Σχετικά με την από 28.01.2013 ανάρτηση του κυρίου Βαρουχάκη υπό τον τίτλο “Σχόλιο σχετικά με τη δικαστική συμπαράσταση στις στεγαστικές δομές” και ειδικότερα για τα όσα αναφέρονται για τις κοινωνικές υπηρεσίες, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό (ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα), δηλαδή, πως: «… όχι μόνο δεν θεωρούνται «αρμόδιες», αλλά και ρητά απαγορεύεται να αναλάβουν τη δικαστική συμπαράσταση κάποιου...», πρέπει να επισημανθούν τα ακόλουθα:
Ο νομοθέτης προέβλεψε στο άρθρο 54 παρ. 1 του ν. 2447/1996 ότι για όσο χρονικό διάστημα και σε όσες κοινωνικές υπηρεσίες δεν έχουν συγκροτηθεί ακόμα ειδικά τμήματα, οι σχετικές αρμοδιότητες ασκούνται από ειδικούς επιστήμονες των τμημάτων ανηλίκων αυτών των υπηρεσιών και, ωσότου συγκροτηθούν και αρχίσουν να λειτουργούν και αυτά τα τμήματα, από ειδικούς επιστήμονες των αρμοδίων υπηρεσιών του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας και της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, καθώς και των κοινωνικών οργανώσεων που εποπτεύονται από αυτές.
Επίσης, στην παράγραφο ε’ του άρθρου 1 του Π.Δ. 250/1999 (ΦΕΚ 206Α’/7.10.1999 με τίτλο "Τρόπος άσκησης από τους ειδικούς επιστήμονες του άρθρου 54 του Ν. 2447/1996 των αρμοδιοτήτων κοινωνικής υπηρεσίας που τους ανατίθενται στο πλαίσιο της λειτουργίας της δικαστικής συμπαράστασης", προέβλεψε πως: «Οι αρμοδιότητες κοινωνικής υπηρεσίας που προβλέπονται από τις ουσιαστικές και δικονομικές διατάξεις του Σχεδίου Νόμου, που κυρώθηκε με το Ν. 2447/1996 (ΦΕΚ 276 Α’), οι οποίες αναφέρονται στη λειτουργία του θεσμού της δικαστικής συμπαράστασης, ασκούνται από τους ειδικούς επιστήμονες… ε) των λοιπών μονάδων ψυχικής υγείας που αναφέρονται στην πρώτη παράγραφο του άρθρου 93 του Ν. 2071/1992, εξαιρουμένων των ιδιωτικών ψυχιατρικών κλινικών».
Μεταξύ των παραπάνω μονάδων ψυχικής υγείας κατά την έννοια του Ν. 2716/1999 άρθρα 4 παρ. 1 και 9 παρ. 1 είναι και τα Οικοτροφεία.
Άλλωστε σύμφωνα με το άρθρο 19 της Υπ. Απ. Α3α/οικ.876 (ΦΕΚ 661 Β’/23-5-2000) με τίτλο «Καθορισμός του τρόπου οργάνωσης και λειτουργίας των Μονάδων Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης (Οικοτροφεία, Ξενώνες) και των Προγραμμάτων Προστατευόμενων Διαμερισμάτων του άρθρου 9 του Ν. 2716/1999» «Οι αποκαταστατικοί στόχοι λειτουργίας των ξενώνων, των οικοτροφείων και των προστατευόμενων διαμερισμάτων υλοποιούνται με .... δ. Δράσεις που βοηθούν το άτομο στη διεκδίκηση και άσκηση των νομικών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων του».
Τέλος, έργα εποπτικού συμβουλίου στις ανωτέρω περιπτώσεις ασκεί ο ειρηνοδίκης, κατ' ανάλογη εφαρμογή της ΑΚ 1635 (βλ. Γεωργιάδης - Σταθόπουλος Οικογενειακό Δίκαιο Τόμος III, 2η έκδοση, σελ. 726 επ.).
Από τις προαναφερόμενες διατάξεις προκύπτει, πως ο νομοθέτης προέβλεψε τη δυνατότητα ανάθεσης της δικαστικής συμπαράστασης στις κοινωνικές υπηρεσίες των φορέων ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ.
