Το φάντασμα της Λέρου περιπλανιέται ακόμη στο χώρο της ψυχικής υγείας... Και όσα ήλθαν πρόσφατα στο φως της δημοσιότητας για το «ίδρυμα της ντροπής» στα Λεχαινά δεν αποτελούν εξαίρεση, αφού στις ψυχιατρικές κλινικές των γενικών νοσοκομείων, στα ιδιωτικά ιδρύματα και κλινικές, ακόμη και στα γηροκομεία εφαρμόζονται πρακτικές, όπως είναι η μηχανική καθήλωση, που όχι μόνο πλήττουν την αξιοπρέπεια των ασθενών, αλλά θέτουν και σε σοβαρό κίνδυνο τη ζωή τους.
Το αποκάλυψε στην «Ε» ο ψυχίατρος διευθυντής του 9ου Ψυχιατρικού Τμήματος του ΨΝ Αττικής. Ο κύριος Θόδωρος Μεγαλοοικονόμου καταγγέλλει ότι σύμφωνα με έρευνες και ανακοινώσεις, οι οποίες συνήθως αποκρύπτονται εσκεμμένα, ένας στους δύο ασθενείς που εισάγονται με ακούσια νοσηλεία στα ελληνικά ψυχιατρεία υφίσταται μηχανική καθήλωση, η οποία μπορεί να διαρκέσει από μερικές ώρες μέχρι και πολλές ημέρες, ακόμη και μήνες.
Ακούσια νοσηλεία
Ο ψυχίατρος αναφέρθηκε επίσης στο γεγονός ότι περίπου το 60% των ασθενών στη χώρα νοσηλεύεται σε ψυχιατρεία με ακούσια νοσηλεία (το ποσοστό αυτό είναι από τα υψηλότερα στην Ευρώπη) και τόνισε ότι η πρακτική της μηχανικής καθήλωσης δεν μπορεί καθ' ουδένα τρόπο να θεωρηθεί ιατρική πράξη, ενώ εφαρμόζεται συχνά σε ανθρώπους που απλώς εκδηλώνουν τον πανικό τους με ψυχοκινητική διέγερση.
«Παρόμοιοι ασθενείς», είπε χαρακτηριστικά, «που βρίσκονται σε δύσκολη φάση χρειάζονται απλώς ειδική αντιμετώπιση από εκπαιδευμένο ιατρικό προσωπικό και χρόνο για να κατανοηθούν και να αντιμετωπιστούν τα αίτια του πανικού τους».
Ο κ. Μεγαλοοικονόμου αναφέρθηκε και σε συγκεκριμένα παραδείγματα που αντικατοπτρίζουν την κατάντια του συστήματος στην Ελλάδα. «Πρόσφατο είναι ένα από τα εκατοντάδες παρόμοια περιστατικά που συναντάμε στο Δαφνί.
Αφορά νεαρή ασθενή που οδηγήθηκε στο ψυχιατρείο με εκούσια διαδικασία, με τη συγκατάθεσή της δηλαδή, αν και με μεγάλη αμφιθυμία. Ακριβώς στην είσοδο του ψυχιατρείου κατελήφθη από πανικό και άρχισε να φωνάζει. Πριν καν εξεταστεί από ψυχίατρο, ο εφημερεύων γιατρός έδωσε εντολή να τη δέσουν στα τέσσερα και να της χορηγήσουν ηρεμιστική ένεση.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι όταν αργότερα εξετάστηκε, οι γιατροί έκριναν ότι μολονότι παρουσίαζε προβλήματα, δεν χρειαζόταν καν να νοσηλευτεί. Είναι ένα ακραίο παράδειγμα καθήλωσης ασθενούς που δεν είχε καν εξεταστεί». «Ωστόσο», διευκρίνισε ο ψυχίατρος, «πρόκειται για συνηθισμένη πρακτική που έχει ως αποτέλεσμα ασθενείς να παραμένουν δεμένοι για μεγάλο χρονικό διάστημα και να απειλείται ακόμη και η ζωή τους».
Επίσης πρόσφατη είναι, σύμφωνα πάντα με τις καταγγελίες του Θ. Μεγαλοοικονόμου, η περίπτωση ασθενούς του ιδίου ψυχιατρικού νοσοκομείου που έμοιαζε ανήσυχος και παρουσίαζε συμπτώματα στηθάγχης. Αντί να υποβληθεί σε εξετάσεις καθηλώθηκε, με αποτέλεσμα να υποστεί καρδιακό επεισόδιο, να καταλήξει... δεμένος στο κρεβάτι του και να αποκρυβούν τα αίτια του θανάτου του.
