Επιστολές της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας προς τους υπουργούς Οικονομικών και Υγείας

Η Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία, με επιστολές της προς τους υπουργούς Οικονομικών Γ. Στουρνάρα και Υγείας Α. Λυκουρέντζο, τονίζει την αναγκαιότητα της χρηματοδότησης των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, όχι μόνο για θεραπευτικούς και ανθρωπιστικούς λόγους αλλά και για οικονομικούς, αφού το κόστος για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που θα δημιουργηθούν από την έλλειψη υπηρεσιών αναμένεται να είναι πολλαπλάσιο από αυτό που απαιτείται για τη συνέχιση της λειτουργίας τους.

Ακολουθεί η επιστολή προς τον Υπουργό Οικονομικών κ. Γ. Στουρνάρα

Αθήνα 19/12/2012

Αρ. Πρωτ. 235

Κύριο Γιάννη Στουρνάρα

Υπουργό Οικονομικών

Κύριε Υπουργέ,

Σας γράφουμε σήμερα, εκπροσωπώντας τους περίπου 1600 Έλληνες ψυχιάτρους της χώρας μας για να σας ενημερώσουμε για ένα θέμα μεγάλης σημασίας που αφορά όχι εμάς ως επαγγελματική ομάδα αλλά τους συμπολίτες μας με ψυχικά προβλήματα που έχουμε ταχθεί να υπηρετούμε.

Είναι γνωστό σε όλους, κ. Υπουργέ, ότι σε περιόδους οικονομικής κρίσης, μια από τις κατ’ εξοχήν θιγόμενες ομάδες του πληθυσμού είναι η ομάδα των ατόμων με ψυχικά προβλήματα καθώς και οι ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού που δυνητικά θα εμφανίσουν ψυχικά προβλήματα κάτω από την επίδραση του σοβαρού ψυχοκοινωνικού στρες που συνεπάγεται η τρέχουσα οικονομική κρίση.

Κάτω από τις συνθήκες αυτές, θα ανέμενε κανείς να διατεθούν ηυξηµένα κονδύλια για την αντιμετώπιση των ψυχικών προβλημάτων και κυρίως για την προφύλαξη του πληθυσμού από ψυχικά προβλήματα. Αυτό που διαπιστώνουμε όμως είναι ότι υπάρχει, αντιθέτως, μεγάλος περιορισμός των κονδυλίων που διατίθενται για την ψυχική υγεία.

Αντιλαμβανόμαστε, βεβαίως, την κρισιμότητα των καταστάσεων και τον αγώνα που εσείς και άλλοι συνάδελφοί σας κάνουν για να μπορέσει πάλι η χώρα να βρει τον βηματισμό της.

Θα πρέπει, ωστόσο, να επισημάνουμε ότι υπάρχει σωρεία ενδείξεων που προκύπτουν από καλής μεθοδολογίας μελέτες που συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι η ΕΠΕΝ∆ΥΣΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ είναι ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΕΠΩΦΕΛΗΣ (cost-effective). Το μικρό κόστος που θα απαιτηθεί για να κρατηθεί η λειτουργία των δομών ψυχιατρικής φροντίδας σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο θα αποδώσει µακροχρονίως. Πολλαπλάσιο θα είναι το κόστος που θα απαιτηθεί για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που θα δημιουργηθούν αν τώρα δεν διατεθούν τα σχετικά μικρά ποσά που απαιτούνται για την θεραπεία των ψυχικώς ασθενών και για την πρόληψη ψυχοπαθολογίας των μελλοντικών ασθενών (που ασφαλώς θα προκύψουν αν δεν υιοθετηθεί η πολιτική που προτείνουμε).

Είμαστε στη διάθεσή σας για συνεργασία στο θέμα αυτό που το θεωρούμε κομβικής σημασίας για την υπόθεση της ψυχικής υγείας στη χώρα μας. Μπορούμε να σας διαθέσουμε την σχετική βιβλιογραφία που πιστεύουμε ότι θα σας πείσει ότι η επένδυση στην ψυχική υγεία είναι οικονομικά επωφελής (π.χ. Wahlbeck K and Mc Daid D. Actions to alleviate the Mental health impact of the economic crisis, World Psychiatry 2012, 11, 139-145, Christodoulou GN. Depression as a consequence of the Economic crisis. Packet of material for the World Mental Health Day 2012, World Federation for Mental Health, 2012, Mc Daid D, Park A-L. Investing in Mental health and Well-being: findings from the Data Prev Project. Health Promot. Int. 2011, 26 (syppl.1) I 108-139).

Μπορούμε επίσης να σας εκθέσουμε και την δική μας προσωπική μαρτυρία για την ακρίβεια των όσων υποστηρίζουμε.

Με την βεβαιότητα ότι θα θελήσετε να ασχοληθείτε με το σοβαρό αυτό θέμα εκ παραλλήλου με τα εξ’ ίσου σοβαρά θέματα που αντιμετωπίζετε στην παρούσα δύσκολη συγκυρία για την χώρα μας. Είμαστε βέβαιοι ότι ο Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Ανδρέας Λυκουρέντζος καθώς και η Υφυπουργός κα Φωτεινή Σκοπούλη (προς τους οποίους κοινοποιούμε την παρούσα επιστολή) είναι σύμφωνοι και αλληλέγγυοι με τις παραπάνω εκτιμήσεις και θα συναινέσουν στο αίτημά μας που εκτίθεται παραπάνω.

Περιμένοντας την ανταπόκρισή σας στο αίτηµά μας.

Με τιμή

Για την Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία 

Ο Πρόεδρος, καθηγητής Ι. Γκιουζέπας

Ο Γ. Γραμματέας, Κων/νος Κόντης

Η Επιστολή της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας προς τον Υπουργό Οικονομικών κ. Γ. Στουρνάρα εδώ

Η Επιστολή της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας προς τον Υπουργό Υγείας κ. Α. Λυκουρέντζο εδώ

Η Επιστολή της Εταιρείας Προληπτικής Ψυχιατρικής προς τον Υπουργό Υγείας κ. Α. Λυκουρέντζο εδώ

  

Ο Σύνδεσμος Κοινωνικών Λειτουργών για τις περικοπές στην ψυχική υγεία

  

O Σύνδεσμος Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδος με παρέμβαση του στο Υπουργείο Υγείας εκφράζει τις θέσεις του πάνω στο φλέγον ζήτημα της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά χιλιάδες εργαζόμενοι των δομών αλλά και οι ωφελούμενοι τους.

