"Τα παιδιά της Λέρου" ξανασταυρώνονται;

  

“Η ανάσταση των παιδιών της Λέρου” έγραφε η εφημερίδα “Τα Νέα” την Κυριακή του Πάσχα του 2001. Σήμερα, λίγο πριν από το Πάσχα του 2010, μαθαίνουμε ότι το Κοινοτικό Σπίτι “Η ΘΕΤΙΣ” είναι στα “αζήτητα” του Υπουργείου Υγείας και το μέλλον για τα “παιδιά της Λέρου” είναι άγνωστο!

Αποτελώντας μία από της πρώτες προσπάθειες για την αποασυλοποίηση και την κοινωνική επανένταξη, το Κοινοτικό Σπίτι “Η ΘΕΤΙΣ” στεγάζει και υποστηρίζει, εδώ και δεκαεπτά χρόνια, ανθρώπους που έζησαν στο ΠΙΚΠΑ της Λέρου και βίωσαν τον ιδρυματικό εγκλεισμό από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους.

Την περασμένη εβδομάδα, η Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (Ε.Ψ.Υ.Π.Ε.), φορέας του Κοινοτικού Σπιτιού “Η ΘΕΤΙΣ”, απέστειλε στο Υπουργείο Υγείας αίτηση διακοπής λειτουργίας των μονάδων της, λόγω της συνεχιζόμενης υποχρηματοδότησής τους.

Η Ε.Ψ.Υ.Π.Ε. είναι ένας από τους πρώτους φορείς που δραστηριοποιήθηκαν στη χώρα μας με σκοπό την προώθηση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και την ανάπτυξη του μοντέλου της κοινοτικής φροντίδας (και ένας από τους ελάχιστους φορείς που ανέπτυξαν υπηρεσίες για παιδιά και εφήβους). Η δράση της ξεκίνησε το 1991 με την τετραετή παρέμβαση στο ίδρυμα ΠΙΚΠΑ της Λέρου και δύο χρόνια αργότερα δημιούργησε την πρώτη της κοινοτική δομή, το Κοινοτικό Σπίτι “Η ΘΕΤΙΣ”.

Ο συγκεκριμένος φορέας έχει αναστείλει από τον Νοέμβρη του 2008 τη λειτουργία του Θεραπευτικού Ξενώνα Εφήβων “ΙΡΙΣ” - υπενθυμίζουμε ότι παρά τις αντιδράσεις του Συνηγόρου του Πολίτη, της Παιδοψυχιατρικής Εταιρείας Ελλάδος και των ΜΜΕ ο ξενώνας παραμένει κλειστός μέχρι σήμερα – και την περασμένη βδομάδα αιτήθηκε από το Υπουργείο Υγείας τη διακοπή λειτουργίας και των υπολοίπων μονάδων της. Εκτός, λοιπόν, από τον Θεραπευτικό Ξενώνα Εφήβων “ΙΡΙΣ”, οι μονάδες, για τις οποίες η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας θα πρέπει “να αποφασίσει για την τύχη τους”, είναι το Κοινοτικό Σπίτι “Η ΘΕΤΙΣ”, το Κοινοτικό Σπίτι “ΑΡΙΑΔΝΗ”, η Πρότυπη Οικία “ΟΔΥΣΣΕΑΣ”, το Προστατευμένο Διαμέρισμα και ο ξενώνας φροντίδας παιδιών ψυχικά πασχόντων γονέων “ΜΕΛΙΑ”.

Σημειώνουμε ότι η πλειοψηφία των ατόμων που στεγάζονται και υποστηρίζονται στις παραπάνω μονάδες δεν έχει συγγενικό ή άλλο υποστηρικτικό περιβάλλον και έχει ενταχθεί σε αυτές στο πλαίσιο προγραμμάτων αποασυλοποίησης, μετά από μακροχρόνιο ιδρυματικό εγκλεισμό.

Οι εργαζόμενοι στις μονάδες παραμένουν απλήρωτοι για τέσσερις μήνες (κάτι που συμβαίνει για πολλοστή φορά), γεγονός που έχει επιφέρει δυσμενείς επιπτώσεις στην επαγγελματική και προσωπική τους ζωή. Να αναφέρουμε ότι το προσωπικό στους χώρους ψυχικής υγείας θεωρείται ευάλωτο στην επαγγελματική εξουθένωση και χρήζει ιδιαίτερης μέριμνας; Αυτά, βέβαια, είναι “ψιλά γράμματα” για μια χώρα που όχι μόνο “ανακάλυψε” την κοινοτική φροντίδα της ψυχικής υγείας με είκοσι χρόνια καθυστέρηση αλλά, τα τελευταία χρόνια, εγκαταλείπει και ό,τι δημιουργήθηκε με κόπο.