Σχετικά κείμενα όπως Η δικαστική συμπαράσταση και οι κοινωνικές υπηρεσίες των ΝΠΙΔ και η Ανάθεση της δικαστικής συμπαράστασης του ψυχικά πάσχοντος προσώπου στο ΝΠΙΔ που το φιλοξενεί καθώς και νομολογία έχουν αναρτηθεί στο blog Δικαιώματα ψυχικά πασχόντων
Γιάννης Αλεξάκης
Δικηγόρος
9 σχόλια:
Θρίαμβος. Η «Κλίμακα» τα κατάφερε. Διορίστηκε ,και με τη βούλα του Δικαστηρίου ,δικαστικός συμπαραστάτης προσώπου που βρίσκεται σε καθεστώς πλήρους δικαστικής συμπαράστασης και διαμένει σε οικοτροφείο της. Είχαν προηγηθεί τρεις ακόμη ανάλογες αποφάσεις . Πεδία λαμπρό έτσι ανοίγεται για να ολοκληρώσουν οι μη κερδοσκοπικές εταιρείες ,που χρηματοδοτεί το παράλυτο κράτος μας , το θεάρεστο έργο τους, ενώ μία ακόμη απειλή εκσφενδονίζεται εναντίον των αρρώστων. Στο εισπρακτικό μένος του αξέχαστου κ. Λοβέρδου και την ιδιοτέλεια κάποιων συγγενών, προστίθεται τώρα με δικαστικές αποφάσεις , εκ του προχείρου λαμβανόμενες , η « συμπαράσταση» κάποιων άλλων φυσικών ή νομικών προσώπων , που όμως ο νόμος ρητά απαγορεύει να την αναλάβουν.
Ας προσέξουν όμως οι φίλοι. Γιατί ίσως κάποια στιγμή η καταρρέουσα πολιτεία μας ίσως σταθεί όρθια . Και ίσως πάρει τα μέτρα που πρέπει για να εφαρμόζονται οι νόμοι που έχει ψηφίσει ή να τους αλλάξει εάν πρέπει. Και ίσως κάποια στιγμή βρεθεί κάποιος δικαστής που θα αναρωτηθεί πως γίνεται ένας άρρωστος με βαριά νοητική καθυστέρηση ή με γεροντική άνοια να διαμένει σε οικοτροφείο αφού ο νόμος απαιτεί να έχει προηγηθεί αίτηση του ιδίου και ουδενός άλλου Και πως γίνεται να έχει ανατεθεί η δικαστική συμπαράσταση σε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που διατηρεί οικοτροφείο όταν ο Νόμος ρητά αποκλείει αυτόν που «….συνδέεται με σχέση εξάρτησης ή με οποιονδήποτε άλλο στενό δεσμό με τη μονάδα ψυχικής υγείας στην οποία ο συμπαραστατέος έχει εισαχθεί για θεραπεία ή απλώς διαμένει.» Και ίσως ακόμη αναρωτηθεί πως γίνεται όταν θέλεις να ανοίξεις περίπτερο στη γειτονιά σου να χρειάζεσαι άδεια ,και όταν στεγάζεις αρρώστους σε οικοτροφείο επί πολλά χρόνια , να το κάνεις χωρίς την άδεια ίδρυσης και χωρίς την άδεια λειτουργίας που ρητά επίσης απαιτεί ο Νόμος.. Και επίσης να «…. προβαίνεις σε αναλήψεις …» επί χρόνια και πριν από το διορισμό σου ως δικαστικού συμπαραστάτη.
Το πρόβλημα της δικαστικής συμπαράστασης είναι πολύπλοκο και πολλές φορές έντιμοι άνθρωποι είναι αναγκασμένοι να παραβούν το νόμο για να υπερασπιστούν τα αληθινά συμφέροντα του αρρώστου . Αλλά πρέπει να ξέρουν τι κάνουν, να έχουν έτοιμα τα επιχειρήματα και τις αποδείξεις ότι ενήργησαν χωρίς δόλο και χωρίς ιδιοτελή σκοπό . Και βέβαια να ξέρουν καλά ότι δεν φτάσαμε ακόμη σε καθεστώς όπου για τα θέματα της ψυχικής υγείας «νόμος είναι το δίκιο των εμπλεκομένων Ν.Π.Ι.Δ.» , ακόμη κι αν τα φαινόμενα εξακολουθούν έτσι να δείχνουν.
Ποιός θυμάται τη δικαστική συμπαράσταση;
__________
Με αφορμή την από 28.01.2013 ανάρτηση του κυρίου Βαρουχάκη θέλησα να καταγράψω τη νομική μου άποψη, πιστεύοντας πως με αυτόν τον τρόπο συμβάλλω σε διάλογο επίλυσης ζητημάτων σχετικά με το θεσμό της δικαστικής συμπαράστασης, όπως λ.χ. την αδυναμία διορισμού δικαστικού συμπαραστάτη, το κενό της Κοινωνικής Υπηρεσίας κά.
Ειδικότερα, να μεταφέρω στην κοινότητα των επαγγελματιών ψυχικής υγείας την κατάληξη της σπουδής μου, θεωρητικής και πρακτικής, στο νομικό κενό που πιστεύεται πως υφίσταται στις περιπτώσεις αδυναμίας ανάθεσης της δικαστικής συμπαράστασης των ψυχικά πασχόντων ατόμων, όταν “δεν βρίσκεται κατάλληλο φυσικό πρόσωπο για να διοριστεί δικαστικός συμπαραστάτης” (ΑΚ 1671).