Οι πρακτικές αυτές, επισήμανε ο κ. Μεγαλοοικονόμου, ανήκουν στον χώρο της αυθαιρεσίας και αποδεικνύουν την ανεπάρκεια του όλου συστήματος στη χώρα. Έχουν επιπλέον σοβαρές συνέπειες στον ψυχισμό των ασθενών. Ο ασθενής ενσωματώνει την εμπειρία και κουβαλά μέσα του την απαξίωση που έχει νιώσει. Είναι πρακτικές που εφαρμόζονται πολλές φορές ακόμη και αυθαίρετα, απλώς με σκοπό να εμποδιστεί ο ασθενής να περιφέρεται από θάλαμο σε θάλαμο ή να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του απέναντι στους νοσηλευτές.
Συγκλονιστική είναι και η μαρτυρία του 34χρονου ασκούμενου δικηγόρου Χ.Κ., που αποφάσισε να μιλήσει στην «Ε» για να καταγγείλει όσα βίωσε στο πετσί του ως τρόφιμος ψυχιατρείων.
«Έχω νοσηλευτεί τρεις φορές», είπε, «και με έχουν δέσει επανειλημμένα, ακόμη και για ημέρες ολόκληρες. Η καθήλωση στα ελληνικά ψυχιατρεία χρησιμοποιείται ως μέθοδος εξαναγκασμού... Σου λένε δηλαδή ότι αν δεν είσαι σωστός και δεν κάνεις αυτά που πρέπει, θα καθηλωθείς . Εμένα π.χ. μου φώναζαν "κάτσε καλά, αλλιώς θα σε δέσουμε". Υποτίθεται ότι η καθήλωση σε προστατεύει από το να βλάψεις τον εαυτό σου ή τους άλλους, χρησιμοποιείται όμως για διαφορετικούς σκοπούς».
Εμπειρίες από το ψυχιατρείο της Τρίπολης, όπου νοσηλεύτηκε πριν από τέσσερα χρόνια, μετέφερε επίσης ο Χ.Κ.: «Εκεί η κατάσταση είναι πολύ άσχημη. Μας έκαναν μπάνιο με λάστιχα, σε κάποιους χώρους νοσηλείας δεν υπήρχαν καν νοσηλευτές και η επαφή μου με την ψυχίατρο που κατέληξε στη διάγνωση της ασθένειάς μου και της θεραπείας είχε ολιγόλεπτη διάρκεια. Απαγόρευαν επίσης σε φίλους και συγγενείς να με επισκέπτονται».
«Άγριες καταστάσεις»
Ωστόσο, σύμφωνα με όσα τόνισε ο Χ.Κ., η μηχανική καθήλωση ως θεραπευτική μέθοδος εφαρμόζεται και στην Αθήνα σε νοσοκομεία όπως το «Δρομοκαΐτειο» και το «Σωτηρία», όπου τα δικαιώματα των ασθενών καταπατώνται αυθαίρετα. «Ειδικά στο "Δρομοκαΐτειο"», θυμήθηκε ο Χ.Κ. με αγανάκτηση, «επειδή διαμαρτυρήθηκα για την κατασταλτική λειτουργία των ψυχιατρείων στην Ελλάδα και παρατήρησα ότι υπάρχει ένας αυξημένος αριθμός ακούσιων νοσηλειών σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, θεώρησαν σωστό να με δέσουν». «Μιλάμε για άγριες καταστάσεις», πρόσθεσε. «Όταν είσαι καθηλωμένος, υποχρεούσαι ακόμη και να ουρήσεις στο πάτωμα, καθώς συχνά στον χώρο δεν υπάρχει επίβλεψη της νοσοκόμας. Εμένα με εξυπηρετούσαν πολλές φορές άλλοι ασθενείς...».