Με λίγα λόγια, η απίστευτη απαξίωση, υποχρηματοδότηση και εγκατάλειψη των δομών ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης (για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια των κυριών Μ. Ξενογιαννακοπούλου και Φ. Γεννηματά), που ξεκίνησε επί διακυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας, συνεχίζεται από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και δεν μπορούμε πλέον να φανταστούμε σε ποιο σημείο θα φτάσει.

Απ' ό,τι φαίνεται, την απόφαση της ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας, για τις συγκεκριμένες κοινοτικές δομές, θα τη μάθουμε μετά το Πάσχα. Μια απόφαση που θα δείξει και τις διαθέσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η οποία μετά από έξι μήνες διακυβέρνησης της χώρας ακολουθεί την ίδια πολιτική στα κοινωνικά θέματα με την προηγούμενη κυβέρνηση (αν και πρέπει να παραδεχτούμε ότι στα λόγια τα έχει καταφέρει καλύτερα).

Πάσχα 1995 (από την Ελευθεροτυπία)


Πάσχα 2001 (από τα Νέα)

Σας εύχομαι καλό Πάσχα και θα είμαστε πάλι εδώ μετά τη μεγάλη εβδομάδα.

Σημείωση: Διαβάστε την αίτηση διακοπής λειτουργίας των μονάδων της ΕΨΥΠΕ στο "Ένεκα Λόγου" (σελ. 2-3)

  

Πόση κοροϊδία μπορούμε να αντέξουμε;

Απλήρωτοι εδώ και τέσσερις μήνες είναι οι εργαζόμενοι στις κοινοτικές δομές ψυχικής υγείας. Τέσσερα χρόνια η ίδια κατάσταση...

Το σύμφωνο της Ευρωπαϊκής επιτροπής για την ψυχική υγεία, που πρώτος το αγνόησε αυτός που το υπέγραψε (δηλ. ο πρώην υπουργός υγείας Δ. Αβραμόπουλος), το πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων, όπως είπε χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος της Ε.Ε., η νυν υπουργός υγείας Μ. Ξενογιαννακοπούλου.

Ακριβώς πριν από ένα χρόνο, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου κατηγορούσε τη Ν.Δ. για πλήρη απαξίωση των κοινοτικών δομών και αποτυχία. Σήμερα, είναι να αναρωτιέται κανείς αν ήξερε το θέμα για το οποίο οργάνωσε ολόκληρη εκδήλωση διαβούλευσης στο Ζάππειο. Βέβαια, απελπισμένο κόσμο είχε βρει σε αυτό το χώρο, εκλογές πλησίαζαν ...ξέρετε πως γίνονται αυτά.

Σήμερα, όχι μόνο δεν έχει αλλάξει τίποτα προς το καλύτερο (το προς το χειρότερο θα το συζητήσουμε σύντομα) αλλά θα μειωθούν, λέει, και οι αποδοχές των εργαζομένων!

Δηλαδή, με την περικοπή των (χαμηλών) μισθών των απλήρωτων εργαζομένων θα αντιμετωπιστεί η δημόσια κρίση !!!

Εντυπωσιακό σχέδιο. Να το υποστηρίξουμε.

ΥΓ. Η μεγαλύτερη ειρωνεία είναι ότι γνωρίζουμε το ποσοστό των περικοπών χωρίς να γνωρίζουμε πότε θα ξαναπληρωθούμε.

Μια ιστορία χωρίς τίτλο, μέσα από το φωτογραφικό φακό

"Η φωτογραφία μπορεί να κατανοήσει την ουσία ενός θέματος όταν δεν ασκεί κριτική, τότε η πραγματικότητα αντανακλάει στην εικόνα τον χαρακτήρα του φαινομένου ως καθαρή περιγραφή..."