Για τη στοιχειοθέτηση της νομικής μου άποψης παρέθεσα ταυτόχρονα τα αντίστοιχα νομικά κείμενα καθώς και σχετική νομολογία.
Μάλλον παρασύρθηκα από την ανωτέρω επιθυμία μου και πίστεψα πως μετά την ανάρτηση θα ακολουθούσαν συγκροτημένες θέσεις και προτάσεις επί των συζητουμένων ζητημάτων, πως θα άνοιγε νέος κύκλος προβληματισμού και ο διάλογος θα πήγαινε τα πράγματα ένα βήμα παραπέρα. Είχα υποτιμήσει τα χαρακτηριστικά που διακρίνουν το δημόσιο διάλογο και τα οποία μετέτρεψαν αυθαίρετα και με έωλα επιχειρήματα την ανάρτηση σε δίαυλο προσωπικής εμπάθειας συλλήβδην κατά του μη κυβερνητικού τομέα ψυχικής υγείας.
Πέρα από τα ανωτέρω, το σχόλιο διαστρέβλωσης της ανάρτησης δεν αναφέρει το παραμικρό επί της ουσίας των όσων η ανάρτηση ανέφερε ή/και σχετικά με αυτά προβλήματα.
Ωστόσο, με την ιδιότητα του εμπλεκομένου σε θέματα ψυχικής υγείας -όχι ως νομικού, τρία σημεία του σχόλιου μου προκάλεσαν το ενδιαφέρον και αναφέρομαι κατωτέρω σε αυτά.
Πρώτο, σχετικά με το ζήτημα της κατασπατάλησης των χρημάτων των ενοίκων, θα πρέπει ίσως να εστιάσει κανείς, όχι μόνο στον προβληματισμό του ποιός αναλαμβάνει τη δικαστική συμπαράσταση -ζήτημα που προβλέπεται από το νόμο (ΑΚ 1671) και διερευνά κάθε φορά ο δικαστής, αλλά κυρίως ποιές είναι οι ασφαλιστικές δικλίδες οι οποίες υπάρχουν και οι οποίες παρέχουν εγγυήσεις, ότι δεν θα υπάρξει διασπάθιση των χρημάτων των ασθενών. Οι ασφαλιστικές αυτές δικλίδες δεν έχουν να κάνουν με το αν πρόκειται για φυσικό πρόσωπο (λ.χ. είναι γνωστός ο διακοσμητικός ρόλος του εποπτικού συμβουλίου της ΑΚ 1682), το δημόσιο ή για μη κυβερνητικό οργανισμό, αλλά με τον τρόπο που λειτουργεί ο εκάστοτε ελεγκτικός μηχανισμός. Η εμπειρία έχει δείξει, ότι φαινόμενα διασπάθισης των χρημάτων καθώς και υγιείς πρακτικές έχουν παρατηρηθεί σε όλους τους χώρους.
Δεύτερο, οι αναφορές του σχολιαστή στον προβληματισμό για την είσοδο των ατόμων με βαριά νοητική υστέρηση ή γεροντική άνοια στα οικοτροφεία ουσιαστικά μας επιστρέφουν στη δεκαετία του ’80, όταν ακόμη γινόταν λόγος για αποκαταστασιακούς ασθενείς. Σήμερα είναι προφανές πως τέτοιο θέμα δεν τίθεται. Ευτυχώς το ζήτημα έχει λυθεί με την καθολική αποδοχή, ό,τι δηλαδή όλοι οι ασθενείς ανεξαρτήτως με την ψυχοπαθολογία τους και τη λειτουργικότητά τους, έχουν θέση στην κοινότητα, με την απαραίτητη βέβαια υποστήριξη από την πολυκλαδική θεραπευτική ομάδα.
Τρίτο και τελευταίο, θεωρώ πως πρέπει να είναι φειδωλοί όσοι καταφέρονται κατά του μη κυβερνητικού τομέα εν γένει με τέτοιου είδους εμπαθή σχόλια («θεάρεστο έργο», «απειλή που εκσφενδονίζεται» κλπ), διότι με αυτόν τον τρόπο, εκτός των άλλων, ρίχνουν νερό στο μύλο ορισμένων, οι οποίοι απεργάζονται τη συρρίκνωση του συστήματος της ψυχιατρικής περίθαλψης για καθαρά λογιστικούς λόγους.
