Φ. Σκοπούλη: Είναι ήδη αξιολογημένη η κατάσταση της Ψυχικής Υγείας!

“Διοικητικούς, οικονομικούς και διαχειριστικούς ελέγχους καθώς και αξιολόγηση όλων των δομών ψυχικής υγείας και κυρίως των δομών αποασυλοποίησης (ξενώνες, οικοτροφεία, προστατευόμενα διαμερίσματα) που λειτουργούν στο πλαίσιο του ΨΥΧΑΡΓΩΣ, προανήγγειλε η υφυπουργός Υγείας κα Φωτεινή Σκοπούλη, σημειώνοντας ότι στο πλαίσιο αυτό έχουν ανασυγκροτηθεί οι σχετικές Επιτροπές του υπουργείου.”

Αυτά διαβάζαμε στον τύπο πριν από 15 μέρες (το απόσπασμα είναι από δημοσίευμα της Καθημερινής). Βέβαια, τα παραπάνω τα ακούμε εδώ και πολλά χρόνια, όπως έγραφα πρόσφατα: Η Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας και η Ελληνική Ημέρα της Μαρμότας

Δέκα μέρες αργότερα, στις 19 Οκτώβρη 2012, η Φωτεινή Σκοπούλη, απαντώντας σε επίκαιρη επερώτηση του προέδρου και 26 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για την κατάρρευση του δημόσιου συστήματος ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης (ολόκληρη η συζήτηση: εδώ), είπε μεταξύ άλλων:

“Θα ήθελα εδώ να τονίσω ότι στο χώρο της ψυχικής υγείας έχουν προχωρήσει λίγο τα πράγματα, όσον αφορά, λίγο την αξιολόγηση και ήδη έχουμε μια αξιολόγηση από θεσμούς η οποία είναι αντικειμενική. Και τα πορίσματα όμως, αυτής της αξιολόγησης δεν έχουν ληφθεί υπόψη καθόλου και συνεχίζουμε με τον ίδιο τρόπο. Αυτό που θα κάνουμε εμείς και που αρχίσαμε να κάνουμε είναι να αξιοποιούμε και να προσπαθούμε να εφαρμόσουμε τα πορίσματα της ήδη αξιολογημένης κατάστασης της ψυχικής υγείας στην Ελλάδα.”

Λίγο το ένα και λίγο το άλλο, μας μπέρδεψε η Σκοπούλη, αλλά μάλλον η υφυπουργός υποστηρίζει ότι είναι ήδη αξιολογημένη η κατάσταση της Ψυχικής Υγείας στην Ελλάδα. Δυστυχώς, δεν βρέθηκε κάποιος να τη ρωτήσει: α) πότε και από ποιους αξιολογήθηκε η κατάσταση και β) γιατί συγκροτούνται επιτροπές για την αξιολόγηση, εφόσον υπάρχει ήδη “αξιολόγηση από θεσμούς η οποία είναι αντικειμενική”.

Σε άλλο σημείο της συζήτησης, η Φωτεινή Σκοπούλη λέει ότι δεν εφαρμόζεται ο νόμος σύμφωνα με τον οποίο θα ενισχύεται η Ψυχική Υγεία με το 2% των προμηθειών των οργανισμών που εποπτεύονται από το υπουργείο Υγείας. Ο υφυπουργός Υγείας Μάριος Σαλμάς δε λέει τίποτα. Κάποτε όμως, ως υφυπουργός Υγείας επί Αβραμόπουλου, έλεγε πολλά: “Επειδή πρέπει να εξασφαλίσουμε την απρόσκοπτη χρηματοδότηση και για τα επόμενα πολλά χρόνια της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης σκεφτήκαμε πως έπρεπε να μην είναι εξαρτημένο από τον τακτικό προϋπολογισμό αυτό το ποσό αλλά να δώσουμε και δυο μορφές επιπρόσθετης χρηματοδότησης και πράγματι υπήρξε σημαντική πρωτοβουλία αυτό, κυρίαρχη πρωτοβουλία που δηλώνει αν μη τι άλλο ότι πράγματι θέλουμε να στηρίξουμε την ψυχιατρική μεταρρύθμιση...” και συνέχισε παρουσιάζοντας το περιβόητο 2% επί των προμηθειών, το οποίο, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, νομοθετήθηκε το 2007, ενεργοποιήθηκε το 2008 και θα αποδιδόταν στους φορείς Ψυχικής Υγείας από το 2009. Απολαύστε το Μάριο Σαλμά στην πρώτη του εμφάνιση στη Βουλή (16/01/2009):