"...Ο αδερφός μου Γιάννης γεννήθηκε το 1974 με σύνδρομο Down και πέθανε στην ηλικία των 6 ετών. Οι γονείς μου όταν γεννήθηκε είχαν άγνοια και δεν βρήκαν τον τρόπο να κατανοήσουν τι τους συνέβει. Το οικογενειακό περιβάλλον τους αντιμετώπισε ως υπεύθυνους. Κάποιος γιατρός της εποχής τους μίλησε για ευθανασία. Όσες πληροφορίες γνώριζαν μιλούσαν για ιδρυματοποίηση και απομάκρυνση από την οικογένεια. Τελικά βρήκαν ένα ίδρυμα στην Κηφισιά όπου έζησε ο αδερφός μου μέχρι και τον θάνατο του από καρδιακή ανεπάρκεια. Έτσι δεν μεγαλώσαμε μαζί, εκτός από κάποιες επισκέψεις στο σπίτι και στο ίδρυμα. Έπειτα δεν συζητήθηκε ποτέ ανάμεσά μας, οι γονείς μου δεν βρήκαν τον τρόπο να εκφραστούν, και εγώ δεν βρήκα πουθενά ένα ερέθισμα για να έχω μια ελάχιστη απάντηση. Τότε ήμουν 5 ετών..."

"...Έπειτα από 20 χρόνια έχοντας την πρόθεση να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου, διαπίστωσα οτι θα ήθελα να μάθω περισσότερα. Ακολούθησα το πρόγραμμα εθελοντικής εργασίας της Ευρώπης - E.V.S - και εργάστηκα έξι μήνες στο Βέλγιο στον οργανισμό Het Roerhuis για άτομα με νοητική αναπηρία. Η εμπειρία μου και οι επαφές που δημιουργήθηκαν μου έδωσαν το δικαίωμα να πραγματοποιήσω το φωτογραφικό έργο "untitled history". Είναι μια αναφορά στους τρόπους μεταχείρισης των ανθρώπων που έχουν βιώσει τον εγκλεισμό εξαιτίας της ιδιότυπης φυσικής τους κατάστασης και παρουσιάζεται σε δύο μέρη:

Το πρώτο μέρος αφορά την παρουσίαση του Μουσείου Dr.Guislain στην πόλή Ghent του Βελγίου όπου είναι αφιερωμένο στην ιστορία της ψυχιατρικής μεταχείρισης. Άνθρωποι που έζησαν έγκλειστοι σε άσυλα και ιδρύματα λόγο ψυχικών, νοητικών ή κινησιακών ιδιαιτεροτήτων και μέσω της επιστημονικής εμπειρίας και της εκκλησιαστικής διδαχής έγινε η προσπάθεια κατανόησής τους. Οι φωτογραφίες παρουσιάζουν τα εργαλεία και τις μεθόδους προσέγγισης τα προηγούμενα χρόνια.

Το δεύτερο μέρος αφορά τον οργανισμό De Kreek, όπου οργανώνει καλοκαιρινές κατασκηνώσεις τέχνης και έκφρασης και χρησιμοποιεί το θεατρικό παιχνίδι, τη ζωγραφική, τον χορό και τη σωματική επαφή για να δημιουργήσει επίπεδα επικοινωνίας του αισθητού με τις ίδιες ομάδες ανθρώπων. Οι φωτογραφίες περιγράφουν το πλήθος των δραστηριοτήτων για την ανάπτυξη της προσωπικότητας των συμμετεχόντων.

Ο εγκλεισμός αποτρέπει στον άνθρωπο να αναγνωρίσει τη φύση του και τις ιδιότητές της. Χρειάζεται να θέλει κάνεις δει τον άνθρωπο ως έχει για να να ξεπεράσει τις ιδέες που υποψιάζεται για αυτόν."

Παναγιώτης Λάμπρου

Σας προτείνουμε να δείτε το video που παρουσιάζει τη δουλειά του Παναγιώτη Λάμπρου και να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του: www.panayiotislamprou.com

Η εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 από την ψυχοδυναμική πλευρά

"Τον Δεκέμβρη του 2008, με επίκεντρο την Αθήνα, έγιναν διαδηλώσεις σε ευρεία κλίμακα με πρωταγωνιστές τους νέους, που γρήγορα επεκτάθηκαν σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Το έναυσμα ήταν ο φόνος εν ψυχρώ ενός 15χρονου μαθητή από μέλος των αστυνομικών δυνάμεων. Η εξάπλωση του φαινόμενου σ’ όλη τη χώρα, η τεράστια συμμετοχή, σχεδόν καθολική, των εφήβων (μαθητών) και των νέων (σπουδαστών, φοιτητών, εργαζομένων) καθώς και η ένταση και το είδος των αντιδράσεων, διαμόρφωσαν μια κατάσταση που είχε τα χαρακτηριστικά μιας αυθόρμητης νεολαιίστικης εξέγερσης."