Πειραιάς 7 Μαρτίου 2013
Δεν θα εμπλακώ σε προσωπική αντιδικία με τον κ. Αλεξάκη. ( Στερούμαι του εμφυλιοπολεμικού ταλέντου της φυλής) . Εξ άλλου οι απόψεις μου για τον « μη κυβερνητικό τομέα ψυχικής υγείας» που όμως χρηματοδοτεί η κυβέρνηση (συνηθέστατα με τα κριτήρια των εκάστοτε εκλεκτών της) είναι γνωστές σε αρκετούς . Τις συνοψίζω για όσους ενδιαφέρονται: Η πάγια πρακτική της κομματικής λαίλαπας να ψηφίζονται νόμοι που δεν εφαρμόζονται, ή που περιέχουν ανεφάρμοστες ή αντιφατικές διατάξεις, που προβλέπουν προεδρικά διατάγματα που ουδέποτε εκδίδονται , που προβλέπουν υπουργικές αποφάσεις που ποτέ δεν βλέπουν το φως στο προβλεπόμενο χρόνο ή ουδέποτε εκδίδονται ή που εκδίδονται άτσαλα και βιαστικά όταν οι καταστάσεις έχουν πια φτάσει στο απροχώρητο και κάτι πρέπει να γίνει για να μη συμβούν τα χειρότερα, έχει καταλήξει σε ένα παχύρευστο χυλό όπου έντιμοι και ανέντιμοι αλέθονται συστηματικά, έτσι ώστε όχι μόνο η διάκριση να είναι σχεδόν ανέφικτη αλλά και η απόδειξη οιουδήποτε ισχυρισμού σχεδόν αδύνατη. Σε αυτό τον ακταρμά έχουν εμπλακεί ΝΠΙΔ που πρόσφεραν χρήσιμο και μερικές φορές πρωτοποριακό έργο με άλλες που ξεπήδησαν από το πουθενά ,διευθύνονται από επίλυδες στο χώρο της ψυχικής υγείας και χρηματοδοτήθηκαν κατά τις ορέξεις και με τις διαδικασίες που επέβαλε η εκάστοτε κρατούσα κομματοκρατορία Σε κάποιους είναι γνωστές και οι προσπάθειές μου κάτι να πάει προς το καλλίτερο. Ο κ Αλεξάκης προφανώς δεν γνωρίζει. Δικαίωμά του και δεν πειράζει. Τον παρακαλώ μόνο προς αλλού να στρέψει τις νουθεσίες του.
Δεν δυσκολεύομαι ωστόσο να παραδεχτώ ότι η κατάσταση που έχει έτσι δημιουργηθεί στο χώρο της ψυχικής υγείας αναγκάζει έντιμους ανθρώπους να παραβούν το νόμο προκειμένου να υπηρετήσουν τα αληθινά συμφέροντα των αρρώστων . Επιμένω όμως ότι πρέπει να ξέρουν καλά τι κάνουν και να έχουν ανά πάσα στιγμή έτοιμα τα επιχειρήματα και τις αποδείξεις ότι ενήργησαν κατά συνείδηση , χωρίς δόλο και χωρίς επιδίωξη άλλη ειμή μόνο τα αληθή συμφέροντα του αρρώστου περιλαμβανομένου και του θεραπευτικού. Και ότι η προσφυγή σε νομικίστικα τερτίπια δεν είναι πάντοτε ασφαλής.
Αυτά προς το παρόν και ας έλθουμε στην ουσία. Υποστηρίζω λοιπόν ότι:
1. Η εισαγωγή και στέγαση σε οικοτροφεία αρρώστων που προφανώς δεν είναι σε θέση να δηλώσουν τη βούλησή τους ( όπως π.χ. οι εμφανίζοντες βαριά νοητική καθυστέρηση ή οι ανοϊκοί ασθενείς) είναι παράνομη για πολλούς λόγους. Παραθέτω τους πιο βασικούς :
1.1. Γιατί αυτό πρέπει να γίνει μετά από αίτησή τους ( άρθρο 9 παρ.2 του νόμου 2716/1999) δηλαδή εκούσια
1.2. Γιατί « Εκούσια νοσηλεία είναι η με τη συγκατάθεση του ασθενή εισαγωγή
και παραμονή του για θεραπεία, σε κατάλληλη Μονάδα Ψυχικής Υγείας» .Και «.προϋπόθεση είναι…. α) ο ασθενής να είναι ικανός να κρίνει για το συμφέρον της υγείας του.» (άρθρο 94 του Νόμου 2071/1992)
1.3. Γιατί η λειτουργία οικοτροφείων εκτός των πολλών άλλων προϋποθέτει άδεια ίδρυσης και άδεια λειτουργίας που τα περισσότερα οικοτροφεία επί πολλά χρόνια δεν διέθεταν ίσως δε και κάποια δεν διαθέτουν ούτε τώρα.( άρθρο 11 παρ. 2 και 4 του 2716/1999)
1.4. Γιατί ί σε δικαστική συμπαράσταση υποβάλλεται ο ενήλικος όταν «….αδυνατεί εν όλω ή εν μέρει να φροντίζει μόνος για τις υποθέσεις του.» ( άρθρο 1666 του Νόμου για την δικαστική συμπαράσταση) . Επομένως πρόσωπο που έχει τεθεί σε δικαστική συμπαράσταση δεν είναι σεθέση να φροντίζει για τις υποθέσεις , ούτε βέβαι εβαια να φροντίσει για την υγεία του και να διεκπεραιώσει τις σχετικές από το νόμο προβλεπόμενες διαδικασίες
Για όσο καιρό αυτές οι διατάξεις ισχύουν κανένα νομικό τερτίπι δεν μπορεί να νομιμοποιήσει τις παρανομίες .