Προφανώς, ούτε ο ίδιος ο Σαλμάς δεν περίμενε να ξαναβρεί μπροστά του, μετά από τόσα χρόνια και μάλιστα από την ίδια θέση, αυτό το 2% επί των προμηθειών, που νομοθετήθηκε το 2007 και στο τέλος του 2012 (ξανα)διαπιστώνουμε ότι δεν εφαρμόζεται. Κρίμα, κύριε Σαλμά, και ήταν ...“σημαντική πρωτοβουλία”.

Επίσης, η Σκοπούλη επανέλαβε ότι η οριζόντια μείωση κατά 50% της χρηματοδότησης στην Ψυχική Υγεία δεν ήταν απαίτηση της τρόικας (!) "Αντιθέτως", είχε δηλώσει πρόσφατα στην Αυγή, “οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι ενδιαφέρονται να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί με επιτυχία η ψυχιατρική μεταρρύθμιση στη χώρα μας". Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι η περικοπή του προϋπολογισμού για την Ψυχική Υγεία ήταν πρωτοβουλία του τότε υπουργού Οικονομικών, Ευάγγελου Βενιζέλου.


Τέλος, ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λυκουρέντζος, το μόνο που είχε να πει για την Ψυχική Υγεία ήταν ότι “...ΜΚΟ η οποία ασχολείται στην ψυχική υγεία. Θα απαντήσει η κα Σκοπούλη μετά λεπτομερέστερα (σ.σ. η κα Σκοπούλη δεν αναφέρθηκε στο θέμα). Οικογενειακή υπόθεση. Στα τέσσερα χρόνια ένα εκατομμύριο μισθοί, υποτίθεται, σε αυτούς που διαχειρίζονται τη ΜΚΟ. Δεν λέω –προς Θεού- ότι φταίτε εσείς που κάνετε την κριτική. Σας λέω, όμως, τι είναι αυτά τα οποία στρέβλωσαν αυτή την προσπάθεια η οποία ξεκίνησε. Αμοιβές ιατρών, 5.500 το μήνα. Και μετά οι εργαζόμενοι απλήρωτοι. Και εκβιάζεται η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου, «βρείτε άλλα κεφάλαια». Και προσπαθούμε να βρούμε. Έχουν, όμως, καταβληθεί αυτά τα οποία υπήρχαν στον προϋπολογισμό, έχουν δοθεί οδηγίες. Γιατί το δικό σας ενδιαφέρον δεν είναι να επιβιώσουν αυτές οι πρακτικές –σπεύδω να σας το αναγνωρίσω- είναι να πληρωθούν οι εργαζόμενοι, να λειτουργούν οι δομές.”

Φυσικά, δεν είπε ποια είναι η ΜΚΟ-οικογενειακή υπόθεση. Σας ξαναθυμίζω όμως ότι πριν από τρία χρόνια είχε "ανακαλύψει" και ο Αβραμόπουλος ΜΚΟ-οικογενειακές υποθέσεις, οι οποίες "στήθηκαν και έπαιρναν 5 και 10.000 ευρώ το μήνα δηλώνοντας ως ψυχασθενείς τα αδέλφια τους, τα ξαδέλφια τους και τους πατεράδες τους” και δήλωνε: “Αυτά τα σταματήσαμε. Κόψαμε μέσα σε αυτό το χώρο τη ρεμούλα και την απάτη...” κτλ κτλ.