Αθήνα 20/12/2012

Αρ.πρωτ. 10273

Προς: 

1. Υπουργό Υγείας κο Ανδρέα Λυκουρέντζο

2. Υφυπουργό Υγείας κα Σκοπούλη

Κύριε Υπουργέ, Κυρία Υφυπουργέ,

Ο Σύνδεσμος Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδος είναι το επιστημονικό και επαγγελματικό σωματείο των Κοινωνικών Λειτουργών της Ελλάδος και αριθμεί 15 Περιφερειακά και Τοπικά Τμήματα σε ολόκληρη τη χώρα από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη.

Με την παρούσα επιστολή σας εκφράζουμε τις θέσεις του Συνδέσμου μας πάνω στο φλέγον ζήτημα της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά χιλιάδες εργαζόμενοι των δομών αλλά και οι ωφελούμενοι τους.

Τον τελευταίο καιρό έχουμε γίνει αποδέκτες πολλών προβλημάτων που απειλούν με κατάρρευση μια από τις πιο σοβαρές μεταρρυθμίσεις στον χώρο της ψυχικής υγείας στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες.

Ειδικότερα τα προβλήματα αυτά αφορούν: σε κλείσιμο δομών ανοιχτής και κλειστής περίθαλψης, περικοπή προϋπολογισμού άνω του 55% του προϋπολογισμού τους κατόπιν μνημονιακών εντολών, εργαζόμενοι που έχουν μήνες να πληρωθούν και που αντιμετωπίζουν έντονο βιοποριστικό πρόβλημα, ψυχικά πάσχοντες και οι οικογένειες τους οι οποίοι αγωνιούν για το μέλλον και παράλληλα επίσημες δηλώσεις από πλευράς υπουργείου περί ατασθαλιών και κακοδιαχείρισης.

Όλα τα παραπάνω έχουν ως μοναδικό αποτέλεσμα την αβεβαιότητα για το μέλλον εργαζόμενων και ψυχικά πασχόντων τους για το μέλλον της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης.

Σαν Σύνδεσμος Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδος, έχουμε στηρίξει με προτάσεις και πράξεις την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση από την πρώτη στιγμή. Οι Κοινωνικοί Λειτουργοί των Δομών πανελλαδικά βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της υποστήριξης των ψυχικά πασχόντων και των οικογενειών τους. Δεν θέλουμε απλά να καταγγείλουμε την υπάρχουσα κατάσταση αλλά να κάνουμε προτάσεις βιώσιμες και λειτουργικές για το μέλλον. Έτσι ζητάμε όπως:

• Να γίνει άμεση αποπληρωμή των δεδουλευμένων στους εργαζόμενους των φορέων, η συντριπτική πλειοψηφία εκ των οποίων έχουν να πληρωθούν από το καλοκαίρι,

• Να διατεθούν οι απαραίτητοι πόροι από τον κρατικό προϋπολογισμό για να συνεχιστεί η λειτουργία όλων των δομών,

• Να κατονομασθούν οι όποιοι υπεύθυνοι της κακοδιαχείρισης και της κατασπατάλησης των πόρων,

• Να δημιουργηθεί κατάλληλος ελεγκτικός μηχανισμός για τη λειτουργία των δομών και την διαχείριση των πόρων, έτσι ώστε να αποφευχθούν φαινόμενα κατασπατάλησης χρημάτων σε άλλες δραστηριότητες πέραν της παροχής υπηρεσιών στους ψυχικά πάσχοντες και τις πληρωμές του προσωπικού τους.

Η Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κεκτημένα του Κοινωνικού Κράτους στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες. Φαινόμενα ντροπιαστικά και άκρως προσβλητικά προς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, που αποτελούσαν βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως της Λέρου, σε προηγούμενες δεκαετίες και που εξέθεσαν τη χώρα μας διεθνώς, δεν πρέπει να επανέλθουν στο προσκήνιο στο όνομα της εξοικονόμησης πόρων.

Ο σεβασμός στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στα δικαιώματα των ψυχικά ασθενών αποτελεί βασική αξία πολιτισμού σε μια ευνομούμενη πολιτεία που δεν πρέπει να το ξεχνάει κανένας στο όνομα της οποιασδήποτε μνημονιακής πολιτικής.

Είμαστε στην διάθεση όλων των ενδιαφερόμενων πλευρών για να συνεισφέρουμε σε ένα διάλογο ουσιαστικό για το μέλλον. 

   

Οι δομές ψυχικής υγείας και το «ελαστικό» κοινωνικό κράτος

 

Έργο του Όσκαρ Κοκόσκα, 1921

του Πάνου Παπαδόπουλου

από τα Ενθέματα

Στην ψυχική υγεία, πολλοί εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι εδώ και έξι μήνες. Τι πιο αναμενόμενο, εν μέσω κρίσης; Ωστόσο, η κρίση στην ψυχική υγεία έχει αρχίσει από το 2005. Πώς συνέβη αυτό;

Στο δημόσιο και δωρεάν σύστημα ψυχικής υγείας περιλαμβάνονται 65 περίπου ΜΚΟ (ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, σωματεία ή αστικές εταιρείες) που αναπτύσσουν περίπου 220 μονάδες ψυχικής υγείας, κυρίως οικοτροφεία και ξενώνες αποασυλοποίησης, αλλά και μια σειρά άλλων υπηρεσιών: κέντρα ημέρας, κινητές μονάδες κλπ. Διαθέτουν δηλαδή περίπου το 50% των «κρεβατιών» σε μονάδες αποασυλοποίησης και συνολικά περίπου το 30% του συνόλου των μονάδων ψυχικής υγείας.

Η επίσημη αιτιολογία για την τόσο μεγάλη ανάπτυξη του λεγόμενου «τρίτου τομέα» στην ψυχική υγεία ήταν η δυνατότητά του να απορροφά γρήγορα και χωρίς πολλές «γραφειοκρατικές διαδικασίες» (π.χ. ΑΣΕΠ) τα κονδύλια της Ε.Ε. Υπάρχουν όμως και άλλοι δύο, ανομολόγητοι, λόγοι. Ο πρώτος είναι ένα ιδιότυπο πελατειακό κράτος: εκτός από κάποιους καθηγητές ψυχιατρικής και λίγες γνωστές ΜΚΟ που ενεπλάκησαν στο εγχείρημα, οι περισσότεροι φορείς δημιουργήθηκαν ad hoc, από σχετικούς και άσχετους, με την αξιοποίηση «πολιτικών επαφών». Ο δεύτερος και σημαντικότερος λόγος είναι η στρατηγική επιλογή του νεοφιλελεύθερου κράτους, ήδη προ της κρίσης, για «ελαστικοποίηση» του κοινωνικού κράτους.