Το αποκάλυψε στην «Ε» ο ψυχίατρος διευθυντής του 9ου Ψυχιατρικού Τμήματος του ΨΝ Αττικής. Ο κύριος Θόδωρος Μεγαλοοικονόμου καταγγέλλει ότι σύμφωνα με έρευνες και ανακοινώσεις, οι οποίες συνήθως αποκρύπτονται εσκεμμένα, ένας στους δύο ασθενείς που εισάγονται με ακούσια νοσηλεία στα ελληνικά ψυχιατρεία υφίσταται μηχανική καθήλωση, η οποία μπορεί να διαρκέσει από μερικές ώρες μέχρι και πολλές ημέρες, ακόμη και μήνες.
Ακούσια νοσηλεία
Ο ψυχίατρος αναφέρθηκε επίσης στο γεγονός ότι περίπου το 60% των ασθενών στη χώρα νοσηλεύεται σε ψυχιατρεία με ακούσια νοσηλεία (το ποσοστό αυτό είναι από τα υψηλότερα στην Ευρώπη) και τόνισε ότι η πρακτική της μηχανικής καθήλωσης δεν μπορεί καθ' ουδένα τρόπο να θεωρηθεί ιατρική πράξη, ενώ εφαρμόζεται συχνά σε ανθρώπους που απλώς εκδηλώνουν τον πανικό τους με ψυχοκινητική διέγερση.
«Παρόμοιοι ασθενείς», είπε χαρακτηριστικά, «που βρίσκονται σε δύσκολη φάση χρειάζονται απλώς ειδική αντιμετώπιση από εκπαιδευμένο ιατρικό προσωπικό και χρόνο για να κατανοηθούν και να αντιμετωπιστούν τα αίτια του πανικού τους».
Ο κ. Μεγαλοοικονόμου αναφέρθηκε και σε συγκεκριμένα παραδείγματα που αντικατοπτρίζουν την κατάντια του συστήματος στην Ελλάδα. «Πρόσφατο είναι ένα από τα εκατοντάδες παρόμοια περιστατικά που συναντάμε στο Δαφνί.
Αφορά νεαρή ασθενή που οδηγήθηκε στο ψυχιατρείο με εκούσια διαδικασία, με τη συγκατάθεσή της δηλαδή, αν και με μεγάλη αμφιθυμία. Ακριβώς στην είσοδο του ψυχιατρείου κατελήφθη από πανικό και άρχισε να φωνάζει. Πριν καν εξεταστεί από ψυχίατρο, ο εφημερεύων γιατρός έδωσε εντολή να τη δέσουν στα τέσσερα και να της χορηγήσουν ηρεμιστική ένεση.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι όταν αργότερα εξετάστηκε, οι γιατροί έκριναν ότι μολονότι παρουσίαζε προβλήματα, δεν χρειαζόταν καν να νοσηλευτεί. Είναι ένα ακραίο παράδειγμα καθήλωσης ασθενούς που δεν είχε καν εξεταστεί». «Ωστόσο», διευκρίνισε ο ψυχίατρος, «πρόκειται για συνηθισμένη πρακτική που έχει ως αποτέλεσμα ασθενείς να παραμένουν δεμένοι για μεγάλο χρονικό διάστημα και να απειλείται ακόμη και η ζωή τους».
Επίσης πρόσφατη είναι, σύμφωνα πάντα με τις καταγγελίες του Θ. Μεγαλοοικονόμου, η περίπτωση ασθενούς του ιδίου ψυχιατρικού νοσοκομείου που έμοιαζε ανήσυχος και παρουσίαζε συμπτώματα στηθάγχης. Αντί να υποβληθεί σε εξετάσεις καθηλώθηκε, με αποτέλεσμα να υποστεί καρδιακό επεισόδιο, να καταλήξει... δεμένος στο κρεβάτι του και να αποκρυβούν τα αίτια του θανάτου του.
Οι πρακτικές αυτές, επισήμανε ο κ. Μεγαλοοικονόμου, ανήκουν στον χώρο της αυθαιρεσίας και αποδεικνύουν την ανεπάρκεια του όλου συστήματος στη χώρα. Έχουν επιπλέον σοβαρές συνέπειες στον ψυχισμό των ασθενών. Ο ασθενής ενσωματώνει την εμπειρία και κουβαλά μέσα του την απαξίωση που έχει νιώσει. Είναι πρακτικές που εφαρμόζονται πολλές φορές ακόμη και αυθαίρετα, απλώς με σκοπό να εμποδιστεί ο ασθενής να περιφέρεται από θάλαμο σε θάλαμο ή να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του απέναντι στους νοσηλευτές.