Να ξαναπώ και ότι αυτή η ιστορία (δηλαδή, η επανάληψη της γνωστής ιστορίας των “κλεφτών”) χρησιμοποιείται μόνο και μόνο για να κερδίζει χρόνο η κάθε πολιτική ηγεσία και να μεταβιβάζει το πρόβλημα στους επόμενους; (Μόνο ο "άτυχος" Σαλμάς βρέθηκε στην ίδια θέση και με τους πρώην και με τους νυν).

Μα καλά, κανένας στο υπουργείο Υγείας δεν προβληματίζεται από το γεγονός ότι τόσα χρόνια δεν έχει αποκαλυφθεί κανένας από τους “κλέφτες” για τους οποίους μας μιλάνε; Είναι δυνατόν να αναφέρονται σε συγκεκριμένα χρηματικά ποσά, όπως οι προκλητικά υψηλές αμοιβές διοικητικών υπαλλήλων, γιατρών, νοσηλευτών που καταγγέλλει η Σκοπούλη, και να μη γνωρίζει το υπουργείο ποιοι τα εισπράττουν; Δεν φαίνονται οι αμοιβές του προσωπικού στα απολογιστικά στοιχεία των φορέων; Δεν γνωρίζει το υπουργείο ποιος φορέας καταβάλλει 63.000 ευρώ ετησίως σε υπάλληλό του;

Και, επιτέλους, δεν καταλαβαίνουν οι Λυκουρέντζος – Σκοπούλη ότι οι περικοπές δεν αγγίζουν τους “κλέφτες” αλλά τους εξυπηρετούμενους και τους εργαζόμενους; Ας δούμε, ενδεικτικά και μόνο, τι έχει επιφέρει η υποχρηματοδότηση των στεγαστικών δομών (ξενώνες, οικοτροφεία, προστατευόμενα διαμερίσματα):

1) Στους  εξυπηρετούμενους – ενοίκους: α) μείωση επαφών με το οικογενειακό περιβάλλον (στις περιπτώσεις που απαιτούνται μετακινήσεις ή/και συνοδεία), β) μείωση ευκαιριών για κοινωνικοποίηση, κατάρτιση, απασχόληση, γ) διακοπή δραστηριοτήτων (εκπαιδευτικών, αποκαταστασιακών, ψυχαγωγικών κτλ), δ) αύξηση των υποτροπών και αδυναμία αντιμετώπισής τους εντός της δομής, ε) εισαγωγές σε ψυχιατρικά νοσοκομεία ή ακόμα και σε ιδιωτικές κλινικές (με το κόστος να το καλύπτουν οι ίδιοι), στ) κάλυψη των εξόδων από τους ίδιους για ιατρικές, διαγνωστικές, παραϊατρικές, φαρμακευτικές ανάγκες (και ποιος ξέρει τι άλλο, εφόσον έμεινε στον αέρα το θέμα της παρακράτησης των συντάξεων)...

2) Στους εργαζόμενους: α) μειώσεις προσωπικού (παραιτήσεις, απολύσεις), β) πολύμηνες καθυστερήσεις στην καταβολή των μισθών, γ) μειώσεις μισθών, δ) διακοπή εκπαίδευσης και υποστήριξης (ομάδες προσωπικού, εποπτείες κα), ε) εργασιακή ανασφάλεια, επαγγελματική εξουθένωση και, ως συνέπεια όλων των παραπάνω, αδυναμία να διαμορφωθεί το κατάλληλο θεραπευτικό περιβάλλον για την υποστήριξη των ενοίκων.



Αυτά (και πολλά άλλα) συμβαίνουν στις στεγαστικές δομές, κύριε Λυκουρέντζε και κυρία Σκοπούλη, όσο παίζετε τους κλέφτες και τους αστυνόμους με τις διοικήσεις των φορέων. Εκτός αν τελικά το ζητούμενο ήταν να μετακυλήσει μέρος του κόστους των δομών στους εξυπηρετούμενους και τους εργαζόμενους, γιατί αυτό ακριβώς συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, αν δεν το 'χετε πάρει χαμπάρι.