Ο νεοφιλελευθερισμός, ως γνωστόν, δεν συμπαθεί τις υπηρεσίες του κοινωνικού κράτους. Είτε το θεωρεί «βαρίδι» για την «ανάπτυξη» και προσπαθεί να περιορίσει τα έξοδά του, είτε, στην πιο ακραία εκδοχή του, πιστεύει ακράδαντα στον κοινωνικό δαρβινισμό, θεωρώντας «περιττά σώματα» όλους τους «μη κανονικούς». Ειδικά οι σταθερές δομές του κοινωνικού κράτους υπήρξαν μόνιμος αντίπαλος της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης, συν τοις άλλοις διότι εκεί πολλές φορές υπήρχαν και τα πιο μαχητικά στοιχεία του συνδικαλιστικού κινήματος, η καθυπόταξη του οποίου είναι βασικός στόχος της.

Στην πιο σκληρή εκδοχή του, το κοινωνικό κράτος του νεοφιλελευθερισμού ιδιωτικοποιείται πλήρως, και οι παροχές σε είδος αντικαθίστανται στην καλύτερη περίπτωση από κουπόνια, με τα οποία ο δικαιούχος μπορεί να «ψωνίσει» υπηρεσίες από τον ιδιωτικό τομέα. Στο ελαστικοποιημένο κοινωνικό κράτος υπάρχουν ακόμα χρηματοδοτούμενες υπηρεσίες, μόνο που δεν ανήκουν στο κράτος αλλά σε «μικτά σχήματα» (μη αμιγώς κρατικά, αλλά όχι αναγκαστικά κερδοσκοπικά), και η χρηματοδότησή τους είναι ελαστική: δεν είναι σταθερή, εξαρτάται από την «απόδοση» ειδικών πόρων, είναι διαπραγματεύσιμη, και ως προς το ύψος και ως προς τη διάρκεια. Ελαστικά είναι και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Η μονιμότητα προφανώς δεν ισχύει, συνήθως δεν υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις, ενώ, αντίθετα, οι εργοδότες διαθέτουν όλα τα πλεονεκτήματα του εργατικού δικαίου (λ.χ. απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα). Ένα κοινωνικό κράτος επισφαλές και «λάιτ», με εργαζόμενους κακοπληρωμένους, μη συνδικαλισμένους και φοβισμένους, και με «ενδιάμεσες» διοικήσεις φορέων που σε πολλές περιπτώσεις συμπεριφέρονταν σαν τους πιο σκληρούς εργοδότες.

Επομένως, η κακοδαιμονία του συστήματος ψυχικής υγείας είναι μέρος μιας συνολικότερης στρατηγικής κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους και απόδοσης των πιο κερδοφόρων κομματιών του σε πάσης φύσεως ιδιωτικά συμφέροντα. Ακόμα και αν οι ΜΚΟ ψυχικής υγείας δεν είναι ο ορισμός αυτού που θα λέγαμε ιδιωτικό συμφέρον, σίγουρα ένα σύστημα ψυχικής υγείας βασισμένο σε ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και λογικές θα τείνει σταθερά, και ανεξάρτητα από προθέσεις, να «ολοκληρωθεί» σε πιο καθαρές μορφές του νεοφιλελεύθερου ιδεότυπου, όπου θα εντείνεται, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η εκμετάλλευση της εργασίας και η διαχειριστική λογική αντιμετώπισης της ασθένειας και του ανθρώπινου πόνου.

Γίνεται σαφές λοιπόν ότι η τύχη των μονάδων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ανατροπή των πολιτικών της λιτότητας. Δεν πρόκειται να υπάρξει οριστική λύση, αν δεν υπάρξει μια στρατηγική απεμπλοκής από τα Μνημόνια και τις πολιτικές διάλυσης του κοινωνικού κράτους. Σ’ αυτό το πλαίσιο, είναι προφανές ότι το αίτημα για την ένταξη των μονάδων αυτών στο Εθνικό Σύστημα Υγείας είναι απολύτως έγκυρο. Δεν μπορούν να υπάρχουν υπηρεσίες δυο ταχυτήτων, ούτε εργαζόμενοι που να κάνουν την ίδια δουλειά με λιγότερα δικαιώματα, μέσα σε ένα ενιαίο σύστημα. Αλλά και ο ρόλος των ΜΚΟ δεν είναι η παροχή υπηρεσιών προς το κράτος, ακόμα και αν η σχέση δεν είναι πελατειακή.

Βέβαια, οι όροι και οι προϋποθέσεις με τις οποίες θα ενταχθούν αυτές οι υπηρεσίες στο δημόσιο είναι κάτι που διασταυρώνεται με τη γενικότερη συζήτηση για τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, του ΕΣΥ αλλά και των δημόσιων υπηρεσιών γενικότερα — κάτι που βέβαια εκφεύγει των ορίων του άρθρου. Η προάσπιση του δημόσιου χαρακτήρα των υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ούτε ως ταύτιση με το απαράδεκτο καθεστώς ευνοιοκρατίας, κομματισμού και διαφθοράς που μας κληροδότησαν οι κυβερνήσεις του πάλαι ποτέ δικομματισμού, ούτε ως αναπαραγωγή συντεχνιακών λογικών «βολέματος» στο δημόσιο. Αντίθετα, είναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος αν πραγματικά πιστέουμε στα συλλογικά αγαθά, αν θέλουμε ένα ενιαίο και ποιοτικό Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Επειδή όμως δεν είναι παραγωγικό να παραπέμπουμε τις λύσεις σε ένα απροσδιόριστο μέλλον, υπάρχουν άμεσα μέτρα που, αύριο κιόλας, μπορούν να αλλάξουν την εικόνα.

Πρώτα και κύρια, η πλήρης χρηματοδότηση των πραγματικών αναγκών. Δυστυχώς, κοινωνικό κράτος μόνο με «θεσμικές παρεμβάσεις» και «διοικητικές αναδιαρθρώσεις» δεν γίνεται. Χρειάζεται και χρήμα. Μόνο οι απολογητές του νεοφιλελευθερισμού ισχυρίζονται ότι μπορούν να λειτουργήσουν τις δομές του κοινωνικού κράτους χωρίς χρήμα. Δεύτερον, συλλογική σύμβαση με αξιοπρεπείς απολαβές και εξασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Στους όρους πρέπει να συμπεριληφθεί απαραίτητα και η απαγόρευση απολύσεων με μονομερή απόφαση, καθώς το προηγούμενο διάστημα έγινε μεγάλη κατάχρηση για λόγους άσχετους με την ποιοτική λειτουργία των μονάδων. Τρίτον, ενίσχυση των θεσμών διαφάνειας και λογοδοσίας. Είναι ασφαλώς άδικο να καταλογίζουμε στον τομέα της ψυχικής υγείας αμαρτίες ενός ολόκληρου κράτους, τα προβλήματα όμως υπάρχουν και δεν μπορούμε να τα κρύβουμε.