Συγκλονιστική είναι και η μαρτυρία του 34χρονου ασκούμενου δικηγόρου Χ.Κ., που αποφάσισε να μιλήσει στην «Ε» για να καταγγείλει όσα βίωσε στο πετσί του ως τρόφιμος ψυχιατρείων.
«Έχω νοσηλευτεί τρεις φορές», είπε, «και με έχουν δέσει επανειλημμένα, ακόμη και για ημέρες ολόκληρες. Η καθήλωση στα ελληνικά ψυχιατρεία χρησιμοποιείται ως μέθοδος εξαναγκασμού... Σου λένε δηλαδή ότι αν δεν είσαι σωστός και δεν κάνεις αυτά που πρέπει, θα καθηλωθείς . Εμένα π.χ. μου φώναζαν "κάτσε καλά, αλλιώς θα σε δέσουμε". Υποτίθεται ότι η καθήλωση σε προστατεύει από το να βλάψεις τον εαυτό σου ή τους άλλους, χρησιμοποιείται όμως για διαφορετικούς σκοπούς».
Εμπειρίες από το ψυχιατρείο της Τρίπολης, όπου νοσηλεύτηκε πριν από τέσσερα χρόνια, μετέφερε επίσης ο Χ.Κ.: «Εκεί η κατάσταση είναι πολύ άσχημη. Μας έκαναν μπάνιο με λάστιχα, σε κάποιους χώρους νοσηλείας δεν υπήρχαν καν νοσηλευτές και η επαφή μου με την ψυχίατρο που κατέληξε στη διάγνωση της ασθένειάς μου και της θεραπείας είχε ολιγόλεπτη διάρκεια. Απαγόρευαν επίσης σε φίλους και συγγενείς να με επισκέπτονται».
«Άγριες καταστάσεις»
Ωστόσο, σύμφωνα με όσα τόνισε ο Χ.Κ., η μηχανική καθήλωση ως θεραπευτική μέθοδος εφαρμόζεται και στην Αθήνα σε νοσοκομεία όπως το «Δρομοκαΐτειο» και το «Σωτηρία», όπου τα δικαιώματα των ασθενών καταπατώνται αυθαίρετα. «Ειδικά στο "Δρομοκαΐτειο"», θυμήθηκε ο Χ.Κ. με αγανάκτηση, «επειδή διαμαρτυρήθηκα για την κατασταλτική λειτουργία των ψυχιατρείων στην Ελλάδα και παρατήρησα ότι υπάρχει ένας αυξημένος αριθμός ακούσιων νοσηλειών σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, θεώρησαν σωστό να με δέσουν». «Μιλάμε για άγριες καταστάσεις», πρόσθεσε. «Όταν είσαι καθηλωμένος, υποχρεούσαι ακόμη και να ουρήσεις στο πάτωμα, καθώς συχνά στον χώρο δεν υπάρχει επίβλεψη της νοσοκόμας. Εμένα με εξυπηρετούσαν πολλές φορές άλλοι ασθενείς...».
 | |||||
| Σπασμένο πόδι έχει ο ασθενής στη φωτογραφία. Δεν ήταν βίαιος. Απλώς ζητούσε επίμονα, τα ρούχα του... |
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στη σημερινή Ελευθεροτυπία
Σχετικές αναρτήσεις:
Συνήγορος του Πολίτη:
8 σχόλια:
60% involuntary hospitalisation!? Frightening.
The use of restraints makes no sense, as pointed out in the article, the patient is left carrying the experience with them for the rest of their life. And at a time when one is experiencing panic, how can the use of restraint possibly help to reduce that panic?
The threat of restraint to make patients comply - it's the same misuse of power as the man in the video in your previous post who is handing out food. Which reminded me somehow of the documentaries "A class Divided" and "The Eye of the Storm". It doesn't seem to take much for people to treat others as "lesser", which is the most frightening thing of all.
emma, η χρήση των περιοριστικών μέτρων είναι μια "βολική λύση" για όλους. Είναι μια πρακτική που δεν χρειάζεται γνώση, εμπειρία, σκέψη, προσπάθεια, χρήματα, προσωπικό κτλ
Η μη ισότιμη σχέση μεταξύ γιατρού (ή άλλου ειδικού) και ασθενή είναι δεδομένη. Αυτό συμβαίνει στην ιατρική γενικότερα και στην ψυχιατρική ακόμα περισσότερο (πόσοι ψυχικά ασθενείς έχουν καταγγείλει τον γιατρό τους;). Στη χώρα μας, μέχρι και τους συλλόγους ασθενών, οι "ειδικοί" τους οργανώνουν!
