Τροπολογία κατέθεσαν στη Βουλή έξι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που αφορά στην κατάργηση της παρακράτησης των συντάξεων για τους ψυχικώς πάσχοντες που φιλοξενούνται σε δομές περίθαλψης, καθώς με την παρακράτηση αυτή «αναιρείται ο δωρεάν χαρακτήρας των υπηρεσιών υγείας και πρόνοιας» (Αυγή)
ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΣΘΗΚΗ
Στο Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Υγείας «Προσαρμογή στο εθνικό δίκαιο της Εκτελεστικής Οδηγίας 2012/25/ΕΕ της Επιτροπής της 9ης Οκτωβρίου 2012 για τη θέσπιση διαδικασιών ενημέρωσης σχετικά με την ανταλλαγή, μεταξύ των κρατών μελών, ανθρώπινων οργάνων που προορίζονται για μεταμόσχευση - Ρυθμίσεις για την Ψυχική Υγεία και την Ιατρικώς Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή και λοιπές διατάξεις».
Θέμα: Κατάργηση της παρακράτησης συντάξεων
Α. ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Στο αρθρ. 13 του Ν. 2716/1999 είχε καθοριστεί το πλαίσιο των πόρων χρηματοδότησης δομών ψυχικής υγείας (κρατικός προϋπολογισμός, ειδικό νοσήλιο από τα ασφαλιστικά ταμεία).
Με την παρ. 9 του α.66 του Ν. 3984/2011 επιβλήθηκε αυθαίρετα η υποχρεωτική συμμετοχή των φιλοξενούμενων σε μονάδες και προγράμματα ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης που παρέχονται από νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με ποσοστό επί της σύνταξης που λαμβάνουν από τα ασφαλιστικά ταμεία τους. Επίσης, με την παράγραφο 8 του ίδιου άρθρου του ίδιου νόμου, επιβλήθηκε αντίστοιχη συμμετοχή των χρονίως πασχόντων που περιθάλπονται σε μονάδες χρονίως πασχόντων κλειστού τύπου. Με τις υπουργικές αποφάσεις Π3β/φ.ΓΕΝ./γ.π.ΟΙΚ.87101/9-8-2011 και Υ5α/Γ.Π. Οικ. 26159/10-4-2012 εξειδικεύτηκε ο τρόπος εφαρμογής της παραπάνω συμμετοχής.
Με την παρ. 6 του α. 30 του Ν. 4052/2012, η υποχρεωτική συμμετοχή των ψυχικά ασθενών στη δαπάνη περίθαλψης τους επεκτάθηκε και για όσους λαμβάνουν ψυχοκοινωνική φροντίδα από νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.
Οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις είναι παράνομες και αντισυνταγματικές, καθώς δεν αφορούν καταβολή νοσηλίου, όπως προβλέπεται από το θεσμικό πλαίσιο, αλλά για κατάσχεση περιουσιακού στοιχείου των ασθενών. Συγκεκριμένα, αντιβαίνουν στα άρθρα 4 («Αρχή της ισότητας»), 17 («Προστασία της ιδιοκτησίας») και 25 («Αρχή της Αναλογικότητας») του Συντάγματος. Επιπλέον αντίκεινται στο Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της Ε.Σ.Δ.Α. (άρθρο 1).
Το κοινωνικό κράτος βασίζεται στην αρχή της συλλογικής ανάληψης της διακινδύνευσης που προκαλούν οι κακοτυχίες της ζωής. Σε αυτό το πλαίσιο, οι πολίτες συνεισφέρουν ανάλογα με το εισόδημα ή/και την περιουσιακή τους κατάσταση μέσα από τη γενική φορολογία και απολαμβάνουν παροχές ανάλογα με τις ανάγκες τους.
Η θέσπιση ειδικών πόρων κατευθείαν από ασθενείς δεν προβλέπεται πουθενά στο θεσμικό πλαίσιο για το κοινωνικό κράτος και αποτελεί κοινωνικά ανάλγητη πολιτική με την οποία τα βάρη της ασθένειας κατανέμονται δυσανάλογα στα πιο ευάλωτα τμήματα της κοινωνίας και αναιρείται ο δωρεάν χαρακτήρας των υπηρεσιών υγείας και πρόνοιας.
Η εφαρμογή των συγκεκριμένων διατάξεων ενδέχεται να οδηγήσει σε επιλογή των ασθενών, βάσει του ύψους της σύνταξής τους.