Τέλος, πρέπει να ενισχυθεί θεσμικά η δυνατότητα αυτοδιαχείρισης των μονάδων από τους εργαζόμενους. Να δοθεί δηλαδή η δυνατότητα, αλλά και η ευκαιρία και τα κίνητρα, ώστε οι εργαζόμενοι να αναλάβουν οι ίδιοι συλλογικά τη διαχείριση των μονάδων που εργάζονται. Αυτό δεν είναι μια διαχειριστική επιλογή μπροστά στην κρίση· είναι οραματικό στοιχείο μιας αριστερής οπτικής για την οργάνωση της εργασίας και της κοινωνίας εν γένει. Είναι ώρα να μη μιλάμε μόνο για όλα αυτά, αλλά να τα δούμε στην πράξη.

* Ο Πάνος Παπαδόπουλος είναι νομικός, επιστημονικός συνεργάτης της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ

 

Ο Σύλλογος Λογοπεδικών – Λογοθεραπευτών για τις περικοπές στην ψυχική υγεία

 

Πανελλήνιος Σύλλογος  Λογοπεδικών – Λογοθεραπευτών

ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΔΟΜΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Λογοπεδικών – Λογοθεραπευτών παρακολουθεί τα δρώμενα που εξελίσσονται στον χώρο της Ψυχικής Υγείας με σοβαρό προβληματισμό και έντονη ανησυχία.

Κατανοεί απόλυτα τις δυσκολίες που υπάρχουν στους χώρους των Κέντρων Ημέρας, στους Ξενώνες και στα Ιδρύματα της χώρας μας τα οποία κινδυνεύουν με άμεση διακοπή ή με υποβάθμιση της λειτουργίας τους. Είναι τεράστια η ευθύνη όλων μας να προασπίσουμε και να διασφαλίσουμε τα δικαιώματα των ατόμων που χρήζουν πρόσβαση – περίθαλψη στις υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας.

Η υποχρηματοδότηση και οι περικοπές θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο την συνέχιση των θεραπευτικών προγραμμάτων. Κατανοώντας τις δυσκολίες καθώς και τις συνέπειες που θα υπάρξουν για τους ασθενείς και τις οικογένειες τους υποστηρίζουμε το δικαίωμα σε μια ισότιμη κοινωνική ζωή.

Απαιτούμε και υποστηρίζουμε τη συνέχιση της λειτουργίας των δομών Ψυχικής Υγείας.

Όλοι οι συνάδελφοι εργαζόμενοι που απαρτίζουν τις δομές προσπαθούν να προσφέρουν έγκυρο και υπεύθυνο θεραπευτικό πλαίσιο με το επίπεδο της ποιότητας και διεπιστημονικότητας που τους διακατέχει παρ’ όλη την εγκατάλειψη τους από το κράτος.

 

Για το ΔΣ

Ο Πρόεδρος, Κωνσταντίνος Ρόγκας                       
Η Γ. Γραμματέας, Ελληάννα  Μάντακα - Brinkmann
  

Ανακοίνωση της Πανελλαδικής Συσπείρωσης για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση

  

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗ ΤΩΝ ΧΡΕΩΣΤΟΥΜΕΝΩΝ 

ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ 

ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟ ΤΟΜΕΑ 

ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ 

ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΟΥΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΝΟΙΚΩΝ ΣΤΙΣ ΔΟΜΕΣ.

ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΓΚΗ Η ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ 

ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ - ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ

Η συνεχιζόμενη άρνηση του Υπουργού και της Υφυπουργού Υγείας της κυβέρνησης της ‘τρόικας  εσωτερικού’ για πληρωμή των καθυστερούμενων (εδώ και έξη έως επτά μήνες) μισθών των εργαζομένων στις μονάδες ψυχικής υγείας των ΜΚΟ, καθώς και της καταβολής των κονδυλίων που είναι απαραίτητα για την ασφαλή και με θεραπευτικούς και αποκαταστασιακούς όρους διαβίωση των ενοίκων σ΄ αυτές τις στεγαστικές δομές, αποτελεί ένα από τα πιο σαφή δείγματα όχι απλώς προθέσεων, αλλά των ειλημμένων αποφάσεων για ολοσχερή διάλυση της Ψυχικής Υγείας και την μετάλλαξή της σ΄ ένα, χωρίς περιτυλίγματα, ακραιφνώς ιδιωτικό και κερδοσκοπικό σύστημα μόνο για τους λίγους.

Για μιαν ακόμη φορά, τα αδιαμφισβήτητα σκάνδαλα και η διαφθορά των ΜΚΟ (καθ’  όλα εφάμιλλη  με αυτήν του λεγόμενου ‘δημόσιου’) χρησιμοποιείται ως άλλοθι και ως όχημα της πολιτικής των περικοπών και της διάλυσης, με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποιείται η βαθύτατη διαφθορά και η δομική δυσλειτουργία του υπάρχοντος ‘δημόσιου’ για την  απόλυση δεκάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων.

Γιατί θα πρέπει να μένουν επ΄ άπειρον χωρίς μισθό οι εργαζόμενοι (και μάλιστα, να απολύονται από κάποιους εργοδότες) και χωρίς  στοιχειώδεις όρους διαβίωσης οι ένοικοι των δομών, επειδή, πιθανόν, πολλοί από τους ιδιοκτήτες των ΜΚΟ έχουν ‘κλέψει’ και έχουν κάνει πλήθος κομπίνες;

Αν πράγματι αυτός είναι ο λόγος (που δεν είναι), τότε γιατί να μην προχωρήσει  η πληρωμή των εργαζομένων με ειδικούς κωδικούς που θα διασφαλίζουν την άμεση εξόφληση των οφειλομένων ενώ, παράλληλα, θα βαδίζουν και οι υποτιθέμενες διαδικασίες ‘ελέγχου’ και ‘εξυγίανσης’;

Πώς θεωρούν αυτοί, οι «γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές», ότι μπορεί να δουλέψει μια υπηρεσία με επί μήνες απλήρωτους εργαζόμενους… να κάνουν τι, θεραπευτικά με τους ‘ασθενείς’ τους όταν οι ίδιοι δυσκολεύονται να πληρώσουν το ενοίκιο και το καθημερινό φαγητό τους, όταν ζουν μέσα στην βαθύτατη ανασφάλεια για το δικό τους αύριο; 