Σε πρόσφατες αναρτήσεις τους σχετικά με το θεσμό της δικαστικής συμπαράστασης για ορισμένους ψυχικά αρρώστους ώστε να αποφευχθούν καταπατήσεις των ατομικών τους δικαιωμάτων, των σχετικών με τη διαχείριση περιουσιακών τους στοιχείων, οι κ.κ. Αλεξάκης και Βαρουχάκης υποστηρίζουν μάλλον αντιδιαμετρικές, πλην ενδιαφέρουσες, απόψεις που πρέπει να τύχουν ενδελεχούς μελέτης, υπεύθυνης ανάλυσης και κατάλληλης παρέμβασης από αρμόδιες δικαστικές και πολιτειακές αρχές προκειμένου να αρθούν αμέσως τυχόν παρανοήσεις βλαπτικές για τα συμφέροντα αυτών των αρρώστων. Συμφωνούν, όμως, στο νομικό προσδιορισμό της φύσης των φορέων που υλοποιούν το πρόγραμμα «Ψυχαργώς».
Αντιθέτως, σε ομιλίες της υφυπουργού κας Σκοπούλη στη Βουλή και σε συνεντεύξεις της, σε έγγραφα της Δνσης Ψυχικής Υγείας, σε εκθέσεις ομάδων εργασίας της τελευταίας, σε αναρτήσεις του δικτύου «Αργώς», καθώς και σε αναρτήσεις και σχόλια σ’ αυτό το blog, οι φορείς αυτοί αναφέρονται «φύρδην μίγδην» ως ΜΚΟ.
Αν η αναφορά σε ΜΚΟ δεν γίνεται «εν τη ρήμη του λόγου» (η συχνότατη αναφορά μάλλον το αποκλείει), τότε εγείρεται μια σειρά ερωτημάτων, όπως:
• Πώς εξηγείται η κατά κόρον χρήση του όρου ΜΚΟ από τους φορείς που εκτελούν το πρόγραμμα «Ψυχαργώς» από το 2009 και μετά;
• Υπάρχει ακριβής νομικός ορισμός στο Ελληνικό Κράτος για το τι είναι μια ΜΚΟ;.
• Η νομική έννοια της ΜΚΟ είναι ταυτόσημη με εκείνη της Αστικής μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας, που διέπεται από τα άρθρα 741 έως 784 του ΑΚ;
• Ποια νομοθεσία αφορά ειδικώς τις προϋποθέσεις για την ίδρυση, τον τρόπο λειτουργίας και το σύστημα διαχείρισης των οικονομικών των ΜΚΟ;
• Το σύννομο της όλης λειτουργίας (σκοποί-οικονομική διαχείριση) μιας ΜΚΟ ελέγχεται (πότε,πώς) από το Κράτος;
• Ένας φορέας που χρηματοδοτείται κατά 100% από το Ελληνικό Κράτος μπορεί να θεωρείται ως ΜΚΟ, αφού το κράτος που χρηματοδοτεί οφείλει να ελέγχει και ο χρηματοδοτούμενος οφείλει να λογοδοτεί στο κράτος που τον χρηματοδοτεί και μάλιστα εξ ολοκλήρου; ( τα περί και άλλων χορηγών σε κάποιους οργανισμούς αυτάρεσκα αποκαλούμενους ΜΚΟ, ας το ψάξουν επιμελώς οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών)
• Το ΥΥΚΑ έχει εγκρίνει εκτέλεση έργων σε φορείς που στο καταστατικό τους αναφέρεται ότι αποτελούν ΜΚΟ; Σε ποιους; Για ποια έργα σχετικά με την ψυχική υγεία; Ποιο το συνολικό ύψος των χρηματοδοτήσεων για το σύνολο των έργων που έχουν αναλάβει; Ποιος αξιολογεί την ποιότητα των έργων;
• Οι ΜΚΟ που εκτέλεσαν και εκτελούν έργα για το ΥΥΚΑ στα πλαίσια του προγράμματος Ψυχαργώς, πόσα, ποια και με ποια συνολική χρηματοδότηση έχουν εκτελέσει ή εκτελούν έργα άλλων και ποιών υπουργείων μέχρι σήμερα;
• Οι επιμόνως αυτοαποκαλούμενες ΜΚΟ με ποιό σύστημα διασφαλίζουν την «επ’ αγαθώ διαχείριση» των όποιων περιουσιακών στοιχείων των χρόνιων ψυχικά αρρώστων, που τους έχει εγκριθεί από το ΥΥΚΑ να φροντίζουν;