Η δυνατότητα των ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας να έχουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα (π.χ. σύνταξη ή μισθό), αποτελεί προϋπόθεση για την ισότιμη πρόσβαση σε κοινωνικούς ρόλους. Η οικονομική αυτονομία ήταν και είναι, εκτός από αναφαίρετο δικαίωμα, και ένα θεραπευτικό εργαλείο προς την προσωπική αυτονόμησή τους, την κοινωνικοποίηση και την διαμόρφωση των σχεδίων και στόχων για την ζωή τους. Άρα η παρακράτηση της σύνταξης αντίκειται στους σκοπούς της ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης, της κοινωνικής επανένταξης και της και της καταπολέμησης του «στίγματος» της ψυχικής νόσου.
Ήδη οι ψυχικά ασθενείς και οι χρόνιοι πάσχοντες συμμετέχουν στη δαπάνη διαμονής τους σε δομές ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης και πρόνοιας μέσω των ασφαλιστικών εισφορών τους, χρηματοδοτώντας βάσει ειδικού νοσηλίου τις μονάδες και τα προγράμματα δημόσιου και ιδιωτικού δικαίου.
Οι ρυθμίσεις αυτές δεν πρόκειται να λύσουν το πρόβλημα υποχρηματοδότησης, καθώς οι πόροι που αναμένεται να συγκεντρωθούν υπολογίζονται ότι θα ανέλθουν σε ένα μικρό ποσοστό του ποσού που ελλείπει από τους προϋπολογισμούς των ανωτέρω φορέων. Επομένως, το επαχθές και παράνομο μέτρο της παρακράτησης συντάξεων παραβιάζει ευθέως και την συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της αναλογικότητας.
Η χρηματοδότηση των δομών ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης και των μονάδων χρονίων παθήσεων από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή από την φορολογία των πολιτών - συμπεριλαμβανομένων των ψυχικά ασθενών και των χρονίως πασχόντων - είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί να εξασφαλίσει την ισότιμη, δημόσια και δωρεάν πρόσβαση σε παροχές υγείας σε ένα κράτος δικαίου.
Παρότι έχουν παρέλθει τρία χρόνια από την έκδοσή τους, οι παραπάνω διατάξεις και αποφάσεις δεν έχουν εφαρμοστεί, αφενός λόγω των αντιδράσεων που έχουν διατυπωθεί από οργανώσεις ληπτών και αφετέρου επειδή η εκάστοτε πολιτική ηγεσία ουσιαστικά αναγνωρίζει σιωπηρά τον παράνομο και αντισυνταγματικό χαρακτήρα τους καθώς και το ατελέσφορο της εφαρμογής τους. Οι δηλώσεις της πρώην υφυπουργού Υγείας κας Σκοπούλη και η δέσμευση της ότι θα καταργηθούν άμεσα εντάσσονταν σε αυτό το πλαίσιο.
Στην πραγματικότητα, οι διατάξεις αυτές θεσπίστηκαν για καθαρά ιδεολογικούς λόγους, για να εμπεδωθεί δηλαδή η λογική της επιβάρυνσης των ασθενών για την απόλαυση κοινωνικών παροχών και να αρθεί ο δωρεάν χαρακτήρας του Δημόσιου Συστήματος Υγείας και Πρόνοιας, όπως εξάλλου είχε υποστηρίξει από το βήμα της Βουλής ο πρώην Υπουργός Υγείας κος Άδωνις Γεωργιάδης.
Β. ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΣΘΗΚΗ
Προστίθεται νέο άρθρο στο Σχέδιο Νόμου με το εξής περιεχόμενο:
Άρθρο…
1. Οι παράγραφοι 8 και 9 του άρθρου 66 του ν. 3984/2011, καθώς και η παρ. 6 του άρθρου 30 του ν. 4052/2012, καταργούνται.
2. Οι με αρ. πρωτ. Π3β/φ.ΓΕΝ./γ.π.ΟΙΚ.87101/9-8-2011 και Υ5α/Γ.Π. οικ. 26159/10-4-2012 Αποφάσεις του Υπουργού Υγείας καταργούνται.
Αθήνα, 20 Ιουνίου 2014
Οι προτείνοντες βουλευτές
Κώστας Ζαχαριάς
Ανδρέας Ξανθός
Ειρήνη Αγαθοπούλου
Χρήστος Μαντάς
Βασιλική Κατριβάνου
Βασίλης Κυριακάκης
(Όλα τα κείμενα για το θέμα της παρακράτησης των συντάξεων των ψυχικά πασχόντων, από το 2011 μέχρι σήμερα, μπορείτε να τα βρείτε εδώ)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.