Η μόνη, αυτή τη στιγμή, διαφορά μεταξύ των εργαζομένων στο Δημόσιο και στις ΜΚΟ είναι ότι οι πρώτοι παίρνουν ακόμη, κάθε μήνα, το μισθό τους, ένα δραστικά πια περικομμένο μισθό, μέχρι και 50%, αλλά ακόμα τον παίρνουν.  Και εδώ, για πόσο ακόμα; Και μήπως, εν μέσω ραγδαίων απολύσεων στο ‘δημόσιο’, η θέση, πχ, των αορίστου χρόνου είναι εξασφαλισμένη; Κι’  αν δεν έχουν  περάσει από ΑΣΕΠ; Και όταν, λόγω απαγόρευσης των προσλήψεων, καθώς όσοι, εδώ και τρία χρόνια, βγαίνουν σε σύνταξη δεν αντικαθίστανται, φτάνουν πολλές στεγαστικές δομές να δουλεύουν με 5-6-7 άτομα προσωπικό ή, αντίστοιχα, τα τμήματα εισαγωγών με κάτω από 14 άτομα, τότε τι γίνεται;  Όλα αυτά, και διάφορα άλλα, είναι το νέο εσωτερικό (ψυχικό) και εξωτερικό περιβάλλον του θεραπευτή στο Δημόσιο. 

Στην πραγματικότητα, όπως δείχνει και το δραστικά μειωμένο κονδύλι για την επιχορήγηση των ΜΚΟ της ψυχικής υγείας για το 2013 (μείωση αντίστοιχη αυτής του 2012 που έχει οδηγήσει στην σημερινή κατάσταση), τα Υπουργικά επιτελεία της οδού Αριστοτέλους ουδόλως ενδιαφέρονται για όλα αυτά. Ο σκοπός είναι οι συγχωνεύσεις των δομών (και, γιατί όχι, και των ίδιων των ΜΚΟ), η διάλυση και η κατεδάφιση.

Όσο λιγότερες οι αυταπάτες για λύσεις μέσα από τα παλιά και συνήθη μέσα και από κοινού με εργοδότες (που χρησιμοποιούν τους εργαζόμενους ως όχημα των δικών τους επιδιώξεων και ενδιαφέρονται γι΄ αυτούς μόνο ως μέσο διασφάλισης των δικών τους σχεδίων επιβίωσης ως επιχειρηματιών της ψυχικής υγείας), τόσο περισσότερο θα υπάρξει η δυνατότητα ν΄ ανοίξουν νέοι δρόμοι απέναντι σε μιαν εντελώς καινούργια κατάσταση, που ορθώνεται   μπροστά ως η έλλειψη του όποιου μέλλοντος. Και νέοι δρόμοι δεν μπορούν ανοίξουν (και στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα) παρά μόνο μέσα από την αυτόνομη οργάνωση και δράση των εργαζομένων, από κοινού με τους χρήστες των υπηρεσιών και τα κοινωνικά κινήματα, σε μια κατεύθυνση πέρα από και ενάντια στα συμπλέγματα εξουσίας κυβερνητικά, κρατικοσυνδικαλιστικά, επιχειρηματικά.

Η κυβερνητική υποκρισία φτάνει στο σημείο, ακριβώς τη στιγμή που η ίδια η πολιτική τους οδηγεί στην κατάρρευση και στο επαπειλούμενο κλείσιμο των στεγαστικών δομών των ΜΚΟ και του Δημοσίου, να πιέζουν (η Υφυπουργός και η Δ/νση Ψυχικής Υγείας) τους μηχανισμούς στα δημόσια ψυχιατρεία να ‘δώσουν ονόματα’ ασθενών χρόνιας παραμονής για μετάβασή στους σε κενές θέσεις στεγαστικών δομών του Δημόσιου, αλλά και των ΜΚΟ. Στέλνοντας ένα ερωτηματολόγιο αντίστοιχης ‘επιστημονικής’ αξίας και δομής με αυτό που συμπληρώνονταν στα ψυχιατρεία της Γερμανίας του 30, για να σταλούν οι ψυχικά ασθενείς στους θαλάμους των αερίων - ένα ερωτηματολόγιο των πέντε μονολεκτικών απαντήσεων, τελείως διεκπεραιωτικό, για να ‘γεμίσουν’ οι κενές θέσεις εδώ και τώρα …

Αφού τα προηγούμενα χρόνια η αγαστή (αν και μέσα από παράλληλους δρόμους) συνεργασία ψυχιατρικής κοινότητας, ΜΚΟ και Υπουργείου δημιούργησε, ως έκφραση της συνολικής δυσλειτουργίας του νεο-ιδρυματικού συστήματος που ονομάστηκε «Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση», τις εκατοντάδες κενές θέσεις στις στεγαστικές δομές, έρχονται τώρα, ή να τις γεμίσουν, ή να τις κλείσουν,  ή και τα δυο μαζί : να τις κλείσουν και οι ασθενείς στο δρόμο ….

Να ‘γεμίσουν’… Αλλά με ποιο προσωπικό …. αυτό το απλήρωτο και υπό απόλυση; Και ποιες δομές; Αυτές που ετοιμάζονται να κλείσουν; Αυτές που ψάχνουν να βρουν προσχήματα για να τις συγχωνεύσουν και, εν τέλει, να τις καταργήσουν-γιατί στοιχίζουν, γιατί πρέπει να περισταλούν οι δαπάνες για ενοίκια κλπ κλπ; Αυτές που υπάρχει κίνδυνος φέτος να μείνουν από πετρέλαιο; ΄Η, πχ, σε πολυκατοικίες όπου έχουν ενοικιαστεί προστατευόμενα διαμερίσματα και όπου (συχνά) οι άλλοι ιδιοκτήτες αποφασίζουν να μην ανάψουν καλοριφέρ -  και ως εκ τούτου, θα εναπόκειται στην συνέπεια της δημόσιας υπηρεσίας για να μην ξεπαγιάσουν οι ένοικοι του προστατευόμενου διαμερίσματος;

Αν το κίνημα στον ιδιωτικό ‘μη κερδοσκοπικό’ τομέα είναι ανάγκη να απεμπλακεί από ‘σωτήρες’ εργοδότες οι οποίοι, αφού έδωσαν, στον Επίτροπο της ΕΕ, όρκους πίστης στο μνημόνιο, έχουν πλέον ‘ανοιχτές’ τις πόρτες για διαβουλεύσεις στις Βρυξέλλες πίσω από ‘κλειστές’ πόρτες…. ‘για το καλό μας’… στο λεγόμενο ‘δημόσιο’ έχουμε φαινόμενα κλεισίματος μέσα στο ‘οχυρό άσυλο’, ως μέσου υπεράσπισης των νοσοκομειακών κλινών, που θεωρούνται βάση του οργανισμού και κατ’ επέκτασιν, των θέσεων εργασίας… Μεγαλύτερη  αυταπάτη δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Λες και ο οργανισμός δεν αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη (πρωτομάστορας, και επ΄ αυτού, ο Λοβέρδος).