• Η Δνση Ψυχικής Υγείας του ΥΥΚΑ έχει δημιουργήσει ένα σύστημα αξιολόγησης του παραγόμενου έργου από τα ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ και τις ΜΚΟ που συμμετέχουν στην εκτέλεση των προγραμμάτων του, καθώς και τακτικού οικονομικού ελέγχου των δαπανών;
Κε Υπουργέ
Κα Υφυπουργέ
Οφείλετε να αξιολογείτε εμπεριστατωμένα και να ελέγχετε αυστηρά και συστηματικά τους φορείς που χρηματοδοτείτε για να υλοποιούν τα προγράμματα ψυχικής υγείας και αποδίδοντας τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, για να μην πάνε οι θυσίες του Λαού μας χαμένες. Παράλληλα, όμως, ελέγξτε και τους αρμόδιους υπαλλήλους σας αν εκτελούν πιστά τα καθήκοντά τους για να μην εκτίθεσθε περαιτέρω στη συνείδηση των απλήρωτων εργαζομένων.
Πειραιάς 15 Μαρτίου 2013
Συνεχίζω την παρέμβασή μου σχετικά με τα προβλήματα που αναδεικνύει η πρακτική σε ζητήματα δικαστικής συμπαράστασης , επειδή , συν τοις άλλοις, στο πρόσφατο Συνέδριο της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας αναδείχτηκε ένα ακόμη πρόβλημα .Αυτό που προέκυψε από την κατακράτηση που επιβλήθηκε ποσοστού ( νομίζω 10% ) από τη σύνταξη των ασθενών που νοσηλεύονται σε Μονάδες Ψυχικής Υγείας . Και τις συνακόλουθες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι υπεύθυνοι των Μονάδων στην είσπραξη αυτού του ποσοστού ,στις περιπτώσεις που οι ασθενείς βρίσκονται σε καθεστώς δικαστικής συμπαράστασης και τη σύνταξή τους εισπράττουν οι «συμπαραστάτες» τους ,προς ίδιον όφελος .
Θα επιχειρήσω λοιπόν να αναδείξω και άλλα προβλήματα που υπάρχουν ,αλλά και να υπογραμμίσω ότι πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι να γνωρίζουν πότε παραβαίνουν το Νόμο. Και όταν , αντιμετωπίζοντας σύγκρουση καθηκόντων, αναγκάζονται να το κάνουν , να παίρνουν τα μέτρα που πρέπει , ώστε ,εάν και όταν κληθούν, να μπορούν να αποδείξουν ότι ενήργησαν προς όφελος του αρρώστου και μόνον. Να μη ξεχνάνε επίσης ότι ακόμη νόμος είναι ό,τι γράφουν οι νόμοι , μέχρι να αλλάξουν, και όχι ό,τι κάθε φορά βολεύει ή συμφέρει τον καθένα μας ή συμφωνεί με τις περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεις του. Και τέλος, να μη παραβλέπουν ότι παραβαίνοντας το νόμο, αναλαμβάνουν και τον κίνδυνο να μη τα καταφέρουν να πείσουν για τις αγαθές τους προθέσεις αυτούς που ίσως κάποια στιγμή θα τους κρίνουν ,και έτσι να βρεθούν σοβαρά έκθετοι.
Συνεχίζω τις παρατηρήσεις μου που για λόγους οικονομίας χώρου δεν περιλαμβάνονται σε προηγούμενες αναρτήσεις.
Το άρθρο 1669 του Αστικού Κώδικα (όπως αυτός διαμορφώθηκε με το Νόμο 2047/96 που εισήγαγε το θεσμό της Δικαστικής Συμπαράστασης ) με τίτλο «Ποιος διορίζεται δικαστικός συμπαραστάτης» αναφέρει ότι «Το δικαστήριο διορίζει δικαστικό συμπαραστάτη το φυσικό πρόσωπο που …. κρίνεται κατάλληλο και μπορεί κατά το νόμο να διοριστεί….».
Επομένως δεν αρκεί το προτεινόμενο πρόσωπο να είναι κατάλληλο , αλλά πρέπει ,όπως τονίζει και ο Βασίλης Βαθροκοκοίλης στο σύγγραμμά του « το νέο οικογενειακό δίκαιο» , « …να μην υπάρχει εμπόδιο από το νόμο για το διορισμό του (άρθρο 1670 Α.Κ.)»