Σε μια κοινωνία που δεν είναι ανεκτική στη διαφορετικότητα και σε ένα κράτος που δεν εφαρμόζονται οι νόμοι (όλα τα καλά τα έχουμε εδώ) τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα.
Ναι, είναι τρομακτικά όλα αυτά.
Θυμάμαι πάσχουσα γυναίκα καθηλωμένη (στο ένα άκρο της). Ήταν σε ακούσια νοσηλεία, αρνούνταν θεραπεία και αποπειράθηκε να φύγει μερικές φορές. (πιθανή σχιζοφρένεια).
Δεν ξέρω τι ισχύει στο εξωτερικό. Το ποσοστό πάντως των ακούσιων εισαγωγών και των καθηλωμένων ασθενών είναι επιεικώς απαράδεκτο, δείγμα μιας υπανάπτυκτης κοινωνίας και αδιάφορης πολιτείας..
Ένας φίλος μου, που ο ξάδερφος του ειδικεύεται στην ψυχιατρική σε γερμανικό ψυχιατρείο, μου έλεγε πως κάθε τους ενέργεια που πρόκειται να θίξει ατομικά και ιατρικά δικαιώματα ενός ασθενή, απαιτεί εισαγγελική παρέμβαση.
Με άλλα λόγια, ο γιατρός δεν έχει την εξουσία που έχει στην Ελλάδα να αποφασίζει, ερήμην της κοινωνίας και της πολιτείας.
Δεν ξέρω αν και τι αληθεύει στην Γερμανία. Ούτε ποια είναι η διεθνής πρακτική σε ασθενείς που αρνούνται θεραπεία και που φεύγουν από το νοσοκομείο με μεγάλο κίνδυνο να βλάψουν τον εαυτό τους.
ΥΓ. Τα περί καθήλωσης μετά από ιατρική εξέταση λίγων λεπτών, ή για λόγους διευκόλυνσης του προσωπικού, τα αφήνω ασχολίαστα... Και μετά απορούμε αν και γιατί πτωχεύουμε...
οπως το είπες, "όλα καλά τα έχουμε εδώ.."
Γαληνέ, το ποσοστό των ακούσιων εισαγωγών και εγκλεισμών στη χώρα μας είναι τεράστιο (και όχι απλώς μεγαλύτερο) σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Επίσης, δεν είναι θέμα νομοθεσίας. Νόμοι υπάρχουν. Βέβαια, μπορούν να βελτιωθούν, αλλά τι να το κάνεις αν δεν τηρούνται και αυτοί που υπάρχουν; Η “Έρευνα για την Ακούσια Νοσηλεία Ψυχικά Ασθενών” του Συνηγόρου του Πολίτη (υπάρχει link στην ανάρτηση), νομίζω ότι αναδεικνύει το πρόβλημα και τις αιτίες.
Όμως, δεν ξέρω αν ασχολείται κανένας με την τήρηση των νόμων εδώ που ζούμε. Αν κρίνω από τη γενικότερη κατάσταση της χώρας μας, μάλλον όχι. Σίγουρα, προηγήθηκαν πολλές άλλες κρίσεις (κοινωνική, πολιτική...) πριν από την οικονομική, η οποία μάλλον ήταν το φυσικό επακόλουθο (και δυστυχώς η μόνη που μας προβλημάτισε).
Έριξα μια ματιά στην έκθεση του Συνήγορου του Πολίτη:
2 ανατριχιαστικά δεδομένα:
1)Σε ποσοστό 97% η μεταφορά έγινε από την αστυνομία
και όχι από το ΕΚΑΒ. Το γεγονός αυτό υποδηλώνει την αντιμετώπιση των
ψυχικά πασχόντων ως «δυνάμει επικίνδυνων προσώπων» και όχι ως ασθενών
2)τα υπερβολικά υψηλά ποσοστά ακούσιων εγκλεισμών στη χώρα
μας (40-50% των εισαγωγών) συγκριτικά με τα αντίστοιχα ποσοστά σε
ευρωπαϊκό επίπεδο (7-8% των εισαγωγών) καταδεικνύουν την έλλειψη
δομών πρωτοβάθμιας περίθαλψης και την ανυπαρξία Προγραμμάτων
Παρέμβασης στην Κρίση, τα οποία θα λειτουργούσαν ως ηθμός στην
ακούσια εισαγωγή ψυχικά ασθενών για νοσηλεία..