Αλλά το πιο σοβαρό είναι ότι παρατηρείται η οργάνωση μιας αντίστασης στην έξοδο των ασθενών εκτός ψυχιατρείου και στην μετάβασή τους σε στεγαστικές δομές, ιδιαίτερα του ‘μη κερδοσκοπικού’ τομέα. Οι ασθενείς να παραμείνουν έγκλειστοι  στα τμήματα χρονίων, μέσα στην εξαθλίωση και στην απόλυτη εκμηδένιση, για την φαντασιωσική υπεράσπιση των θέσεων  εργασίας… Και αυτό να υποστηρίζεται όχι μόνο από τους επί σειράν ετών καρεκλοκένταυρους του κρατικού συνδικαλισμού, αλλά και από τους κληρονόμους μιας παλαιολιθικής ‘αριστεράς’…

Εν κατακλείδι,

-το Υπουργείο βιάζεται να διώξει ασθενείς εκτός ψυχιατρείου (στη λογική των οικονομιών και της εξοικονόμησης προσωπικού) σε στεγαστικές δομές τις οποίες, την ίδια στιγμή, οδηγεί στο κλείσιμο.

-Πολιτικές παρατάξεις προπαγανδίζουν στους εργαζόμενους την συγκράτηση  των ασθενών εντός του ασύλου για να διατηρηθούν, δήθεν, οι θέσεις εργασίας.

-Οι ΜΚΟ διαπραγματεύονται (όσο πιο ψηλά φτάνουν σε επίπεδο γνωριμιών και δεσμών) νέα προγράμματα εκατομμυρίων μέσω ΕΣΠΑ (ενώ καταρρέουν τα παλιά).

Ποτέ δεν ήταν πιο αναγκαία η επεξεργασία, σε νέα βάση, της μέχρι τώρα εμπειρίας και η οργάνωση της ανεξάρτητης και αυτόνομη δράσης των εργαζομένων και των χρηστών των υπηρεσιών. Πρωτοβουλίες πρέπει να υπάρξουν από όλες τις πλευρές και, στο βαθμό που αναγνωρίζουμε την ανάγκη και το θέλουμε, μπορούμε να συντονιστούμε.

Η Πανελλαδική Συσπείρωση για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση απαιτεί την άμεση πληρωμή όλων των οφειλόμενων μισθών των εργαζομένων στον ιδιωτικό ‘μη κερδοσκοπικό’ τομέα, με δικλείδες ασφαλείας ώστε η όποια επιχορήγηση να πάει αποκλειστικά για πληρωμή μισθών και ταυτόχρονα στην διασφάλιση της αξιοπρεπούς ζωής των ενοίκων στις δομές. 

Η λύση, εν τέλει, δεν μπορεί να είναι προς την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση που προωθεί, με διάφορους τρόπους, το Υπουργείο, αλλά στην ανάληψη από το Δημόσιο όλων των δομών και στην διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας και των αποδοχών σε μόνιμη βάση.

9 Δεκεμβρίου 2012

Πανελλαδική Συσπείρωση για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση

     

Ανοιχτή επιστολή στην υφυπουργό Υγείας κα Σκοπούλη

Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος…

Η χρήση του διάσημου τίτλου από το βιβλίο του Πρίμο Λέβι δεν είναι τυχαία. Ο συγγραφέας εξάλλου αφιέρωσε το έργο του στις συνθήκες εκείνες όπου οι άνθρωποι χωρίζονται σε κατηγορίες κατώτερων και μη. Διανύουμε μια εποχή κατά την οποία τα άκρα επανέρχονται ξανά, όχι μόνο μέσα από ιδεολογήματα που έχουν ήδη γίνει επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία, όσο μέσα από την ακρότητα της στάσης που κρατούν οι κυβερνώντες απέναντι στους πολίτες.

Σε ότι αφορά την Δημόσια Ψυχική Υγεία το Ελληνικό Κράτος ουδέποτε κατόρθωσε (ή θέλησε) να δομήσει μια πολιτική η οποία θα έπαιρνε χαρακτήρα σταθερό και βιώσιμο. Στα παραπάνω από 20 χρόνια που διήρκησε η «Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση» (ο παρελθοντικός χρόνος επίσης δεν είναι τυχαίος) δεν παρουσιάστηκε ποτέ ένας Υπουργός Υγείας ο οποίος ανέλαβε πραγματικά την ευθύνη να συσταθεί μια ψυχική υγεία απομυθοποιημένη, τομεοποιημένη, προσιτή στους πολίτες, πάσχοντες και μη. Ο προϋπολογισμός για τις δομές ψυχικής υγείας ουδέποτε τοποθετήθηκε στον τακτικό κρατικό προϋπολογισμό αλλά αντιθέτως εγκρινόταν επιπροσθέτως στη συνέχεια. Με λίγα λόγια, οι απερχόμενοι υπουργοί και υφυπουργοί, κράτησαν τεχνηέντως τη ψυχική υγεία σε μια γκρίζα ζώνη χρηματοδότησης η οποία θα επέτρεπε κατά καιρούς (τεχνητά κρίσιμους) να μειώνεται, να προσαρμόζεται και τώρα πια: να εξασθενεί.

Σε ότι αφορά την τωρινή συνθήκη, με το 2012 να φεύγει σταδιακά αφήνοντας πίσω του περίπου 216 δομές, 35.000 ασθενείς και 3.000 εργαζόμενους του δικού σας τομέα ευθύνης, στον αέρα, σας ακούμε ξαφνικά από το Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου να ανακοινώνετε πώς η κατάσταση που επικρατεί οφείλεται στον τρόπο λειτουργίας των μονάδων ψυχικής υγείας, στην κακοδιαχείριση από μέρους τους των πόρων και στην μη πρωτοβουλία προσαρμογής στο νέο προϋπολογισμό. Με την τελευταία σας εγκύκλιο επίσης, μας ανακοινώσατε πως δεν εγκρίνεται καμία χρηματοδότηση ή συγχρηματοδότηση μέχρι η Διεύθυνση Ψυχικής Υγείας να αποδείξει την ορθότητα της διοικητικής λειτουργίας των υπηρεσιών. Μια πρώτη αντίδραση θα ήταν η ειρωνεία της λέξης που χρησιμοποιήσατε μιας και η ορθότητα είναι το πρώτο πράγμα που το υπουργείο καταστρατήγησε σε ότι αφορά την χρηματοδότηση. Ελπίζω να γνωρίζετε πως η Ελλάδα έχει απορροφήσει μόνο το 4% των ευρωπαϊκών κονδυλίων για τη ψυχική υγεία ενώ υπάρχει και ποινική ρήτρα για τη χώρα μας σε περίπτωση που παραβιαστεί το σύμφωνο SPIDLA. Επίσης δεν υπήρχε καμία ορθότητα (επαγγελματική έστω) στο τρόπο αντιμετώπισης των ασθενών και των εργαζομένων όταν ο Προϊστάμενος σας είπε πώς "εάν δεν μπορείτε να τα βγάλετε πέρα, παραδώστε μας τις δομές και θα δούμε τι θα κάνουμε". Ούτε στα δικά σας λόγια απέναντι σε ασθενείς του Δρομοκαϊτειου όπου προτείνατε να καλλιεργούν μόνοι τους αν θέλουνε να φάνε.