Αυτό το άρθρο λοιπόν, το 1670 με τίτλο « ποιοι αποκλείονται» ,ρητά ορίζει ότι αποκλείεται ο διορισμός δικαστικού συμπαραστάτη μεταξύ των άλλων και αυτού που «….συνδέεται με σχέση εξάρτησης ή με οποιονδήποτε άλλο στενό δεσμό με τη μονάδα ψυχικής υγείας στην οποία ο συμπαραστατέος έχει εισαχθεί για θεραπεία ή απλώς διαμένει. ….».
Ο Νόμος επομένως ξεκάθαρα και για ευνόητους λόγους, αποκλείει από το λειτούργημα του δικαστικού συμπαραστάτη τους διοικούντες τo οικοτροφείο ( τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα ), αλλά και τους εργαζόμενους σε αυτό, αφού τόσο η διοίκηση του οικοτροφείου όσο και οι εργαζόμενοι σ’ αυτό έχουν προφανή στενό δεσμό ( οικονομικό ,επαγγελματικό, ηθικό) με το οικοτροφείο που στεγάζεται και θεραπεύεται ο άρρωστος .
Το άρθρο 1671 με τίτλο « Αδυναμία διορισμού» ορίζει ότι « Αν δεν βρίσκεται κατάλληλο πρόσωπο για να διοριστεί δικαστικός συμπαραστάτης σύμφωνα με τους ορισμούς του άρθρου 1669 , η δικαστική συμπαράσταση ανατίθεται σε σωματείο ή ίδρυμα που έχουν συσταθεί ειδικά για σκοπό αυτόν και διαθέτουν το κατάλληλο προσωπικό και υποδομή , αλλιώς στην αρμόδια κοινωνική υπηρεσία». Αξιοσημείωτα από τα οριζόμενα στο άρθρο αυτό είναι τα εξής.
Πρώτο ότι το άρθρο αναφέρεται « …στα οριζόμενα στο άρθρο 1669» που ρητά ορίζει ότι αποκλείεται να διοριστεί όποιος σύμφωνα με το νόμο δεν μπορεί να διοριστεί (δες ποιο πάνω όσα για το άρθρο 1669 σημειώνω) .
Δεύτερο ότι η δικαστική συμπαράσταση ανατίθεται « ..σε σωματείο ή ίδρυμα που έχουν συσταθεί ειδικά για το σκοπό αυτόν…» .
Τρίτο ότι αν δεν έχουν συσταθεί τα ειδικά για το σκοπό αυτόν σωματεία ή ιδρύματα η δικαστική συμπαράσταση ανατίθεται στην « αρμόδια κοινωνική υπηρεσία»
Με βάση λοιπόν αυτά που λένε οι νόμοι που ισχύουν ακόμη, οι δικαστικές αποφάσεις που αναθέτουν τη δικαστική συμπαράσταση στην « Κλίμακα» και την άλλη Εταιρεία κατάφωρα παραβίασαν και το άρθρο 1671 του Νόμου αφού οι εταιρείες αυτές δεν έχουν συσταθεί ειδικά για το σκοπό της δικαστικής συμπαράστασης όπως σαφώς το άρθρο αυτό απαιτεί .
Επομένως στην παρανομία να νοσηλεύονται στα οικοτροφεία της Κλίμακας και της άλλης Εταιρείας άρρωστοι σε προφανή αδυναμία να υποβάλλουν την αίτηση που απαιτεί ο Νόμος προστίθεται άλλη μία. Η παρανομία να τους ανατίθεται η δικαστική συμπαράσταση αρρώστων , ενώ όχι μόνο δεν έχουν συσταθεί ειδικά για το σκοπό αυτό όπως απαιτεί ο Νόμος αλλά και έχουν προφανή στενό δεσμό με τα οικοτροφεία όπου διαμένουν αυτοί οι άρρωστοι ,δεσμό που νόμος ρητά απαγορεύει να έχουν.
Όλες οι δικαστικές αποφάσεις που αναφέρονται από τον κ. Αλεξάκη , αγνοούν και παρακάμπτουν τις προφανείς και πολύ σοβαρές αυτές παρανομίες , ουδόλως τις αντικρούουν , και ούτε διατυπώνουν σκέψεις και επιχειρήματα που θα αιτιολογούσαν την παράκαμψή τους . Ούτε βέβαια επικαλούνται άλλη μεταγενέστερη διάταξη που ρυθμίζει με διαφορετικό τρόπο το ίδιο θέμα, αφού τέτοια διάταξη δεν υφίσταται.
