κρουσμάτων  AIDS – μια επιδημία πολύ δύσκολα αντιμετωπίσιμη, μια που οι μονάδες ειδικών λοιμώξεων δεν επαρκούν και στερούνται των μέσων, ενώ οι άνθρωποι περιμένουν εβδομάδες και μήνες ακόμα και για  να αποκτήσουν το πολυπόθητο βιβλιάριο της πρόνοιας.

Η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ εφαρμόζει και θα συνεχίσει να εφαρμόζει την πολιτική του μνημονιακού σφαγείου. Μια πολιτική που οδηγεί το χώρο μας σε υποβάθμιση, συρρίκνωση και τελικά στο λουκέτο. Μια πολιτική που εξαθλιώνει τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Αυτή η πολιτική και όσοι την εφαρμόζουν πρέπει να ανατραπούν.

Στην κρίση πρέπει να στηριχθούν αυτά τα δικαιώματα για να μην εξωθηθούμε στον κανιβαλισμό και στην κοινωνική διάλυση. Χτίζουμε ασπίδα προστασίας των δομών πρόνοιας απέναντι στις πολιτικές της βαρβαρότητας. Οι εργαζόμενοι στις δομές αυτές συντονιζόμαστε με εργαζόμενους σε άλλους κλάδους υγείας, συλλόγους γονέων, με τοπικές συνελεύσεις και με όλα τα πληττόμενα μέρη της κοινωνίας.

Δε θα αφήσουμε κανένα παιδί και ενήλικα με ειδικές ανάγκες χωρίς θεραπεία και εκπαίδευση για να σωθεί το ευρώ. Δε θα αφήσουμε κανένα ψυχικά πάσχοντα χωρίς θεραπεία για να σωθούν οι τράπεζες. Δε θα αφήσουμε κανένα εξαρτημένο χωρίς θεραπεία για να σωθεί αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα. Δε θα αφήσουμε κανένα ασθενή χωρίς νοσοκομεία και φάρμακα για να σωθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση των επιχειρηματιών και των εφοπλιστών. Δε θα μείνουμε άνεργοι για να σωθεί η Τρόικα. 

ΔΕ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ! ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ!

* Κείμενο του Συντονισμού Εργαζομένων / Απολυμένων Ψυχικής Υγείας, Πρόνοιας και Κατά των Εξαρτήσεων

Αναδημοσίευση από το:  http://syntergpsyex.blogspot.gr/

Ψήφισμα Κινητών Μονάδων Ψυχικής Υγείας

Συντονιστική – Επιστημονική Επιτροπή
Των Κινητών Μονάδων Ψυχικής Υγείας

        Αλεξανδρούπολη, 14/10/2012

Ψ Η Φ Ι Σ Μ Α

Η Ολομέλεια των Κινητών Μονάδων Ψυχικής Υγείας που συνήλθε στα πλαίσια του 5ου Πανελλήνιου Συνεδρίου των Κινητών Μονάδων (Αλεξανδρούπολη, 12-14 Οκτωβρίου 2012) συμπαρίσταται στις δομές που έχουν προβεί σε επίσχεση εργασίας ή σε αναστολή της λειτουργίας τους, λόγω της υποχρηματοδότησης, και θα βοηθήσει με κάθε μέσο τους συναδέλφους.  

Η Ολομέλεια, έπειτα από την πληροφόρηση ότι το σύνολο των συναδέλφων που εργάζονται στον φορέα «ΜΚΟ Αποστολή» έχει εδώ και μήνες ατεκμηρίωτα περιέλθει σε καθεστώς ημιαπασχόλησης, καταδικάζει κάθε αλλαγή εργασιακού χρόνου και σχέσεων που αντιβαίνει στα προβλεπόμενα από την άδεια ίδρυσης και λειτουργίας των δομών. Θεωρούμε ότι πρόκειται για πολύ σοβαρό θέμα καθώς υποβαθμίζεται η ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχονται προς τους ασθενείς μας.

Διεκδικούμε την πλήρη χρηματοδότηση και τη συνέχιση απρόσκοπτης λειτουργίας των Κινητών Μονάδων Ψυχικής Υγείας.

Για τη Συντονιστική – Επιστημονική  Επιτροπή των Κ.Μ.Ψ.Υ

Λαζαρίδου Μαρία, Ψυχίατρος

Μιμίκος Στέλιος, Ψυχολόγος

Σταυρογιαννόπουλος Μάριος, Κλινικός Ψυχολόγος

Φύλλα Ηλιάνα, Ψυχίατρος

Φωτοπούλου Βασιλική, Κοινωνική Λειτουργός