Τους τελευταίους μήνες λοιπόν παρουσιάζετε την άνεση ενός ταχυδακτυλουργού του χρόνου. Τον συμπιέζετε ή τον τεντώνετε αναλόγως της (τεχνητής πάλι) αμφιθυμίας του υπουργείου, απέναντι στην έγκριση μιας έτσι κι αλλιώς πενιχρής και στιγμιαίας χρηματοδότησης (μιλάω για τα 5 εκατομμύρια ευρώ) που μας υπόσχεστε από το φθινόπωρο. Ταυτόχρονα ανακοινώνετε πως ξεκινάτε ένα κυνήγι μαγισσών ώστε να βρεθούν οι δομές που κακοδιαχειρίστηκαν λεφτά και ευθύνονται, λες και είχαν την παντοδυναμία να το κάνουν, για όλη την κατάσταση της ψυχικής υγείας, πατώντας πάνω σε μια άκρως λαϊκιστική και ευκαιριακή δικαιοσύνη, εξισώνοντας θύτες και θύματα. Ο Προϊστάμενος σας, ανακοίνωσε επίσης στη τελευταία του δημόσια δήλωση πώς η Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση θα συνεχίσει αποκτώντας έναν «προσωποκεντρικό» χαρακτήρα και μια «εξατομικευμένη» προσέγγιση, γεγονός που φανερώνει για άλλη μια φορά την άγνοια του υπουργείου σε ζητήματα ψυχικής υγείας όπως και την προσπάθεια διατήρησης της ασάφειας. Δυστυχώς η Ψυχική Υγεία στην Ελλάδα ήταν ανέκαθεν Προσωποκεντρική ενώ κάθε θεραπευτική προσέγγιση των εξυπηρετούμενων είναι έτσι κι αλλιώς εξατομικευμένη. Είναι το λιγότερο φραστικό λάθος να μιλάει το υπουργείο για εξατομίκευση από τη στιγμή που άφησε και αφήνει να κλείσουν σημαντικές και εξειδικευμένες μονάδες ψυχικής υγείας, αντιδρώντας απέναντι σε ασθενείς και εργαζόμενους σαν κυλιόμενη μάζα και όχι σαν Άτομα με συγκεκριμένες δυσκολίες.

Επισημαίνω τα παραπάνω διότι πιστεύω πως και οι ευθύνες του υπουργείου πρέπει επιτέλους να εξατομικευτούν και να είναι προσωποκεντρικές. Έχετε όνομα και ιδιότητα, όπως και ο Υπουργός, και θα πρέπει να αναλογιστείτε πώς επί υφυπουργίας σας ενδέχεται να τερματιστεί η Δημόσια Ψυχική Υγεία χωρίς να έχετε προσπαθήσει να βάλετε έστω ένα ανάχωμα στη γενικότερη κατάρρευση, ανήκοντας κιόλας στην «αριστερή» πλευρά, την ίδια που σας επέτρεψε μέσω των πολιτών να συμμετέχετε στην κυβέρνηση.

Στέλιος Μοίρας

Κοινωνικός Λειτουργός

  

Η Επιτροπή Προστασίας των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Ψυχικές διαταραχές για τη βιωσιμότητα των μονάδων ψυχικής υγείας

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ                        

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ

ΕΙΔΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΛΕΓΧΟΥ

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΨΥΧΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ               

  

Αθήνα, 05-12-2012

Αριθμ. Πρωτ.: οικ. 58

ΠΡΟΣ: Δ/νση Ψυχικής Υγείας

ΘΕΜΑ: «Βιωσιμότητα μονάδων ψυχικής υγείας»

Η Ειδική Επιτροπή Ελέγχου Προστασίας των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Ψυχικές Διαταραχές, έχοντας υπόψη την περικοπή της κρατικής χρηματοδότησης προς τις μονάδες ψυχικής υγείας του ιδιωτικού τομέα κατά 50% περίπου στον προϋπολογισμό 2012, του Υπουργείου Υγείας, επισημαίνει τα εξής: οι μονάδες αυτές (216 συνολικά) έχουν ανατεθεί από την πολιτεία σε 65 σωματεία και αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρείες (ΑΜΚΕ) που αποτελούν νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Αποστολή τους είναι η υλοποίηση σημαντικού μέρους του εθνικού προγράμματος «Ψυχαργώς». Στις μονάδες που διαχειρίζονται, περιλαμβάνονται στεγαστικές δομές ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης (ξενώνες, οικοτροφεία και προστατευμένα διαμερίσματα) οι οποίες σήμερα φιλοξενούν πάνω από 1500 ενοίκους – ασθενείς. Ανάμεσά τους είναι 700 περίπου από τα βαρύτερα περιστατικά που προηγουμένως νοσηλεύονταν στα ψυχιατρεία («βαριά νοητική υστέρηση» και «διπλή διάγνωση»).

Υπό τις παρούσες συνθήκες υποχρηματοδότησης οι δομές αυτές δυσλειτουργούν (επισχέσεις εργασίας του προσωπικού που ανέρχεται συνολικά στα 3.000 περίπου άτομα, αδυναμία πληρωμής των προμηθευτών, κ.α.). Υπάρχουν, μέχρι σήμερα, σποραδικά κρούσματα επιστροφής ενοίκων – ασθενών στα ψυχιατρεία. Αν  το δίκτυο των στεγαστικών δομών καταρρεύσει, τα κρούσματα θα λάβουν επιδημική μορφή και η ψυχική υγεία θα επανέλθει στην προ του 1984 ιδρυματική εποχή.