Καταλήγω λοιπόν και επιμένω ότι ο διορισμός της Κλίμακας και της άλλης άγνωστης Εταιρείας ως δικαστικού συμπαραστάτη είναι παράνομος από πολλές πλευρές . Επίσης δε ότι οι δικαστικές αποφάσεις που τον «νομιμοποιούν» , είναι εξαιρετικά επικίνδυνες επειδή, επιχειρώντας ,με τρόπο πρόχειρο και χωρίς να αναλογιστούν τις συνέπειες ,να καλύψουν το νομικό κενό που πράγματι υπάρχει , επιλύουν μεν το πρόβλημα των εντίμων , αλλά ταυτόχρονα ανοίγουν διάπλατα το δρόμο για εκμετάλλευση των αρρώστων από τους επιτήδειους.
Επειδή το θέμα νομίζω ότι ενδιαφέρει πολλούς και κάποτε θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με σοβαρό τρόπο τα πολύπλοκα προβλήματα που πράγματι υπάρχουν,θα επανέλθω.
Χάρης Βαρουχάκης
22 Μαρτίου 2013
Στα όσα ήδη έχω αναφέρει σχετικά με τον παρά το νόμο διορισμό της « Κλίμακας» και της άλλης Εταιρείας ως δικαστικού συμπαραστάτη θεωρώ αναγκαίο να προσθέσω και τα εξής:
Με τις ασυγχώρητες δικαστικές αποφάσεις που αναφέρει ο κ. Αλεξάκης και με τις οποίες οι εταιρείες αυτές ανακηρύσσονται de facto ως «…σωματείο ή ίδρυμα το οποίο έχει συσταθεί ειδικά για το σκοπό της δικαστικής συμπαράστασης», μπορεί εύκολα να ανοίξει και η αδηφάγος όρεξη και άλλων Εταιρειών ,ιδίως εκείνων που το ιμπεριαλιστικό τους μένος έχει επεκτείνει τη δραστηριότητά τους σε όλη σχεδόν την επικράτεια .Ουδόλως π.χ. αποκλείεται να ζητήσουν, επικαλούμενες το υπάρχον «δεδικασμένο», την ανάληψη της δικαστικής συμπαράστασης αρρώστων ,ανηλίκων ή ενηλίκων νοσηλευομένων και σε άλλες Μονάδες Ψυχικής Υγείας ακόμη και δημόσιες και βέβαια , να ζητήσουν και επί πλέον χρηματοδότηση για την επιτέλεση και αυτής της ειδικής αποστολής τους.
Δεν αποκλείεται επίσης να δούμε κάθε λογής φιλανθρώπους , να συστήνουν Εταιρείες, Σωματεία ή Ιδρύματα ή άλλα Ν.Π.Ι.Δ με δηλούμενο σκοπό την ανάληψη της δικαστικής συμπαράστασης και βέβαια να αυτοχαρακτηρίζονται ως Μ.Κ.Ο ,που όμως κατά τη γνωστή πρακτική θα απαιτούν τη χρηματοδότησή τους από το Κράτος και θα το καταγγέλλουν , εντός και εκτός, όταν δεν θέλει ( για λόγους που πολλές φορές ανταποκρίνονται πλήρως στην αναίσχυντη πελατειακή και κομματοκρατούμενη νοοτροπία του) ή δεν μπορεί να ανταποκριθεί. ( Το έργο το έχουμε ξαναδεί να επαναλαμβάνεται σε πάμπολλες αίθουσες με μεγάλη επιτυχία για τους «φιλάνθρωπους»)
Αναρωτιέμαι επίσης πια έρευνα ( που πρέπει να είναι «Σχολαστική» κατά τον Βασίλη Βαθρακοκοίλη- Νέο Οικογενειακό Δίκαιο , σελίδα 1360) διενήργησαν τα δικαστήρια προκειμένου να θεωρήσουν κατάλληλες αυτές της εταιρείες και να τους αναθέσουν τη δικαστική συμπαράσταση αρρώστων, δεδομένου ότι σε καμιά από τις αποφάσεις τους δεν αναφέρεται τέτοια έρευνα και ούτε υπάρχει έκθεση της «αρμόδιας» κοινωνικής υπηρεσίας ή έστω μιας άλλης μη αρμόδιας κατά το νόμο. Και αναρωτιέμαι ακόμη πως οι Εταιρείες που ζήτησαν και δέχτηκαν να αναλάβουν το λειτούργημα του δικαστικού συμπαραστάτη θα αντιμετωπίσουν τη γενικευμένη καχυποψία , που εύλογα έχει προκαλέσει η « …διαπίστωση του ρόλου και της δραστηριότητας ορισμένων οργάνων παρομοίων ιδρυμάτων σε έκνομες πράξεις που αμαυρώνουν την αποστολή των ιδρυμάτων αυτών» όπως ήδη από το έτος 2000 ,ο ανωτέρω αναφερόμενος έγκριτος νομικός είχε επισημάνει ( Το Νέο Οικογενειακό Δίκαιο, σελίδα 1360)
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.