Οι Δ. Αναστασόπουλος, Ε. Σουμάκη και Δ. Αναγνωστόπουλος, παιδοψυχίατροι – ψυχαναλυτές, εξετάζουν τα χαρακτηριστικά της εφηβείας και τους τρόπους που οι έφηβοι αλληλεπιδρούν με τους άλλους (οικογένεια, ομάδα νέων, κοινωνία) και επιχειρούν να προσεγγίσουν την εξέγερση του Δεκέμβρη από την ψυχοδυναμική πλευρά.

Το άρθρο θα το βρείτε εδώ

Αν δεν λειτουργήσει ο σύνδεσμος, copy & paste το:
http://www.soumaki.gr/images/Soumaki_December_2008.pdf

Η φωτογραφία είναι από το www.boston.com

Οι (θεληματικά) άνθρωποι της Ομάδας “Άνεμος”

 

Η ομάδα «ΑΝΕΜΟΣ» ξεκίνησε τη λειτουργία της το Γενάρη του 2008, στο Κέντρο Κοινωνικού Διαλόγου της Πανελλαδικής Ένωσης για την Ψυχοκοινωνική Αποκατάσταση και Επαγγελματική Επανένταξη (Π.Ε.Ψ.Α.Ε.Ε.), μέσα από το «εργαστήριο χορού / κίνησης». Ο «πυρήνας» της ομάδας αποτελείτο από λήπτες, εκπαιδευόμενους και επαγγελματίες υπηρεσιών ψυχικής υγείας, μετανάστες και άτομα από την κοινότητα που ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με την κίνηση και το χορό.

Κύριος στόχος του εργαστηρίου ήταν και είναι να χρησιμοποιήσει τις δυνατότητες, τις κλίσεις και τα ταλέντα των μελών της ομάδας, ώστε να αποστιγματιστεί η διαφορετικότητα και να έρθουν κοντά άνθρωποι από διαφορετικές ηλικίες και αλλιώτικες κοινωνικές και πολιτισμικές κουλτούρες, οι οποίοι θα επικοινωνήσουν και θα δημιουργήσουν εξωλεκτικά και αυτή την εμπειρία αργότερα θα την επικοινωνούσαν και στο κοινό!

Με άλλα λόγια, το εργαστήριο εστιάζεται στο υγιές και δημιουργικό κομμάτι της προσωπικότητάς μας και με αυτό συνεργαζόμαστε και δουλεύουμε ως και σήμερα, στο «εδώ και τώρα».

Πέρα από τον «πυρήνα» της ομάδας -τα σταθερά της μέλη, δηλαδή- κάθε νέα σεζόν συνεργαζόμαστε με εκπαιδευόμενους, ερασιτέχνες ή επαγγελματίες του καλλιτεχνικού χώρου –χορευτές, χορογράφους, φωτογράφους, μουσικούς, ηθοποιούς, ζωγράφους, τραγουδιστές- που εμπλουτίζουν με τη δική τους συμβολή τις σχέσεις στην ομάδα, αλλά και το τελικό έργο του εργαστηρίου, που ως τώρα αναδεικνύεται με μία παράσταση.

Το απόσπασμα που αναρτάται στο psi-action.blogspot.com είναι από την παράστασή μας «ΘΕΛΗΜΑΤΙΚΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ», που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνη του 2009 στο «Θέατρο του Ήλιου», στην Πλάκα. Οι κινήσεις είναι εμπνευσμένες από τις προσωπικές, πραγματικές ή όχι και τόσο (!) ιστορίες των: Αθηνά Ασλιχανίδη, Μαρία Βαγιανού, Κωνσταντίνο Διακώνη, Νίκο Καραλέκα, Μαρία Καρούμπαλη, Μαρία Μπρούμα, Ιωάννη Νταή, Παρασκευά Παφούλια, Μαρία Ρούσση, Γιώργο Σβύρο, Όθωνα Τετενέ, Πάτρα Τζαβάλα και Ελένη Τζίκου.

Τζίκου Ελένη
Ψυχολόγος -Συντονίστρια του «Εργαστηρίου Χορού / Κίνησης»
Συνεργάτιδα της Π.Ε.Ψ.Α.Ε.Ε.


Ευχαριστούμε την κα Ελένη Τζίκου, τα μέλη της ομάδας “Άνεμος” και την ΠΕΨΑΕΕ που μας έδωσαν την άδεια να σας παρουσιάσουμε αυτό το απόσπασμα της παράστασης. Επίσης, ευχαριστούμε την Non Stop Media PC που μας παραχώρησε το υλικό της παράστασης.