Οι συνέπειες θα είναι εξαιρετικά σοβαρές για τους ενοίκους ασθενείς, για ολόκληρο το σύστημα ψυχικής υγείας, αλλά και για την χώρα, η οποία, μεταξύ των άλλων, είναι πολύ πιθανόν ότι θα κληθεί να επιστρέψει στην Ευρωπαϊκή Ένωση  το τεράστιο ποσό με το οποίο αυτή συγχρηματοδότησε όλα τα προγράμματα που προέκυψαν από τον κανονισμό 815/84 για την «Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση».

Με τη δυσάρεστη αυτή ευκαιρία, καλούμε το Υπουργείο Υγείας να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες προκειμένου:

α) να εκπληρώσει την υποχρέωσή του για συστηματικό έλεγχο (διαχειριστικό και οικονομικό) καθώς και περιοδική αξιολόγηση (επιστημονική – ποιοτική) των μονάδων ψυχικής υγείας, στη βάση της μεθοδολογίας και των εργαλείων που έχουν προ πολλού εγκριθεί. 

β) να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα υπό αξιοπρεπείς για τους ασθενείς και τα δικαιώματά τους συνθήκες, του προγράμματος αποασυλοποίησης και κοινωνικής επανένταξης.

Για την Ειδική Επιτροπή

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΒΛΑΣΗΣ ΤΟΜΑΡΑΣ

Το έγγραφο της Ειδικής Επιτροπής Ελέγχου Προστασίας των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Ψυχικές Διαταραχές: εδώ
   

Ενημέρωση από εργαζόμενους στο Κέντρο Ημέρας "Λόγος-Νους"

  

5/11/2012-5/12/2012. Ένας μήνας συμπληρώθηκε από την έναρξη της επίσχεσης εργασίας των 6 εργαζομένων του Κέντρου Ημέρας «Λόγος–Νους» που εδρεύει στην οδό Δράκοντος 6 και Ευριδίκης στην Καισαριανή.

Στο διάστημα αυτό δεν μείναμε άπραγοι. Οι καταγγελίες μας εγγράφως και επωνύμως μεταβιβάστηκαν και πρωτοκολλήθηκαν τόσο στην ΣΕΥΥΠ (υπηρεσία ελέγχου του Υπουργείου Υγείας), όσο και στην Διεύθυνση Ψυχικής Υγείας. Οι αρμόδιοι έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Διάβασαν την επιστολή και μας άκουσαν προφορικά να τους μεταφέρουμε με αποδείξεις τα «σημεία και τέρατα» που συμβαίνουν στη δομή αυτή τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Στη Διεύθυνση Ψυχικής Υγείας φάνηκε να ήξεραν… Τώρα είχαν και επώνυμες καταγγελίες. Αυτό δεν ισχυριζόταν άλλωστε μέχρι τώρα το Υπουργείο Υγείας; Ότι δεν έχει επώνυμες καταγγελίες για τους φορείς του. Τώρα που έχει θα μας αποδείξει αν έχει την ισχύ να κάνει αυτό που πρέπει ή και πάλι… λόγω υψηλών διασυνδέσεων…. η υπόθεση θα κουκουλωθεί εντέχνως…

Μας είπαν ότι θα γίνει έκθεση ελέγχου. Περιμένουμε και ελπίζουμε να γίνει αυτό που πρέπει, όπως πρέπει, με οποιοδήποτε κόστος.

Εντωμεταξύ, «συναντηθήκαμε» την Παρασκευή 30/11/2012 στην Επιθεώρηση Εργασίας με την πρόεδρο της δομής και τον δικηγόρο της. Αφού προσπάθησαν (με αφορμή καθυστέρηση των υπαλλήλων της υπηρεσίας να βρουν τα απαραίτητα έγγραφα) να αποφύγουν τη διαδικασία (αποχώρησαν και επέστρεψαν απειλώντας 2 φορές, προτού τελικά παραμείνουν), υπέγραψαν το τελικό κείμενο στο οποίο δεν δεσμεύτηκαν στο παραμικρό. «Όταν πάρουν από το Υπουργείο θα αρχίσουν να δίνουν…» Για τα λεφτά που παίρνουν από τους γονείς κάθε μήνα, ούτε κουβέντα…. Το μόνο τους πρόβλημα ήταν ότι έφυγαν δυο παιδιά με αυτή την «αναστάτωση» (και τι  κρίμα… μειώθηκαν τα έσοδά τους κατά 1600 ευρώ! Πόσο επιχειρηματική σκέψη…) Για τον εργαζόμενο με τις 5 συνεχόμενες συμβάσεις ορισμένου χρόνου (αντι από την τρίτη σύμβαση όπως είπε ο επιθεωρητής να θεωρείται ως αορίστου χρόνου) πάλι δεν είχαν να πουν τιποτα… Η συνάντηση λοιπόν, όπως ήταν αναμενόμενο ήταν ατελέσφορη και έγινε μέσα σε ένα εριστικό και επιθετικό κλίμα.

Επίσης, ας σημειωθεί  ότι στο Κέντρο Ημέρας έγιναν νέες προσλήψεις. (το Υπουργείο μέχρι και λίγες μέρες πριν δεν είχε ενημερωθεί για την ενέργεια αυτή). Εμείς ως οφείλαμε ενημερώσαμε όσο μπορούσαμε συναδέλφους. Το Κέντρο μπορεί να προσλάβει όσους θέλει. Το αν θα πληρωθούν ποτέ και το αν το Υπουργείο Υγείας θα εγκρίνει τη μισθοδοσία και άλλου προσωπικού αυτό είναι άλλο θέμα.

Στις επόμενες κινήσεις μας είναι να ελέγξουμε αν έχουν κοινοποιήσει παρανόμως και μονομερώς τις απολύσεις μας στον ΟΑΕΔ. Αυτή η ανακοίνωση έγινε σε συνάδελφο εργοθεραπευτή που προσλήφθηκε πριν 2 εβδομάδες από την επιστημονική υπεύθυνη του Κέντρου. Και αν έχει γίνει και αυτό περιμένουμε άμεσα το Υπουργείο Υγείας να πάρει επίσημα θέση για 6 απολύσεις εργαζομένων που βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας (με τι αιτιολογικό άραγε;) και την πρόσληψη νέων.

Ως επαγγελματίες και ως άνθρωποι έχουμε τη συνειδησή μας καθαρή ότι κάνουμε ό,τι μπορούμε για να εκθέσουμε την αλήθεια μιας κατάστασης. Το αν θα γίνει κάτι, θέλουμε να ελπίζουμε ότι έχει να κάνει με το δίκαιο και το ηθικό. Και όχι με θέσεις και διασυνδέσεις… Και ο νοών νοείτω…


Την επιστολή των εργαζομένων στο Κέντρο Ημέρας «Λόγος–Νους» προς το υπουργείο Υγείας μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