Αγαπητε Γαληνέ
Οσον αφορά τις απορίες σου περί Γερμανίας , μπορώ να σου πω τι γίνεται σε τετοιές περιπτώσεις στη γερμανόφωνη Ελβετία, φανταζομαι δεν παρουσιάζει μεγάλες διαφορές.
Ακούσια νοσηλεία μπορεί να υπογράψει είτε ένας εξουσιοδοτημένος ιατρος, όχι απαραιτητα ψυχίατρος, είτε το τμήμα πρόνοιας ενός δήμου, εαν κρίνουν ότι υπάρχει κίνδυνος αυτοτραυματισμου, αυτοκτονιας η γ τριτους. Ο ασθενής έχει το δικαίωμα εντός 10 ημερών να καταθέσει ενσταση, λαμβάνει τότε χώρα ένα δικαστήριο που μπορεί ακόμα κ να δικαιώσει τον ασθενή η να καταληξει σε μια συμβιβαστική λύση. Επίσης ο επιμελητης ψυχιατρος εχει το δικαίωμα οποιαδήποτε στιγμή να τερματίσει την ακούσια νοσηλεία και να δώσει εξιτήριο.
Ο ασθενής που θα ερθει ακουσια μπορεί να δεχθεί να πάρει το φάρμακο του και να είναι συνεργάσιμος.Ομως ακόμα και αν αρνηθει τη χορηγηση φαρμακου και δεν βρισκεται π.χ. σε θεση να προκαλεσει σωμ. βλαβη στον ιδιο η στο προσωπικό της κλινικής, τότε δεν υφισταται ουτέ καθήλωση ούτε αναγκαστική χορήγηση φαρμάκου, απλά παραμένει στην κλινική. Θα έλεγα πολύ χονδρικά 1 στους 10 είναι σε μηχανική καθήλωση.Αυτούς τους βλέπει υποχρεωτικά μία φορά την ώρα ή το μισάωρο ένας νοσηλευτης.
Αυτό πού θα χαρακτήριζα ως βασική διαφορά από την Ελλάδα, δεν είναι τα ψυχιατρεία που υπάρχουν και εκεί, άλλα οι μονάδες κοινοτικής ψυχιατρικης (κέντρα ψυχικής υγείας, κέντρα ημέρας, κλινικές ημέρας) οι οποίες υπάρχουν και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές και υποδέχονται μεγάλο αριθμό ασθενών.
Ελπίζω να βοηθησα λίγο με τις αποριες σου.
Διάβασα το άρθρο και αυτό που με λυπεί, ούσα στο χώρο της αποασυλοποίησης και την ψυχοκοινωνικής επανένταξης, είναι να βλέπω τις ανωτέρω περιγραφές περί καθήλωσης να συμβαίνουν σε δομές ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης με αρμόδιους επ. υπεύθυνους μεγαλοψυχιάτρους δημοσίων νοσοκομείων (Ψ.Ν.Α.)!Το θράσος που τους διακατέχει να ιδρύουν Εταιρεία (Ε.Ψ.Α.Μ.Υ.) ενώ εργάζονται ήδη στο Δημόσιο και το Υπουργείο από την άλλη να το επιτρέπει!Και συν τοις άλλοις να προασπίζουν την αποασυλοποίηση με τόσο βάρβαρο και χυδαίο τρόπο! Εύγε στον Επ. Υπεύθυνο της συγκεκριμένης Εταιρείας.
Ντροπή και αίσχος! Τη γνωρίζω την εταιρεία ΕΨΑΜΥ. Την έχει ο Πανέτας, ψυχίατρος του ΨΝΑ, αλλά για να μπορεί να λειτουργεί έχει βάλει άλλον Πρόεδρο!Έχουν γίνει αίσχη εκεί μέσα!!! Λυπάμαι το προσωπικό! Έχουν φάει και χρήματα και τρέχουν στα δικαστήρια. Ένας πρόεδρος νεαρός με γυαλιά. Η εταιρεία έχει αλλάξει 4 προέδρους! Τυχαίο? Δε νομίζω! Το ψάρι βρομάει από το κεφάλι!!!
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.